Ik kan niet op de naam van een schrijver komen en vraag mijn God: "Weet u de naam van de schrijver?"
Ik krijg geen antwoord, vraag het weer, krijg weer geen antwoord. En zeg tegen God: "U weet het niet, maar als U het niet weet, alwetend en zo, dan weet ik het ook niet meer, dan ben ik mezelf aan het belazeren".
Ik ben ontdaan, trek conclusies over het uitblijven van een antwoord en heb mijn bedenkingen over het aarzelen van de Stem en het niet geven van een antwoord. Ik ben altijd zo gewend, dat ik onmiddellijk antwoord krijg. Bijna een half uur lang twijfel ik echt, herwin dan mijn evenwicht en vraag: "Kunt U me helpen met wat hier nu gebeurd is, dus niet mijn vraag, maar de hele situatie?"
Ja, dat kan Ik. Het
gaat hier niet om of Ik al jouw vragen kan beantwoorden, maar of Ik ze wil
beantwoorden.
Kun je niet beter
gaan googelen ?
“Gij zult Uw Here God niet
beproeven”.
Sorry, mijn God, ik begrijp het. Ik moet het vak nog leren, ik
wil U niet als vraagbaak gebruiken, maar het onderscheid leren maken tussen
serieuze zaken en mijn eigen gewone dingetjes. Dank U, mijn God.
Het is goed. We zijn
alles samen aan het onderzoeken en het is voor Ons beiden, ieder vanuit Ons
eigen perspectief, een ontdekkingsreis. Maar schroom nooit. Ik ben geduldig en
verdraagzaam en begrijp alles, maar je zult het echt wel horen als je over
grenzen van respect gaat of Onze communicatie te lichtvaardig neemt. Ik zie,
dat je zeer jouw best doet, dus wees gerust. We houden samen alles helder en
open. In dit geval koos Ik er even voor om te zwijgen.
Wees gezegend
Dank U, mijn God.
Wees jullie allen
gezegend
Nr. 3
Nr. 3
