Hoe blijft Gij zwijgen? (Psalm 22)

Wederom werd ik door twijfel bevangen. Had ik nu echt wel het vermogen om de stem van mijn Godsvonk te horen? Mijn twijfel werd heel sterk, ik maakte me zorgen en ik vroeg me echt af, of ik wel goed bezig was. Vorige week maandagavond ging ik naar bed en hoorde bijna de stem niet goed, “ik hoor U niet goed zei ik nog”, maar de stem werd elke seconde minder. En op een bepaald moment hoorde ik helemaal niets meer, wederom die dodelijke stilte, wat ik ook zei of probeerde of luisterde, mijn gesprekken waren gestopt en ik maakte mee  wat bijna ieder mens op aarde meemaakt. Je praat met God maar je hoort niets terug.

Omdat het de tweede keer in korte tijd was en omdat ik het gevoel had dat dit heftiger was en ingrijpender, werd ik bevangen door een zeer groot gevoel van onrust. En ik verzuchtte zelfs op een bepaald moment tegen mezelf over al die jaren schrijven van blogs  “je hebt gewoon voor god gespeeld”.

Ik schrok er zelf van en die verzuchting ging gepaard met verlorenheid, eenzaamheid, verbazing en eigenlijk ook verbijstering. Zou het waar kunnen zijn, dat al die jaren hard werken gewoon een illusie waren en dat alles niet waar was? Wat als ik gewoon voor God had gespeeld en ik alles zelf had verzonnen en er niets van waar is? Wat als ik helemaal geen Godsvonk hoorde? Wat als ik alles gewoon zelf verzonnen had? Veronderstel eens, wat zou dat een desillusie zijn!

Dodelijke stilte van binnen!

Wat was me overkomen, wat had ik gedaan, hoe kwam het dat ik nu totaal niets hoorde?
Als het de stem van God was waarom hoorde ik God dan niet meer? Wat was er gebeurd, wat had ik gedaan?
En als ik het alles zelf heb verzonnen, waarom lukte het me dan niet om het gesprek voort te zetten, waarom was het zo’n dodelijke stilte? Ik begreep er niets van.

Enige dagen ben ik in de war geweest en hervond toen langzamerhand mijn evenwicht. Ik accepteerde, dat er een reden moest zijn waarom dit gebeurde. Ik accepteerde dat ik niets hoorde, zoals de meeste mensen immers. Ik accepteerde dat het altijd zo zou blijven. Ik accepteerde dat ik mogelijk de rest van mijn leven niet zou weten hoe alles zat, waarom ik dit al die jaren had meegemaakt, waarom het gestopt was. Ik accepteerde dat en was bereid het te laten, gewoon te vertrouwen en alles te laten rusten. Maar er gebeurde nog meer vorige week.

Ik dacht, wat weet ik wel eigenlijk, waar kan ik wel op bouwen, wat weet ik zeker van God? En voelde toen dat het goed was alles. Dat het voldoende was dat God bestond, en dat ik gehoord werd, dag en nacht, zoals ieder mens gehoord wordt. En ik was blij met de wil van God en met de wetten van God, wat wilde ik nog meer? Dit was voldoende. Dit was goed, dit was onze steun en toeverlaat, hier kon ieder mens op bouwen en hopen. En ik voelde me  zo gerust en rustig en dankbaar dat God er was, puur dat, dat was voldoende, dat God bestond en ons in de gaten hield en dat we leefden binnen Gods schepping, dat we Gods schepping waren, en dat God wat met ons voor had.

Maar er gebeurde nog iets, wat ik helemaal niet had verwacht. Ik was ineens zo dankbaar, dat ik Gods schepping kon zien, dat ik ogen had, en de schoonheid kon zien van de natuur, van het avondlicht, van een mooie laan met bomen, van de schoonheid van de wereld, en dat ik dat alles kon zien. Het overweldigde me zo dat ik helemaal gelukkig was, en dankbaar en ik verheugde me zeer hierover. En ik was ook intens dankbaar dat ik een gezond lichaam had, en me kon bewegen, dat alles zo goed werkte en alles kan doen wat ik maar wil met dit prachtige gezonde sterke en energieke lichaam. En dagen lang ben ik gelukkig geweest met de wil van God en met de wetten van God en met mijn zien van de schepping en met mijn vermogen om te bewegen en alles te kunnen doen.

Maar hoed je voor  de hond, langzamerhand begon ik toch meer last te krijgen van de onzekerheid en de eenzaamheid van leven zonder de vertrouwde stem van God. Toevalligerwijs zou ik een paar dagen in het Trappistenklooster in Zundert verblijven en de eerste dienst hoorde ik psalm 22:

Hoe blijft Gij zwijgen?

Mijn God, ik doe tot U mijn kreten stijgen
Mijn God, Mijn God, waarom verlaat Gij mij
en blijf zo ver, terwijl ik tot U schrei,
en redt mij niet, maar gaat aan mij voor bij?
bij dag, bij nacht. Tot U slechts kan ik vluchten,
maar krijg geen rust, geen antwoord op mijn zuchten
in klacht op klacht.
……………………..
O blijf van mij niet ver, mijn God, mijn Heer!  
Mijn Sterke, spoed U, ik behoef U zeer!

En elke minuut dat ik langer in Zundert was raakte ik meer ontdaan en down en diep ongelukkig over dat ik God niet meer hoorde. Ik hoorde niets meer en maakte de diensten mee, de nachtdienst, de zen meditatie en miste zo vreselijk het contact met God, miste zo vreselijk dat ik geen gesprek met God meer had en  leefde in een benauwende angstaanjagende oorverdovende stilte, wat ik ook zei of vroeg of riep of wachtte. Ik voelde me zoals de verlaten getergde persoon in psalm 22. Mijn god waarom heeft u mij verlaten?

Het werd steeds ondraaglijker, en ik kon nog net mijn lijden opdragen aan Christus en zeggen “ik geef mijn lijden aan U Christus, nu voel ik tenminste even hoe U geleden heeft en mijn lijden is nog niets, het is nog niet zo erg met me als met U.

Maar het leek me dat er voor mij geen groter lijden bestond dan 8 ½ jaar de stem van God horen en dan ineens  twaalf dagen niets meer horen en ik vreesde ook nog dat het zo  de rest van mijn leven zou blijven. Mijn god mijn god waarom heeft u mij verlaten?”

