Emoties mogen er zijn

Mag ik U iets vragen?
Ik merk toch wel dikwijls bij mezelf, maar ook bij anderen, dat we emoties raar behandelen.
Ze worden opgeblazen, ze worden onderdrukt, ze worden veroordeeld, of te belangrijk bevonden.
We voelen ons slecht, trekken er conclusies uit op het moment. En later blijkt dat toch niet te kloppen. Als ze zijn overgewaaid, komen er weer goede dagen.
Kortom, we worstelen ermee.
Zou U hier op in willen gaan?

Dat doe Ik graag.

“Mensen lijden aan de kleurrijkheid van hun emoties”

Korter kan ik het niet maken.

Emoties worden niet geaccepteerd.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen positieve emoties, die mogen altijd, en negatieve emoties, die moeten snel verdwijnen.
En hoe groter de neurose, hoe psychiatrischer men is, hoe sterker de worsteling.
Maar de worsteling is voor ieder mens groot.
Tenzij… deze mens een andere houding heeft ontwikkeld tov emoties.
En ze dus niet meer in hokjes stopt.

Een houding van vrijheid, ruimte, inzicht, liefde.

Als de mens alles laat stromen, kunnen ze ook stromen, en goede informatie geven over de innerlijke en uiterlijk wereld.
Als je dan positieve emoties hebt, geniet je ervan, voor zolang het duurt.
Als je dan negatieve emoties hebt, laat je ze dan, voor zolang het duurt.
En intussen trek je geen conclusies.
Zo leef je het volle leven.
Dan ben je vrij.

Zoals jij met het weer in Nederland omgaat: altijd is het weer goed.

Schijnt de zon, dan geniet je van de warmte.
Is het te heet, dan accepteer je dat gelaten.
Waait het enorm, dan houd je ervan de spieren in jouw kuiten te voelen als je fietst.
Als het regent, ben je blij voor de groene natuur.
Als het…kortom het weer is altijd goed.
Het weer bepaalt jouw leven niet, jouw humeur niet, jouw houding niet, jouw geluk niet.
Nu nog met het wisselende weer van de emotionele wereld.
Dan ben je vrij.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 236