Compassie voor de ander

Mijn goede God, daar wilt U vast wel op ingaan?

Ja, dat wil Ik.

Het gaat hier om pure liefde, mijn zoon, wanneer de ene mens dit beseft of zich herinnert als hij de ander ontmoet. Iedereen, bijna zonder uitzondering, worstelt met problemen, moeilijkheden, zorgen, verslavingen of verdriet om een dierbare. Iedereen. Welkom op deze onvolmaakte maar mooie planeet. Jullie mensen zijn in ontwikkeling, en het is een lange en pijnlijke en zorgelijke weg van voormalige aap naar bewust levend spiritueel mens.

En mooie levenservaringen dragen hier zeker toe bij maar eigenlijk toch nog meer grote moeilijkheden. Die zijn beter in staat om een mens bij de lurven te pakken, door elkaar te schudden of zijn begrip voor het leed van de ander te vergroten. Want heb je zelf veel meegemaakt, dan hoed je je wel  om een ander te veroordelen. Tenminste als het proces goed is verlopen. Als iemand door moeilijkheden verbitterd raakt of psychiatrisch dan zijn er ook andere dingen nodig.

Meestal brengen moeilijkheden een mens dichterbij bewustzijn, geestelijke groei en dus dichter bij God, of die mens dat beseft of niet. Dus …….

Goede mens, besef dat ieder mens die je ontmoet een strijd vecht waar je niets van weet en jouw compassie, jouw begrip, jouw liefde zelfs voor jouw medemens groeien gigantisch alleen als je je dit herinnert. Dus wees aardig, altijd. Want dat is keihard nodig in deze ontsporende tijd.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 541

Het overwinnen van verslavingen is minder pijnlijk op aarde dan in het leven na de dood

Zo zal ieder in zijn zwakheid en wereldse gewoonte eens een zeker kruis vinden, dat hem in de geestelijke wereld zeer veel meer pijn zal bereiden wanneer hij het niet op deze wereld met veel geringere moeite geheel of grotendeels zegerijk heeft overwonnen*

Mijn God, mag ik U vragen.

Ik heb nu al een paar keer meegemaakt, dat iemand een aardse verslaving niet heeft overwonnen en soms zelfs door die aardse verslaving overlijdt. En nu kwam ik dit citaat van Jakob Lorber tegen. Eigenlijk heftig vind ik, zou U hier op in willen gaan?

Natuurlijk doe Ik dat.

Waarom is dit heftig, is het niet eerder logisch en rechtvaardig, begrijpelijk en nuttig geregeld zo?

Neem iemand die aan alcohol verslaafd is en hierdoor tien jaar eerder sterft in grote eenzaamheid. Want de negatieve gevolgen van alcohol zijn o.a. een vernietiging van het lichaam en een misvorming van het karakter, zodat iemand agressief, onverdraagzaam, boosaardig en liefdeloos wordt voor de dierbaren in zijn omgeving, en daardoor logischerwijs erg alleen komt te staan in het leven. Wie heeft zin in zo’n mens?

Deze persoon wordt natuurlijk liefdevol opgevangen in de geestelijke wereld en krijgt weldadige aandacht en een  herstel van zijn geestelijk lichaam, dat mismaakt en verzwakt is door de aardse gevolgen van alcoholmisbruik. En er is geen geestelijke begeleiding nodig om heel snel al deze persoon te doen beseffen dat hij zijn leven heeft vergooid. En omdat de naar alcohol snakkende persoon uiteraard geen druppel alcohol krijgt geschonken, We houden hier van de beste aanpak, komt iemand snel tot helderheid en inzichten.

We laten hier even buiten beschouwing iemand die op aarde zo kwaadaardig geworden is, dat hij in de geestelijke wereld een demon wordt en aan de aarde gebonden blijft en anderen probeert aan te zetten tot alcoholmisbruik om zo nog iets  te ervaren van de alcoholroes. Dit zijn waanzinnige uitzonderingen.

Ik heb het over een aardig opgevoed iemand met een goed hart, die desondanks ontspoord is.

En daar zit die persoon dan, terug te kijken op zijn aardse leven. Weet je hoe erg spijt is, Mijn Zoon? Intense tergende alles verterende spijt als men het inzicht krijgt dat men anders had gekund, dat men verkeerde keuzes gemaakt heeft, dat men zwak is geweest voor zichzelf. Terwijl men eigenlijk zichzelf meedogenloos had moeten aanpakken. Intense spijt, en ook al wordt alles in de geestelijke wereld rechtgezet en krijgt men duizenden kansen om alles goed te maken wat men mis heeft gedaan, men had anders gewild en blijft dit besef nog eeuwen houden. Niet omdat God dit wil, niet omdat het zo moet, maar omdat men zelf de herinnering aan dit vergooide leven niet kan vergeten, ook al heeft men zichzelf vergeven.

Zo zal ieder in zijn zwakheid en wereldse gewoonte eens een zeker kruis vinden, dat hem in de geestelijke wereld zeer veel meer pijn zal bereiden wanneer hij het niet op deze wereld met veel geringere moeite geheel of grotendeels zegerijk heeft overwonnen

En dan komen we nu op het allerbelangrijkste. Op aarde kan een mens echt met minder moeite een verslaving aanpakken of grotendeels overwinnen. Maar dat moet men dan wel willen. En dat is de kern van de spijt in de geestelijke wereld, men gaat dan beseffen dat men eigenlijk niet wilde. Dat men steeds weer koos voor de geneugten van de verslaving. Want verslaving wil echt niets anders zeggen dan slaaf zijn. En het is een gruwelijk besef “hierboven” als men gaat beseffen dat men  slaaf wilde blijven. En een mens die op aarde zijn verslaving overwint stopt met slaaf te zijn. Ik kan je de vreugde niet beschrijven van een ieder die in de geestelijke wereld arriveert en dan contact maakt met de intense opluchting dat men de verslaving op aarde heeft overwonnen en niet pas in de geestelijke wereld.

Dus, Mijn zoon, de woorden van Jakob Lorber zijn niet heftig, maar getuigen van een heerlijke waarheid. Heftig is iemand die sterft als verslaafde.

En bovenstaand verhaal geldt voor alle verslavingen en verderfelijke gewoonten, ook al heeft elke verslaving of verderfelijke gewoonte een andere prijs.

Alle verslaafden zijn desondanks gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*Jakob Lorber , Hemelse geschenken (Hi, Nieuwe openbaringen, II blz. 221,6)

Nr. 540