Je kunt ervoor kiezen om lief te hebben

Ik leerde dat de wereld alleen te verdragen is als je besluit ervan te houden (Mevlüde Genç)

Mijn God, mag ik U vragen. Ik las dit citaat van een Turkse vrouw die meegemaakt heeft dat twee dochters en twee kleindochters tijdens een brandstichting door racisten omkwamen.  En toch is zij een voorbeeld van verdraagzaamheid en liefde geweest haar hele (verdere) leven.

Zou U hier op in willen gaan?

Dit is dan gelijk een Kerstboodschap, mijn zoon, en dan is Mevlüde Genç dus moslima. Zij heeft geleerd wat liefde is en heeft in een verschrikkelijke situatie nog steeds voor die liefde gekozen, en niet voor de haat. Ik zeg gekozen, omdat ze zelf zegt de wereld alleen te kunnen verdragen als je besluit ervan te houden.

En dit is de Kerstboodschap voor alle mensen van goede wil.

Als je begint te beseffen dat je de hele dag kiest, de hele dag door waarom zou je dan niet kiezen voor het goede? Is het leven zo simpel? Gewoon kiezen voor het goede?

Ja en nee.

Nee omdat het zo begrijpelijk is als een mens door een slechte opvoeding, hevig ongeluk of veel pech ongelukkig wordt en het leven gaat haten.

Ja, omdat het niet hoeft. Telkens opnieuw begin je jouw leven. Telkens opnieuw kies je. Telkens opnieuw kun je je afvragen wat het beste is voor jezelf en voor de ander.

En dan is kiezen voor geluk handiger dan kiezen voor ongeluk. Dan is kiezen voor liefde makkelijker dan kiezen voor haat. En dan is beseffen dat je telkens kiest ingrijpender dan je louter slachtoffer voelen en de wereld de schuld te geven.

En zo’n wereld wordt ook ondraaglijk dan.

Mevlüde Genç is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 544

Geduld is een bitter kruid maar draagt goede vrucht

Geduldig wachten is een schone bezigheid, in jullie wereld nog zo onbekend en onbemind. In wachten schuilt een juweel, een geschenk, dat zichzelf zal onthullen als de tijd daar is. Dus, wacht, wees verblijd, en heb vooral vertrouwen dat Wij alles in jouw handen leggen als jij daar klaar voor bent”

Mijn God, mijn vriendin Merel kreeg deze woorden door voor mij een aantal jaren geleden, toen ik in een zeer moeilijke en ogenschijnlijk hopeloze situatie verkeerde. Zou U hier iets over willen zeggen?

Mijn zoon, dat is eigenlijk niet nodig. Deze tekst van haar Mijn God voldoet volledig.

Misschien nog dit: jij hebt toen erg geleden onder een bepaalde situatie. En eigenlijk ben je nog elke dag gelukkig alleen om het simpele feit dat deze situatie voorbij is, is opgelost.

En dat is dat geschenk, dat juweel waar over wordt gesproken. En hoe groter jouw geduld was, en hoe ondraaglijker de situatie, hoe groter de bevrijding en het geluk daarna. Is dat geen juweel?

Jouw vriendin Merel is  gezegend.

Wees jullie allen gezegend 

Nr. 543

De prachtige toekomst van de mensheid en moeder natuur

Wanneer de aarde wordt verwoest en de dieren sterven, zal een nieuwe stam mensen op de aarde verschijnen, een stam die bestaat uit vele kleuren, klassen en geloofsovertuigingen. Deze stam zal door haar acties en daden de aarde weer groen maken. Ze zal bekend staan ​​als de krijgersstam van de Regenboog (Chief Tatanka)

Mijn God, dit is het wel zo’n beetje, de kern van al Uw toekomstvoorspellingen. Troostrijk maar ook verontrustend. Zou U hier iets over willen zeggen.

Dat doe Ik.

Ik heb hier veel aan toe te voegen, zoals over het tijdspad, hoe heftig het zal zijn voor de huidige mensheid, de dieren- en plantenwereld, kortom voor heel moeder aarde en al het leven dat zij al miljoenen jaren koestert in haar boezem. Maar dat doe Ik niet. In eerdere blogs is er al veel over gezegd, maar natuurlijk nooit genoeg. Ik beperk me hier  bewust tot twee reacties.

Chief Tatanka voorspelt een nieuwe stam en zo zal het zijn. Deze stam zal volledig de harmonie, die de Amerikaanse Indianen met de natuur hadden, realiseren als mensheid als geheel. Dat zal de gift van de Indianen zijn.

Ze zal de gemeenschapszin en de gelijkwaardigheid van het Chinese ras verinnerlijkt hebben. Dat zal de gift van de Chinezen zijn.

Ze zal de onafhankelijkheids- en vrijheidszin van de Noord-Amerikaanse USA volken hebben gerealiseerd. Dat zal de gift van de Amerikanen zijn.

Ze zal de broederschap van de Russen leven. Dat zal de gift van de Russen zijn.

Ze zal een innerlijke godsdienst leven zonder priesters en godsdiensten. Dat zal de gift van de New Age zijn.

Ze zal de emancipatie van vrouwen van de Europeanen leven. Dat zal de gift van de Europeanen zijn.

Ze zal de dieren en planten behandelen als haar broeders en zusters. Dat zal de gift van de roependen in de woestijn zijn op milieugebied.  

Ze zal nog vele talenten en giften van andere volkeren op de aarde leven, laat geen volk zich in deze opsomming achtergesteld voelen. En deze nieuwe stam zal niet volmaakt zijn, want ik heb al eerder gezegd dat de mensheid nog een lange mooie maar moeilijke weg te gaan heeft voordat de aarde overgegaan zal zijn naar een planeet van Licht en Liefde.

Maar zo zal het zijn en moeder aarde zal dan beginnen in de uitgestrekte gebieden, die op aarde weer tot haar  beschikking komen te staan, duizenden dieren- en plantenrassen te laten evolueren, zoals beschreven in een eerdere blog

Link https://watchthegod.blogspot.com/2020/08/het-spectaculaire-offer-van-moeder.html

Maar nog belangrijker, Mijn zoon, en dat is mijn tweede reactie: deze stam zal met onbegrip en afgrijzen terugkijken op deze tijd waarin de mensheid zich gedraagt als een alles vernietigende, meedogenloze en wrede diersoort. Op dezelfde wijze zoals jullie nu terugkijken op het slavernijverleden.

Houd moed intussen.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 542 

 

Compassie voor de ander

Mijn goede God, daar wilt U vast wel op ingaan?

Ja, dat wil Ik.

