Onderschat een moeilijk leven niet te snel!

Ik vind het moeilijk Uw verhalen over de evolutie te rijmen met “dat alles goed is”.

U heeft in eerdere blogs gezegd, dat “sommige” mensen een ellendig en moeilijk leven hebben, alleen maar omdat ze in de verkeerde hoek van de evolutie zitten.
En tegelijkertijd lijkt U in alle blogs uit te stralen, dat we vertrouwen kunnen hebben, dat alles goed is, dat we gedragen zijn in liefde en in de eeuwigheid.

Ik kan het soms niet helemaal goed rijmen. Zou u daar op in willen gaan?

Er is veel dood, ziekte, leed en verdriet in de wereld.

Dit hoort bij de stuiptrekkingen van de evolutie. De schepping van een volmaakte transparante wereld van licht en liefde heeft echt tijd nodig. En die tijd wordt gebruikt door de methode van de evolutie. Daarin maken de mensheid, maar ook de dieren- en plantenwereld, verschrikkelijk dingen mee, zoals vroegtijdige dood, ernstig ziekten en pijnlijk sterven. Dat is een nuchter feit. Kijken jullie maar om je heen.

Ik heb in vele blogs uitgelegd, hoe jullie vanuit de geestelijk wereld dag en nacht geholpen worden alleen maar om alles te doorstaan.

Eén aspect is nog niet eerder genoemd, en dat zal Ik nu doen. En dit geeft antwoord op jouw dilemma.

In de hele geestelijke wereld, waar planten, dieren, mensen, engelen, goden, en vele andere jullie onbekende geestelijk wezens vertoeven, is één algemene waarheid zeer bekend. Het is aan een evolutionair schepsel (o.a. mensen) altijd duidelijk te zien of iemand tijdens zijn start op een evolutionaire planeet veel of weinig geleden heeft. Degenen, die veel hebben geleden, zijn over het algemeen krachtiger, mooier, liefdevoller en ruimdenkender dan hun medemensen, die “er door heen gezwijnd zijn”.  

En dit kortstondige beginnetje van tussen de 0 tot 90 jaar evolutionair, fysiek leven, wordt in al zijn inspanningen, revenuen, diepgang, levenservaring duizenden jaren lang meegedragen in de eeuwigheid.  Een zo intens, hard en rigoureus gepolijste diamant blijft schitteren in de eeuwigheid. Wat een verschil met de weke, sudderende, slappe start van alle anderen. Met alle respect.

De geestelijke wereld koestert dus achter al het leed de schitterende gevolgen voor het Innerlijk.

Meer is er niet over te zeggen.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 185

Bewust zijn is een constante keuze

Zou u iets willen zeggen over de bevrijding van de mens?

Ik merk, dat ik eigenlijk de hele dag moet opletten. Mijn ego met zijn gevoelens en gedachten en begeerten en fysieke ervaringen wil mijn bewustzijn constant verstrikken. Ik dacht, dat bevrijding een staat was, maar het lijkt wel een soort alerte aandacht. Het is een telkens opnieuw kiezen voor waarnemen i.p.v. in alle toestandjes van het leven gezogen worden. Zoals je ook relaxed je door het verkeer kunt begeven maar toch wel altijd moet opletten. Zoiets?
 

Je treft het uitstekend. Je relaxed door het verkeer begeven maar altijd opletten.

Dat is de staat van een bevrijd bewustzijn. Dat tegelijkertijd weet, dat het ego, de wereld, de aap van God altijd proberen je te kielhalen. Altijd spannend. De mens kan vallen. Of de mens kan weer uit zijn staat stappen. Zeker op aarde.

Het is een beter beeld dan jezelf beschouwen zoals je naar het weer in Nederland kijkt. Het weer raakt je veel minder dan de werking van het ego. Dat blijft dag en nacht bij je. Altijd permanente waakzaamheid, net als in het verkeer.

De guru’s en geestelijke voorgangers, die ontspoord zijn, hebben altijd de werking en de aanwezigheid van het ego onderschat. En hun bevrijding overschat. Jammer dat ze niet bij dit proces de hulp inroepen van God of het leven, of van allebei. Of van hun medemens. Want zonder kritiek vaart niemand wel. Je hebt de omgeving en de ander nodig, juist om te toetsen of je nog wel een juist perspectief hebt, of je nog wel juist leeft, of je nog wel juist handelt.

Lijkt dit tegenstrijdig? De omgeving nodig hebben en tegelijkertijd niet door de omgeving verleid worden?

Nee, juist niet. Actief deelnemen aan het verkeer, je zonder angst in het verkeer begeven, een juiste rol spelen in het verkeer met respect en liefde, en oog hebben voor alle leven. En tegelijkertijd het verkeer zien als een middel, niet een doel.