Op zaterdagochtend 7 december, na twaalf dagen totale radiostilte, totale verlatenheid hoor ik ineens de stem van God weer. Als ik vraag “wilt U deze monniken zegenen, hoor ik “zij zijn gezegend Mijn Zoon” en ik huil en huil en huil (in stilte) en dank en dank en dank en ben zo blij zo blij zo blij dat ik de stem van God weer hoor en ik vraag: “mijn God ik weet dat U mij niet had verlaten, maar waarom hoorde  ik U niet meer? Het werd te moeilijk, het werd te erg, het werd ondraaglijk”.

En God zei:

Mijn zoon, We hebben jou deze twaalf dagen gezien, jouw bereidheid alles te laten en het leven te koesteren en later hebben Wij jou zien lijden, maar het kon niet anders. Een combinatie van noodzakelijke veranderingen, van wetmatigheden en een beproeving maakte dat jij twaalf dagen in vergetelheid hebt geleefd, niet in Onze ogen maar in jouw beleving. Weet dat het  voorbij is, en dat dit soort perioden een uitzondering zullen blijven. En je hebt de beproeving goed doorstaan. Je hebt alles goed doorstaan, hebt Mij niets verweten, hebt alles geaccepteerd, hebt geprobeerd het juiste geestelijke perspectief te koesteren van vertrouwen en hebt ook jouw menszijn beleefd in de eenzaamheid, de twijfel, de onrust, de verwarring, het lijden. En je hebt jouw lijden opgedragen aan het lijden van Christus. Zo vonden Wij het compleet.
Wees gezegend , mijn zoon.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 468

Frenkie hoort ineens de stem van God niet meer

 

 

 

Al een tijd loop ik af en toe te twijfelen over mijn contact met God en over de stem die ik hoor. En de laatste dagen dacht ik zelfs ‘het is alles zo gewoon en bijna sleets aan het worden, en ik ben zeer zeker niet erg geïnspireerd’. Ik dacht zelfs soms ‘misschien verzin ik het alles’.

Ik vroeg daarom op een goede dag aan God of ik de komende tijd een teken mocht krijgen waardoor ik wist dat ik moest stoppen of juist doorgaan. Wat dan ook, maar iets heel duidelijks waardoor ik wist wat te doen. Want zo doorgaan leek me niet goed.

Gisteravond om een uur of zes leek het net of ik God niet meer goed hoorde, de stem klonk steeds vager en verder weg. En ineens hoorde ik niets meer. Totaal niets. Wat ik ook vroeg of zei of wachtte of luisterde, ik hoorde niets meer behalve een oorverdovende stilte. En ik merkte dat ik opgelucht was over het kwijt zijn van alle verantwoordelijkheid en het bijzondere van het horen van een stem. Ik was echt opgelucht.

Ik belde later die avond een goede vriendin van mij die mijn verhaal aanhoorde en ook wel merkte dat ik er heel rustig onder bleef. Zij kreeg de stellige indruk dat het heel tijdelijk was en dat “ze boven” een klein beetje met humor mij precies dat gaven waarom ik gevraagd had. Ik wilde een teken, nou dat kon ik natuurlijk krijgen. En zij verzekerde mij dat ik maar rustig moest doorgaan met leven en dan zou ik nog wel zien. Ik was het met haar eens eigenlijk.

In de loop van de nacht werd ik wel eens wakker en bespeurde een toenemende onrust bij mijzelf, en ook spijt. Wat had ik nu gedaan, gespeeld met God, de stem niet serieus genomen, God behandeld als een vriendje? Was het gek dat ik gestraft werd, oh nee besefte ik, daar doet God niet aan. Was het gek dat ik kreeg waar ik om vroeg, namelijk het kwijt zijn van het kanaal? Maar ik besefte ook wat een overtuigend bewijs het was dat ik echt met iets heel groots van doen had gehad. En nu was ik het kwijt en ik hoorde niets, totaal niets. Ik probeerde zelfs een gesprek met mezelf in mijn hoofd aan te gaan, maar het was één richting. Wat ik ook zei, ik hoorde niets.

De volgende ochtend was ik behoorlijk ontdaan. En zei tegen God, en juist nu nu ik zoveel moeilijkheden en zorgen om me heen heb, komt het helemaal slecht uit zoiets. En toen hoorde ik God weer, als vanouds. Het besloeg dus zo’n 12 uur. En ik zei,  bent U het echt? En God sprak weer tot me en stelde me gerust en legde me uit dat dit was wat ik wenste en nodig had. En dit geschiedde ondanks de moeilijke periode waarin ik verkeerde of juist daarom, waardoor alles maximaal impact had.

En ik moest zo vreselijk huilen van opluchting, van ontroering, van blijdschap, van dankbaarheid, van schaamte om mijn overmoed, mijn achteloosheid, terwijl ik nu wederom wist dat ik echt niets verzon.

En de goede God zei tegen me:

Mijn zoon, je zult nu met meer respect alles tot je nemen en weet dat het geen straf was. Ik heb je geholpen met het overwinnen van jouw twijfel, Ik heb je een beter perspectief gegeven op waar je mee bezig bent. En weet dat jouw houding gedurende deze 12 uur “radiostilte” er een was vol rust en vertrouwen, alles accepterend in openheid. Maar je bent hierdoor geholpen met een beter beeld van de situatie, wees verzekerd van Mijn liefde. Vertrouw en ga verder met vertrouwen.

Jij bent zeer gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 467

Een beloning van God voor mijn verdriet om een overleden vriendin

Een tijd geleden heb ik een zeer goede oude vriendin verloren, die een moeilijk leven gehad heeft (maar dat hoorde ik later pas, en ook nog negen dagen dood in huis gelegen heeft voordat ze werd gevonden).

Tussen de dag dat ik van haar overlijden vernam en de rouwplechtigheid zat ik op een avond vreselijk te huilen om haar leven. Haar eenzaamheid, haar lijden, haar ziekte, bittere tranen weende ik om haar leven, echt niet om mijn verdriet over haar maar om haar leed. In dat wenen vroeg ik de goede God om een teken van leven vanuit de geestelijke wereld opdat ik zou weten of haar ellende misschien voorbij was en ze over gegaan was tot een beter leven.

Een dag later zat ik in mijn woonkamer met muziek en kaarsen en wierook rustig te genieten van de stilte en de vrede ook in mijn innerlijk. Echt ik dacht zelfs niet aan mijn vriendin, ik was zeker even uitgehuild. Ik dacht niet aan haar. Ik genoot van mijn eigen levenssfeer en de rust in mijn innerlijk.