Het gaat hier om pure liefde, mijn zoon, wanneer de ene mens dit beseft of zich herinnert als hij de ander ontmoet. Iedereen, bijna zonder uitzondering, worstelt met problemen, moeilijkheden, zorgen, verslavingen of verdriet om een dierbare. Iedereen. Welkom op deze onvolmaakte maar mooie planeet. Jullie mensen zijn in ontwikkeling, en het is een lange en pijnlijke en zorgelijke weg van voormalige aap naar bewust levend spiritueel mens.

En mooie levenservaringen dragen hier zeker toe bij maar eigenlijk toch nog meer grote moeilijkheden. Die zijn beter in staat om een mens bij de lurven te pakken, door elkaar te schudden of zijn begrip voor het leed van de ander te vergroten. Want heb je zelf veel meegemaakt, dan hoed je je wel  om een ander te veroordelen. Tenminste als het proces goed is verlopen. Als iemand door moeilijkheden verbitterd raakt of psychiatrisch dan zijn er ook andere dingen nodig.

Meestal brengen moeilijkheden een mens dichterbij bewustzijn, geestelijke groei en dus dichter bij God, of die mens dat beseft of niet. Dus …….

Goede mens, besef dat ieder mens die je ontmoet een strijd vecht waar je niets van weet en jouw compassie, jouw begrip, jouw liefde zelfs voor jouw medemens groeien gigantisch alleen als je je dit herinnert. Dus wees aardig, altijd. Want dat is keihard nodig in deze ontsporende tijd.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 541

Het overwinnen van verslavingen is minder pijnlijk op aarde dan in het leven na de dood

Zo zal ieder in zijn zwakheid en wereldse gewoonte eens een zeker kruis vinden, dat hem in de geestelijke wereld zeer veel meer pijn zal bereiden wanneer hij het niet op deze wereld met veel geringere moeite geheel of grotendeels zegerijk heeft overwonnen*

Mijn God, mag ik U vragen.

Ik heb nu al een paar keer meegemaakt, dat iemand een aardse verslaving niet heeft overwonnen en soms zelfs door die aardse verslaving overlijdt. En nu kwam ik dit citaat van Jakob Lorber tegen. Eigenlijk heftig vind ik, zou U hier op in willen gaan?

Natuurlijk doe Ik dat.

Waarom is dit heftig, is het niet eerder logisch en rechtvaardig, begrijpelijk en nuttig geregeld zo?

Neem iemand die aan alcohol verslaafd is en hierdoor tien jaar eerder sterft in grote eenzaamheid. Want de negatieve gevolgen van alcohol zijn o.a. een vernietiging van het lichaam en een misvorming van het karakter, zodat iemand agressief, onverdraagzaam, boosaardig en liefdeloos wordt voor de dierbaren in zijn omgeving, en daardoor logischerwijs erg alleen komt te staan in het leven. Wie heeft zin in zo’n mens?

Deze persoon wordt natuurlijk liefdevol opgevangen in de geestelijke wereld en krijgt weldadige aandacht en een  herstel van zijn geestelijk lichaam, dat mismaakt en verzwakt is door de aardse gevolgen van alcoholmisbruik. En er is geen geestelijke begeleiding nodig om heel snel al deze persoon te doen beseffen dat hij zijn leven heeft vergooid. En omdat de naar alcohol snakkende persoon uiteraard geen druppel alcohol krijgt geschonken, We houden hier van de beste aanpak, komt iemand snel tot helderheid en inzichten.

We laten hier even buiten beschouwing iemand die op aarde zo kwaadaardig geworden is, dat hij in de geestelijke wereld een demon wordt en aan de aarde gebonden blijft en anderen probeert aan te zetten tot alcoholmisbruik om zo nog iets  te ervaren van de alcoholroes. Dit zijn waanzinnige uitzonderingen.

Ik heb het over een aardig opgevoed iemand met een goed hart, die desondanks ontspoord is.

En daar zit die persoon dan, terug te kijken op zijn aardse leven. Weet je hoe erg spijt is, Mijn Zoon? Intense tergende alles verterende spijt als men het inzicht krijgt dat men anders had gekund, dat men verkeerde keuzes gemaakt heeft, dat men zwak is geweest voor zichzelf. Terwijl men eigenlijk zichzelf meedogenloos had moeten aanpakken. Intense spijt, en ook al wordt alles in de geestelijke wereld rechtgezet en krijgt men duizenden kansen om alles goed te maken wat men mis heeft gedaan, men had anders gewild en blijft dit besef nog eeuwen houden. Niet omdat God dit wil, niet omdat het zo moet, maar omdat men zelf de herinnering aan dit vergooide leven niet kan vergeten, ook al heeft men zichzelf vergeven.

Zo zal ieder in zijn zwakheid en wereldse gewoonte eens een zeker kruis vinden, dat hem in de geestelijke wereld zeer veel meer pijn zal bereiden wanneer hij het niet op deze wereld met veel geringere moeite geheel of grotendeels zegerijk heeft overwonnen

En dan komen we nu op het allerbelangrijkste. Op aarde kan een mens echt met minder moeite een verslaving aanpakken of grotendeels overwinnen. Maar dat moet men dan wel willen. En dat is de kern van de spijt in de geestelijke wereld, men gaat dan beseffen dat men eigenlijk niet wilde. Dat men steeds weer koos voor de geneugten van de verslaving. Want verslaving wil echt niets anders zeggen dan slaaf zijn. En het is een gruwelijk besef “hierboven” als men gaat beseffen dat men  slaaf wilde blijven. En een mens die op aarde zijn verslaving overwint stopt met slaaf te zijn. Ik kan je de vreugde niet beschrijven van een ieder die in de geestelijke wereld arriveert en dan contact maakt met de intense opluchting dat men de verslaving op aarde heeft overwonnen en niet pas in de geestelijke wereld.

Dus, Mijn zoon, de woorden van Jakob Lorber zijn niet heftig, maar getuigen van een heerlijke waarheid. Heftig is iemand die sterft als verslaafde.

En bovenstaand verhaal geldt voor alle verslavingen en verderfelijke gewoonten, ook al heeft elke verslaving of verderfelijke gewoonte een andere prijs.

Alle verslaafden zijn desondanks gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*Jakob Lorber , Hemelse geschenken (Hi, Nieuwe openbaringen, II blz. 221,6)

Nr. 540

Waar staat de mensheid spiritueel?

Mijn God, mag ik U vragen?

De blogs stralen een mooi optimisme uit, dat alles uiteindelijk wel goed komt met de mensheid. Maar uiteindelijk dan. Maar wanneer is dat? Zelfs het rigoureus ingrijpen van moeder natuur zodat de mensheid zich zal voegen naar een respectvolle relatie met moeder aarde maakt van de mensen nog geen engeltjes. Wanneer zal ooit de mensheid heel dichtbij de geest zijn en heel ver van het beest af?

