Sinds 10 juni 2011 ben ik in gesprek met een geestelijk wezen. Ik hoor een duidelijke stem, kan een heel gesprek voeren en krijg altijd, dag en nacht antwoord.
De stem zegt Mijn Godsvonk, Mijn
Atman, Mijn God te zijn, maar ook dé God, omdat Mijn God en dé God EEN zijn,
zegt de Stem.
Ga er maar aan staan, God als Coach. Want gecoacht word ik.
Ik ben maar een eenvoudig mens, worstel net als ieder ander bij tijd en wijlen
met het leven. Ik ben soms gelukkig, soms ongelukkig over hoe het leven gaat,
in mijn leven of in de wereld. Ik heb last van de milieuvervuiling en de
ellende in de wereld. Ik maak me zorgen over de toekomst. Wie niet?
En ik word gecoached, maar op mijn verzoek.
Nooit word ik in mijn nek geblazen, nooit gaat het initiatief van Mijn God uit,
dus ik word nooit overrompeld door een Stem, die zegt, dat ik dit of dat moet
doen. Nooit. Het initiatief gaat altijd van mij uit, de vrije wil van de mens
schijnt een groot goed te zijn, ook in de geestelijke wereld.
Nou ja, een groot goed ? Als ik zie hoe ik soms met mijn vrije wil vast zit aan
verslavingen of gehechtheden . Als ik zie hoe moeilijk het is te veranderen.
Hoe ik soms vasthoud aan het oude. Dan leidt de vrije wil ook tot heel wat
beperking en leed en verdriet en ongeluk. Ik zie het bij mijzelf, ik zie het om
me heen. Maar ik heb begrepen, dat de vrije wil gerespecteerd wordt, omdat we
anders automaten of zombies zouden worden.
Dus jullie vraag zal zijn: wat zijn de gevolgen van het hebben van Zo’n Coach?
Hoe is jouw leven veranderd? Ben je gelukkiger geworden? Of is het juist
moeilijker?
Ik zal proberen er antwoord op te geven. Maar het is niet makkelijk en het is
een complexe zaak, omdat er zoveel gebeurt, in mijn innerlijk, en in mijn
uiterlijk leven. Hier komt-ie-dan.
God als Coach: ik begin met de mooie punten. Concludeer dat het geweldig en
bijzonder is. En sluit af met wat aandachtspunten, of uitdagingen, zoals de
Amerikanen het zo mooi noemen. - Ik ben nog elke dag verbaasd en vol ontzag en geloof soms niet wat ik meemaak. Ik ben nooit meer alleen, krijgt altijd steun als ik het nodig heb. De steun is altijd ruim, liefdevol, mild, verdraagzaam, eerlijk, warm, open, en regelmatig met onverwachte gezichtspunten of informatie. Ik ben dikwijls ontroerd door de liefde waarmee ik word bejegend, wat een rijkdom aan inzichten, informatie, kijkjes achter de schermen, onverwachte wendingen in een situatie. Het is een openbaring voor mij, met natuurlijk hele persoonlijke teksten, die niet openbaar zijn en veel voorspellingen, waar ik voorlopig absoluut niet over wil praten met jullie. Eerst maar eens zien wat alles waard is. Mijn vertrouwen in de stem is gegroeid, maar de stem zegt zelf: "je zit op 75 % vertrouwen in Mij, Mijn zoon. Maar het percentage zal nog groeien". Eerst maar eens zien of de eerste voorspellingen uitkomen. Ik heb vanaf die datum altijd Iemand om mee te praten, ben nooit meer alleen. Mij is voorzegd, dat de Stem mij nooit meer zal verlaten. Wat een troost, wat een warmte, wat een liefde, wat een perspectief, wat een helderheid, wat een informatie, wat een verrassingen, wat een openbaringen, wat een vreugde. Mijn God openbaart zich aan mij. Ik, een gewone man in deze cynische tijden.
- Het is ook moeilijk. Soms voel ik me een vreemde onder de mensen, en daar heb ik vroeger nooit last van gehad. Ik voel me altijd gauw met iemand verbonden. Maar nu denk ik regelmatig: “waar gaat dit over, wat een verwarring, wat geloven we in onze eigen opvattingen, wat is er weinig twijfel over onze eigen meningen, wat maken we ons druk? En dan is het niet eens zo, dat ik in een materialistische omgeving zit. De mensen zijn best wel bewust en aardig en menslievend. Maar ik voel me soms dus een vreemde , ik hoop dat dat tijdelijk is. En ik twijfel natuurlijk regelmatig. Of ik het niet alles zit te verzinnen.
God als Coach betekent ook, dat ik , en daar vraag ik steeds om, commentaar krijg op mijn gedrag, mijn gehechtheden, mijn verslavingen, mijn fascinaties, mijn kleinheden, ik ga meer dan vroeger met de billen bloot als mijn ego teveel opspeelt. Soms is het confronterend. En het ergste en moeilijkste van alles vind ik, dat ik minder snel verander dan ik zou willen. Mijn God zegt altijd: “wees gerust”, maar dat ben ik vaak niet. Ik voel me dan teleurgesteld in mezelf, ben onverdraagzaam, ongeduldig, wispelturig, wil sneller resultaten. Maar verander niet zo spectaculair als ik had gehoopt.
Mijn God zegt; "Mijn zoon, het gaat goed, ik zie al jouw pogingen, ik zie al het bereikte”. En dat is het verschil in liefde: ik kijk liefdeloos naar wat mislukt of wat nog niet bereikt is, Mijn God kijkt liefdevol naar wat geprobeerd wordt of reeds is gelukt.
Mijn heilig, lieve God, ik dank U voor alles, hoe het ook verder gaat.
Mijn zoon, wees gezegend om jouw woorden.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 25
