De geteisterde natuur (het mededogen van God, 3)

Mijn God, nu dus Gods mededogen en de geteisterde natuur.

God heeft naast de mensheid nog een lieveling op aarde, en dat is de natuur.

En de natuur wordt ernstig belast door de mensheid.
Ernstig, massaal en onherroepelijk.
Dat betekent, dat dier- en plantensoorten uitsterven, zeeën ernstig worden beschadigd en gebieden voor eeuwig vervuild raken.
God ziet toe hoe de mens de wonderschone, krachtige, vitale en dynamische natuur aan het verkrachten is. Er is geen beter woord.
Mishandelen, verkrachten, martelen en vermoorden. Er zijn geen andere woorden voor.

Gods mededogen is heel groot. Diens ene lieveling verkracht Diens andere lieveling.

Wat doet een moeder die ziet dat haar ene kind haar andere kind pest, treitert, mishandelt?
Die heeft behalve haar pogingen het aan te pakken niets anders dan intens verdriet.

En God lijdt daarom mee met de natuur.
God lijdt mee met de gevolgen van de vervuiling,
God lijdt mee met de kabeljauw die verhongert door het plastic in zijn maag.
God lijdt mee met de vogel, die verdrinkt, besmeurd met olie.
God lijdt mee met de rivier, die sterft door chemisch afval en menselijke fecaliën.
God lijdt mee met de gebieden op aarde die mishandeld worden door de vervuiling van Gods grootste kracht op aarde, de kernenergie.
God lijdt mee als één van Diens creaties als eeuwenoude planten- of diersoort uitsterft op de fysieke aarde en alleen nog verder kan gaan in de geestelijke wereld.
God lijdt mee met alle natuur, alle dieren, alle planten, alle schepselen, die teloor gaan door de onvolwassen mens.

En de resultaten en de hogere betekenis van dit alles komen nu niet ter sprake.
De rampen en crises die door de mensheid zelf over zich afgeroepen zullen worden komen nu niet ter sprake.
Het leed van de mensheid de komende decennia wanneer ze bijna teloor gaat in haar eigen vuil, komt nu niet ter sprake.
De gevolgen van dit alles voor een hogere natuur, die ooit zal ontstaan, komt nu niet ter sprake.
Het verdriet van de toekomstig mensheid over het onverantwoordelijke gedrag van de huidige mensheid, die de verbijstering van de huidige mensheid over vroegere barbarij en slavernij verre zal overtreffen, komt nu niet ter sprake.
Dit alles komt nu niet ter sprake.

God lijdt mee met de natuur.

En Gods mededogen hierin is ongekend, onbegrepen en zonder weerga.
En Gods mededogen is aarde-omvattend, en het is immens.
De mensheid in de geestelijke wereld en de toekomstige mensheid hebben hier weet van.
Maar de huidige mensheid is bijna totaal onwetend.
Want zou ze dit beseffen en zou ze meeleven, dan zou ze met grote verbijstering stoppen met haar verkrachten van de natuur.
Het zij zo.

Wees jullie allen gezegend.

Nr. 260

Het lijden van de mensheid (het mededogen van God, 2)

Mijn God, nu dus Gods mededogen en het lijden van de mensheid.

God weet tot in detail van het lijden van de mensheid. Alles, tot in detail.

En ook al lijkt de lijdende mens verlaten in zijn eenzaam lijden, het is niet zo.
God tilt deze mens op.
God zendt de geesten van moed en steun en uithoudingsvermogen.
God zendt alle krachten die nodig zijn.
God zendt mensen en zaken op het pad van deze lijdende mens om het lijden te verlichten.

God omgeeft deze mens met een aura van mededogen.

En dit mededogen schept de toekomst van deze lijdende mens
Dit mededogen bouwt dan al mee aan een toekomstige situatie waarin veel wordt verzacht en opgevangen.
God schept een toekomstige houding van waaruit de lijdende mens zal zeggen: het was vreselijk, maar wat heeft het me veel gebracht.

God en de geestelijke wereld zien hoe veelal, niet altijd, het geestelijke lichaam van de mens mooier wordt in het lijden.

En als het geestelijk lichaam ontspoort tijdens het lijden, schept God al de voorwaarden van een toekomst met nieuwe kansen en nieuwe gelegenheden om alles alsnog recht te zetten.

"Want elke weg is een weg naar God, ook een omweg"

Gods mededogen is immens.