Mijn zoon, geef de mensheid nog maar tienduizenden jaren. Hoe kan het ook anders? Elke millimeter geestelijke beschaving moet door de mensheid bevochten worden. Elke stap voorwaarts in de evolutie van beest naar geest vraagt tijd. Kijk naar de evolutie van de dierenwereld. Hoe veel duizenden jaren zijn er niet nodig om nieuwe soorten te ontwikkelen, hoeveel miljoenen jaren waren er niet nodig om de dinosauriërs te laten evolueren tot vogels? Dus wees geduldig. Heel geduldig.

Accepteer dat de mensheid onvolmaakt is, dat er nog vele stappen gemaakt moeten worden, dat de geestelijke wereld de tijd heeft en neemt om de evolutie haar werk te laten doen. En dat geldt evenzeer voor de mensheid.

Maar……..

Intussen wordt elk mens, in welk stadium van ontwikkeling dan ook, na de fysieke dood van  het lichaam, gered voor de eeuwigheid. Zijn geestelijk lichaam zal verder evolueren in de geestelijke wereld en daar kan de ontwikkeling soms sneller verlopen dan op aarde, maar vooral de  tijd krijgen. God heeft geen haast en veel geduld. Dus wees getroost. Bijna iedereen wordt gered voor de eeuwigheid. Ieder krijgt alle kansen van de wereld. Vrijwel iedereen zal de glorieuze weg gaan van beest naar geest, is het niet op aarde dan is het in de geestelijke wereld.

Slechts een zeer klein deel van de geesten en engelen/duivels die uiteindelijk weigeren zich over te geven  aan de wil van God zullen na een eindeloos aantal kansen vernietigd worden. En hun naam zal niet meer worden vernomen in de kosmos. Maar dat zijn uitzonderingen. 

En intussen vordert de evolutie van deze kleine, prachtige maar geteisterde planeet met een mensheid van betrekkelijk laag niveau gestaag en verloopt alles volgens plan.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 539 

 

Niets worden voor God

“We durven er blijkbaar niet op te vertrouwen dat er een liefde bestaat die zo onvoorwaardelijk is dat we er niets voor hoeven te doen”

 “Wij bestaan in de liefde  die alomtegenwoordig is in God: Tot niets worden voor God, leven in overgave”

 (Sören Kierkegaard)

Nou mijn goede God, we nemen maar gelijk de hele hap. Wat een mooie teksten toch weer die een mens opschrijft en blijkbaar voelt en beleeft. Ik geloof dat ik het vooral fijn zou vinden als U inging op dat niets worden voor God, dat lijkt in deze tijd werkelijk niet erg “in”.

We hebben inderdaad al veel gezegd over de  onvoorwaardelijke liefde van God voor de mens, en dat jullie er niets voor hoeven  te doen om diep bemind te worden door God in een grootse en onvoorwaardelijke liefde. En ook zijn er blogs verschenen over jullie bestaan in de alomtegenwoordige liefde van God. En ook is er al gesproken over dat jullie alles met God zijn en niets zonder God.

Maar laten we doen, wat jij wenst, en ingaan op de  volgende zin:

Tot niets worden voor God, leven in overgave”

De Westerse mens zal “tot niets worden” niet echt fijn vinden, maar als je zegt stil worden komt het in de  richting van wat acceptabel lijkt. Maar dat is het echt: niets worden, stil worden, luisteren, jezelf even vergeten, in het hier en nu vertoeven en al die gedachten over het verleden en de toekomst even parkeren, uitrusten, niets doen.

Dit alles maakt dat een mens ís en God zich dan kan laten ervaren in de mens. Al is het maar met een immens gevoel van ontspanning, loslaten, innerlijke stilte, ruimte. En dan kom je als mens al snel in een staat van niets willen,  niets doen, niets wensen, nergens op wachten en is overgave dan niet heel tastbaar, heel reëel?

Kortom leven in overgave is niet meer dan telkens opnieuw bereid zijn de onrust van het ego en zijn basale neiging tot meer willen of ergens van af willen inruilen voor een staat van overgave.

Het lijkt alles onoverkomelijk in deze dynamische wereld van duizenden impulsen en behoeften maar het is eenvoudig deze vraag: waar kies je voor als mens  telkens opnieuw? En als je steeds kiest voor de innerlijke rust dan leef je op den duur in overgave. En dan ben je als mens automatisch niets geworden voor God, en dan kan God maximaal door je heen werken en daardoor kan je dan alles zijn voor de mensheid.

Wees jullie gezegend

Nr. 538

Blijf lachen in het leven

Mijn vriendin Merel had weer een openbaring:

Op een mooie dag was ik aan het fietsen in het Twiske, natuurgebied bij Amsterdam.

Tot mijn grote verontwaardiging zag ik dat er weer eens ontzettend veel afval lag na een evenement aldaar.

Daarbij kwam ook nog, die week, fietsend naar werk, of wandelend door stadsparken, het zicht op veel afval en troep naast afvalbakken, gewoon onverschillig weggekwakt.

 Ik werd er helemaal naar van en verzuchtte tegen mijn Engel/God “Hoe kan ik nou toch maar een beetje gelukkig of blij zijn in een wereld waar zoveel botheid en grofheid heerst tegenover de natuur ; nietsontziend gaat  de mens gewoon door met destructie!”?

 Het bleef even stil en toen hoorde ik

 “ Lieve Kind, ga maar lachend ten onder…”

 Eerst dacht ik huh..wat is dit nou..?

 Maar ik begreep uiteindelijk dat de neergaande lijn even noodzakelijk is als de opgaande in de sfeer van relativiteit, en dat in de Eeuwigheid dit alles slechts een kleine hobbel is; lelijk ja, maar in Gods ogen met mildheid bezien; als een stoute wat dommige schoolklas.

 Tot zover Merel.

Zou U hier op in willen gaan?

 

Hoe kan Ik anders, mijn goede zoon. En wat een openbaring van de Mijn God van Merel. Eigenlijk moet er niets aan toegevoegd worden.

Ja het is een openbaring. Want de grote vraag is: “Hoe houdt zich de mens van binnen als de wereld om hem heen instort?”

In de blogs is voldoende ingegaan op wat komen gaat, ondanks Onze wens om optimistisch te zijn, vertrouwen te wekken en een mooi en luisterrijk perspectief te schetsen aan alle mensen.

Maar er is ook gesproken van de grote veranderingen die er aan komen opdat Moeder Natuur verder kan gaan met de mensheid, maar dan in Haar termen. En dat wordt een ondergang, voor veel mensen, veel dieren, veel planten, veel natuur.

