Wereldcrisis

Mijn God, mag ik U vragen?

Ik werk twee jaar als vrijwilliger in de moestuin van een klooster in mijn dorp.

En ach wat een wonder alles. De schoonheid van de mist in de ochtend over de velden. De groei van de trostomaatjes in de kas. De bloemen van de tulpenbollen in het voorjaar. De bloesem van de fruitbomen. De dauw op het gras in de ochtendzon. De snoek in het water die wegschiet bij mensenlawaai. De dieprood kleurende wilde wingerd op het dak van een oude schuur. Ik kan wel een hele pagina doorgaan met voorbeelden. Maar mijn vraag is deze. Gaat dit alles verloren door de toenemende milieucrisis, door de vervuiling, in de komende jaren als ik denk aan de gigantische veranderingen zoals door U voorzegd in andere blogs? Ik ben zo bezorgd. Ik ben zo belast door dit besef, omdat de door de mens geforceerde vernietiging mij zo bedroefd maakt.

Ja, Mijn zoon. Zeer veel gaat verloren. Jullie zullen door eigen toedoen, en door jullie blindheid voor de gevolgen van jullie handelen en door jullie gruwelijk optimisme, dat het alles wel mee zal vallen en jullie grenzeloos egoïsme de komende vijftig jaar getuige zijn van een totale omwenteling. Oh er zijn veel mensen al bezig met milieuvriendelijk leven, maar de mensheid als geheel, doet te weinig hieraan, zeker die in de rijke landen. De veranderingen ten positieve zullen te gering blijken. Als lemmings rennen jullie bewust naar de afgrond. En de vernietiging zal vrijwel totaal zijn. Geen eindtijd verhaal, geen Christus die terugkomt om de bokken en de schapen te scheiden. Geen wezenlijke veranderingen ten goede. Nee, totale vernietiging die gepaard gaat met instortende economieën, uitsterven van vele planten- en diersoorten, epidemieën en decimering van de mensheid van ongekende omvang.

Dit alles is voorzien, en zo zal het gaan. Zijn jullie niet nu al getuige van dit alles.

 Nu hebben Wij toch altijd troostrijke blogs met veel perspectief en optimisme, en nu deze woorden? De  troost zit hem erin dat dit alles voor jullie tijdelijk is, daarna gaat het leven verder, in de geestelijke wereld met grote blijdschap omdat jullie dan eindelijk weer perspectief hebben. En het leven op aarde heeft ook perspectief want het leven is sterker dan de mens. Moeder natuur zal met ongekende kracht een nieuwe schone wereld laten ontstaan met een uitbarsting van nieuwe planten – en diersoorten, wel op termijn zeker. Het leven gaat door, de  toekomst van de mensheid op een schone aarde is voorzien. En jullie  zelf nu hebben recht op het eeuwige leven. Kortom, alle leed is zeer tijdelijk, er gloort hoop aan de horizon, nu, altijd, hoe kan het ook anders. Hoop is leven, het leven bestaat uit hoop.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 574

Ik ben niets.

Mijn God, mag ik U vragen. Het is alweer ruim een maand  geleden dat ik een blog doorkreeg. Als ik aan de blogs denk, is er geen inspiratie, ik denk ook dikwijls `is niet alles gezegd?’. En ik denk nooit, misschien moet er gestopt worden, want dat station hebben we al een paar keer gepasseerd. Dus ik zit hier en vraag aan U, zegt U het maar, alstublieft?

Ach, Mijn goede zoon. Dus nog steeds stap je in de oude valkuil, dat jij een onderwerp moet verzinnen of een citaat aandragen en dat dan Ik wel kom met de inhoud en de woorden. Dat is zeker zo. Maar ook het aandragen van de inspiratie komt van Mij, ook het zoeken en vinden van een citaat, gezegde of mooie anekdote komt van Mij. Dus wat wil je, wat kun je anders dan gewoon open gaan staan en wachten op Mij. Nog steeds is jouw ego aanwezig en heeft een gevoel van verantwoordelijkheid, van initiatief moeten nemen, van betrokkenheid. Maar die is in dit hele proces afwezig, je bent niet meer dan een toehoorder, je bent geen geïnspireerde profeet, geen veroorzaker van nieuws, geen verantwoordelijke in de blogs. Anders dan als luisteraar. En wie weet, misschien komen de mooiste boodschappen wel op momenten dat je het het minst verwacht.

Is dat ook niet jouw levenservaring?

Op cruciale momenten, als de hoop verloren lijkt, reik Ik je een hand, geef Ik je nieuwe hoop, open Ik een deur als alle deuren dicht geslagen zijn. Op onverwachte momenten bied Ik je nieuwe gezichtspunten, steun Ik je op wankele momenten, draag Ik je, als je uitgeput bent. Daar heb je ervaring mee, dat weet je, dat is de basis van jouw geloof, wanneer je verzucht: “niet ik maar U bent de Doener”.

