Stap er even uit (Hopeloos verloren, 6)

Soms moet je even naar buiten, een frisse neus halen en je herinneren wie je bent en waar je wilt zijn

Tsja, Mijn God, dit is de zesde in de rij, maar ik weet niet zo goed wat ik er van moet vinden?

Mijn zoon, Ik vind er wat van. Hier komt Mijn antwoord.

Dit gaat over identificatie, obsessie, koker denken, fascinatie, kortom de neiging van de mens om zich te verliezen in waar hij mee bezig is. En als dat iets leuks is, nou dan hoor je niemand klagen, nog beter zelfs:  men zwelgt dan graag in de fijne dingen des levens.

Maar dit citaat doelt er op als het niet goed gaat. En dan  is kortom alles beter dan er teveel,  te lang en te alleen in blijven zitten. Alles wat de mens dan doet om even los te komen van de heftigheid is bevrijdend. Weggaan, er over praten, even afstand nemen. En met deze afstand komen inzicht, overzicht en doorzicht en vaak lossen de zaken dan snel op. Of er wordt tenminste duidelijk dat er een weg uit is, of zicht op verlichting of hulp. Bidden helpt ook in zo’n situatie, zei God fijntjes. Want men opent dan een luikje naar de eeuwigheid.

Wees jullie allen gezegend

 

https://www.powerofpositivity.com/11-quotes-to-remember-when-you-feel-lost-in-life/

 

Nr. 414

Een nieuw besef, een nieuw begin

Een paar weken geleden maakte ik iets schokkends mee en besef nu achteraf dat het een nieuw besef en een nieuw begin is geweest. Dat wilde ik graag delen.

Ik had de vorige dag al gemerkt, dat ik de stem van Mijn God minder goed hoorde, net of Het op de achtergrond tegen me sprak. Ik maakte me natuurlijk wel zorgen en zei tegen God “er is toch niets aan de hand, ik hoor U minder goed, net of er een zwaar gordijn tussen U en mij hangt?”

“Wees gerust” kreeg ik te horen, nou dan weet ik het wel. Ik heb weer eens geen goed inzicht of  ben ergens bang voor of zie het niet helder, dat werk. Maar nu was ik terecht ongerust.

De volgende ochtend werd ik om 4 uur wakker en zei wat  tegen God en hoorde niets. Totale stilte, oorverdovende stilte, wat ik ook zei of vroeg. Ik hoorde totaal niets. Ik schrok wel enigszins en er ging natuurlijk van alles door me heen: “Ik moet dan stoppen met de blogs of heb ik iets fout gedaan, heb ik God beledigd, of had ik iets moeten doen of juist iets moeten nalaten?”  

Maar ik ging mijn geweten na en bevond dat ik onschuldig was, er was niets gepasseerd de afgelopen weken waardoor ik God kwijt geraakt had kunnen zijn.

Maar ik hoorde nog steeds totaal niets. En één gewaarwording was wel heel sterk namelijk hoe intens stil mijn innerlijk was, totaal stil, bijna prettig. Maar het prettige zat hem er vooral in, dat ik voor mezelf het overtuigende bewijs had dat niet ik het was al die jaren die tegen me sprak. Of dat er sprake was van mijn innerlijke stem, of de stem van mijn geweten. Of dat er sprake was geweest al die jaren van een innerlijke dialoog en dat ik alles gewoon had verzonnen.

Want hoe ik ook mijn best deed, wat ik ook vroeg, riep, zei, opperde, steeds was daar die oorverdovende stilte, ik hoorde niets en voelde me ineens zo blij, dat ik nu echt voor mezelf het overtuigende bewijs had dat ik dit alles van de afgelopen 6 ½ jaar niet verzonnen had. Oorverdovende stilte, wat ik ook probeerde, alles was éénrichtingsverkeer en van de andere kant kwam niets. Nou ja, ik was natuurlijk toch wel ongerust. En het voelde ook heel eenzaam. Heel eenzaam ineens.

Zo’n vijf zeer lange uren later, ik denk dat het rond 9 uur in de ochtend was, op mijn hernieuwde poging “Mijn God, bent U daar?” hoorde ik

Wees gerust, Mijn zoon, Ik ben hier.

