Translate

zaterdag 27 juli 2013

Oprechte liefde voor jezelf komt van God


“Als je honderd mensen niet kunt helpen, help er dan eentje”
Moeder Teresa

Toen ik dit las, dacht ik: ‘en die eentje zou ikzelf moeten zijn?”.
Zou U hier iets over willen zeggen?

Daar ga Ik graag op in.
Natuurlijk moet een mens rekening houden met wat hij kan. Dus niet moedeloos worden van het leed en de moeilijkheden in de wereld, maar doen wat je kunt. En gewoon ergens beginnen.
Moeder Teresa spreekt ware woorden. Ze zou nooit aan haar levenswerk begonnen zijn als ze moedeloos was geworden van het vele leed. Ze begon gewoon, kreeg wat hulp, kreeg metgezellen en richtte een organisatie op. Nu is haar organisatie levensvatbaar, en bloeiend en groots, ook al is ze zelf overgegaan tot een beter leven.

Het helpen van één mens is al wonderschoon. Het plegen van één daad van liefde is al bijzonder. Het maken van één liefdevol gebaar is al waardevol en wordt door de geestelijk wereld toegejuicht en gekoesterd en genoteerd. Want er valt geen mus dood van het dak, of God weet daarvan. Dus zelfs jullie kleinste daden van naastenliefde worden genoteerd.

Jij vraagt Mij “zou ik misschien niet eens mezelf moeten gaan helpen”?
Ja zeker, jullie allen zouden eens jezelf écht moeten gaan helpen.
Onverdraagzaam, liefdeloos en veroordelend zijn jullie naar jezelf. Zelfs de grootste egoïsten.
Daarom maken jullie je ook liefdeloze en onverdraagzame goden.
Het lijkt alsof jullie, zeker in de rijke landen, alles hebben en alles genieten en alles goed regelen voor jezelf.
Maar het lijkt alleen maar.

God ziet in jullie innerlijk.
God ziet een verwaarloosd kind.
God ziet een onrustige op de materiële buitenwereld gerichte geest.
God ziet een menselijk verstand, dat van zichzelf geen fouten mag maken.
God ziet, dat de mens zich beter voordoet dan hij is.
God ziet, hoe de mens zich wezenloos schrikt als hij wat terechte kritiek krijgt.
God ziet, dat de mens zichzelf niet verdraagt.
God ziet, dat de mens zichzelf veroordeelt.
God ziet, dat de mens aan zichzelf te veel eisen stelt.
God ziet, dat de mens al zijn kleine en onvolmaakte kanten niet verdraagt.

Wat moet ik dan doen, zul je je afvragen?
Vertel de mensen van de oefening, die Ik je enige tijd geleden heb gegeven.

Nou, het zit zo.
Ik denk aan iets schattigs, liefs en teers, zoals een klein hondje, een baby’tje, een vogeltje in zijn nest.
Ik voel vertedering en liefde. Ik houd bewust die vertedering en die liefde vast en kijk dan naar mezelf. Meer niet. En dat probeer ik zo vaak mogelijk te doen, soms wel vier keer per dag J. En ik voel dan veel liefde. Het leven wordt dan zo licht. En ik voel U dan meer nabij.

En met deze houding, deze manier van kijken naar jezelf, kom je heel dicht bij God.
Want God kijkt zo naar jullie, deze liefdevolle houding, deze liefde IS van God.
Dus als jullie dit doen, ben je God heel nabij. En kan God jullie heel nabij zijn.
Jullie hoeven het maar één keer uit te proberen om de liefde van God te ervaren.
En als jullie dat vaker zouden doen, zou de wereld sneller vooruit gaan dan nu het geval is.

Wees jullie allen gezegend

 

maandag 22 juli 2013

Euthanasie kan een daad van liefde zijn


Een paar jaar geleden was ik zijdelings betrokken bij de euthanasie van iemand. Ik worstelde toen wel een beetje vanuit mijn gelovige achtergrond met of het nu mocht of niet en vroeg God toen: "wat moet ik nu vinden van euthanasie?"
Een stem in mijn binnenste zei toe: “Het beëindigen van lijden bij iemand is een daad van liefde.”
Ik was er toen eigenlijk helemaal uit.

In Nederland gebeurt het met mondjesmaat, met duidelijke regels en met medisch toezicht. De discussie gaat steeds over hoe men kan beoordelen of er sprake is van ondraaglijk lijden, dus wanneer euthanasie mag en wanneer niet.  
Kunt U iets zeggen over euthanasie?

Het beëindigen van lijden bij iemand is een daad van liefde” heb Ik tegen je gezegd. Alleen wist je toen nog niet Wie tegen je sprak. Maar je hebt Mijn stem wel gehoord en sindsdien bejegen je het onderwerp met veel openheid en liefde. Dank hiervoor.

Waarom mogen jullie van jullie God wel het leven eindeloos rekken en het niet af en toe met goede redenen bekorten?
De medische wetenschap wordt gestimuleerd en gekoesterd door de geestelijke wereld, reden waarom jullie nu zo oud worden.
Jullie kunnen veel ziekten genezen, dankzij de medische en de geestelijke wereld.

