De mens: tussen beest en geest (2, Godsdiensten)

Monoloog over geloof: deel 2

De mens is een natuurlijk wezen, komt voort uit de natuur. De mens weet pas een paar honderd jaar dat de evolutie, die ook via God komt en door God gebruikt wordt, de mens heeft voortgebracht. God wil graag, dat jullie je in de hemel wanen, maar herinner je dit:

“met jullie hoofd in de wolken, maar met jullie voeten in de modder”.

Als een grote boom, waar alles stroomt van beneden naar boven (voedsel en water) en van boven naar beneden (zonlicht en lucht).

En dan zeg Ik het maar gelijk recht voor jullie raap: de op aarde gevestigde godsdiensten vergeten vroeg of laat bijna allen, dat één van Gods wetten is: alles stroomt in de natuur, alles beweegt, alles verandert, alles is open voor vernieuwing, alles is onderhevig aan een einde, zeker als het zich verzet tegen verandering! Dat geldt in Gods natuur, maar ook in Gods gebedshuizen!

Waarom vergeten jullie dit? Een kerk of moskee of geloofshuis wordt opgericht om de inspiratie van de grote of kleine profeet, waardoor deze geloofsgemeenschap ontstond, levend te houden. Men gaat regels en wetten en structuren en procedures en normen en waarden en gebruiken en geboden en verboden scheppen. Nou ja, met alle gevolgen van dien. Voor God hoeft dit niet, maar God begrijpt heel goed, dat een organisatie niet kan gedijen en groeien en zich uitbreiden en andere mensen, volkeren en landen kan inspireren zonder een organisatievorm, zonder een leidsman/-vrouw, zonder een structuur.

Maak altijd een onderscheid tussen inhoud en vorm, tussen inspiratie en wetten, tussen vergeestelijking en regels/boeken. De vorm moet altijd de inhoud dienen, niet andersom. Toch kan ook de vorm een hulpmiddel zijn, ook dat weet God: neem de Katholieke kerk met paus en dogma’s. Wereldwijd gegroeid, wereldwijd gevestigd, wereldwijd inspirerend voor veel mensen die het niet alles zelf kunnen bedenken.

Daar is God tevreden over: de vorm helpt om de boodschap over te brengen. De vorm van de mis, de gebeden, de verhalen en boeken over heiligen, dit alle inspireert de individuele mens tot iets anders en iets hogers dan dagelijks werk en dagelijks leven ooit kunnen. De inspiratie van de consecratie, de energie die als in een transformatorhuisje verspreid wordt, de uitstraling van de heiligenbeelden.

Nota bene: Ik kan even goed als voorbeeld de Islam, de Protestanten, de Boeddhisten, de Hindoes, New Age of het Jodendom nemen, maar Ik neem nu als voorbeeld de Katholieke kerk.

 

Maar de vorm kan ook onnatuurlijk worden: en de ontwikkeling van de mens belemmeren in plaats van voeden. God is blij met de uitvinding van het condoom, met de acceptatie van homoseksualiteit als levenswijze, met de emancipatie van de vrouw als belangrijke maatschappelijk factor. Jezus bezocht na zijn dood eerst Maria, zijn moeder, en Maria Magdalena, zijn beste vrouwelijke discipel, omdat zij het meer waard waren bezocht te worden dan de mannelijke discipelen, die behalve Johannes, allen gevlucht waren of hadden gelogen/bedrogen. Is dit niet duidelijk genoeg?

 De natuur van de mens vereist bij haar geloof creaties een grote bereidheid om:

• De boeken niet als wet maar als leidraad te gebruiken
• De procedures steeds bij te stellen al naar gelang de tijd en de ontwikkeling en de wetenschappelijke inzichten van de samenleving
• Steeds opnieuw zich af te vragen of de vorm de inhoud niet belemmert?
• En de belangrijkste: om alle andere geloof creaties te respecteren, want in de natuur is ook plaats voor vele vormen, variatie, en een ijsbeer is niet beter dan een wandelende tak. De islam is niet beter dan het Jodendom bij voorbeeld. Ik hoop, dat niemand Mij de vergelijking kwalijk neemt. De wandelende tak is een wonderbaarlijke levensvorm, waar Wij met veel respect en plezier naar kijken.
• En als de ene geloofsvorm de ander wil vernietigen, wil vervolgen, wil benadelen, weet dan dat die geloofsvorm zich gedraagt als de eerst beste apensoort, die een andere soort uit de streek wil verdrijven. Ook natuur, maar lagere natuur van de mens, niet de hogere: die verdraagt en accepteert en respecteert. Maar dat is dus iets van de hogere menselijke natuur, ook dat past bij de evolutie. Ooit zal dit gerealiseerd zijn! Maar als jullie om jullie heen kijken, zien jullie dat dat nog aandacht behoeft. Vandaar onder andere deze blog.
• De grootte van de aanhang of een latere vorm zeggen niet per se iets over de grotere waarde van dat geloof.
• En de tijd zal uiteindelijk achterhaalde geloofscreaties afbreken, maar dat kan een proces zijn van duizenden jaren. Zo kwam de ontspoorde Breivik ook graag terug op Wodan, Wodan nota bene. Of all human gods. Wij boven hebben de tijd, en zijn oneindig geduldig, omdat Wij voorbij tijd en ruimte kunnen zien. En daar heerst vertrouwen.

Het volgende, tweede aspect van geloof en haar waarde is de verborgen energie, de gestalt, de kracht van het samenzijn, graag iets daarover in Mijn volgende blog.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 15