Let the world cry when you die (2, Black Elk)

Ancient Indian Proverb

When you were born, you cried
and the world rejoiced.
Live your life
so that when you die,
the world cries and you rejoice.

White Elk

Zou U hier op in willen gaan?

Eigenlijk is dat niet echt nodig.

White Elk is een grote persoonlijkheid geweest op aarde en nu in de geestelijke wereld een groot spiritueel leider.

Hij brengt ons deze boodschap:

Jij huilde toen je werd geboren en de wereld verheugde zich in jouw geboorte.

Laat de wereld huilen, wanneer je sterft, als bewijs dat je de liefde op aarde hebt gebracht.
Jij zult je dan in de geestelijke wereld verheugen over jouw leven.

En weet, dat als een mens goed geleefd heeft, ook de geestelijke wereld zich verheugt .

En weet, dat als een mens niet goed geleefd heeft, de geestelijke wereld huilt .
Want er valt geen mus van het dak of God weet daarvan.
Zullen jullie daden van liefde en haat dan niet evenzeer door de geestelijke wereld worden gezien?

Als jullie een daad van liefde betonen, springt het hart van de kosmos op van vreugde.
Als jullie een daad van haat betonen, weent het hart van de kosmos bittere tranen.

Wees jullie allen gezegend

Want ik nam waar op een heilige wijze (1, Black Elk)

And while I stood there
I saw more than I can tell,
and I understood more than I saw;
for I was seeing in a sacred manner
the shapes of things in the spirit,
and the shape of all shapes as they must
live together like one being.

Black Elk, Black Elk Speaks

Zou U ter ere van Pasen, de spirituele opstanding, deze Indiaanse wijsheid willen toelichten?

Waarom ga je er eerst niet zelf iets over zeggen?

Oh, als U dat wilt.

Het raakt me erg.
Naarmate ik langer met U in contact sta en Uw stem kan horen, merk ik, dat ik heel langzamerhand meer oog krijg voor de heiligheid en de eenheid van het leven.
Alles is zo groots en mooi, en het is fijn om te zien hoe mensen gelukkig kunnen zijn en vol levensvreugde en vol vertrouwen het leven genieten.
De liefde voor de medemens kan me zo raken.

En ik zie meer dan vroeger de kwetsbaarheid van de mensen, en hoe ze worstelen en soms wanhopig proberen gelukkig te zijn en hoe vreselijk eenzaam ze zijn in hun moeilijkheden en kwetsbaarheid. Soms kan ik het bijna niet verdragen, hun leed.

En als ik erg persoonlijk geconfronteerd wordt met groot leed in mijn omgeving, dan lijkt U ver weg te zijn, uw wijsheid, en Uw blogs en Uw inspiratie. Dan ben ik één met dat leed en lijd mee en voel verder niets meer. Waardeloos ben ik dan!

Nou ja, zoiets.

De eenzaamheid van de aardse sterveling is ook groot, Mijn zoon, alleen in een koud universum, worstelend met het leven, met angsten en moeilijkheden. Een eenzame sterveling onder een boom, en de wereld vol gevaar.

Het grootst was de eenzaamheid van Christus in de hof van Getsemane.

Gelukkig is daar God met Diens Aanwezigheid, met Diens belofte, met Diens hulp, met diens eindeloos geduld, met Diens energie, met Diens overlevingsplan voor de eeuwigheid.

En als de eeuwigheid daar is, ervaren alle stervelingen hoe de moeilijkheden oplossen als sneeuw voor de zon.

Waren daar eerst nog sneeuw, en ijs en kou en harde wind, als de lente door een warme zon losbreekt, de bomen groen worden, de dieren levenslust krijgen, dan is alleen nog die levensvreugde over. En de rest is verdwenen, opgelost voor eeuwig.

En zo zal het jullie vergaan.

Het is de belofte van de opstanding van Christus, het is de belofte van de Geest. Het is jullie bestemming. Het zal jullie moeizame aardse start goedmaken. De vreugde van de eeuwigheid zal de moeilijkheden van het aardse leven oplossen.

“for I was seeing in a sacred manner
the shapes of things in the spirit”

En intussen vangen jullie af en toe een glans van de eeuwigheid op, worden jullie af en toe getroost door de schoonheid van het leven, vangen jullie af en toe een glimp op van de geestelijke wereld, ervaren jullie af en toe de eenheid die er geestelijk is tussen alle leven op aarde.

Krijgt hoop: het is mogelijk, er zijn mensen die de eeuwigheid al op aarde ervaren en zien en bewezen zien en niet meer twijfelen.
Zoekt en gij zult vinden, vraagt en u zal worden gegeven.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 216

Whatever we do to others, we do to ourselves (Chief Seattle)

 

Humankind has not woven the web of life.
We are but one thread within it.
Whatever we do to the web, we do to ourselves.
All things are bound together.
All things connect.

