Kunt U me uitleggen hoe het zit met geloof en ongeloof en met name bij het overlijden. Orthodoxen, zowel christelijk als islamitisch, voorspellen soms de hel?
Wij maken onderscheid
tussen overgave van het hart en overgave van het verstand.
Sterven in genade is
wanneer de persoonlijkheid zijn hart heeft overgegeven. Sterven in geloof is wanneer de persoonlijkheid zijn verstand heeft overgegeven.
We kunnen dus onderscheid maken tussen vier groepen persoonlijkheden die overgaan.
Maar Ik wil er wel bij zeggen, dat het een ideaaltypische situatie is, in de praktijk is er honderd procent variatie en nuance. Maar even de hoofdlijnen.
·
Wij
verwelkomen de persoonlijkheden, die sterven met een overgave van het hart. Dat
telt. Dus ook zeer ongelovige persoonlijkheden worden feestelijk ontvangen,
wanneer zij hun hart reeds verpand hebben aan de liefde, aan de medemens, aan
het leven. Zij moeten wel even wennen, omdat zij de rijkdom van het geestelijke
leven, dat hen onmiddellijk wordt aangeboden, niet hadden verwacht. Maar omdat
hun hart op de juiste plaats zit, verloopt dat meestal voorspoedig.
·
Dan zijn
daar de persoonlijkheden, die sterven met overgave van het verstand, dus wel
gelovig maar verder niet. Zij hebben hun hart niet opengesteld voor het leven,
voor hun medemens. We zouden kunnen
zeggen dat deze persoonlijkheden betrekkelijk liefdeloos en gevoelsarm zijn.
Zij moeten flink wennen. Het is schrikken, omdat ze bijna altijd verwachten
ontvangen te worden door God, door Jezus en/of Maria, door Mohamed etc. En dat
gebeurt zeker niet, omdat ze terecht komen in kille, koude, harteloze,
kleurloze en vervreemdende sferen, zo hebben ze immers geleefd. Er is
rechtvaardigheid hierboven! Deze groep persoonlijkheden zit dikwijls behoorlijk
vast, heeft veel tijd en hulp nodig om in hun hart te kunnen en te willen
ontdooien. Ik benadruk willen, want de groep zit vaak vast in het hoofd, in
waanideeën, vooroordelen en liefdeloze meningen over andersgelovigen en
ongelovigen en zogenaamde zondaars. En de wilskracht waarmee men dit heeft
vastgepakt in het leven en tegen de stroom van het leven in heeft gekoesterd,
is groot geweest. Een wel heel extreem voorbeeld zijn islamitische terroristen.
·
Vrij
dramatisch, maar door God altijd met veel liefde en interesse begeleid is de
groep die èn zonder geloof èn zonder liefde heeft geleefd. Dus zonder overgave
van verstand en van hart heeft rondgelopen. Niet fijn voor hun medemens, niet
fijn voor God en niet fijn voor zichzelf natuurlijk. Erger kan het bijna niet.
Koude materialisten, egocentrische misdadigers, kortzichtige en liefdeloze
machthebbers, er zit van alles tussen. Zij vertoonden misbruik van het leven,
verspilling van kansen, verwaarlozing van de rijkdom van het leven, minachting
voor de gevoelens van de medemens, uitbuiting van de natuur, totale
onverschilligheid voor de gevolgen van eigen handelen. Deze persoonlijkheden
komen niet in de hel, want die bestaat niet. Maar de wijze waarop ze terecht
komen is vaak wel een hel voor ze. Rijken belanden in tochtige krotten,
moordenaars kruipen als pootloze insecten over de grond of zitten gevangen in
glas. Alles is mogelijk om de juiste (gevangen) levenssfeer op maat te creëren
voor deze persoonlijkheden. Ze krijgen precies wat het beste is, wat nodig is,
wat hen tot besef kan doen komen, wat hen zal corrigeren en wat hen belemmert
ooit nog maar één levend wezen, mens of dier of plan of ding te beschadigen.
Met nadruk wil Ik zeggen, dat deze situaties altijd tijdelijk zijn, en slechts
zo lang duren als nodig. Eeuwige helle sferen, eeuwig verloren, eeuwig lijdend,
omdat men op aarde ontspoord is, is een onzinnig, liefdeloos en door mensen
gewrocht waanidee. Wanneer deze persoonlijkheden toe zijn aan inzicht en
verandering, krijgen ze in de geestelijke wereld alle kansen om een en ander
goed te maken en uiteindelijk gelukkig te worden.
·
De
persoonlijkheden, die in overgave van hart en verstand sterven, dus geleefd
hebben in liefde en geloof, deze overgang is voor ons allen in de geest een
feest. Woorden schieten te kort om het stralend licht van de sfeer waarin ze
belanden, te beschrijven. De vreugde van engelen en dierbaren, van hun ziel en
hun beschermengel, de kleuren van de omgeving, de hemelse (geestelijke) muziek,
de eerbewijzen aan deze persoonlijkheden en de vreugde van henzelf zijn voor
allen die dit bijwonen verrukkelijk. Zij waren in alle opzichten succesvol,
kijken terug op een rijk, niet per se makkelijk leven. Zij hebben de waarheden
des levens reeds verkend. Hun overgang is vreugdevol en liefdevol en
schitterend en altijd omringd door feestelijke hoogtijdagen in de geest.
Nr. 10