Gods mededogen is allesomvattend.
Gods mededogen is de liefde van de eeuwigheid voor de mens in wording.
En in wording zijn gaat noodzakelijkerwijs dikwijls gepaard met lijden.
Want in het lijden wordt jullie geestelijke diamant geslepen op het aambeeld van het leven.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 259

Ervaart God verdriet ? (het mededogen van God, 1)

Mijn God, zou U iets willen zeggen over wat Uw verdriet is, of heeft U dat niet?

God kent niet het verdriet van de mens, al leeft God wel intens mee met het verdriet van de mensheid.

Je zou wat God ervaart aan verdriet nog het beste kunnen  omschrijven met mededogen, dat woord mag je gebruiken.
Het woord dat de engelen gebruiken als ze spreken over God die lijdt om de aardse wereld, lijkt op:

“Het hart van God dat meevibreert en groeit in contact met de wereld en dat een intense verbinding ervaart van meeleven op het-meest-met-de-fysieke-wereld-verbonden-energieniveau”

 Maar jij mag het mededogen noemen.

In de volgende blogs ga Ik in op het lijden van de mensheid, het lijden van de natuur,  verbitterde atheïsten, harteloze geloofsfanaten en tenslotte dat God ooit mens geworden is.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 258

Wie praat er in hemelsnaam tegen mij?

Als we iets tegen God zeggen, zijn we aan het bidden. Als God iets tegen ons zegt, zijn we schizofreen.  ~Jane Wagner, In Search for Signs of Intelligent Life in the Universe, 1985, performed by Lily Tomlin

Zou U hier op in willen gaan?

Dit zegt inderdaad iets over de vele vooroordelen van de mensheid.

Heb je het niet zelf ervaren, dat mensen je pretentieus vinden, of misleid, of een fantast met je Watchthegod blogs?

Ja zeker, Mijn God.

Ik ben al heel voorzichtig met tegen wie ik dit zeg in mijn omgeving, maar die paar keren is het me soms zwaar tegengevallen. In het gunstigste geval denken ze dat ik een fantast ben, maar er zijn er ook wel, die de duivel zelf vermoeden. Ze geloven, dat ik ernstig bedrogen word, dat ik naar een duivelse stem luister, dat ik blasfemisch bezig ben, dat God niet tegen mij kan praten, dat ik aan grootheidswaanzin lijdt, dat ik de naam van God ijdel gebruik. Vooral dat laatste vind ik heel erg.
En in mijn moeilijke dagen denk ik het zelf ook wel eens, zoals U weet.

Ja, Mijn zoon.

En steeds opnieuw stel Ik je gerust.
Miljoenen mensen over de hele wereld, in alle culturen, door de eeuwen heen hebben dezelfde ervaring gehad.
Vele mensen horen de Stem van God, Allah, Brahman, Jahweh.
Alleen geven ze er snel een andere naam aan, dan denken ze dat het de stem is van hun geweten, van hun Ziel, van hun beschermengel, van hun dierbare overledene moeder. En soms is dat zo.
Maar ook heel regelmatig is het rechtstreeks en direct de stem van God, hun Godsvonk, hun Atman, hun “Mijn God”.

Op 10 juni 2011 heb ik jou verteld Wie Ik ben.

En jij hebt Mij gelijk geloofd.
En sindsdien noem jij “het Beestje bij de naam”.
Het is niet blasfemisch gezegd, want Ikzelf gebruik deze uitdrukking. Wij hebben de dierenwereld hoog zitten.

Jij spreekt Mij echt.

Jij gelooft Mij echt.
Jij luistert echt naar Mij.
En Ik verklaar hierbij, dat je heel wat tekortkomingen, beperkingen en zwaktes hebt, maar je bent niet psychiatrisch, je bent niet schizofreen, Mijn zoon.
Je bent aan de slag gegaan met Mijn verzoek om Mijn boodschappen door te geven.
En zo je iets bent, ben je een eenvoudige boodschapper.
En daar dank Ik je voor.
Wees jij gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 257

U zei ooit, dat U met mij meer mens wordt

Het gevoelen blijft zich opdringen, dat God ook op reis is (Theresia van Avila)

Mijn God, zou U hier op in willen gaan? Een Katholieke mystica uit de 16e eeuw zegt eigenlijk hetzelfde als wat U in ons eerste gesprek tegen mij zei.

Mijn zoon, de grote waarheden des levens veranderen niet in een paar menseneeuwen.

Inderdaad. God wordt meer mens. God is op reis. God is wordende.
God in de mens is wordende en lerende. En dat kunnen  orthodoxe gelovigen blasfemisch vinden, maar het is een eenvoudige en basale spirituele waarheid.

