Every level has his devil (Sevdaliza)
Mijn God, deze wijze vrouw sprak deze woorden uit en ze klinken bijna humanistisch. Elke taak kent zijn obstakels en hoe moeilijker iets is des te groter zijn de op te lossen problemen. Zoiets. Maar toevallig ga ik de laatste tijd nogal intensief om met mensen die vanuit hun geloof alle tegenvallers, alle problemen, alles wat mislukt, alle obstakels heel direct toeschrijven aan de duivel, en dat lijkt me nou ook weer wat teveel van het goede.
Immers, een aardbeving, een muis die wordt opgegeten door een uil, een dag dat de dingen niet zo lukken, het lijkt me dan teveel eer voor de duivel om daar alles aan toe te schrijven. Het leven op aarde, de evolutie, de dagelijkse gang van zaken worden toch ook gewoon gekenmerkt door dingen die niet goed gaan, door mislukkingen, door moeilijkheden, dat hoort toch ook gewoon bij het aardse leven?
Zou
U hier wat over willen zeggen?
Dat doe Ik graag, mijn zoon.
Het is inderdaad
teveel eer voor de duivel om alle moeilijkheden aan dat wezen toe te schrijven.
“Shit happens”, zullen We maar plat zeggen. En je hebt eigenlijk al zelf
antwoord gegeven. Soms is iets negatiefs of een ziekte juist een
noodzakelijkheid of een zegen.
Maar er is natuurlijk altijd meer over te zeggen.
Ik wil Ik de
opmerking van Sevdaliza heel concreet toespitsen op het verrichten door een
mens van een goede daad, die God welgevallig is en de mens dichter bij God
brengt. Dit genereert vervolgens de haat van de duivel tegen deze stap. Want de
duivel wil de mens juist weghalen bij God.
Wanneer mensen een goede daad verrichten worden zij automatisch bezocht door de duivel. Dit betreft zowel gelovige als ongelovige mensen. De duivel ziet niet graag goede daden verricht. En hij zal proberen ze te straffen, door een kras op een auto, door een glas dat omvalt, door een onverwachte tegenvaller, door een teleurstellende ontmoeting. En het komt voor, dat mensen direct het verband zien, maar ze kunnen verkeerde conclusies trekken.
Ze doen iets goeds en maken daarna iets vervelends mee en neigen ernaar te concluderen, zie je wel, al te goed is buurmans gek, of je kunt het beter laten.
Maar het is echt beter als de mens goed doet, hoe dan
ook.
Toch heeft de geestelijke wereld liever dat het beestje bij de naam wordt genoemd. We hebben het liefst dat de mens,( maar het vraagt wijsheid wanneer dat kan worden verzucht en wanneer niet) dan zegt “Oh de duivel wil het mij lastig maken dat kinderachtige wezen, nou dan ga ik nog harder goede daden verrichten, hij krijgt mij niet klein”. En God ziet liever niet dat de mens dan nog harder vlucht in egoïsme, want dat is helemaal een doodlopende weg.
De moraal van het verhaal is, dat een mens niet argeloos moet zijn.
Als men goed doet,
krijgt men tegenstand maar die tegenstand moet een mens aansporen tot nog meer
goede daden. Dat is de geestelijke weg van de mens en God ziet dat graag. Het is dus een grote leidraad voor het leven,
dat men moet verwachten dat hoe grootser de daad, hoe moeilijker de taak, hoe
groter de tegenstand. De tegenwerking hoort er gewoon bij en men daar op kan
wachten en men moet zich echt niet laten tegenhouden erdoor.
Sevdaliza is
gezegend.
Wees jullie allen gezegend
*Nederlands VPRO programma 8 augustus 2021
Nr. 517