En plotseling werd ik in contact gebracht met zo’n heilig gevoel, dat ik de muziek uitzette. Ik wist dat het met mijn vriendin te maken had, ik werd verbonden met de sfeer waarin ze terecht gekomen was en voelde hoe bevrijd en gelukkig ze was en hoe alles alles alles van haar leven vergeten en vergeven was, zoals sigarettenrook verwaait in een stevige wind. Ze was bevrijd, en intens dankbaar en vreselijk gelukkig en ze had weer een totaal gezond "lichaam”.

Ik was zo dankbaar dat ik dit mee mocht maken, en ik was vol ontzag over de heiligheid van de sfeer waarmee ik in contact gebracht was en wist dat dat terecht was omdat mijn vriendin ook een zuivere persoonlijkheid had gehad en een groot, vergevingsgezind en liefdevol hart.

En ik zei tegen God, dank u dank u dank u dat ik dit mag beleven. Ik ben nu verzoend met alles en maak me geen zorgen meer over haar.

En ik hoorde:

“Jouw tranen hebben de prijs betaald voor dit contact”.

En ik was zo verbaasd omdat ik zelf de connectie niet gelegd had tussen mijn compassie  voor haar leed en deze ervaring. Ik dankte God, en wist hoe goed God is voor ons.

Mijn zoon, alles hangt met alles samen, dat heb je nu weer ervaren. Jullie zouden zo verbaasd zijn als jullie zagen in welk groots en godgewild verband jullie leven. Jullie zouden je zeker meer gerust voelen.

Wees jullie gezegend

Nr. 466

Het Ik tijdperk is kinderachtig bezig

Mijn God, in een interview met een Nederlandse pedagoog, Gert Biesta, over volwassen worden, beschreef hij hoe de opvoeding van kinderen gericht moet zijn op volwassenwording, en dat solidariteit, de gerichtheid op de ander belangrijker moet zijn dan de gerichtheid op het zelf. En toen merkte hij op, dat het verlangen naar een eigen identiteit infantiel kan worden, want……

Uiteindelijk gaat het niet om wie je bent, maar hoe je bent

Zou U hier op in willen gaan?

Dit raakt één van de grote principes in de geestelijke wereld. Als jullie daar arriveren, wordt niet gevraagd wie jullie zijn, wat jullie geloven en wat jullie hebben gedacht, maar hoe jullie hebben geleefd en hoe jullie hebben gereageerd.

“Wat jullie gedaan hebben voor een van de minsten van deze broeders en zusters van Mij, dat deed je voor Mij” zoals de grote Mensenzoon sprak.

Hoe sta je in het leven, hoe reageer je op moeilijkheden, hoe kijk je en luister je naar de ander, hoe begaan ben je met het lot van de ander, van de samenleving, van de schoonheid, van moeder  aarde, van de natuur? “Wie je bent” is voor God peanuts, “hoe je bent” is de maat waarmee God jouw lot weegt op de gouden weegschaal van de eeuwigheid.

Gert Biesta is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 465

Je hebt God niet nodig om goed te zijn (citaat van een atheïst)

?

Ik wilde U vragen. In mijn ochtendblad fulmineert een historicus nogal tegen de godsdiensten en zegt dat ze positieve ontwikkelingen hebben tegengehouden. En dat de grote maatschappelijke ontwikkelingen mogelijk waren in die landen waar de secularisatie van de samenleving het grootst is, dus waar de conservatieve kerken de vernieuwing niet tegen konden houden. En eigenlijk ben ik het met hem eens.
Maar hij eindigt zijn betoog met “ik blijf altijd op mijn hoede voor hen die  beweren dat je
Gods toestemming nodig hebt voor een moreel leven”.
Eigenlijk zegt hij: je hebt God niet nodig om goed te zijn. Zou U hier op in willen gaan?

We zullen de discussie maar gelijk op scherp zetten, mijn zoon, dan wordt het duidelijker.

De mens kan goed zijn zonder godsdienst, maar niet zonder God

Eigenlijk verwoordt de historicus dat veel gevestigde instituten conservatief worden en de status quo willen behouden en tegen verandering zijn. Veel godsdiensten doen dat ook. Dus  hij heeft een punt. En vervolgens neemt hij waar dat in landen waar deze gevestigde godsdiensten macht verliezen en de democratie het overneemt, veel meer veranderingen worden gerealiseerd zoals vrouwenkiesrecht, bescherming van rechten van arbeiders en voorzieningen voor onderdrukten.

En de historicus trekt dan de logische conclusie dat mensen goed kunnen doen zonder de naam van God te gebruiken, dus moreel kunnen zijn zonder godsdienst. En uiteindelijk maakt hij er dan van dat je goed kunt zijn zonder God.

Oeioei wat moet Ik daar nu van zeggen?

Simpel dit: een mens kan moreel zijn, kan goed zijn  zonder godsdienst, zonder kerk, zonder de dienaren van God op aarde. Maar niet zonder God.
Een gemiddelde atheïst, of agnost, die niets gelooft, kan heel moreel handelen en heel goed zijn en denken dat te doen vanuit zichzelf èn zonder God.

Maar in de praktijk is elk van de zeven miljard mensen, of hij gelooft of niet, 100 % afhankelijk van de kracht en macht van zijn Godsvonk. Zijn geweten en zijn hart worden , ook als hij niet gelooft en niet in een godsdienst participeert, voor 100 % gevoed door de invloed, de energie, de impulsen en krachten van zijn Godsvonk.

De mens kan goed zijn zonder godsdienst, maar niet zonder God

Dus een atheïst denkt dat hij een geweten heeft en gebruikt, maar hij heeft niets van zichzelf, hij wordt geweten door God. Ook al kan een atheïst dat natuurlijk niet zien en geloven en accepteren. God werkt heel goed zonder het kleine denken van de mens.