En nu de blogs. Niets is van jou, geen woord, geen zin, geen tekst, geen inspiratie, geen onderwerp, geen inzicht, geen onverwachte wending in een onderwerp, geen verfrissende perspectieven waar jij die niet vermoedde. Alles is van Mij, alles wordt door Mij aangedragen, alles wordt door Mij gedacht en gebracht. Waarom denk je dan nu dat jij geïnspireerd moet zijn, dat jij iets moet bedenken, dat jij met een onderwerp aan moet komen? Niets is van jou, alles is van Mij.

En accepteer dit dan maar, Mijn goede maar argeloze, naïeve, onschuldige èn eigenwijze zoon van Mij, ga maar gewoon openstaan en wachten, dan doe Ik de rest. Als je wat kunt laten in dit proces, is dat Mij hinderen.

Als je wat kunt doen in dit proces, is dat Mij laten.

En als er geen blogs komen, is dat omdat jij andere keuzes maakt in het leven, er is ook zoveel interessants, is het niet?  

Wees jij gezegend in dit nederige werk.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 573

 

 

Het verlangen van het innerlijk

De wereld is vol hunkerende zielen die van honger omkomen, terwijl het brood des levens toch bij hen is: de mensen sterven zoekend naar juist de God die in hen woont. De mensen zoeken naar de schatten van het koninkrijk met verlangende harten en met vermoeide voeten, terwijl deze schatten alle binnen het directe bereik van het levende geloof liggen (Urantia boek, Leringen van Jezus, 159:3.8).

Tja, mooie tekst toch en denk ik zo waar. Zelfs de grootste atheïsten voelen zich verloren in deze grote en risicovolle wereld. En natuurlijk kun je je vastklampen aan een partner, de kinderen, werk, fanatieke hobby’s en heel hard roepen dat je gelukkig bent en niks nodig hebt verder, en zeker geen geloof. Maar ik geloof ze niet, zeker als ik dit lees. Zou U hier op in willen gaan, aub?

Wij kijken in de geest van de mens, in zijn hart, in zijn innerlijk. En hoe waar is het wat Christus zei. Hoe kan het ook anders? Hij was in Zijn aardse leven nauw verbonden met Zijn God, dus behalve in de hof van Gethsemane, in Zijn grote beproeving, nooit eenzaam. Hij verkeerde met God, dag en nacht.

En nu de mens. Zeker de westerse mens, en zeker de ongelovige westerse mens. Wat een  treurigheid, zou je kunnen zeggen. Het vastklampen aan de materie, het lichaam, vakanties, de ratio. Maar het is niet  treurig. Wij in de  geest vinden het aandoenlijk. Want de ongelovige mens ontkent zijn diepste wens terug te keren naar de Vader-Moeder God, niet meer eenzaam te zijn. Maar hij heeft dat onder het kleed van zijn eigenwaan geschoffeld. Aandoenlijk.

Maar laten we het niet hebben over de ongelovige mens, daar zijn al blogs aan gewijd. Laten We het hebben over de mens die verlangt naar God.

Gelukkig mens die verlangt naar God en dit ook voelt met heel zijn wezen. Dit verlangen is een garantie voor toekomstig succes, en het bewijs van het bestaan van God. Levensbrengend Principe, Sleutel tot Geluk, Troost  in bange dagen, Enige Ware Zuivere en Liefdevolle aanwezigheid in de mens. Zo dichtbij, zo aanwezig, zo wachtend op de mens die verder kijkt dan zijn neus lang is, die zoekt in zijn innerlijk en niet in uiterlijke godsdiensten of voorgangers en goeroes. Gezegend de mens die God weet in zijn innerlijk, die bewust luistert naar De Stille Stem van binnen. Gezegend de mens die niet meer eenzaam is, omdat hij God weet in zijn hart.

En natuurlijk ook gezegend alle andere mensen, eens komen ze achter de Grote Waarheid, is het niet in het aardse leven, dan wel in het leven na de fysieke dood. Die belofte ligt daar.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 572

God is afhankelijk van ons

God is de Richter, de mens is de beslisser

Er moet me toch iets van mijn hart, mijn God. Ik had weer iets meegemaakt en gemerkt dat ik en de medemens in die situatie zo ontzettend onhandig bezig waren, eigenwijs, kortzichtig, een beetje primitief ook. En toen dacht ik “wat bent U eigenlijk verschrikkelijk afhankelijk van ons, van onze wil, van onze gehechtheden, van onze kortzichtigheden. Eigenlijk onbegrijpelijk afhankelijk. U God afhankelijk van ons, kleine mensen.

