Translate

zaterdag 23 september 2017

In ieder hart is een afgrond die men alleen met God kan vullen (Blaise Pascal)




Zou U op dit citaat in willen gaan?

Het is inderdaad een afgrond, want het ego, de eigenwijze wil, de zelfzucht van de primitieve mens vinden in het hart, als ze God naderen een afgrond. Men kan er alleen maar instorten en zichzelf verliezen. Maar een geestelijk ontwikkeld mens ervaart geen afgrond maar een heiligdom, een rustpunt. Midden in het hart, en  men voelt dat God daar altijd vertoeft, altijd wacht, altijd ontvangt, mits men bereid is met lege handen te komen. Want hoe kan God volle handen vullen?

Een primitieve mens ervaart  een afgrond want wat gebeurt er met hem als het leven alles uit zijn handen slaat, dat is een pure afgrondservaring, als men geïdentificeerd is met de volle handen. Maar een ontwikkeld mens komt met lege handen en laaft zich aan de giften van God. En weet niet hoe snel hij die giften moet doorgeven aan anderen om weer met lege handen terug te kunnen keren naar God.
Blaise Pascal is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 403

maandag 11 september 2017

Schokland, een eenzaam eiland in het noorden




De geschiedenis van Schokland in het noorden van Nederland is bizar. Het was ooit een voormalig eenzaam eiland midden in de Zuiderzee en raakte in de loop der eeuwen steeds meer bedreigd door de woeste stormen op zee. Uiteindelijk dwong de overheid in 1859 om de inwoners te vertrekken naar het  vasteland, waar ze gingen wonen in een wijk in Kampen aan de rivier de IJssel. Nu ligt het eiland in de volledig gedempte Noordoospolder, als een soort van verhoging in de vlakke weilanden.

We waren daar een dag op bezoek in het museum en op het voormalige eiland en waren diep onder de indruk van wat de eilandbewoners in het verleden een strijd hebben geleverd om te overleven. Regelmatig werden huizen en soms de hele kerk verwoest door de woeste zee. Regelmatig kalfde er weer een stukje van het eiland af, en het moet toch wel een hard en moeilijk leven geweest zijn voor deze kleine groep burgers van Nederland.
Zou U hier iets over willen zeggen?

Deze groep mensen heeft een keiharde strijd om het bestaan gevoerd en uiteindelijk moesten zij het na een aantal generaties opgeven. Zij zijn symbool voor de kracht van de mens, die in barre omstandigheden probeert te overleven. Deze eilandbewoners hebben hun broeders en zusters in de rest van de wereld zoals in de woestijn van de Sahara, op de koude vlakten van Siberië, in de hoge bergen van Tibet, in de regenwouden van Brazilië. En door de eeuwen heen heeft de mensheid zich aldus ontwikkeld tot wat het nu is, intelligent, vindingrijk, sociaal, bewust en krachtig.

Maar er is nog iets belangrijkers te zeggen.
Deze extreme omstandigheden waren noodzakelijk om het intellect, de wilskracht en de creativiteit van de mensheid evolutionair te vergroten. Want hoe spannender de omstandigheden van deze evolutionaire mens, des te sterker ontwikkelen zich zijn talenten. Dus hier wordt gesteld: de uitdagende planeet aarde is een geweldige kans voor de mensheid als totaal om ongekende hoogten te bereiken in haar ontwikkeling. En daar is het God om te doen. En dan ligt de nabije toekomst nog in het verschiet met haar grote uitdagingen.

Dat de bewoners van Schokland de strijd hebben verloren doet niets af aan de onverschrokken en krachtige genen die hun nazaten op het vasteland nog steeds doorgeven aan hun kinderen.
De Schokkers zij gezegend.
 
Wees jullie allen gezegend

Nr. 402

maandag 4 september 2017

Mijn lichaam heeft mijn hele leven lang mij gediend, nu dien ik mijn lichaam



Ik was bij een dierbaar iemand op bezoek en was geraakt door de ernstige invaliditeit van mijn gastvrouw, ze kon bijna niets meer  en het was duidelijk een progressieve ziekte, dus het werd alleen maar erger. En dan draagt ze deze  ziekte ook nog zonder één klachtlied. En  bovendien was ze blij voor mij (die me lekker kan bewegen, ik was op de fiets).
Ze heeft een groot geloof dat God haar altijd helpt en steunt en haar de weg wijst.
Maar ik werd pas echt getroffen toen ze naar aanleiding van ons gesprek ineens zei: “Mijn lichaam heeft mijn hele leven mij gediend, nu dien ik mijn lichaam “.
Zou U hier iets over willen zeggen?

Deze grote wijsheid heeft zij verworven tijdens haar lijden, dat groot is en verborgen en ingrijpend. Je zegt terecht, dat haar geloof haar steunt. Wat een kracht toont zij en wat een vreugde voor de geestelijke wereld om te zien hoe zij haar lijden omzet in levensvreugde en wijsheid. Maar uit oogpunt van vertrouwelijkheid laat Ik dit  verder rusten.

Ik zal ingaan op jouw vraag over één van de grote verborgenheden van deze wereld.
Ik ga graag in op de schoonheid, de pracht en macht en van het lichaam, en met name op de ontzagwekkende macht van de geest van het lichaam. Deze geest van het lichaam dient jullie ieder in jullie eigen leven. De macht op aarde die de lichamen van de levende wezens dient is één van de grootste wezens op aarde naast de geest van moeder aarde zelf.

Deze geest van het lichaam wordt zeer geëerd door de mens, maar nauwelijks bewust.
De mens eert deze geest door blij te zijn als hij beweegt, als hij met volle teugen ademhaalt in een vochtig geurend bos, als hij beter is na een ziekte, als hij de vreugde van de seksualiteit ervaart, als hij zich vrij en licht beweegt in het water.
Dat waardeert de geest van het lichaam, want daar doet Zij het voor.

Zij dient de mens in zijn aards bestaan, geeft de mens een prachtig, vervolmaakt instrument tot handelen, tot voelen en tot denken, tot reflecteren, en tot geluk.
Maar meer nog dient Zij de Godsvonk, dient Zij God door God een instrument te geven om Zich uit  te drukken in de materiële wereld. Ook al vraagt dat nog wat evolutie van het lichaam en overgave van de mens, voordat God zich volmaakt kan uitdrukken op aarde.   

Oh wonderschone Geest, die hieraan werkt en de levende wezens op aarde dient.
Oh wonderschoon lichaam, volmaakt instrument van de mens, fysieke viool voor een geestelijke concertmeester, bloem van evolutie, schat van God!

En dan laten we even rusten dat de mens dit prachtige instrument behandelt als een vod, als een vuilnisvat, achteloos volstopt met slecht voedsel en vernietigende stoffen als drugs, alcohol en andere giften.

En deze moedige vrouw, die jij bezocht,  ziet in vol bewustzijn, in volle overgave hoe dit lichaam haar hele leven trouw is geweest aan haar wil, aan haar handelen, aan haar leven. En zij ziet dat zij  nu zeer nauwgezet en met de grootste moeite dit aftakelende lichaam moet verzorgen en laten verzorgen, moet koesteren en beschermen, moet behandelen als de kleinste  en meest kwetsbare baby, als hulpeloos en machteloos en kwetsbaar wezen.
Deze moedige vrouw zij gezegend.
 
Wees jullie allen gezegend

Nr. 401