Intussen is de historicus gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 464

De liefde van God is groter dan het gedoe van de mens

Ik was een beetje aan het zompen en had allerlei dingen niet gedaan die ik normaal wel doe zoals regelmatig bidden en had nogal wat dingen gedaan die niet goed voor me zijn zoals wat betreft eten en drinken. Ik was ontevreden over mezelf, en hoe vaak ben ik dat niet? Ik lag in bed en zei tegen God “het spijt me God dat ik zo bezig ben met niets. En ik denk, dat ik ook te populair met U doe, ik behandel U alsof U een vriendje van me bent, ik ben dikwijls zo nonchalant en achteloos,  ik denk dat ik geen benul heb van Uw heiligheid en grootsheid en ik praat met U alsof U om de hoek woont. En eigenlijk wil ik Uw antwoord niet horen, zo schaam ik me voor wat ik te horen zal krijgen. U zal mij zeker wel weer een sukkeltje vinden?”. Het antwoord kwam natuurlijk onmiddellijk.

Mijn goede geliefde zoon, ik zie al jouw pogingen, al jouw zorgen vooral om anderen, ik zie jou goede wil, ik zie jouw harde werken, ik zie hoe zeer je jouw best doet.

Het is zeker waar dat je geen benul hebt van Mijn Heiligheid, en je bent heel vaak nonchalant en achteloos, je weet niet met Wie je te maken hebt en zeker behandel je Me als een vriendje van je. Soms moet Ik glimlachen om jouw achteloosheid, en besef dan dat je niet weet met Wie je te maken hebt. Maar weet, mijn dierbare en  geliefde zoon, dat ik jouw nabijheid en vertrouwdheid ook koester, ben Ik je ook niet zo dichtbij als een vriendje, zit Ik niet in jouw hart, ben Ik niet meer nabij dan jouw vrienden en familie en wil Ik dit niet ook zeer , jou nabij en vertrouwd zijn?

Maar weet vooral dit ene  

“mijn liefde voor jou is vele malen groter dan jouw spijt over jezelf”

Wees gerust en voel je gezegend en gewenst en zeer gewild, Mijn zoon.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 463

Als je jezelf vergeet word je het universum (Hakuin Ekaku)

Mag ik U vragen. Een goede vriendin van mij zat behoorlijk te downen en verzuchtte tegen haar God: “Ik wil niet meer, ik hoor niet op aarde, haalt U me alstublieft, ik heb er zo intens genoeg van”. Toen hoorde ze heel helder een stem zeggen: “Stop wanting, start giving”.
Zou U hier iets over willen zeggen?

Dat doe Ik graag.

“Oh mens, wat wil je veel van het leven, wat zoek je eindeloos naar wat je ooit gelukkig zal maken, en intussen gaat het leven voorbij. Je waardeert nauwelijks in wat voor magische wereld je leeft, hoe je gedragen wordt in liefde en hoe alles je aangereikt wordt. Ontevreden, kortzichtige, oppervlakkige en egocentrische mens. Het is dat de geestelijke wereld beschikt over eindeloos geduld en een eindeloze liefde voor de mens.”

Jouw goede en dierbare vriendin voelde zich behoorlijk op haar nummer gezet en stopte even met miepen en piepen, het was voor haar een wake-up call.

Wij zouden zeker willen dat de mens wat verder kijkt dan zijn neus lang is en wat meer waardeert wat hij heeft en zich niet blind staart op wat hij niet heeft. In die zin zou elke Godsvonk dat wel willen zeggen tegen Diens mens op aarde.

Toch is er dit nog over te zeggen.

Het was een scherpe en kristalheldere zin die jouw vriendin doorkreeg. Maar er is een nuance, haar God ziet dat zij heel hard haar best doet, hard werkt en bidt en probeert niemand te duperen met haar negatieve emoties, dat ze eindeloos zichzelf beheerst, en lijdt onder de vernietiging van de natuur en echt huilt bij elke boom die nodig of onnodig wordt omgehakt in haar omgeving. Wij zien haar graag leven en houden van haar. Waarom dan zo’n scherpe en confronterende zin? Leeft ze dan zo verkeerd? Is ze dan zo egocentrisch? Zit ze dan zo bezig te zijn met haar eigen leventje?

Niets van dat alles. Toch krijgt ze deze zin te horen, precies op dat moment, maar een zin die ieder mens heel regelmatig verdient en die alle zeven miljard Godsvonken zouden willen zeggen tegen Hun mens op aarde, op wat uitzonderingen na.

Want het is zo geformuleerd omdat dit duidelijke taal is voor de mens, kort en bondig, helder geformuleerd en het is een dringend en dwingend verzoek. Maar in geestelijke termen wordt er dit gezegd:

“Dierbare mooie mens, jij die zo jouw best doet, en zo graag gelukkig wilt zijn, weet dat je nu op dit moment iets doet waar je niet gelukkig van wordt, wat je naar beneden drukt, wat je klein maakt en wat je kinderachtige en slachterofferachtige gevoelens en gedachten geeft, die niet productief zijn en die je nog ongelukkiger maken. Stap uit deze negatieve en destructieve houding, laat de toekomst voor wat die is, verman jezelf, lieve mens, voedt je ego niet te zeer met dit gemiep en zoek grondige en rigoreuze afleiding, stap uit deze emotie en stap uit jouw ego zelf en kijk om je heen. Kijk naar de schoonheid van het leven, kijk naar het nog grotere leed van medemensen en geef van jouw rijkdom, deel jouw talenten, richt je op de ander en je zult jezelf snel vergeten en je beter gaan voelen, jouw bloed zal weer gaan stromen en je zult weer energie krijgen om de draad van het leven op te pakken.

Leef weer en geniet weer samen met de ander.
En dan ben je weer een volwassen deel van het universum.”

Dus Ik vind het mooi verwoord door de Godsvonk van jouw vriendin: “Stop wanting, start giving”.

Ik had het niet beter kunnen zeggen tegen jou, Mijn zoon.
Jouw vriendin is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 462

 

 

 

Als je God aan het lachen wilt maken, moet je Hem jouw plannen vertellen (Tina Turner)

Ik wilde U vragen, ik moest zelf erg lachen om dit citaat van Tina Turner. Maar misschien is het wel zeer waar. Zij heeft veel meegemaakt en ze heeft het vast gezegd, nadat ze een nieuwe nier van haar jongere echtgenoot had gekregen en ze herstelde en toen haar zoon ineens zelfmoord pleegde. Ik heb altijd erg bewondering gehad voor haar levenskracht en jeugdig blijven en haar talenten.