Hoe stelt de mens zich dan op? Om met de ondergang van de Titanic te spreken. Doldwaas rond rennend en verdrinkend in het koude water of muziek makend en met een drankje in goed gezelschap de golven afwachtend.

Kortom: in paniek en verward en vergetend dat men mens is en er meer is dan aardse problemen of in alle vertrouwen met een glimlach de ondergang tegemoet ziend, de belofte tot eeuwigheid in herinnering.

Het laatst lijkt me prettiger, spiritueler en meer  getuigen van zelfbeheersing, vertrouwen en geloof.

Maar er is toch nog iets dat Ik wil toevoegen.

Blijf lachen in het leven

Want de wereld is een schouwtoneel, jullie ego aandoenlijk, jullie leed betrekkelijk, jullie toekomst in de geestelijke wereld glorieus.

Weet dat de geest van humor een zeer belangrijke, zo niet de allerbelangrijkste geest in jullie leven hoort te zijn.

Zij is in ieder geval wel de allerbelangrijkste helper van God.

Jouw vriendin Merel is gezegend.

 

Wees jullie allen gezegend

Nr. 537

 

Frenkie bezoekt een moskee (deel 2, vanwege de lengte van de blog is deze in twee delen uitgebracht)

 “Ik zou een moslim kunnen zijn”.

Ik voelde zo sterk dat dit alles voldoende zou zijn om tot God te komen, om God te ervaren, om geholpen te worden een devoot leven te leiden, zonder poespas, zonder bijgeloof, zonder afleiding. Puur en alleen maar de devotie tot God, de aanbidding van God, een leven van zuiverheid en eenvoud.

Ook las de Imam enige Nederlandstalige zinnen voor:

“Laat een persoon, die overtuigd is van het bestaan van Allah en het hiernamaals, zijn buren niet lastig vallen!

Laat een persoon, die overtuigd is van het bestaan van Allah en het hiernamaals zijn gasten goed behandelen.

Laat een persoon, die overtuigd is van Allah en het hiernamaals, iets nuttigs spreken of zwijgen. “

Daar kan men het natuurlijk alleen maar mee eens zijn.

Op een bepaald moment gingen alle mannen, vrouwen zitten dus apart ergens in de galerij van het gebouw, op een rij staan en toen was de impact zo sterk, samen met het gezang, dat ik het gevoel had dat iedereen één was, alleen God telde, en allen kinderen waren van dezelfde God zonder onderscheid des persoons. En het deed me sterk denken, voelen eigenlijk, aan de communie bij de Katholieken en het aanbrengen van een Bindi op het voorhoofd in een Hindoetempel.

Ontroerend, hartverwarmend, krachtig, devotioneel, eenheid uitstralend.

We bleven nog een  tijdje achter, omdat we de Imam wilden spreken, maar het was zeer prettig, zo nog na te genieten van alles. We waren ook een beetje de tijd kwijt, duurde het een half uur, een uur, twee uur, we wisten het niet.

Nog dagen heeft alles nagewerkt en ik vind het prettig dat de Imam zei, dat we altijd van harte welkom waren. Hij gaf ons een paar boekjes mee waar we echt niet voor mochten betalen. Hij zei eigenlijk “nee nee we hebben het hier niet over geld”. 

Wil U hier op ingaan, alstublieft?

Je zou een moslim kunnen zijn, kwam in jouw geest op.

Mijn zoon, je bent een moslim, want je bent namelijk “een mens die zich overgeeft”. Ben je daar al jouw hele leven niet mee bezig?

Maar je bedoelt in de godsdienst een moslim zijn, dus de Katholieke kerk verlaten en naar de Islam overstappen.

Dank je voor jouw openheid, voor jouw ontvankelijkheid en jouw eerlijkheid. Dat is nogal wat, als “schrijver van deze oecumenische blogs”. Maar had je niet  van te voren gevraagd mijn zoon om de geest van deemoed en de geest van islamitische devotie? En die hebben je geraakt, duidelijk. En zo hoort het ook, want je wilde luisteren, ervaren, begrijpen. En met zo’n openheid kan Ik, jouw God, jouw JHWH, jouw Allah, maximaal verhoren.

Je beschreef hoe bijzonder je het vond toen iedereen in een rij ging staan, allen op dezelfde manier de handen ontvankelijk gericht naar Allah, de imam een Soerah zong en je letterlijk het gevoel had, alsof dit was wat de Katholieken ervaren tijdens het uitreiken van de communie, en de Hindu’s als zij de bindi krijgen van de Pandit.

Het is niet hetzelfde, zelfs niet vanuit geestelijk perspectief.

Maar ik laat bewust rusten hier wat de overeenkomsten of verschillen dan wel zijn. Want die zijn in dit verband niet belangrijk.

Belangrijk is dat je een hoogtepunt hebt ervaren in de moskee van het gebed van de gelovigen in hun eenheid. En de Imam was blij verrast dat je hem vertelde dat je hier zeer door geraakt was en dat je dit het hoogtepunt leek van de bijeenkomst hier. Uiteraard is het goed dat je de vergelijking met de Katholieken en de  Hindu’s niet hebt gemaakt want dat had deze orthodoxe imam niet kunnen beamen. Wel kon je met een gerust hart uiten, dat het een hoogtepunt was van devotie en eerbied voor Allah en dat daar op dat moment allen gelijk waren zonder onderscheid des persoons en zo allen kinderen van Allah. Dat kon de imam alleen maar beamen.

Er is nog veel meer gebeurd en gezien en ervaren door jou wat je nu hier vanwege de lengte van de blog maar laat rusten. Dat is goed, maar één ding wil Ik er nog uithalen.

De poort met Oosterse tegels die symbolisch verwijst naar Mekka, zoals alle moskeeën in de wereld en de toelichting van de imam hierop toen jullie hem spraken nadien.

Deze poort draagt enorm bij aan de kracht en de energetische werking van de moskee op de gelovigen. Het heeft een grote impact, door de beeldvorming maar ook door de symboliek, maar ook letterlijk doordat de poort zegt: jullie zijn niet alleen hier in deze moskee. Jullie zijn met velen. Jullie zijn verbonden met alle andere moslims over de hele wereld. En in die zin lijkt het op de Katholieken die verenigd zijn in één wereldkerk onder de Paus. Eén godsdienst over de hele wereld. En de impact daarvan is groot.

Daarnaast benadrukte de imam dat men wel gericht is op Mekka en de Zwarte steen niet als bijgeloof maar dat deze beiden verwijzen naar Allah alleen. En zo hoort het.

