Ik heb in de loop van mijn leven van een vriendin (via haar guru Babaji, een Kriya Yogi) geleerd op te dragen. Dat wil zeggen, dat ik tegen God zeg: "God, ik heb dit en dat gedaan. Ik erken, dat alles van U is. En dat ik van alles kan proberen, maar hoe alles loopt, of het goed uitpakt, of het zal lukken, ik laat het los. Ik geef het terug aan het leven, ik geef het aan U, kortom, ik draag het op aan U. U weet beter hoe het zit en hoe het verder moet en wat alles betekent, U weet het beter dan ik".
Waarom is het zo belangrijk om alles op te dragen, telkens?
Telkens alles opdragen is als persoonlijkheid
erkennen, dat je alles hebt gekregen. Dat je niets hebt gedaan, maar wordt
gedaan, dat je niet handelt, maar wordt gehandeld. Het is in waarheid leven. Zo
makkelijk en zo snel eist het ego alles op en denkt, dat hij/zij het centrum
van het universum is en denkt een autonoom en onafhankelijk wezen te zijn, en
alles onder controle te hebben.
Wij vinden dit telkens wel aandoenlijk, ware het niet, dat
het eigenlijk ook belachelijk is. De mens, die van de daken predikt, dat hij/zij
met niemand wat te maken heeft, het zelf wel uitzoekt, niets gelooft, met rust
gelaten wil worden, onafhankelijk is.
Het summum van humor, maar met een zeker hoofdschudden, hebben
geestelijke wezens in de volgende situatie: als honderden geestelijke wezens op
fysiek, emotioneel, mentaal en geestelijk niveau een persoonlijkheid in stand
houden en koesteren en helpen en verzorgen en herstellen, die tegelijkertijd
luidkeels roept, dat er geen God bestaat, en dat de mens helemaal alleen is in
dit universum. Grappig en belachelijk.
De persoonlijkheid vindt zichzelf al gauw heel wat, gaat op
de eigen innerlijke troon zitten, en vertrouwt diep van binnen alleen op eigen
talenten en wil en kunnen. Met de eigenwaan van het ego gaan ongekende trots en
verborgen onzekerheid gepaard. Dit is een bron van verwarring en ongeluk, op
den duur.
De Boeddha zei terecht over het ego: "uw wrede meester
bestaat niet".
Door het vooraf vragen om de zegen over een activiteit en
het achteraf opdragen, maak je de kans groter, dat jouw persoonlijkheid beseft,
dat Ik alles doe in jou, dat Ik het ben , die alles in jou mogelijk maakt en
hiermee besef je onze ware verhouding.
Ik word meer Mens in jou, jij wordt sterker door te
vertoeven in Mij, Jouw God.Bij deze houding van opdragen wordt door jou in toenemende mate erkend en gevoeld, dat Ik de Schepper ben, de Doener, en jij het schepsel, het instrument van Mijn handelen op aarde. Als jij wilt kun je een volmaakt en transparant instrument worden, een ware persona (masker), en achter dat masker is God in charge. Want wat jullie een echte persoonlijkheid noemen, getuigt juist van een grote mate van onpersoonlijkheid.
Zo gaan jullie de goede kant op, namelijk de kant van God uit. Dat is jullie bestemming.
De Moeder Maria, wist dit al snel in Haar jonge jaren. Zij
aanvaardde deze methode van overgave aan God als haar enige en echte leefstijl,
reden waarom ze "wat harder ging" dan de meeste mensen.
Saulus veranderde in Paulus op zijn weg naar Damascus,
Christus "hielp" hem hierbij op de weg van de overgave, de weg van
het ware leven, de realisatie en naleving van het eerste gebod: "Ik ben Uw God en gij zult geen andere goden aanbidden".
Leer alles opdragen, telkens weer, en alles zal stromen in
jullie leven.
Wees
jullie allen gezegend
Nr. 29
Nr. 29