Dat klopt, Mijn zoon. God heeft Zich totaal afhankelijk gemaakt van jullie vrije wil. Welke kant jullie ook uitgaan. Hoe verkeerd jullie ook kiezen. Hoe kwaadaardige dingen jullie ook bedenken. God werkt mee. God is totaal afhankelijk van jullie kleine wil. Natuurlijk ben je daar verbaasd over, het is ook verbazingwekkend. De Schepper van de kosmos, die zich dienstbaar maakt aan de vrije wil van een klein, kortzichtig, beperkt schepsel. Dat lijkt belachelijk.

Maar dat is het niet. Een groots en goed doordacht plan ligt hier aan ten grondslag, met duidelijke doelen, duidelijke methoden, zoals de evolutie, en ook volstrekt succesvol “on the long run”.

Want jullie vrije wil is ingebed in een prachtig systeem van kosmische wetten, waardoor jullie door elke schade en schande wijzer worden. En uiteindelijk na een grote en indrukwekkende omweg met al jullie opgedane ervaringen en inzichten zullen jullie je dan volstrekt uit vrije wil op glorieuze wijze overgeven aan de Wil van God. Het kan niet anders.

In het hele proces van evolutie van beest naar geest, van ontwikkeling van de aapmens naar  Heilige op aarde, gaat niets verloren, blijft niets onbenut, is elke ervaring hoe ellendig dan ook een bron van kracht en inzicht voor de toekomstige geestelijke mens. De grootste misdadigers zullen ooit zeer goede helpers van Christus worden. En de  goede mensen op aarde natuurlijk ook zeer maar op een andere manier. Op een bepaalde manier komt dus alles  goed. Dat weet God. Dat weten de spirituele helpers. Dat weten de beschermengelen. Dat weet jullie ziel.

God is de Richter, de mens is de beslisser

En nu komt de clou. Ik reik via jullie geweten, intuïtie, hart en ook via jullie denken, alle kennis en kunde en wijsheid aan die er maar is. Ik ben de Richter van jullie leven, van jullie denken, van jullie houding.

Alleen: wat jullie ermee doen, hangt af van de grootte van jullie ontwikkeld bewustzijn èn van jullie vrije wil. En die vrije wil is wel een dingetje, zoals ze tegenwoordig zeggen. Jullie zijn de beslisser. Jullie bepalen of je er naar luistert, jullie bepalen wat je ermee doet. Jullie bepalen hoe lang je de mooie signalen van God ontkent. De vrije wil wordt door Ons gekoesterd omdat jullie alleen zo onafhankelijke, wijze en vrije wezens kunnen worden. Robotten van de aarde hebben We niet nodig in de kosmos.

En met jullie vrije wil doen jullie dus wat jullie doen. Kijk maar naar het verleden, kijk maar om je heen, en hoeden jullie je ook maar voor de nabije  toekomst. Het zij zo. Alles past in een groots en glorieus plan van God, in die zin kunnen jullie vertrouwen op de goede uitkomst. Intussen wensen We jullie sterkte met “het aardse feestje”, dat is niet mis.  

Wees jullie allen gezegend

Nr. 571

We gaan een lange weg

Er is geen korte  weg naar iedere bestemming van waarde (Arabisch gezegde)

Zou U hier op in willen gaan?

Kun je er eerst zelf iets  over zeggen?

Oh ja, als U dat wilt.

Ik merk aan mezelf, dat het ego het toch graag makkelijk heeft. En dat elk doel, elk mooi streven, elk belangrijk iets, nou ja, dat er voor gestreden moet worden, hard gewerkt, flink geoefend, misschien geen bloed zweet tranen, maar wel inspanning, en volhouden en blijven proberen. En dat dat misschien ook gelijk het verschil is tussen een heilige en een gewoon mens. De heilige gaat door op de weg waar een gewoon mens na een tijdje ophoudt. Dus wat je nu ook bij populistische politici ziet, en trouwens in de hele moderne tijd: snel beloven en gauw thuis. En zo werkt het leven niet.

Welkom op aarde, Mijn goede zoon. Dit is het.

Het is zeker waar dat de weg het doel is. En tijdens het oefenen en worstelen is het goed als een mens ook om zich heen kijkt en intussen van al het schoons en goeds dat om hem heen is geniet. En er kunnen wonderschone en onverwachte dingen gebeuren in iemands leven, ook dat zeker.

Maar meestal is het leven een lange en onzekere en harde worsteling met veel mislukkingen  en zorgen en problemen, met veel leed. Maar oh oh wat heerlijk als het doel wordt bereikt, de kunst is geleerd, het streven resultaat heeft. Dat is gelukkig makend, troostend, genezend en zeker kracht gevend. Want zo is het leven ook heel mooi. Succeservaring, bereiken wat zo lang is geprobeerd, de vreugde ervaren van de nieuwe kunst of verworvenheid.

