Translate

zaterdag 19 januari 2019

Zusters zijn andere bloemen uit dezelfde tuin (Diepgaande gezegden, 5)




Mijn God, U heeft wel vaker benadrukt dat de vrouw volledig gelijkwaardig is aan de man en dat elke samenleving die vrouwen onderdrukt en niet erkent, het zelfs niet verdient om opgenomen te worden in de kosmische gemeenschap. Toch, zou U naar aanleiding van bovenstaande er nog meer over willen zeggen?

Dat doe Ik graag.

Zusters zijn andere bloemen uit dezelfde tuin

Dat lijkt niet bepaald een diepgaand gezegde. En het is het wel.
Want het beeld wat opgeroepen wordt heeft diepgaande aspecten.

·        Allereerst ga Ik in op het woord zuster. Ik heb dit niet letterlijk genomen. Dus het gaat niet zozeer over broers en zussen uit een gezin, maar figuurlijk de vrouwen zijn zusters van de mannen, hun broers. Maar eigenlijk betekent dit dus dat mannen en vrouwen allen broers en zusters van elkaar zijn, en zegt dat niet ook: allen zijn zonen en dochters, kinderen van moeder aarde als je het aards opvat, maar ook  van God? Het verwijst naar de volstrekte gelijkwaardigheid van zusters en broeders want allen zijn kinderen. Beschouwen ouders hun kinderen niet altijd als gelijkwaardig?
·        Het beeld van de tuin waarmee de mensheid wordt vergeleken geeft aan, dat er iets groters is dan de bloem, de mensheid, het mannelijk geslacht. De man is een bloem. En ook de vrouw. Zij zijn onderdeel van iets groters, veel groters. En een tuin suggereert een tuinier, eigenlijk iemand die de tuin verzorgt. Begrijp je waar ik heen wil? Het is natuurlijk God die de tuin verzorgt. En daarom ook alle bloemen.
·        De vrouw is een andere bloem. Maar een bloem. Een prachtige plant die verkeert op haar hoogtepunt en bloeit. Hoe gek is de mens niet op bloemen? De pracht van moeder natuur, het schoonste wat een plant kan voortbrengen, haar bloem. Maar de bloem is ook een belofte van de bevruchting en de vrucht. Daarom wordt hier de mens vergeleken met een bloem, tijdelijk mooi hoogtepunt van de plant, van de tuin, dat stemt toch wel tot diepgaand nadenken? Want wat suggereert de bloem niet allemaal nog meer aan schoonheid, aan kleurenpracht, aan ontwikkeling, aan vruchtbelofte, aan hoogtepunt van natuurlijke ontwikkeling maar ook als onderdeel van een groter geheel, namelijk van de plant, van de tuin. En ligt die tuin niet in een veel groter geheel?
·        En dan is de vrouw tenslotte een andere bloem. Niet een mindere bloem, of een kleinere bloem, of minder kleurrijke bloem, nee een andere bloem. En de man wordt daarmee teruggebracht naar zijn natuurlijke proporties, slechts een andere bloem naast de vrouw. De ander. De vrouw is een ander, is de ander, is anders. Maar volstrekt aanwezig, volstrekt uniek, volstrekt belangrijk, volstrekt te erkennen, volstrekt onderdeel van de tuin net als die andere bloem, de man.
Het is een diepgaand gezegde.

De vrouw is een andere bloem uit dezelfde tuin

Want als jullie dit lezen, en herlezen en nog eens lezen, verdwijnt de nutteloze arrogantie van de man, verdwijnt de ongelijkwaardigheid, verdwijnt de onderdrukking, verdwijnt de domme eigenwaan van het mannelijk geslacht, verdwijnt het lage zelfbeeld van vrouwen, verdwijnt de onzekerheid van vrouwen en verdwijnt de onrechtvaardige en onfatsoenlijke en primitieve verdeling van de mensheid in de betere mannen en de mindere vrouwen.

Kortom het is een boodschap van rechtvaardigheid en liefde.
Wees jullie allen gezegend

Nr. 443

donderdag 3 januari 2019

Liefde verblijft in het hier en nu en herinnert zich niets




Mijn goede God, ik geloof dat mensen niet erg van zichzelf houden, ook al lijken ze op te gaan in vakanties en luxe en “doe je ding”. Zou U daar op in willen gaan?

Mijn zoon, natuurlijk, zoeken Wij dit niet samen uit?

De liefde van God is als de liefde van een moeder. Ze bedekt alles met de mantel der liefde. Ze vergeeft en vergeet alles en wil alleen maar dat haar object van liefde gelukkig is. Ze weet niet meer wat geweest is en wil alleen maar van haar kind houden. De moeder kijkt en geniet van haar object van liefde en er is niets anders dat ze ziet dan een wonderschoon mens, een prachtig wezen, een bijna volmaakt wezen, haar heerlijke kind. En ze ziet de onvolmaaktheden, maar het zijn voor haar slechts kleinigheden. Ze weet dat juist die kleinigheden haar kind tot mens maken, echt mens, een kind om van te houden, om te koesteren,  ja bijna om te verafgoden.

Zo kijkt God naar de mens en wat is het prachtig als die mens dat begint te ervaren, die eeuwige niets eisende liefde.
En het is de opdracht aan elk mens, elke dag, dus ook aan het begin van dit nieuwe jaar, om dit te geloven, om hier op te hopen en die liefde van God voor zijn wezen zelf te ervaren en te voelen. Zo komt een mens heel dicht bij God.

Doet hij dat niet, zoals veel mensen, wat zijn er dan een zelfhaat en onverdraagzaamheid en onrust en koudheid in zijn hart. En dat de hele dag door. Hoe kan zo’n mens gelukkig worden?

Doet hij dit wel, zichzelf alle liefde geven, die er maar te geven is, en houd hij van zichzelf, koestert hij zichzelf, is hij liefdevol en verdraagzaam naar zichzelf, dan kan God heel dichtbij komen.

Want dan koesteren ze dezelfde hobby, werken samen voor dezelfde klus, dan koesteren ze dezelfde liefde, dan zijn ze samen volmaakt bezig met hetzelfde object van hun liefde. En dan is door deze liefde alles mogelijk.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 442