Jouw nichtje en jij zijn gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 536

Frenkie bezoekt een moskee (deel 1, vanwege de lengte van de blog is deze in twee delen uitgebracht)

Een nichtje van mij heeft  vanuit haar school goede contacten met de Imam van de moskee aan de Wagenstraat in Den Haag. Wij waren welkom voor een gebedsdienst.

De moskee zit in een voormalige synagoge, die werd gebruikt door de Joodse gemeenschap in Den Haag. Tot 1975 werd deze nog gebruikt als synagoge maar omdat de gemeenschap door de oorlog was gedecimeerd, moest men hem sluiten. In 1981 werd het in gebruik genomen als moskee door de Turkse gemeenschap.

We worden bij aankomst gelijk verwelkomd door gelovigen die niet wisten dat wij zouden komen, de Imam is er nog niet. Men biedt ons thee of water aan. Alles is zo gemoedelijk en gastvrij, we voelen ons welkom en worden door iedereen vriendelijk begroet ook al zijn we duidelijk twee vreemde eenden in de bijt. Ook de Imam verwelkomt ons fijn en mijn nichtje mag naast mij zitten in de moskee, hoewel het verblijf voor vrouwen boven is. Zo kunt u alles zien, zei de imam. Dat was erg fijn voor haar.

We komen binnen en ik word gelijk geraakt door de ongelooflijke stilte en kracht die daar heerst. Ik weet dat dat komt omdat er al sinds 1842 wordt gebeden. De stilte, de rust, de verfijnde energie van devotie, letterlijk voel ik dat hier een poort naar de hemel is. Uit de blogs weet ik dat ook hier een tempel van energie en een transformatiehuis van energie bestaat ten dienste van vele mensen. Het is erg fijn om er te zijn, en ook al weten we niets van de rituelen van de moslims, we zitten rustig op een bank achterin en laten alles tot ons komen. Het is een genade om daar te zitten.

De dienst begint met een aantal Soerahs uit Ali-Imraan,één van de hoofdstukken uit de Qoran, begrijpen wij later van de Imam, die onze vragen beantwoordt na de “dienst”.

Verder leest de imam ook wat verzen voor en die zocht ik later op in mijn Nederlandstalige Koran, en luidt: “Slechts in Uw hand is het goede. En Gij hebt macht over alle dingen. “ (Eind vers 27).

Het zingen van de Soerahs in die typerende Arabische klankkleur vind ik persoonlijk overweldigend. Het voelt zo oer, oeroud, eeuwig bijna, zo magisch, zo ontspannend en wat ik het meest ervoer was een alles bedwelmende energie die tot mij kwam en zei:  “er is maar één God en dat is Allah. Slechts één God, niets anders, de rest is bijgeloof, is secundair, doet er niet toe. Richt je alleen tot God, er is niets anders te wensen, te voelen, te ervaren”. Ik werd er helemaal door gegrepen. Vooral ook omdat het een mooie mannenstem was en de prachtige sfeer in dit eeuwenoude gebedshuis, de devotie, de stilte van de aanwezige mensen, dit alles maakte dat ik op een bepaald moment dacht:

 “Ik zou een moslim kunnen zijn”

Nu het eerste deel van het antwoord van Mijn God

Wil U hier op ingaan, alstublieft?

Dat doe Ik graag. Nu is het er van gekomen, na de bezoeken aan Protestantse diensten en een Hindoestaanse tempel.

Jullie voelden je welkom, ook al waren jullie duidelijk vreemd. Jullie hebben de gastvrijheid ervaren van de “oostelijke” wereld, in dit geval de Turkse, en die is waarachtig, oprecht, en wordt volledig geuit. Dit wil men en dit kan men. Prachtige eigenschap van deze volkeren. En weet dat men nooit, nooit, nooit de innerlijke beschaving zou kunnen vergeten om hier niet naar te handelen.

Dit Gebedshuis is inderdaad al langer dan de moskee in functie als plek van devotie toen het nog synagoge was. En de geestelijke tempel is sindsdien alleen maar groter geworden, want de devotie, de liefde voor JHWH/God, de deemoed, het opzij zetten van het ego, het bidden, de bereidheid om alles los te laten en zich te richten op God/JHWH/Allah zijn gewoon doorgegaan. Van synagoge naar moskee. Is dat oecumenisch of wat? God doet immers niet aan godsdienst. Dit heb jij gevoeld en ervaren, mijn zoon, en het is naar waarheid nog steeds een huis van God en een poort tot de hemel. Hoe zou men als men ontvankelijk is dit niet kunnen voelen? Men wordt automatisch meegenomen in de geestelijke energie van de hemel.

Het zingen van de Soerah’s raakte jou en zo heb je een energie van eeuwen en een kracht en impact van 1500 jaar devotie en overgave binnen de islam kunnen ervaren. Natuurlijk werd je er gelijk en volledig door geraakt. Doe dit vaker mijn zoon want de kracht van de gezongen Soerah’s en de genezende werking hiervan op jouw lichaam en geest zijn beschikbaar.

Maar ook voor de moskeeën geldt, lege moskeeën en volle winkelstraten. Wat een verspilling van de genade van God en de geestelijke wereld beschikbaar voor de mensen en genegeerd door de mensen, behalve door degenen die er komen. En weet dat ook deze energieën verder gaan dan de  moskee zelf. De wijk eromheen, de stad Den Haag, zelfs een hele regio varen wel bij de verspreiding van deze genade van Allah/God voor de mensen.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 535

De belofte van God aan de mens

Mijn God, zou U iets willen zeggen over wat U vindt van ons, niet speciaal van mij, maar hoe kijkt de Mijn God van ieder mens nu aan tegen Diens mens en Diens werk voor die mens?

Daar ga Ik graag op in.

De Mijn God van ieder mens zit er ongeveer hetzelfde in. Dus Ik vertel gewoon Mijn perceptie en dat komt dan aardig overeen met de Anderen.

Ik ben allereerst gefocust op jouw overleving. En dat betekent dat ik het proces begeleid vanaf de geboorte van jouw geestelijk lichaam en vervolgens, niet andersom, het ontstaan van jouw foetus. Maar dat is in principe een makkie. Want de regel is dat ieder mens op aarde, hoe onontwikkeld ook, met zijn geestelijk lichaam “achter” zich, verzekerd is van een voortbestaan na de fysieke dood van het lichaam. Dit geschiedt ook bij de afdrijving van een foetus van nog geen week, bijvoorbeeld bij abortus. In die zin is het een moord, maar We laten dit onderwerp hier rusten.