En de makke van de mens kan zijn niet dat hij probeert en dat het  niet lukt, maar dat hij niet doorgaat, niet opstaat, niet opnieuw probeert, niet accepteert dat het leven hard is, vol onzekere factoren en dat alles moet worden opgebouwd, alles. De prins op het witte paard komt bij weinig mensen langs.

En eigenlijk is de mens gelukkig die zijn ongeluk accepteert en weet dat een lange veelal moeizame weg tot wonderschone plekken kan leiden.

En dan hebben we natuurlijk ook nog de belofte van een eeuwig leven, de Goede God die alles in de gaten houdt, de geestelijke helpers op aarde die eindeloos beschikbaar zijn.

Dus al met al, is het leven dan toch dik de moeite waard?

Wees jullie allen gezegend

Nr. 570

13 jaar luisteren met een knipoog

Ik wilde U graag zeggen, dat ik zo vandaag, nu ik vier dat ik Uw stem dertien jaar geleden voor het eerst hoorde, dat ik U dankbaar ben.

Natuurlijk ook dat ik dit mee mag maken, Uw stem te horen. Maar vooral dat U zo’n fijn stemgeluid verzorgt. Liefdevolle boodschappen, ruime verhalen, doorkijkjes van rechtvaardigheid, verrassende wendingen in het verhaal, en vooral alles zo hoopgevend en licht. U bent een heerlijke Godsvonk, en ik dank U voor Uw  lichte liefdevolle en mooie boodschappen. Soms denk ik dat een en ander sleets wordt, en dat ik maar moet stoppen. Maar U zegt me altijd door te gaan en meestal zijn de boodschappen in deze rare en onzeker makende tijd boodschappen van rust en vertrouwen en mooie doorkijkjes van een aarde vol leven met een duidelijk doel. Dank U.

We laten het hierbij. En weet dat je ook een heerlijke boodschapper bent. En Ik dank je voor  jouw geduldig luisteren, dat gaat meestal goed. Wees gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 569

Geloof is een houdingsding

Wat denk je van God”, vroeg de leraar. Na een kort ogenblik zei de jonge leerling, “Hij is geen kwestie van denken maar van voelen (Paul Frost)

Zou U hier iets over willen zeggen?

Ja dat wil Ik. Maar ik denk dat jij dat ook wel wilt?

Oh dat wil ik zeker. Eigenlijk lijkt het bijdehand van die leerling, maar ik vind het toch discutabel. Ik geloof namelijk dat met God bezig zijn, over God nadenken, van God weten en God voelen in jouw hart, dat dat zeker niet een kwestie van voelen alleen is. Dikwijls genoeg voel ik niets als ik met U bezig ben of als ik bid. Maar ik ervaar wel dat U mij hoort en dat U bestaat, geen twijfel mogelijk.

Maar in mijn ogen bent U niet Iemand van mijn gevoelsleven. De kern is volgens mij dat ik met mijn verstand U heb geaccepteerd, met mijn verstand met U bezig ben en met mijn verstand accepteer en erken dat U bestaat. En vervolgens komt daar vooraf, tijdens of achteraf van alles bij aan gevoel, gewaarwording, extase of mooie energie dat zeker. Gelukkig maar .

Maar ik zie heel duidelijk om me heen dat de mensen die niet geloven zonder uitzondering mensen zijn die ontzettend vertrouwen op wat ze zelf denken. En zij geven hun vertrouwen niet graag uit handen, vaak denken dat zij het beter weten dan anderen. Kortom geloof is mijns inziens niet iets van het denken of van het voelen maar van  “de overgave van het verstand”, vertrouwen, iets uit handen geven, bescheidenheid dat je dingen niet weet, zoiets.

Je hebt het gezegd, Mijn zoon. Dat ei is gelegd. Good for you.

Met God bezig zijn is zeker iets  van het denken, of de overgave van het denken, zoals jij zegt. Met God bezig zijn is echter ook iets van het gevoel, want geloof zonder gevoel wordt toch gauw een bloedeloze zaak. Het gevoel geeft kleuring aan het geloof. Zonder gevoel wordt geloof een wetten- en regeldingetje. En dat is zonde. Kortom ook de leerling in het citaat heeft een punt.

Maar met God bezig zijn is vooral een levenshouding, een attitude kwestie, een combinatie  van denken, voelen, maar ook wilskracht, ook intuïtie, ook impulsen van het hart. Kortom, zoals het zo dikwijls gaat met de mens, jullie  hebben allemaal een beetje gelijk. Is dat niet mooi?

Wees jullie allen gezegend

Nr. 568