Tina Turner heeft veel geleden in het leven en lijdt nog steeds. Maar ze heeft ook alles uit het leven gehaald. Met grote talenten en veel kansen heeft ze ook alles aangepakt. Het gezegde bevat geen waarheid, natuurlijk, Mijn geliefde zoon. God kent jullie plannen en wensen en verborgen behoeften en geheime fantasieën, hoe zou het anders kunnen? Toch is het heel waar, wat zij zegt, maar op een heel andere manier: ze zegt eigenlijk “God weet dat veel van onze plannen niet realistisch zijn, ondoordacht, niet gebaseerd op wat de bedoeling is, of zeer slecht zelfs”.  

En inderdaad ziet God jullie wil alle verkeerde kanten opgaan die ze maar op kan gaan, en op zich zit daar veel humor in, want “wie lacht niet die de mens beziet”? De humor ligt op straat en jullie kunnen ook heel goed om jezelf lachen, ook in de grootste nood”. En achteraf lachen jullie dikwijls zeer om jezelf, om jullie fouten, jullie onwetendheid, jullie kortzichtigheid.

En daarom is het citaat van Tina Turner sprankelend en verrassend.

Tina Turner is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 461

 

 

Neem rust en lijdt minder (Diepgaande gezegden, 8)

Zou U hier iets over willen zeggen?

Een van de grootste onwetendheden van de mens is dat hij op moeilijke of emotionele momenten geen rust neemt. Hij neemt dan beslissingen en trekt conclusies en stopt met dingen of mensen, en dus rigoureus en ondoordacht. Veel gaat zo onnodig mis.

En wanneer men even rust zou nemen, alvorens te besluiten zouden veel doodlopende wegen vermeden worden, veel kwetsingen voorkomen en veel leed bekort.

Het zij zo.

Maar neem rust, rust en nog eens rust op rare en intensieve en moeilijke momenten. Dan  geef je God en Diens helpers de kans jou te bereiken, en dat leidt altijd tot meer wijsheid, meer inzicht en meer overzicht.

Desondanks houden Wij altijd van de mens en accepteren al zijn driften.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 460 

Een gebed op aarde wordt een bloem in de hemel

Mijn God, ik ben dit ergens tegen gekomen maar weet niet meer waar, zou U hier op in willen gaan?

Dat doe Ik.

Zoals een plant groeit vanuit een zaadje en als hoogtepunt bloeit (eigenlijk is het hoogtepunt de vrucht die daar uit voort moet komen), zo groeit een mens vanuit een foetus en is het een hoogtepunt in het menselijke leven als hij bidt. En eigenlijk is het hoogtepunt de vrucht van zijn gebed.

Maar het is pure realiteit. Zoals een plant groeit en bloeit en meestal sterft na de bloei. Zo groeit en bloeit de mens in zijn gebed en sterft dan een beetje. Het ego houdt namelijk op te bestaan als een mens bidt: de overgave, het vertrouwen, de rust die bidden met zich meebrengen doden het ego. En wat er overblijft zijn de vruchten, op aarde na de bloei van een plant, haar vrucht, bij de mens na zijn gebed; rust, vertrouwen, overgave, maar vooral innerlijke rust, en als jullie met geestelijke ogen  zouden zien, zagen jullie aldus.

Een mens bidt en op de plek van zijn hart groeit een bloem, en hoe intenser het gebed en hoe onbaatzuchtiger, des te mooier de bloem. En als deze mens arriveert in de geestelijke wereld, blijkt zijn geestelijke huis, de plek waar hij mag verblijven, een bloemenweelde, bij elkaar gebeden op aarde. Want niets gaat verloren, en alles heeft gevolgen, kwade daden en goede daden.

En zo transformeert een tijdelijk gebed op aarde tot een eeuwige bloem in de geestelijke wereld.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 459

Atheïsme, kind van alcoholmisbruik

Ik heb het afgelopen half jaar wat meer alcohol gedronken dan ik gewend ben en dan ik kan hebben. Ik kan er niet zo goed tegen, word er gauw moe  van en merk onmiddellijk bij de eerste slok dat mijn contact met God geblokkeerd wordt. Toch deed ik het, soms zelfs elke dag een paar glazen wijn en in het weekend werkte ik een hele fles weg. Ondanks dat ik weet dat het niet goed voor me is, deed ik het toch, het gemak, de tijdelijke troost, het ontspannende van even lekker gaan zitten met een wijntje, alles zat tussen mijn oren, maar ik deed het toch. Het gevolg was dat ik minder geconcentreerd was, minder bad, minder in mezelf de rust kon vinden, ik was wat neerslachtig van binnen en ook aan mijn huid en ogen zag ik dat het me ouder maakte.

Wat een onmogelijk gedrag, ik was zelf verbaasd dat ik het deed en ondanks dat een ander niets merkte en misschien zou zeggen “waar heb je het over, twee glazen per dag mag?” heb ik mijn eigen maat en eigen ervaring. Ik deed het tegen beter weten in, voelde me er slechter onder en een paar weken geleden was ik het ineens zat. Ik dronk helemaal niet meer, voelde me elke dag beter, miste het niet eens zo erg omdat in deze nieuwe houding er zoveel goeds tegen over stond, en ik merkte dat er een verband is tussen mijn gebedsleven en het niet drinken van alcohol.

Op internet heb ik wel gevonden dat dit geen nieuws is.

In de Koran staat, dat alcohol het werk van de duivel is en vermeden moet worden. In de Hadieth, een boek met uitspraken van Mohammed, staat: alcohol is de moeder van alle kwaad en is het meest beschamend van al het kwaad.
Ook in de Bijbel staat dat overmatig alcoholgebruik leidt tot agressie, armoede, zorgen, onzekerheid en ongevoeligheid . Daarom hebben de Baptisten en de Methodisten het altijd afgekeurd.
Bij Boeddhisten staat het mediteren centraal. Belangrijk hierbij is dat het lichaam in een zo rustig mogelijke uitgangspositie verkeerd. Een aantal voedingstoffen, waaronder alcohol hebben volgens deze gedachtegang op een lichaam een ongewenst effect. Men raadt alcoholconsumptie dan ook af vanwege het bedwelmende effect.
Ook de Rastafari raden alcohol ten strengste af.

Over het algemeen stellen alle religieuze/levensbeschouwelijke dogma's dat overmatig alcoholgebruik (alcoholmisbruik) botst met religieuze en sociale normen en waarden.

Is het moeilijker, Mijn God, om dichtbij U te komen als ik voor alcohol kies?

Zou U hier iets over willen zeggen?