Eigenlijk is de rest van het menselijk leven een eindeloze reeks van ervaringen, keuzes, lotgevallen en geluk of pech. In alle gevallen is de mens dus verzekerd van overleving. En dat is het hele doel. God wil, dat de voormalige aap, het evolutionaire wezen dat anders sterft op aarde, gered wordt voor de eeuwigheid, mede door een “inwonende” Godsvonk en aldus een plek krijgt in Gods dreven.

Ik, als jouw Mijn God, houdt van je. Ik koester jouw keuzes ten goede, bereid me voor op jouw keuzes ten kwade, wil graag dat je gelukkig  bent, maar raak niet van het padje als je ongelukkig bent. Ook al bezie Ik alles met mededogen en doe natuurlijk alles ter ondersteuning vanuit wat Ik kan en wil. Het liefst werk ik mee aan een uitgebreide reeks van levenservaringen van uiteenlopend kaliber, zodat jij met een flinke dosis ervaring in de geestelijke wereld arriveert. Fijn als je een gelukkig leven hebt geleid maar nog fijner als je een leven hebt geleid rijk aan ervaringen en inzichten. Dat is Mij liever. Dus Ik ben er niet perse op uit om jou gelukkig te zien.  Wel weerbaar, of flexibel of  open van geest. Geluk is mooi meegenomen. Maar Ik heb liever dat je gruwelijk jouw hoofd stoot en met die ervaring grote inzichten opdoet dan dat je een kalm en gezapig leventje leidt zonder zorgen. Dat levert niet veel  op, wel iets maar niet veel.

Maar dan ongeluk, of pech, of leed, of verdriet of pijn of ziekte, oh wat brengen die de mens veel. Meer dan gezondheid, geluk of tevredenheid. Ook al brengen die positieve ervaringen ook heel veel. Maar Ik weet ook, dat een mens ten  gronde kan gaan aan ziekte, leed, verdriet en dus aan moedeloosheid. En dat is nu ook weer niet de bedoeling. Dus Ik red je als het te erg wordt, ik verzacht het leed, als het je ondraaglijk wordt. Ik til je op als je ten onder lijkt te gaan aan het moeras op aarde. Ik geef je inzichten als je vast lijkt te lopen in oude groeven, verkeerde patronen of uitzichtloze verslavingen.

Maar vooral, Mijn dierbare zoon, houd Ik van je. Ik koester je. Ik vergeef je duizendmaal. Ik vergeef jouw nonchalance, jouw argeloosheid, jouw liefdeloosheid, jouw egoïsme, jouw genotzucht. Ik vergeef je jouw vervuilen van jouw eigen nest, arme Moeder Natuur. Ik vergeef je duizendmaal. En ik bezie je leven met de liefde van een moeder voor haar kleine meid, met de liefde van een vader voor zijn zoontje, met de liefde van een ouder voor ALLE tekortkomingen van het kind.

In liefde maak Ik jouw geboorte mee, in liefde jouw opgroeien, in liefde jouw volwassen leven en in liefde bezie ik jouw oude dag. En als de dag daar is dat jouw oude lichaam het opgeeft, en jouw geestelijk lichaam arriveert in de geestelijke wereld, verwelkom Ik het met alle liefde die God in zich heeft, hoe schamel de staat van dat geestelijke lichaam ook is. Want God heelt alle wonden, God verzorgt alle pijn, God koestert alle verdriet en God wist uiteindelijk alle leed van Diens mens uit.

En daarna komt de schone lange weg naar de hereniging tussen de Mijn God en Diens mens. Dat kan in korte tijd geschieden maar ook vele  duizenden jaren vergen. God heeft de tijd. Elke Mijn God neemt dus de tijd. Schone toekomst, prachtige belofte, dierbare door Ons gekoesterde toekomst: een voormalige aap met een kort aards leven helpen zich te ontwikkelen tot een geestelijk eeuwig levend mens met uiteindelijk de schoonheid van een engel, maar de vrije wil van God.  

Wees jullie allen gezegend  

Nr. 534

Het gaat om jouw leven, let maar op

Het gaat om jouw leven, let maar op (Hunter S. Thompson)

Zou U hier op in willen gaan. Dit citaat werkt beter op me dan een assertiviteitstraining.

Dat doe Ik graag.

Temeer daar Ik deel uitmaak van dat leven.

De Mijn God van mensen neemt het goed waar, als een mens overruled wordt door zijn medemens, of door regels wordt gehinderd, of wordt geminacht of beledigd in zijn zijn. Hoe kan het ook anders. De Mijn God van ieder mens kent het leven van Diens mens, zijn talenten en zijn beperkingen. En zeer dikwijls, en zeker  onbewust wordt het leven van een mens geregeerd, gehinderd, belast, geknecht en beledigd door de omgeving. En het maakt niet uit of het ouders, een leraar, een overheid,  een partner betreft of soms zelfs eigen kinderen.

Het gaat om jouw leven, let maar op

Een mens moet deze weg nemen. Onafhankelijkheid, verantwoordelijkheid voor eigen leven, eigen keuzes maken, de mening van de omgeving niet zo belangrijk vinden, kortom een eigen weg gaan, eigen keuzes maken, hierin moedig en onverschrokken zijn.

Dit te stimuleren is een mede-opdracht van de Mijn God in het leven van Diens mens. Hoe kan het ook anders.

Mijn God werkt niet goed samen met een zombie, met iemand die onnodig geslachtofferd wordt, met iemand die geleefd wordt. De mens kan Gods handen op aarde zijn. En God behoeft sterke handen op aarde om de Wil van God uit te  voeren. Het is niet anders.

Hunter Thompson is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 533  

God kennen is nederig worden

Vandaag is het elf jaar geleden dat ik de stem van God hoorde. En als deze elf jaar me één ding hebben gebracht dan is het nederigheid.

Om mens te zijn en te beseffen dat jouw lot in Gods handen ligt.

Om mens te zijn en te beseffen dat jij een god mag zijn in jouw leven als je God toelaat.

Om mens te zijn en te beseffen dat je niets bent en niets vermag te bereiken als je God tegenhoudt.

Om mens te zijn en te beseffen dat al die zogenaamde onbekende mensen die jou  vreemd lijken en anders en onbekend, dat dat jouw broers en zusters zijn.

Om mens te zijn en te beseffen dat wij alle kinderen van God zijn, wat we ook doen en wat we ook geloven.

Om mens te zijn en niet meer te zoeken buiten jezelf naar steun, om niet meer te wensen dat een ander jouw gelukkig moet maken.

Om mens te zijn en te beseffen dat je gedragen bent in liefde, gezien wordt in jouw falen, geaccepteerd wordt om wie je bent , niet om wat je doet of gelooft of wenst.

