Het hebben van emoties en vooral heftige emoties en helemaal negatieve emoties is één van de uitdagingen van de mens.
De mens heeft een heftige emotie en dan kan het volgende gebeuren.
Hij zwelgt erin en trekt verkeerde conclusies over zijn toekomst of krijgt ruzie met zijn medemens.
Hij onderdrukt ze en bouwt frustraties, onbewust gedrag of zelfs mogelijk ziekten op.
Hij hecht zich eraan en dan worden het sentimenten, dus halve waarheden.
Hij minacht ze en dan transformeren ze tot fundamentalisme of eenzijdig rationalisme.
Terwijl het veelal om niet meer gaat dan het ervaren van één emotie, soms niet langer dan een halve dag.
En de oplossing van
God en wijze mensen en goede psychologen om hier mee om te gaan is van een
simpele schoonheid, die toch nog door te weinig mensen dagelijks wordt toegepast.
Gewoon accepteren,
gewoon ja zeggen, gewoon laten, gewoon ondergaan, gewoon liefdevol omarmen, ook
al “voelen ze gruwelijk aan”.Want een kenmerk van emoties moet zijn dat ze stromen, naar binnen en weer naar buiten zonder al teveel bemoeienis en vervuiling door het ego. Gewoon voorbijstromen.
Want dat is een kenmerk van bijna alle emoties, ze zijn tijdelijk, zo tijdelijk, dat ze dikwijls eerder verdwenen zijn dan de mens die ze had durfde te vermoeden.
En de mens die in
deze grote eenvoud t.o.v. emoties gaat leven, en op z’n minst ze accepteert of
op z’n best liefdevol ja zegt tegen zijn emoties, ervaart het volgende.
Ze worden een bron
van informatie, blijven zo kort als mogelijk hangen, verrijken de innerlijke en
uiterlijke mens, dragen bij aan de kleurrijkheid van het menselijke emotionele
lichaam en zijn een bron van geluk.
Want is het niet
heerlijk na een zware gedeprimeerde dag vol zwartheid de volgende dag weer ja
te kunnen zeggen tegen het mooie leven, het opgeruimde gemoed, de nieuwe dag,
de schone natuur, de vriendelijke medemens?
Jantje huilt en
Jantje lacht. So what? Welkom op aarde, dat is nu eenmaal een feit.
Wees jullie allen
gezegend
Nr. 373