Mijn zoon, het was de tijd voor jou om de glijdende schaal te doorbreken, om geholpen te worden met inzicht en om nieuwe verbanden te leggen.

Wij hebben de demon van de alcohol zijn gang laten gaan, omdat wij jou vanuit jouw eigen vrije wil alles wilden laten ervaren, wat je hierboven hebt beschreven.
En Ik zal het op scherp zetten, hier is Mijn antwoord.

“Het atheïsme in de westerse wereld is een direct gevolg van het grootschalig alcoholmisbruik door de eeuwen heen”

Dit is niet dikwijls zo helder in het openbaar verkondigd en dat doe Ik nu. Geleidelijk aan heeft de prachtige Verlichting en de ontwikkeling van de wetenschap ieder die atheïstische gedachten had, gevoed. Maar niemand heeft beseft dat met elke slok alcohol, met elke nieuwe dronkenschap, met elke dag dat men stevig drinkt en troost en vergetelheid zoekt in alcohol, de demon van de alcohol meer invloed heeft gekregen. En deze machtige demon staat voor karakterdeformatie, negativiteit, rancune, haat, en atheïsme. Haat tegen God, haat tegen kerken, haat tegen geloof, haat tegen het gebed. Deze demon voedt alle haat tegen God en Diens dienaren op aarde, die mogelijk de mens af kunnen houden van de alcohol.  

Zo zijn spiritualiën, het geestrijke vocht van de alcohol, het armoedige alternatief geworden voor spiritualiteit in elke vorm.

Als een mens een glas alcohol neemt, slaat hij de deur dicht naar God.

Als een mens al worstelt met het geloof en zich afvraagt hoe het zit, kan de demon van de alcohol de doodsklap geven aan de laatste restanten van geloof.
Als een mens veel drinkt, wordt hij cynisch, misantropisch en een mensenhater. En het meest haat hij zijn oude vrienden en familieleden, die staan voor de liefdesband, voor het vertrouwen en misschien wel voor het vroegere geloof dat men had. Kijken jullie maar goed om je heen, een goede alcoholist eindigt eenzaam, heeft zijn banden met dierbaren vernietigd en gelooft niets meer. Het laatste wat hem nog te doen staat is zijn lichaam vernietigen.

En de westerse samenleving, met haar virulent atheïsme, zijn lege kerken, zijn overmatig hechten aan de eigen mentale vermogens, en openlijk kiest voor materie en seks is met haar overmatig alcoholgebruik verworden tot een atheïstische samenleving die openlijk ageert tegen elke vorm van vroomheid. De moslima’s met een hoofddoek worden zo symbool van precies dat wat men niet wil zien, iemand die openlijk uitkomt voor haar geloof.

De verwording van deze samenlevingen kan alleen nog door rampen worden tegengehouden, Mijn zoon, de macht van de demon van de alcohol is te groot geworden om op andere dan groffe en ingrijpende wijze gecorrigeerd te worden.

 
Wees jullie allen gezegend

Nr. 458

Een Hindoestaanse tempel in Den Haag (2)

U zou ingaan op mijn blog van vorige week, waarin ik vertel hoe ontroerd ik ben door de sfeer, de openheid en de geestelijke energie, die ik heb ervaren tijdens mijn bezoek aan deze tempel.
 

Dat doe Ik.

Dit eeuwenoude Hindoestaanse geloof heb je goed aangevoeld. Zoveel jaren devotie en traditie en verfijnde rituelen en verscheidenheid aan godsbeelden en verhalen over geweldige helden die verkeerden met de goden dragen precies bij aan wat jij voelde. Een sterke impact op jouw gevoel van devotie die gepaard gaat met een grote geestelijke energie. Men komt binnen en wordt gelijk geraakt. Men wordt opgenomen in de grote tempel, die in de geestelijke wereld is opgebouwd, die haar invloed doet gelden aan elke bezoeker. En die ook in de verre omgeving doorwerkt met de verspreiding van geestelijke energie. Ook de Hindoestaanse tempels zijn transformatorhuisjes van geestelijke energie en een weldaad voor de omgeving.

Vanuit het principe van monotheïsme en bestrijding van bijgeloof en vanuit het perspectief van de menselijke ratio scoren de Islam, het Jodendom en het Protestantisme heel goed op aarde. Één God, grote eenvoud en soberheid.

Aan de andere kant vanuit het principe van veelkleurigheid en creativiteit en ondersteuning van het menselijke hart en het menselijke gevoelsleven scoren het Shintoïsme, het Katholicisme en het Hindoeïsme het beste.
En wie zal zeggen welke van de inmiddels zeven miljard mensen op aarde wat moet geloven? God/Allah/Braham/Jahweh doet dat niet. Wel vaker doen Diens dienaren op aarde dat, te vaak dus.

De heerlijke veelkleurigheid van het Hindoeïsme wordt het mooist gesymboliseerd door het feest van de Holi-Phagwa waar de lente, de overwinning van het goede op het kwade én het nieuwe jaar worden gevierd. En niet-Hindoes zijn op dit feest van harte welkom. Ieder medemens. En heb jij in deze tempel niet ervaren dat jij en jouw familielid als niet-Hindoes zeer welkom waren om de bindi (stip op het voorhoofd) te ontvangen?

Dat brengt Mij op een ander aspect dat Ik graag wil benadrukken in deze blog. De openheid voor andere godsdiensten, andere goden, andere geloofsvormen. De Hindoes waren verrukt om de Christenen en hun Christus welkom te heten. Zij waren onder de indruk van de figuur van Christus, Zijn geestelijk voorbeeld en de rituelen en de gebruiken van bij voorbeeld de Katholieken zoals de communie en een kerk vol heiligenbeelden. Het droeg alleen maar bij aan de veelkleurigheid van hun geloof. Dit is een prachtig kenmerk van de Hindoes, zij wilden wel Christus verwelkomen, maar de Christenen wilden echter dat ze Ganesh en Durga etc afschaften. In tegenstelling tot de Christenen vertoont het Hindoestaanse geloof hier een mooie, rijke, wijze en eeuwenoude openheid, die bezongen wordt in de geestelijke wereld!

Tenslotte nog dit, Mijn zoon. We doen groot onrecht aan het Hindoestaanse geloof om slechts twee blogs te wijden aan hun rituelen, hun goden, hun wijsheid en hun tradities. Maar we kunnen niet anders. We hebben zoveel andere onderwerpen te gaan. En je zal immers ook nog bij voorbeeld een synagoge en een moskee gaan bezoeken?