Om mens te zijn en te weten dat de eeuwigheid op jou wacht, hoe onvolkomen of ongelukkig of klein jouw leven ook was.

Om mens te zijn en te weten dat God van jou houdt, hoe dan ook, hoe dan ook, hoe dan ook.

Mijn Goede God, ik dank U , ik dank U , ik dank U.

Vandaag is het jouw dag, mijn zoon, Ik laat het hierbij.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 532 

Als je weet van de geestelijke wereld, mag je zelf nooit een pessimist worden

Degenen die zo bevoorrecht zijn te weten van de geestelijke wereld, mogen zichzelf nooit toestaan dat enig vorm van pessimisme zich wortelt in hun wezen. De macht van de geest is groter dan enige kracht die mensen vermag te beheersen. Men moge uitstellen, men moge belemmeren, men moge verhinderen. Maar men kan niet voorkomen dat de machtige kracht van de Geest Diens voorgenomen plan realiseert op aarde*

Mijn God, zou U iets willen zeggen over dit citaat van Silver Birch

Het is waar Mijn zoon maar let op `wortelt in hun wezen´ anders is het niet realistisch. Wij zien immers liever dat de mens ja zegt tegen alle negatieve emoties omdat die een plek verdienen in het menselijke bewustzijn en ook veel informatie geven over de mens zelf, zijn leven en zijn lessen. Maar Silver Birch noemt daarom ´ wortelt in hun wezen´ . Je mag pessimistisch zijn, maar even: geloof deze emotie, deze gedachte, deze levenstoestand, deze levenshouding niet echt, hecht je er niet aan, maak er geen blijvertje van.

De basishouding, het basisgeloof, de grondgedachte, het perspectief is: jullie zijn gedragen in liefde, worden begeleid in liefde en gekoesterd in liefde, zelfs als jullie de verschrikkelijkste dingen overkomen. God staat klaar  om jullie onmiddellijk te helpen, permanent te begeleiden en te helen als de tijd daar is. Dus pessimistische gevoelens mag je hebben maar tijdelijk, laat ze je niet inpakken, geloof ze niet.

De geest van Silver Birch is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*Silver Birch “Light from Silver Birch” verzameld door Pam Riva

Nr. 531

Diegene zijn die God wil dat je bent

De volmaaktheid bestaat erin degene te zijn die God wil dat je bent*  

Ik las dit interview*, nou ja U begrijpt, dit citaat dat raakte  me wel.

Zou U hier op in willen gaan?

Dit citaat bevalt Me wel, Mijn zoon.

Dan hebben we gelijk perfectionisme getackeld, want dat is een gruwelijke menselijke eigenschap. In één stap perfect willen zijn, terwijl de mens duizend stappen nodig heeft. Het is liefdeloos, onverstandigs en zinloos. En dat lijkt tegenstrijdig. De perfecte God wil dat jullie imperfect zijn, namelijk gewoon jullie zelf. Onvolmaakte wezens met tekortkomingen en fouten, blinde vlekken en zwakheden. Heel goed. Als jullie dat zijn en accepteren is God een stuk geruster over jullie geluksgevoel dan wanneer jullie dat niet willen zijn. En het streven naar perfectie is op zich niet slecht, je je een ideaal voorhouden als mens is een mooi en inspirerend richtinggevende leidraad voor het leven. Maar het wordt lelijk als jullie één stap verwarren met duizend of als jullie één stap teveel nemen of één stap over willen slaan.

De predikant is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*Interview in dagblad Trouw met Mariska van Beusichem, predikant

Nr. 530

Opnamen maken van iets wat ik mooi vind

Mijn God, mag ik U vragen?

Ik zag een video, die me erg ontroerde. Een vrouwelijke student interviewt jongeren, en zegt tegen ze dat ze opnamen maakt van iets wat ze mooi vind. Terwijl ze dit zegt, gaan de mensen die ze filmt stralen. Ze worden mooier, zien er blijer uit, maar vooral, lijken ineens liefde en geluk uit te stralen. Nou het lijkt wel een Paasboodschap van opstanding, maar dan een humanistische.

Zou U hier iets over willen zeggen?

Mijn zoon, dat wil Ik graag.

De jongeren die gefilmd worden, worden verrast omdat ze ineens horen dat iemand ze ziet, echt naar ze kijkt, ze met respect bejegent, ze mooi vindt. Ze mooi vindt, terwijl je ziet dat ze onzeker zijn, of  denken lelijk te zijn. Het wordt duidelijk, dat zij zo nooit worden gezien, dat ze blij verrast zijn. Iemand die ze ziet, die ze waardeert, iemand die ze mooi vindt. En dan geschiedt het wonder. Eigenlijk allen gaan stralen van geluk door de grote aandacht die ze krijgen, en lichten letterlijk op.

Kortom, ze krijgen liefde en worden mooier.

En dat is precies de houding die God t.o.v. jullie heeft. Zelfs al doen jullie de lelijkste dingen, en zelfs als jullie lelijk geworden zijn door het lot, door jullie levenshouding of door jullie genen, dan ziet God louter schoonheid. Want het is vanuit liefde dat God jullie beziet, en alles wat jullie denken, voelen en doen. En God blijft jullie louter in liefde zien, wat jullie ook doen.

Martin Scorsexy*, is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*https://youtu.be/aW8BDgLpZkI (door de filmende studente Martin Scorsexy)

Nr. 529 

God bereikt ons uiteindelijk altijd

God ontmoet ons waar we zijn. Zelfs als we de kleinste kier hebben, die de deur naar ons hart opent, zal God zijn ingang vinden*

Zou U hier iets over willen zeggen?

Als die kleine kier er niet is, weet God dat die ooit ooit ooit zal komen. Dikwijls al in dit leven, soms pas in de geestelijke wereld. Zelfs in de hel, juist in de hel, staat God klaar bij de kleinste kier.

Maar wat houdt die kier dan in en hoe moeten jullie dat praktisch voor je zien?

Wel, aldus: die kier is een vraagteken in het bewustzijn, waar de mens eerst nog in uitroeptekens leefde.

Een uitroepteken: de mens leeft in eigenwaan,  vertrouwt louter op zijn eigen wil, eigen ideeën, eigen denken. Hij weet precies hoe de wereld in elkaar zit en men moet hem niets vertellen over het leven en zelfs zeker niet over God, die zal bij die mens waarschijnlijk wel niet bestaan.

Een vraagteken: de mens weet het niet meer, is aan het einde van zijn latijn, zit met een enorme worsteling en vertwijfeling en stelt een vraag. Of bid vanuit zijn geloof.

Voorbeelden zijn:

God, helpt U mij?

Ik weet niet meer wat ik moet doen, wijst U mij de weg?

