Ik fiets naar mijn werk en herinner me, dat ik afgelopen zondag een bedelende invalide op een driewieler op het station van H. wel erg kortaf heb bejegend, zonder iets te geven ook. Ik reageerde in de trant van ” ajb niet” en liep weg. Ik had blijkbaar andere dingen aan mijn hoofd.
Ik vraag God: "Ik geloof dat ik deze invalide man zondag niet erg liefdevol
heb bejegend? Zou U er iets over willen zeggen?"
Graag. Iets meer liefde zou wel fijn geweest zijn.
Jij had een mooie dag gehad met jouw zoon en partner. Ik heb je die dag alle
engelen waarom je verzocht hebt om alles goed te laten verlopen op jouw pad
gezonden. Het was mooi weer, je had jouw zoon veilig thuisgebracht, ging nog
een mooie wandeling maken in een prachtig bos, je bent gezond, je fijne partner
stond op je te wachten, de auto beschikbaar. En dan word je geconfronteerd met
een sjofel geklede, niet helemaal goed gewassen invalide 50-er op een driewieler
die een onsamenhangend verhaal houdt en vraagt om wat aandacht en een euro. En
hij wordt door jou afgesnauwd.
Wat erg, u heeft gelijk, wat had ik dan kunnen
doen?
Ook al was je met andere dingen bezig, behoud altijd het
respect voor alles en iedereen. Je had hem respectvol kunnen bejegenen, hem aan
kunnen kijken van mens tot mens. En zelfs had je kunnen zeggen: sorry ik heb
geen tijd, maar een prettige dag. Dat kost toch zeker niets ?
Maar je had tijd genoeg. Je had hem ook aardig kunnen
bejegenen en zijn verhaal kunnen aanhoren. Wat kosten 2 minuten en 5 zinnen aan
jou, die de hele dag niets dan welvaart en geluk en rijkdom aan lichamelijke en
geestelijke zaken had ervaren ? En die dit alles van Mij had gekregen. Wat de
lotsbestemming van deze invalide man ook is, en hoe dikwijls je verder
respectvol omgaat met bedelaars en bijna altijd wat geeft, op dit moment was
even jouw oude ik in volle glorie aanwezig.
U heeft natuurlijk helemaal gelijk. Wat erg, ik schaam me
diep. Kan ik dit nog goedmaken?
Krijgen jullie niet altijd de gelegenheid om het goed te
maken ? Bid voor hem en herinner je deze fout in volgende gevallen. Dat is al
heel wat. Dank je dat je er erover bent begonnen.
Ik zal voor hem bidden, nu gelijk. En ik ben er erg onder de
indruk van, dat U mij niet gelijk bij mijn lurven heeft gepakt, maar heeft
gewacht totdat ik er over begon.
Weet dat God altijd geduld heeft en weet ook dat de mens
bewerkstelliger is van zijn eigen lot. Altijd, en het lot is geduldig en rekent
altijd goed en kent een liefdevolle en rechtvaardige planning. Ook al ervaart
de mens wanneer hij geconfronteerd wordt met de gevolgen van zijn daden de over
hemzelf afgeroepen moeilijkheden als slachtoffer en niet als dader. God vergeet nooit iets, niet uit boekhouderszucht, maar omdat rechtvaardigheid één
van Gods wetten is en jullie permanent correctie behoeven. God helpt altijd,
ook met inzicht. De geest van inzicht zouden jullie vaker aan moeten roepen,
zij is een van Gods belangrijkste maar meest verwaarloosde helpers. Roep haar
vaak aan.
Overigens ben Ik ook jouw geweten, dus Ik was het die jou
enige dagen later op een rustig moment herinnerde aan dit voorval. Ik heb niet
gewacht tot jij er mee kwam maar tot we samen een goed moment voor gesprek en
reflectie hadden. Alles wordt door God gezien
en begeleid. Jullie leven alsof je alleen bent en ongezien, maar eigenlijk
leven jullie op toneelplanken en Wij in de geest zien toe en laten en wachten,
en betonen geduld maar grijpen, uiteindelijk als het echt niet anders kan,
altijd in.
En wil je keer bidden voor deze invalide? Vraag met
name om de engel van hoop, die is bij deze man het hardst nodig. Hiermee zet je
jouw onnadenkendheid recht. En is alles weer rond, want weet, dat ook deze man
zijn eigen weg moet gaan.
Ik doe het gelijk
Wees gezegend
Wees jullie allen gezegend
Nr. 11
Wees jullie allen gezegend
Nr. 11