De Hindoes zijn gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 457

Een Hindoestaanse tempel in Den Haag (1)

Ik bezoek een Hindoestaanse tempel in Den Haag. Ik ga samen met een familielid van me die vanuit haar werk mensen kent die daar komen. De tempel wordt in stand gehouden door de stichting Shiram Mandir die overal in Nederland ‘voorziet in de behoefte van de hindoestaanse gemeenschap door op wekelijkse basis kerkdiensten te houden”.
 

Zie ook  http://shrirammandir.nl/

De tempel ligt in de Haagse Schilderswijk en is gehuisvest volgens mij in een voormalig schooltje en van binnen uitgebroken, zodanig dat ik blij verrast was bij binnenkomst een enorme ruimte te zien met veel Hindoegoden, teksten, versieringen, gouden koepeltjes, altaren. Kortom het was een heerlijk geheel van inspiratie en sfeer en bijzondere energie. We deden bij onze binnenkomst onze schoenen uit, en werden hartelijk verwelkomd door mensen uit de Hindoestaanse gemeenschap, wij vielen echt wel op als oude Nederlanders lang en wit en blond enzo. Ik voelde me vrij snel thuis ook al wist ik echt niet veel van alle symbolen en beelden. En de Mandir, de voorganger dus, zei heel wat maar dat was in het hindi dus dat verstonden wij niet. Waar ga ik dan op af, hoe komt het bij mij over, wat vind ik indrukwekkend of vreemd? Nou dat ga ik dan maar proberen te beschrijven.

·         Ik voel hoe ik ondergedompeld wordt in een eeuwenoude traditie van devotie en fijne energie. Ergens wordt gezongen, we hebben de Nederlandse vertaling op een briefje ” Kom bij mij, M’n kind“ schijnt Brahman tegen ons te zeggen. Nou heerlijk, natuurlijk, dat voelt heel welkom. Ik denk natuurlijk dat Brahman het zelfde is als Allah, God of Jahweh. Er wordt veel en mooi gezongen en mede hierdoor voel ik hoe ik steeds meer open ga staan voor de mooie  oude Hindoestaanse waarden van het geloof. Ik voel ontzag, respect voor de goddelijke wereld, oprecht geloof en overgave. Ik voel ook de steun vanuit de geestelijke wereld alsof wij ondergedompeld worden in genade en liefde zodat we er in de buiten wereld weer tegen kunnen.

·        Gedurende de hele  dienst worden er op allerlei altaren rituelen uitgevoerd, gebeden , gebogen, bloemen en eten geofferd en ik weet de namen niet van al die goden, maar zie wel ergens Krishna, Ganesh, Shiva,  Vishnu en Durga. Wat mij betreft zijn het alle aspecten van Brahman, die hier een eigen macht en kracht en aanzien hebben. Maar het zijn eigenlijk echt Hindoestaanse Goden zonder meer. Naast de mandir loopt er de hele bijeenkomst een ouder echtpaar rituelen uit te voeren. Het voelt heel devotioneel en warm en respectvol aan. Ik denk dat dat de oudere notabelen van de gemeenschap zijn, misschien de bejaarde ex-mandir en zijn vrouw. Later hoor ik dat deze rol steeds door een ander ouder echtpaar wordt uitgevoerd, en dat dit de schoonmaker van mijn familielid op haar school en zijn echtgenote zijn. Ik vind dat echt heel bijzonder. Hoewel de mandir een man is zie ik allerlei vrouwen rituelen uitvoeren, sowieso heb ik de indruk dat het vrouwelijke aspect goed de ruimte krijgt in deze tempel, zoals Durga, een belangrijke godin.

·        Bijna aan het eind van de dienst krijgen allen met kleurstof een stip geschilderd op hun voorhoofd (een bindi op de plek van het voorhoofd chakra begreep ik). Het ontroert me erg, als Katholiek ervaar ik het als een soort communie, iets heiligs en dat wij als buitenstaander ook zo’n stip op het voorhoofd krijgen  voelt als heel welkom en open, zo in de trant van “we zijn allen kinderen van Brahman”. 

 Ik voel me nog de hele week opgetild en gezegend, ik heb duidelijk iets van energie meegekregen om de boze buitenwereld het hoofd te bieden.

Mijn God, zou U hier iets over willen zeggen?

Mijn zoon, dat zal Ik doen, in een volgende blog.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 456

Acht jaar praten met God en ook nog antwoord!

Beste bloglezers,
Acht jaar geleden op 10 juni 2011 heb ik in een klein kapelletje in Leiden voor het eerst de stem van mijn Godsvonk gehoord en bewust begrepen, dat ik in gesprek was met Mijn Godsvonk, Mijn Atman en dat ik God hoorde en dat het een genade was met God in gesprek te mogen gaan.

Vrij snel vroeg God mij om de gesprekken op te schrijven, er verslag van te doen, ook op internet, en sinds 26 augustus 2011 ben ik boodschapper  van (mijn) God op internet.

Sinds die tijd heb ik 454 teksten doorgekregen en staan ze allen op de WatchtheGod blog.
De Nederlandse blogs zijn sindsdien 85.330 keer bezocht.
Na twee jaar is een aparte Engelse blogspot ingesteld en die is sindsdien 49.550 keer bezocht en de bezoekers doen dat vanuit meer dan 100 landen over de hele wereld.

De meeste bezoeken zijn in volgorde van aantal (varieert een beetje op de Nederlands- en de Engelstalige blog) uit Nederland,  de VS, Rusland, Slowakije, Duitsland, Frankrijk,  Canada, Spanje, Ierland, Oekraïne, België,  Verenigd Koninkrijk, Italië en Zweden.

En verder alfabetisch opgesomd uit: Albanië, Angola, Antigua en Barbuda, Argentinië, Australië, Bahrein, Bosnië en Herzegovina, Brazilië, Brunei, Bulgarije, Chili, China, Colombia,  Costa Rica, Curaçao, Denemarken, Dominicaanse Republiek, Ecuador, Filippijnen, Finland, Georgië, Griekenland, Honduras,  Hongarije, Hong Kong, India, Israël, Japan, Kenia, Kroatië, Letland, Litouwen, Maleisië, Mexico, Mongolië, Montenegro, Nieuw-Zeeland, Noorwegen,  Oeganda, Oman, Peru, Polen, Portugal, Puerto Rico, Qatar, Roemenië,  Saoedi-Arabië, Servië, Singapore, St. Maarten, Suriname, Taiwan, Thailand, Turks- en Caicoseilanden, Tsjechië, Turkije, Uruguay, Venezuela, Verenigde Arabische Emiraten, Vietnam, Wit-Rusland, Zuid-Korea en Zuid-Afrika.