De wanhopige eenzame uitroep: help?

Natuurlijk is dit een gechargeerde en gekunstelde tweedeling, maar het principe is duidelijk. God en de geestelijke wereld respecteren de vrije wil tot het gaatje. En al loopt een mens in duizend sloten tegelijk, als hij geen ? in zijn bewustzijn ervaart, kan God niets doen. Maar gelukkig leidt elke weg, zelfs een ogenschijnlijk doodlopende weg ook al is het een dramatische en destructieve omweg, altijd naar God.

En dan nog één ding: als de mens in eigenwaan leeft, doodlopende wegen bewandelt, en totaal verloren gaat in aardse termen, dan is het ook niet zo dat de belangrijke wet van God dat de vrije wil van de mens altijd gerespecteerd wordt, de enige wet is. Dan zou het er voor de mens vrij hopeloos uitzien. Er zijn ook nog andere wetten die deze wet kunnen aanvullen of overrulen of de mens bepaald niet subtiel wijzen op de grote beperkingen van zijn vrije wil. Zoals de wet van liefde, of de wet van rechtvaardigheid of de wet van oorzaak en gevolg.

Daarom komt het met de mens uiteindelijk altijd goed, vroeg of laat, goedschiks of kwaadschiks, bewust of onbewust, onvrijwillig of vrijwillig.

Dawn Eden en Marcus Grodi zijn gezegend. 

Wees jullie allen gezegend

 

* Interview YouTube Marcus Grodi en Dawn Eden 2012-11-12

God zegent soldaten van Oekraïne èn Rusland

Mijn God, ik moet het U vragen, ook al is het verhaal  te absurd voor woorden. Ik zag foto’s in de krant waarop een Russische priester soldaten zegent die de oorlog ingaan en dezelfde week foto’s van een Oekraïense priester die soldaten zegent. Ik weet dat er iets niet klopt dan, maar U moet me helpen dit alles te begrijpen.

 Mijn zoon, het hele verhaal klopt wel en zowel Russische als Oekraïense soldaten kunnen gezegend worden, maar de interpretatie door de mens, die dit ziet en niet kan rijmen, klopt niet. Hoe kunnen Russische soldaten, door God gezegend, vechten met Oekraïense soldaten, door God gezegend? En wie heeft dan God achter zich staan?

Laat het Mij jou uitleggen. En met de zegen bedoelen we zowel iemand die Gods hulp vraagt en Diens zegen over soldaten in een oorlog alsook over soldaten die zelf bidden. We vatten dat even samen onder Gods zegen.

Om gelijk met de deur in huis te vallen. Gods zegen is voor iedereen die er om vraagt, zoals ook de zon alle soldaten beschijnt en de regen alle soldaten bevochtigt. Gods rechtvaardigheid is er voor beide kanten, zonder onderscheid des persoons.

Toch is er natuurlijk nog meer over te zeggen, want Gods zegen is wel wat meer waard dan de zon of de regen. Laat dat gezegd.

God staat achter ieder mens, en in een andere blog is beschreven dat de grootste misdadigers de beste beschermengelen hebben check …. https://watchthegod.blogspot.com/2019/02/de-beschermengel-van-een-zeer-slecht.html

Zo krijgt ieder Gods zegen. Maar hoed je voor de hond. Watch the God!

Gods zegen pakt bij iedereen anders uit. We gaan uit van drie hypothetische situaties, waar alles heel duidelijk ligt.

De soldaat die het Duitse leger in de Tweede Wereldoorlog bevocht, de Vietnamese soldaat die de gifbombardementen van de Amerikanen in Vietnam bestreed, de soldaat die vecht tegen de Russen nu in OekraIne krijgt de zegen.

En deze zegen sterkt hem in de strijd, geeft hem moed als hij dat nodig heeft, beschermt hem tegen angst en moedeloosheid en draagt bij aan zijn uiteindelijke overwinning voor de goede zaak los van of hij zelf sterft of gewond raakt of niet.

“So far so good”.

De soldaat die een oorlog veroorzaakt in een ander land, zoals de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog, de Amerikanen die de arme weerloze mensen en natuur in Vietnam voor vele jaren vergiftigden met “Agent Orange” en nu de Russen in Oekraïne, die woonappartementen bombarderen en oude mensen uit hun huisjes jagen, die krijgen ook de zegen. Maar die zegen pakt anders uit. Ook zij krijgen kracht in moedeloosheid, energie om leed te verduren en rust in hun innerlijk als ze wanhopig zijn. Zoals regen ieder verkoelt in droogte en hitte. Maar dat is de persoonlijke, directe impact bij hen van binnen. En misschien lijken ze ook nog even krachtiger en succesvoller dan de tegenpartij.

Maar die schijn bedriegt. Want de zegen van God werkt direct door in het vergroten van de mislukking uiteindelijk, in het falen van het kwade streven, in het vernietigen van de kwade veroorzakers van deze oorlog, in de demoralisatie van het hele volk, de regering, de omslag van een ogenschijnlijke succesvolle oorlog in totale vernietiging van de boosdoeners.

Hitler pleegde zelfmoord, zijn land werd platgebombardeerd, de vrouwen van Duitsland werden massaal verkracht.

De Amerikanen werden op hun knieën gedwongen, de politici moesten aftreden, de haviken in het land werden vernederd, de oorlog werd verloren, het aanzien van de Amerikanen werd voor eeuwig geschaad en hun imago aangetast.

En zo zal het ook vergaan met het Russische volk, hun leider Poetin en de onrechtvaardige nutteloze oorlog die ze begonnen zijn. Nu al lijdt het Russische volk onder de oorlog, sneuvelen de jonge Russische soldaten bij bosjes en kan Poetin zich niet meer in de beschaafde wereld vertonen.

En hoe zit het met soldaten die in een oorlog zitten waar beide landen schuldig zijn? Dus waar het onderscheid van goed en kwaad niet zo eenvoudig ligt? Ach moet Ik er nog meer over zeggen? Als twee volkeren oorlog voeren, en ze staan beiden voor een rechtvaardige zaak, is dan al niet heel snel aan de hele wereld duidelijk dat er alleen maar verliezers zijn en dat die gevoerde oorlog tot niets leidt? Zijn er inmiddels geen andere manieren ontwikkeld door de mensheid om een geschil uit te vechten?

Bemiddelaars, overlegorganen, commissies van de Verenigde Naties, regionale netwerken, bemiddelende bevriende landen. Zo had het moeten gaan ook in Oekraïne en Rusland.

Bij landen die oorlog voeren zijn er alleen maar verliezers.

Desondanks zijn beide landen gezegend.

Wees jullie allen gezegend

No 527