Wees gezegend om jouw houding deze uren, je bent glansrijk geslaagd voor deze proef. Je bent rustig gebleven, je hebt jezelf geen verwijten gemaakt. Je hebt alle opties hoe verder te gaan zonder Mijn Stem overwogen en alle opties geaccepteerd. Je had vertrouwen, zei tegen Mij “Uw wil geschiedde”, en dat is de enige reactie op het voor jou hoogste geestelijke niveau, daarom ben je geslaagd voor deze test.

En weet, Mijn zoon, dat met alle geestelijke inspanningen, die je de laatste tijd verricht, en waar Ik verder hier niet op in ga, er een nieuwe fase aanbreekt in Onze samenwerking. Houd stand in jouw streven, houd moed, wees vol vertrouwen en wees gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Ps Frenkie: sindsdien hoor ik Mijn God beter, en er zijn dingen gezegd, die mij een nog groter vertrouwen gegeven hebben dat ik niet meer moet twijfelen, dat ik gewoon door moet gaan met de blogs, en dat ik gerust kan zijn.

Nr. 413

Jezus in mijn leven

Ik ben de laatste tijd nogal “bezig” met innerlijke stilte en sober leven en zelfbeheersing en zuiverheid. Ik wil het geen kuisheid noemen, bepaald niet, maar het zit er wel tegen aan. En nu ben ik deze hele periode van voorbereidingen op de Kerst veel aan het mediteren en lezen over Jezus. Misschien overdrijf ik een beetje, ik heb nu eenmaal een neiging tot alles of niets  achtige proporties, oh die intensiteit die speelt me wel eens parten. Haha  vooral als het om negatieve emoties gaat, dan hoort God me brommen.
Maar nu Jezus, oh Jezus, wat bent U bijzonder, Uw wonderen, Uw voorbeeld, Uw liefde, het gesprek met Uw Vader, Uw mildheid, Uw lijden.
Al is er maar 10 % van waar dan is alles nog indrukwekkend.

En op een goede dag reed ik gewoon van een familiebijeenkomst naar huis en ik aan het mijmeren was over Jezus, werd ik in de auto zo enorm overweldigd door de aanwezigheid en nabijheid van Jezus, dat ik echt een half uur heb zitten huilen van ontroering, geluk, liefde voor Jezus, dankbaarheid om zijn toenemende aanwezigheid in mijn leven.

Ik ben er dagen van onder de indruk geweest.
Oh Jezus, grote liefde, grote troost, grote steun, groot voorbeeld.
Ik dank U, ik dank U, Ik dank U.
Mijn goede God, zou U hier iets over willen zeggen?

Mijn zoon, hoe zou Ik dit niet willen?

Je bent dit half uur bevangen door de levende Christus in jouw leven.

Maar laat niemand die Mohamed, of Babaji of Krishna volgt, of Boeddha of welke andere grote geest, welke andere grote mensenzoon of dochter, welke ander Zoon of Dochter van God dan ook, laat die niet denken, oh daar heb je weer zo’n Christen, zo’n Jezusfan, dat geldt niet voor mij.

Want tegen hen zeg Ik, Jouw Godsvonk, Jouw God, God zelve:

Voor ieder is dit weggelegd, deze aanraking door God op aarde. Want het Christusbewustzijn, is niets anders dan de Vader-Moeder God die zich doet gelden op aarde. Het is de vleesgeworden Eeuwigheid, die zich deelt met de aardegebonden wezens. Het is het Koninkrijk van God, Allah, Brahman, Jahweh, de Almachtige, de Eeuwige, de Onnoembare. En dat Koninkrijk doet zich op aarde gelden aan de mens.
Elk mens kan en zal dit ervaren. Hier of later. Op aarde of in de eeuwigheid. Elk mens zal dit ervaren, mag dit ervaren, kan dit ervaren, vele mensen ervaren dit ook, ook al geven ze er een andere uitleg aan.

En weet dit: de eenvoudige mens die al zijn aardse gehechtheden even heeft afgelegd, zijn ego even opzij heeft gezet, en even nederig zich openstelt voor God, die eenvoudige mens is op dat moment de gelijke van Christus. Is op dat moment even Zoon of Dochter van God.

Jij was het een half uur, ga zo voort. En wees jij gezegend, Mijn zoon.

Wees jullie allen gezegend

 

Nr. 412