Chief Seattle, 1854

Zou U hier op in willen gaan?

Waarom ga je er eerst zelf niet op in?

Ik zie, dat je wat op jouw lever hebt.

Ja, Mijn God, dat ziet U goed.

U heeft al vaak uitgelegd, dat er rechtvaardigheid bestaat, dat alles samenhangt, dat wat je doet in het leven, bij je terug komt. Ooit.
Maar dat ooit. Dat duurt me zo lang.
Een man, die een vrouw mishandelt, zou nog dezelfde dag mee moeten maken, dat hij zelf wordt mishandeld.
Of iemand die vuilnis in de natuur gooit, zou mee moeten maken, dat dezelfde avond nog deze vuilnis in zijn eigen bed de lakens heeft vervuild. Enzovoort.

Eindeloos kan de mens met zijn vrije wil doorgaan fouten te maken, de omgeving te vervuilen, te martelen of wreed te zijn, voordat de correctie komt.

Zie eens hoe lang Hitler met zijn trawanten door heeft kunnen gaan, wel 10 jaar en intussen werd het Joodse ras uitgemoord, onschuldige oude vrouwen uit hun leunstoel gerukt en vergast. Dat kan toch zomaar niet. De straf, de wraak, de rechtzetting, de repercussies van duivels handelen, die duren me te lang. Nou dat moest dan van mijn lever.

Dat is dan gezegd.

Vanuit het perspectief van de mens duurt alles eindeloos lang, te lang en zou eigenlijk alles gelijk moeten geschieden, oog om oog en tand om tand. Vandaag gemoord, morgen vermoord, zoals je het beschrijft.

Vanuit Gods perspectief gebeurt dat ook.

Want een moordenaar, die dertig jaar moordt, en na zijn dood 40 jaar de gruwelijke gevolgen van zijn daden ondervindt, in eenzaamheid en lichamelijk lijden, die nog 10 jaar lang door een hel gaat van spijt en wroeging om wat hij heeft gedaan op aarde, en daarna 20 jaar herstelt en een liefdevolle helper wordt in de geestelijke wereld, deze  100 “aardse” jaren zijn vanuit Gods perspectief één seconde.

Want God is al miljarden jaren bezig is met deze (en andere) planeten, al een half miljoen jaar met de menselijke ontwikkeling, al dertigduizend jaar met menselijke beschaving, al 200 jaar met de overbevolking en milieuvervuiling.

Voor God zijn het moment, dat de moordenaar zijn eerst slachtoffer neersteekt en het moment, dat hij een liefdevolle geestelijke helper is geworden en alle schulden en fouten en tekortkomingen heeft ingelost, één enkel moment.

Als de moordenaar steekt, ziet God al dit, in één oogopslag:

• het leed dat de moordenaar over zichzelf afroept, vóór en na zijn eigen overlijden
• alles wat voorafgegaan is in dit ontspoorde en mishandelde leven van de moordenaar
• de levenservaringen, die anderen opdoen rond deze moord, zowel het slachtoffer als de dierbaren: ook veel goeds wordt gebracht als men leed ervaart, wanneer hun ziel door het lijden bevrijd wordt van onbelangrijke zaken en kleine muizenissen
• Hoe de samenleving reageert op deze moord, en hoe spiritueler en beschaafder  de samenleving is, zozeer heeft men oog voor het slachtoffer ín de dader.

De materiële wereld kent zijn eigen wetten, binnen  Gods wetten ontwikkeld, en waar jullie alleen de emmer zien overlopen, ziet God wie langdurend deze emmer deed vollopen en de bloesem die uiteindelijk door het overstromen water krijgt. Waar jullie het moment van de gruwel zien, en diep verontwaardigd zijn over de dader, ziet God het web dat de hele samenleving gewoven heeft rondom dader en slachtoffer.

“All things are bound together. All things connect”

Daarom vraag Ik jullie:

• Heeft Hitler zijn daden alleen gepleegd of samen met zijn volk? Heeft hij alle Joden alleen weggevoerd, of werd hij geholpen door de gemeenten en de politie van de bezette dorpen?
• Heeft een man die vuilnis in de natuur gooit, dit alleen gedaan, of is hij ook niet verwend en oppervlakkig opgevoed en leeft hij in een samenleving van materialisme en hebzucht?
• Is de man die een medemens mishandelt op straat, vaak niet zelf eerst mishandeld door zijn vader, of zijn buurtjongens, en hebben zijn onderwijzers hem wel voldoende begeleid in zijn schamele opvoeding?
• Wordt het uitsterven van diersoorten niet mede veroorzaakt doordat men zijn ogen sluit voor de gevolgen, en zo willens en wetens zijn eigen nest bevuilt?