En dat doen het ego, en de aap van God: het middel tot een doel maken. Meer kwaad zit daar niet in. Maar het is niet juist.

Het ego in de gaten houden zoals je het verkeer in de gaten houdt. Meer is het niet.

Altijd opletten, een attente waakzaamheid, het perspectief van de eeuwigheid overeind houden, het leven koesteren vanuit God, niet vanuit het ego.

Dan blijf je bevrijd. Dan ben je vrij. Dan blijft alles goed. Dan is alles goed.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 184

 

Heeft de mens niets over voor de eeuwigheid?

Ik zou U eigenlijk iets willen vragen.

In de wereld is zoveel leed, onder mensen is zoveel verdriet, in de mens zie ik ook zoveel lastige invloeden en gevoelens en moeilijkheden. En ik krijg de neiging om tegen U te zeggen: “Waarom moet het zo, kan het niet anders? Kon U geen wereld maken, waarin we gelukkig zijn? Waarin we gelijk een soort engelen zijn?”

En gelijk daarna weet ik het al.

Wij moeten en kunnen goden worden. En dat doe je door te oefenen.

Hoe kan  de mens ooit een kosmisch wezen worden als hij niet eerst geleerd heeft orde te scheppen in zijn eigen kleine kosmos?

In zijn gedachteleven?

In zijn gevoelsleven?
In zijn begeerte leven?
In zijn fysieke leven?

Hoe kan de mens een godgelijk wezen worden als hij niet eerst afgeleerd heeft een slaaf te zijn?

Nou ja, U geeft me dat alles natuurlijk in, dus eigenlijk wil ik aan U vragen: heb ik het zo goed begrepen?

Je hebt het goed begrepen.

De mens is een nietig wezen en zal tot stof wederkeren.
Maar ook is het zo, dat de aarde voor de mens is gemaakt.
Tegenstrijdig?
Nee.
Het is een lijn, een continuüm, een proces, een wonderschone levensgang.
De schone, maar moeilijke weg van de mens.

Van stof naar God.

Van tijdelijkheid naar eeuwigheid.
Van beest naar geest.
Van niets naar alles.
Van lijden naar geluk.
Van slaaf naar bevrijd.
Van onwetend naar verlicht.

Heeft de mens daar niet iets voor over?

Want de mens wordt gered.

Gered uit zijn tijdelijkheid.
Gered uit zijn doodsgang.
Gered uit zijn verloren staat.

En dit proces verloopt niet automatisch.

De mens wordt gered en begeleid en gestimuleerd en gekoesterd en gericht door God.
En God woont hiertoe in de mens.

En is Richter van zijn gedachten.

En Behoeder van zijn gevoelens.
En Bewaarder van zijn lichaam.
En Inspirator van zijn geestelijk lichaam.
En Creator van zijn ziel.

Wil de mens daar niet een klein beetje voor lijden?
De mens doet dat voor zijn eeuwigheid.
Is dat niet wat waard?

Wees jullie allen gezegend

Nr. 183

 

De persoonlijkheid en het ego

Eigenlijk is er een groot verschil tussen het ego en de persoonlijkheid.
Zou U daar op in willen gaan?

Wil je hier eerst zelf iets over zeggen?

Ik heb altijd gedacht, dat ze zo’n beetje het zelfde waren, en dat als het ego verdwijnt, slechts U overblijft met Uw wil. En dat iemand dan liefdevol en ruimhartig en “onpersoonlijk” wordt.

Maar in deze bijzondere weken, dat ik alles aan het loslaten ben, merk ik, dat mijn ego en al het gedoe eromheen niet meer zoveel aandacht krijgt van mij. Maar wat is dat mij dan? Eigenlijk echt wel iemand, een persoonlijkheid, maar niet zo opgefokt en worstelend. Meer een soort rustige stille waarnemer, maar toch wel een ik-figuur, een ik-zegger,  een persoonlijkheid dus.
Zoiets.

De persoonlijkheid is een gift van God.

De persoonlijkheid wordt groter als het ego kleiner wordt.
Wat is het verschil?

Het ego blaast emoties op.

De persoonlijkheid laat ze stromen.

Het ego klampt zich aan emoties vast.

De persoonlijkheid laat ze gaan.

Het ego vindt zichzelf het middelpunt van het heelal.

De persoonlijkheid ervaart zijn hele omgeving liefdevol.

Het ego wil de beste zijn.

De persoonlijkheid ervaart louter gelijkwaardigheid.

Het ego is diep van binnen onzeker.

De persoonlijkheid voelt een vertrouwenwekkende vastigheid.

Het ego probeert alles te bezitten.

De persoonlijkheid geniet vooral van wat hij ziet, niet wat hij bezit.

Het ego probeert alles te krijgen.

