Item 1
Ik heb een bespreking op de dure Zuidas in Amsterdam , en zie mooi geklede heren en dames lopen tussen uiterst dure gebouwen. God, wat moet ik nu vinden van deze mensen?
Ook hier lopen goede mensen rond en goede medewerkers. Toch is er een essentieel verschil tussen dit soort werk en het werk waar jij in verkeert in de wereld van onderwijs, gemeenten, wonen, zorg en welzijn.
Mensen in op geld en winst gerichte banen zijn op den duur meer bezig met status, en positie, en macht en het grote geld en mooie huizen en dure kleren. Het is moeilijker om in deze banen eenvoudig en goed van harte te blijven.
Jullie in jullie beroepen zijn meer bezig met mensen, met het nut der dingen, met democratie en kwetsbare burgers, met jongeren, met jullie hart.
Deze verschillende doelstellingen beïnvloeden de staat van de persoonlijkheid en die van jullie innerlijk meer dan jij denkt. De op geld en macht beluste mensen gaan een langere weg in de geest, ook na hun dood, voordat zij de overgave meemaken van hart en verstand. Denk aan het gezegde van Christus:
"een kameel gaat makkelijker door het oog van de naald dan een rijke in de hemel komt"
En bovenstaande tweedeling is natuurlijk zeer schematisch, het gaat meer om de grote vraag aan iedere mens "waar ben je nu eigenlijk mee bezig?".
Het zou te simpel zijn te veronderstellen, dat het hele bedrijfsleven wars is van harte mensen. Dat zou een belediging zijn van alle liefdevolle boeren, zakenlui, middenstanders en rijken.
Het beeld is: behoed je hart, verlies je niet in materie en bedenk, dat het vooral gaat om jouw innerlijke houding.
Item 2
Toch maak ook ik bijeenkomsten mee met een groep mensen, zijdelings betrokken bij mijn werk, maar wel met een stel bobo’s met eigen belangen en een eigen agenda. Ik zucht van binnen over projectgelden, die aan van alles besteed worden behalve aan de uitvoering, aan burgers, aan verbetering van de samenleving. God, waar zijn die mensen mee bezig?
Er is in dit project sprake van creativiteit en visie, zo zijn landelijke gelden binnengekomen. Jij getuigt van daadkracht om het te besteden aan de burgers zelf, en aan eenvoudige uitvoeringsorganisaties.
Maar zaken gaan gauw een eigen leven lijden, en dan blijft het geld aan de strijkstok hangen. Niet zozeer door corruptie, maar door het een eigen leven gaan leiden van uitwassen, van praters. Zij willen helemaal niets doen, maar hun banen en hun werk vullen met praten en theoretiseren, en zij hebben niet door dat ze maatschappelijk irrelevant zijn en betrekkelijk nutteloos.
We moeten de zaken ook maar bij de naam noemen.
Maar troost je, uiteindelijk gaan ook zij er tegen aan, desnoods met wat vertraging en gedwongen mijmeringen. Maar ook zij gaan met hun borst nat.
Christus zei al, namens God, de eersten zullen de laatsten zijn, de laatsten de eersten.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 36
Ik heb een bespreking op de dure Zuidas in Amsterdam , en zie mooi geklede heren en dames lopen tussen uiterst dure gebouwen. God, wat moet ik nu vinden van deze mensen?
Ook hier lopen goede mensen rond en goede medewerkers. Toch is er een essentieel verschil tussen dit soort werk en het werk waar jij in verkeert in de wereld van onderwijs, gemeenten, wonen, zorg en welzijn.
Mensen in op geld en winst gerichte banen zijn op den duur meer bezig met status, en positie, en macht en het grote geld en mooie huizen en dure kleren. Het is moeilijker om in deze banen eenvoudig en goed van harte te blijven.
Jullie in jullie beroepen zijn meer bezig met mensen, met het nut der dingen, met democratie en kwetsbare burgers, met jongeren, met jullie hart.
Deze verschillende doelstellingen beïnvloeden de staat van de persoonlijkheid en die van jullie innerlijk meer dan jij denkt. De op geld en macht beluste mensen gaan een langere weg in de geest, ook na hun dood, voordat zij de overgave meemaken van hart en verstand. Denk aan het gezegde van Christus:
"een kameel gaat makkelijker door het oog van de naald dan een rijke in de hemel komt"
En bovenstaande tweedeling is natuurlijk zeer schematisch, het gaat meer om de grote vraag aan iedere mens "waar ben je nu eigenlijk mee bezig?".
Het zou te simpel zijn te veronderstellen, dat het hele bedrijfsleven wars is van harte mensen. Dat zou een belediging zijn van alle liefdevolle boeren, zakenlui, middenstanders en rijken.
Het beeld is: behoed je hart, verlies je niet in materie en bedenk, dat het vooral gaat om jouw innerlijke houding.
Item 2
Toch maak ook ik bijeenkomsten mee met een groep mensen, zijdelings betrokken bij mijn werk, maar wel met een stel bobo’s met eigen belangen en een eigen agenda. Ik zucht van binnen over projectgelden, die aan van alles besteed worden behalve aan de uitvoering, aan burgers, aan verbetering van de samenleving. God, waar zijn die mensen mee bezig?
Er is in dit project sprake van creativiteit en visie, zo zijn landelijke gelden binnengekomen. Jij getuigt van daadkracht om het te besteden aan de burgers zelf, en aan eenvoudige uitvoeringsorganisaties.
Maar zaken gaan gauw een eigen leven lijden, en dan blijft het geld aan de strijkstok hangen. Niet zozeer door corruptie, maar door het een eigen leven gaan leiden van uitwassen, van praters. Zij willen helemaal niets doen, maar hun banen en hun werk vullen met praten en theoretiseren, en zij hebben niet door dat ze maatschappelijk irrelevant zijn en betrekkelijk nutteloos.
We moeten de zaken ook maar bij de naam noemen.
Maar troost je, uiteindelijk gaan ook zij er tegen aan, desnoods met wat vertraging en gedwongen mijmeringen. Maar ook zij gaan met hun borst nat.
Christus zei al, namens God, de eersten zullen de laatsten zijn, de laatsten de eersten.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 36