En tenslotte: moeten alle mensen, alle samenlevingen, alle daders, alle gebeurtenissen niet de tijd krijgen om rechtgezet te worden, tot inzicht te komen, te leren van de gebeurtenissen en vooral tijd krijgen om dingen af te leren?

Ben jij, Mijn zoon, niet alleen maar ongeduldig?

Want weet, dat het letterlijk zo gaat als je zou willen: oog om oog, tand om tand.
Maar ten eerste: dit lijkt niet te gebeuren in jullie aardse tijdstermen, maar vanuit geestelijk perspectief geschiedt de correctie wel degelijk onmiddellijk.
Maar ten tweede gebeurt dit met liefde en begrip voor de aardse menselijke ontwikkeling en voor zijn aardse vrije wil. En die vrije wil heeft op aarde  iets meer tijd nodig dan jullie kunnen beseffen.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 215

 

We leven in een tijd van sociale liefde (Luc Ferry)

De Franse filosoof Luc Ferry*  heeft het over de revolutie van de liefde, die al een paar eeuwen gaande is, met name in de westerse wereld. Hij beschrijft de verandering van het verstandshuwelijk in een huwelijk uit liefde. Hij beschrijft hoe het eerste humanisme: ruimte voor het denken, plaats maakte voor het tweede humanisme: ruimte voor sociale voorzieningen, de medemens, het vrijwilligerswerk. Hij vertelt over de aandacht voor de eigen familie die verschuift naar aandacht voor de vreemde. Hij zegt zelfs, dat Europa de bakermat van deze liefde is geworden. Hij lijkt wel een nieuwe profeet van de hoop. Heeft hij een punt? Ik vraag het ook, omdat mijn land in de ogen van sommige landen een land van decadentie is, dat hebben we toch niet verdiend?
Zou U daar op in willen gaan?

Daar ga Ik graag op in.

In deze wereld van crisis en vervuiling, van pessimisme en geloofsafval, van aandelenbeurzen die de menselijke maat verkrachten, zegt Luc Ferry: de mensheid heeft hoop, de mens heeft vooral in de westerse landen de liefde verder ontwikkeld.

Wat deze westerse landen in de rest van de wereld hebben uitgespookt, hoe ze rijk zijn geworden in arme landen, hoe ze hun wil dominant hebben opgelegd uit hoogmoed en arrogantie zijn onderwerpen voor een andere blog.

Maar nu zeg Ik: de westerse samenleving heeft een netwerk van voorzieningen voor kwetsbare, werklozen en armen opgebouwd. Heeft rechtelozen beschermd met wetten, geneest zieken en huisvest ouden van dagen tegen kou en honger.

Deze samenlevingen hebben de boodschap van Christus heel goed begrepen. Zij brengen in de praktijk, wat de Christus voorhield:

“U heeft zieken bezocht, U heeft Mij bezocht. U heeft armen geholpen, U heeft Mij geholpen, want wat U de minsten der Mijnen doet, doet U Mij”.

In fundamentalistisch Christelijke kringen bij voorbeeld denkt men, dat Nederland een land is van Sodom en Gomorra. Met zijn vrije prostitutie, zijn homohuwelijk, zijn milde gevangenisstraffen, zijn drugsbeleid, euthanasie en abortus. Het lijkt een gruwelijk land.

Maar Wij in de geestelijke wereld zien het anders. Dit land heeft taboes doorbroken en met vallen en opstaan een liefdevolle samenleving gecreëerd, waar het minst aantal ongewenst zwangerschappen bij jonge meisje ter wereld voorkomt, niet door abortus maar door goede voorlichting over voorbehoedsmiddelen, waar de mannen de vrouwen niet meer domineren, waar gruwelijk stervenden een zachte dood mogen kiezen. Het land met de meeste vrijwilligers ter wereld, die voor wildvreemde mensen zorgen, een naastenliefde die men in de rest van de wereld alleen binnen de eigen familie betracht.

Luc Ferry heeft een terechte boodschap. Onafhankelijk en vrij denken door goed onderwijs en politieke vrijheid, sociale voorzieningen en goede wetten en een strenge houding tov corruptie hebben Nederland gemaakt tot een land van melk en honing en in Onze ogen een bakermat van liefde voor de naaste, respect voor de medemens en voor de vrij wil.

“U heeft zieken bezocht, U heeft Mij bezocht. U heeft armen geholpen, U heeft Mij geholpen, want wat U de minsten der Mijnen doet, doet U Mij”

Luc Ferry noemt Europa een bakermat van een nieuwe liefde en spreekt van een revolutie van de liefde. De Scandinavische landen en Nederland zijn  hierin gidsland voor de wereld. Landen van hoop en liefde. Terecht een belofte voor de mensheid.

Gezegend is Luc Ferry, gezegend zijn geschriften, gezegend zijn lezers.

Wees jullie allen gezegend

* Over de liefde. Een filosofie voor de XXIste eeuw