De persoonlijkheid probeert alles te geven.

Het ego leeft in permanente angst.

De persoonlijkheid vertrouwt.

Het ego verdeelt en heerst.

De persoonlijkheid accepteert en bindt.

Het ego denkt of voelt op de verkeerde momenten.

De persoonlijkheid voelt en denkt op de juist momenten.

Het ego handelt wel of niet op de verkeerde momenten.

De persoonlijkheid handelt wel of niet op de juiste momenten.

Het ego praat of zwijgt op de verkeerde momenten.

De persoonlijkheid praat of zwijgt op de juist momenten.

Het ego kent alleen verleden.

De persoonlijkheid kent alleen toekomst.

Het ego laat zich verleiden door de duivel, de aap van God.

De persoonlijkheid laat zich leiden door God.

Het ego maakt alles persoonlijk.

De persoonlijkheid maakt alles onpersoonlijk.

Het ego worstelt met het leven.

De persoonlijkheid zegt ja tegen het leven.

Mijn  zoon, ga zo voort op de weg van de bevrijding.

Wees gezegend.

En jullie, weet, dat elk mens de weg gaat van ego naar persoonlijkheid.

En weet, dat elk mens een mengeling is van deze twee grootheden. En de aandacht die een mens besteedt aan de ene grootheid gaat af van de aandacht die hij besteedt aan de andere grootheid.

Want het is het een of het ander.

Gij kunt geen twee heren dienen.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 182

 

Ja zeggen tegen alles

 

Mijn God, wat gebeurt er met mij ?

Waarom ga je er niet eerst zelf op in?

Deze week heb ik zoveel ruimte ervaren, licht in mijn bewustzijn en vrijheid in mijn handelen.

Het lijkt wel alsof ik gestopt ben met worstelen met het leven.
Het lijkt wel alsof ik gestopt ben met strijden.
Het lijkt wel alsof alle negatieve emoties en begeerten door mij bejegend worden met liefde, met acceptatie.
Het lijkt wel alsof ik mijn innerlijke leven kan benaderen zoals ik ook het weer in Nederland ervaar. Zon, regen, wind, kou, hitte, ik vind alles prima. Ik laat mijn humeur er niet door beïnvloeden.

Ik voel me zo vrij en ruim en liefdevol van binnen.

Het lijkt wel alsof ik ja zeg tegen het leven. Onvoorwaardelijk, liefdevol ja naar wat dan ook.
En het lijkt wel alsof daardoor alles meer stroomt.
Ik blijf minder lang hangen in negatieve emoties en lach om mijn begeerteleven, alles mag er zijn. Ik voel me licht ipv zwaar, waar ik ook kort of lang door word geteisterd. Maar het woord teisteren is verkeerd, het zijn donkere en lichte wolken die passeren en ik kijk ernaar, verheug me op de zwaarte ervan, want het is goed. Zijn donkere wolken niet ook prachtig?

Het lijkt alsof ik ben bevrijd.

Het lijkt alsof  je bent bevrijd. Je bent bescheiden, omdat je niet kunt geloven, dat dit voortduurt. Maar waarom zou je uit deze staat stappen? Waarom zou je weer alles klein en lelijk maken? Waarom zou je niet in de zonnige achtertuin blijven i.p.v. teruggaan naar de zompige kelder? Je wilt niet meer anders. En jouw wil is Ons heilig. En jouw wil is ook jouw heilig. Maar jouw nieuwe wil komt niet voort uit geforceerd pogen van het ego. Het komt voort uit Inzicht. Inzicht, dat Ik jou heb gegeven.

Je hebt jouw innerlijk leven veroverd, zoals een heerser een land verovert. Maar zonder geweld, zonder agressie. En met liefde en acceptatie. Je hebt het ego een opdoffer gegeven en bent meer persoonlijkheid geworden. Je geeft Mij de ruimte op de troon van jouw innerlijk te zitten i.p.v. het ego.

En de gevolgen zijn al zichtbaar: je bent toch ruimer, liefdevoller naar het leven? Je staat toch meer open voor suggesties uit de geest? Je luistert toch beter naar Mij en jouw beschermengel? Je bent toch gelukkiger geweest deze week? Je hebt toch het gevoel gehad: het is volbracht?

En zelfs als je hier weer uitstapt, omdat één van jouw “negatieve” moties of begeerten nog te sterk blijkt, Wij weten, dat je dit niet meer kunt vergeten. En je zult nog meer schrikken van de gevolgen van het slaafs achternalopen van “negatieve” emoties of begeerten. En je zult alleen maar sneller terugkeren op jouw schreden.

Want wanneer je eenmaal in het Licht hebt gestaan, kun en wil je geen genoegen meer nemen met het donker.

Wees jij gezegend, Mijn zoon.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 181