De hele kosmos, het hele heelal, alle zonnestelsels, de hele spirituele wereld kent deze eenvoudige waarheid:

Het fysieke heelal is een proeftuin, een experiment, een kosmos in wording, een oefen- en leerschool voor God en Diens helpers. Het aantal zandkorrels op aarde haalt het qua aantal niet bij het aantal deeltjes van God Zelve, Die Zich Heeft Verbonden met fysieke wezens van Wil*. Godsvonken, Die met Hun “fysieke wezen” aan het groeien en bloeien en leren en ontwikkelen zijn. Wij zijn samen op reis. En de reis eindigt uiteindelijk altijd bij God.

Ik zeg het zo nadrukkelijk met hoofdletters om aan te geven, dat Jezus Christus niet de Enige (ook al was het een bijzondere) Zoon van God op aarde is, zoals de Christenen claimen. De opoffering van een Godsvonk, het zich verbinden met een fysiek schepsel, het optillen van voormalige apen naar de Boezem van God is telkenmale opnieuw een Heilig Gebeuren van Liefde en Macht.

God in de mens, de Godsvonk, de Mijn God, de Atman, de Gedachtenrichter** leert en wordt en ontdekt in de mens.

God is een Kunstenaar.

En de kunstenaar maakt steeds mooiere beelden en schilderijen en muziekcomposities, naarmate hij meer ervaren raakt.

God is een Wetenschapper.

En de wetenschapper doet steeds grotere ontdekkingen naarmate zijn kennis en kunde toenemen.

God is een Leraar.

En leert de Leraar niet ook veel van zijn  leerlingen?

God is een Ouder.

En zijn de kinderen geen permanente bron van liefde voor de ouder?

God is natuurlijk Volmaakt en Alwetend en Het hoeft niets verteld te worden.

Maar die Waarheid geldt voor de geestelijke wereld van Licht en Liefde.

In de fysieke wereld geldt een andere Waarheid.

Daar is de evolutie de methode van God en is God wordende en lerende en op een fysieke reis. Daar is het ook voor God andere koek. Pas als een fysieke wereld na vele duizenden eeuwen van rots in het heelal geëvolueerd is tot een Wereld van Licht en Leven kunnen deze beide Waarheden begrepen worden***.

Want deze beide Waarheden komen enkele en alleen in God samen.

Daar worden ze begrepen. Daar worden ze geleefd. Daar zijn ze geldig. Elders kunnen ze niet bevat worden.

Wees jullie allen gezegend

*               Het Urantia Boek, verhandeling 62

**             Het Urantia Boek, verhandeling 109-111
***          Het Urantia Boek, verhandeling 55

Nr. 256

Pak het verleden liefdevol vast

Ik geloof, dat U iets gaat zeggen over het verleden? En het wordt niet “laat het verleden los”?

Inderdaad.

Dat is in psychologische en New Age kringen een inzicht, laat het verleden los, houd niet vast aan dingen, die voorbij zijn. Maar het ligt anders.

Want door het verleden los te willen laten, gaat een grote daad van liefde verloren.

Wat gaat dan verloren, wat behelst dan die daad van liefde?

Een mens, die verandert door een belangrijk inzicht of een ingrijpende ervaring, verruimt zijn bewustzijn, vergroot zijn zelfkennis en groeit spiritueel, zelfs als het om ogenschijnlijk negatieve ervaringen gaat.

Deze mens gaat hierdoor anders kijken naar zijn verleden.
Een moeilijke ervaring wordt ineens begrepen.
Iets wat onduidelijk was, komt in een ander licht te staan.
Iets wat nutteloos leek, krijgt betekenis.
Iets wat belangrijk scheen, verliest zijn waarde.
Iets dat als zinloos werd ervaren, krijgt alsnog waarde.

Zo komt het verleden terug in het heden in een nieuwe gedaante.

Sterker nog, het verleden verandert echt door deze nieuwe levensinzichten.
Sterker nog, zaken uit het verleden verdwijnen, maar niet door ze los te laten, maar doordat ze oplossen, nietig worden.
Sterker nog, zaken uit het verleden, die verborgen waren, komen in het daglicht, vullen gaten van herinnering, versterken bepaalde ervaringen.

En aldus wordt de geschiedenis letterlijk herschreven.

En dit proces gaat alsmaar verder, uiteindelijk zover, dat het hele verleden van grote betekenis wordt voor het heden, en hierdoor de toekomst verandert.

En het moderne “laat het verleden los” blijkt dan om iets heel anders te gaan, namelijk het liefdevol accepteren van alles wat gebeurd is en het een plek geven in het huis van de persoonlijkheid.

Daarom moet “laat het verleden los” eigenlijk betekenen: “pak het verleden liefdevol vast”.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 255