We zijn met een stel goede mensen als uitgever en redacteurs bezig geweest met de uitgave in het Nederlands en in het Engels van een boek met de eerste honderd blogs. De Engelse uitgave is gescreend door een Engelse “native speaker”, zodat er dan correct Engels gebruikt zal zijn, nu doe ik het met Google translate en mijn eigen zes jaar Engelse les op de middelbare school. 

Als dat klaar is, zal ik de geredigeerde teksten ook op de Watchthegodblog zetten.
De planning was in het najaar van 2016.

Door tijdgebrek voor de eindredactie door mezelf ligt alles nog op de plank. En als deze boeken zijn verschenen zet ik de verbeterde teksten op de blogs. Het is nog niet gebeurd ook omdat ik het doorgaan met publiceren van teksten op internet meer prioriteit geef dan de boeken. Zo is alles gratis. De frequentie van blogs is eveneens door tijdgebrek afgenomen van wekelijks naar tweewekelijks. Het zij zo.

Deze acht jaar zijn een mooie en geïnspireerde tijd geweest, en ik ben er blij mee en dankbaar om. En ik ga graag verder. Dit is niet het eind.

Ik dank jullie bloglezers voor jullie vertrouwen.

Mijn God,

Ik dank U, ik dank U, ik dank U.

Mijn zoon,

Ik dank jou voor jouw dienstbaarheid, je hebt je ook in moeilijke tijden een trouwe dienstknecht betoond.
Met 500 teksten gaan we nog eens “evalueren”, zet dat maar tussen haakjes.
En weet dat dit nog maar het begin is.
Wees zeer gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 455

Niemand werd geboren om te haten (Edith Eva Eger)

 “Voor mij is God een beetje zoals Tinkelbel, het elfje uit ‘Peter Pan’: fladderend, fonkelend en happy. Een vrije geest. God was bij mij, in Auschwitz, toen ik voor dokter Mengele moest dansen en hij me als beloning een stuk brood toewierp... en ja, God was er ook toen mijn vader en moeder werden vergast. Geloof me, ik heb mijn vuist naar de hemel gebald, maar één ding is zeker: God heeft mijn ouders niet vermoord. Mensen hebben dat gedaan. En God zorgde er voor dat mijn woede omsloeg in medelijden. Niemand werd geboren om te haten. Ik koos voor liefde, in plaats van haat. Het is de liefde die me heeft gered. Het is de liefde die me in leven houdt.”  *

Zou U hier iets over willen zeggen ter ere van Pinksteren?

Edith Eva Eger is een engel van Pinksteren. Zij heeft de haat omgebogen naar liefde, ze heeft de vreselijkste daden, door mensen begaan, meegemaakt en ervoor gekozen ondanks alles het leven lief te hebben. Ze heeft de Moeder God en Haar krachten: de liefde op aarde, het mededogen, het begrijpen verkozen boven haat en lelijkheid. Zij is een engel van Pinksteren, een boodschapper van de Heilige Geest, zij is zeer gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*Dit interview, gehouden in San Diego, Californië, de woonplaats van dr. Edith Eger, kwam mede tot stand dankzij de bemiddeling van Expertisecentrum Omgaan met Verlies/School voor Transitie en een financiële bijdrage van uitgeverij Bruna.

 

Nr. 454

 

Beschouw de natuur intens en je zult alles beter begrijpen (Albert Einstein, Diepgaande gezegden, 7)

Zou U  hier iets over willen zeggen?

Het verschil met de natuur is dat  de mens door zijn verstand nog niet heeft herwonnen wat de natuur altijd heeft gehad. Alle wezens, planten, dieren, mineralen, hun geesten, hun deva’s , allen leven in het hier en nu. De mens is uit dit paradijs gevallen bij de ontwikkeling van zijn verstand. Hierdoor leeft hij meer in de toekomst en het verleden. En er is geen eenduidiger opdracht maar moeilijker te realiseren door de mens dan dit ene. De mens kan herwinnen wat de natuur nog bezit. Leven in het hier en nu. De mensen die dit door schade en schande, door inzicht of door een spontane ervaring hebben herwonnen, zijn mogelijk klaar met het leven op aarde. In ieder geval begrijpen ze alles beter.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 453

Ik zal me niet schamen want mijn Redder kent mijn naam

De wonden die deze wereld in mijn ziel achterliet
Worden allen genezen en ik zal gezond zijn.........
En ik zal me niet schamen want mijn Redder kent mijn naam…..*
 
Deze zin ontroert me telkens weer, ik voel dan dat we echt door U gezien worden en in liefde gedragen. Zou U hier op in willen gaan?

Dat wil Ik.

Jullie maken altijd meer mee dan jullie met jullie kinderzieltje kunnen verwerken. En die term kinderzieltjes bedoel Ik met het grootste respect en de grootste liefde. Maar het is teveel geweest voor jullie, en de wonden die  het leven als littekens achterlaat in jullie hart, jullie geheugen en jullie ziel zijn meer geweest dan jullie konden verwerken. Maar ze worden echt allen genezen. Jullie gaan kort na jullie fysieke dood herboren, verfrist, verjongd en verheugd verder na de geestelijke reiniging die God voor jullie in petto heeft.

Ons onderwerp is echter “ik zal me niet schamen, want mijn Redder kent mijn naam”.

Jullie zouden verlicht kunnen raken als jullie de betekenis en de draagwijdte van deze zin volledig zouden accepteren en begrijpen. Ze is van zo grote schoonheid en waarheid. Jullie Redder kent jullie naam en dat is God voldoende. Het is voldoende. Daar hoeven jullie niets meer voor te doen. In liefde geschapen en in liefde begeleid en in liefde gedragen en in liefde na de fysieke dood ontvangen. Wees jullie ervan verzekerd. Want jullie Redder kent jullie naam.
Ane Brun is gezegend, niet alleen om haar stem maar vooral om wat ze zingt.

Wees jullie allen gezegend

 

Nr. 452

 

*uit All my tears door Ane Brun