Stel: iemand zal zeker gaan sterven, medisch gezien, lijdt uitzichtloos en heeft geen moed en kracht meer, wil gewoon dood.
Denken jullie dan, dat Wij er plezier in hebben, dat iemand zo lijdt, dat dat goed is voor zijn ziel, dat wij willen, dat iemand zo geteisterd wordt?
Stel: de dierbaren van deze mens regelen samen met de arts het uitzetten van een machine of het toedienen van een slaapmiddel en morfine of een dodelijke injectie.
Denken jullie dan, dat Wij boven zitten te wachten met verontwaardiging, de overledene straffen en de nabestaanden te zijner tijd het zullen aanrekenen alsof ze hun dierbare hebben vermoord?

Wij zijn liefde, Wij weten van de uitdagingen van het leven, Wij houden van de mens. Wij verwelkomen deze daad met liefde en begrip. Wij ontvangen de overledene met een omgeving van rust en genezing en zorgen voor liefdevolle begeleiders tot deze mens weer gezond en gesterkt verder kan met diens geestelijk leven.
Wij zenden energie en ondersteuning naar de nabestaanden en helpen ze met deze ondraaglijke daad te leren leven. Het is een zware beslissing een dierbare te laten inslapen en men kan dan gaan lijden aan schuldgevoelens. Wij echter zegenen ze.
Wij sterken de arts in diens medische verantwoordelijkheid, zodat euthanasie blijft gebeuren met grote zorgvuldigheid en goed toezicht.

Toch is er nog meer over te zeggen, Wij houden altijd erg van het hele verhaal.
Jullie mensen kijken anders tegen lijden aan dan de geestelijke wereld; wij zien ook regelmatig hoe lijden iemands persoonlijkheid bevrijdt van oude patronen en oude lasten, hoe diens ziel en geestelijk lichaam op gaan bloeien en bevrijd raken juist door dat lijden.
En wij pleiten niet voor euthanasie in alle gevallen en met veel gemak toegestaan. Want elke situatie vraagt zorgvuldigheid, liefde en aandacht en het mag niet zo zijn, dat een waardevol leven wordt beëindigd, omdat de familie het zwaar heeft, omdat de situatie uitzichtloos lijkt en dat misschien niet is of omdat de medische wereld denkt, dat ze god is, want dat is ze niet.

Maar in principe is weloverwogen euthanasie, met toestemming van de lijdende, in aanwezigheid van alle dierbaren en met medisch toezicht een zegen voor een onnodige martelgang.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 175
 

maandag 15 juli 2013

Houden van jezelf


Ik merk, dat mensen zichzelf nogal streng behandelen. Bijna liefdeloos. Waarom is het zo moeilijk voor een mens liefde te schenken aan zichzelf? En zich te verzoenen met eigen onvolmaaktheid?

Omdat mensen meer van kinderen dan van volwassenen houden. Mensen houden van jong en naïef en hulpeloos en kwetsbaar, en dat zijn kinderen en jonge dieren. Dat roept ouderlijke gevoelens bij ze op. Maar de houding tegenover volwassenen is het tegenovergestelde, want ze ontkennen het kind in de volwassene. En Ik chargeer even voor de duidelijkheid. Volwassenen moeten het zelf maar redden, hebben niemand nodig, moeten alles maar kunnen. En dan maakt de liefde plaats voor eisen en plichten en verantwoordelijkheden en moeten. En vooral niet teveel begrip en empathie, eerder oordeel en afwijzing. Maar naar de anderen toe komt nog wel wat fatsoen, beschaving, omgangsregels en bereidheid beleefd te zijn. Dus dan wordt de eisende houding wat verzacht, dan wordt het al wat begripvoller en liefdevoller.

Maar kijken naar zichzelf van binnen! Een grote houding van eisen, wensen, plichten, wetten, regels, moeten en hoe het zou moeten zijn.

Dat is natuurlijk niet vol te houden. Dus vervolgens moet men zich op moeilijke momenten troosten, en niet altijd op gezonde wijze, waarvan verslavingen een voorbeeld zijn. En vervolgens wordt men nog liefdelozer en veroordelender naar zichzelf, omdat verslavingen ook niet fijn zijn.
Hoe komt men uit die vicieuze cirkel?

Heel eenvoudig: adopteer jezelf, accepteer het kind in je, wees bereid alles van binnen te accepteren zonder oordeel. Zeg ja tegen alle gevoelens en gedachten en instincten en neigingen en verlangens en begeerten. En daar ja tegen zeggen betekent niet daar als een braaf hondje achter aan lopen en alles uiten en ernaar handelen. Er is een verschil tussen wat je denkt en voelt aan de ene kant en wat je doet aan de andere kant.

Ja zeggen tegen jouw innerlijk is ja zeggen tegen alles van binnen, betekent liefdevol accepteren, dat je een mens bent, onvolmaakt, dat je er mag zijn, dat alles goed is, dan mag alles gezien worden, alles gevoeld, en alles gedacht. Zonder oordeel.

Dan valt er licht op het innerlijk. Dan wordt het mogelijk om liefde te geven aan jezelf, hoe dan ook. Zoals een moeder haar kind koestert, hoe dan ook.

En veranderingen en verbeteringen en bijschaven en afleren en aanleren en een beter mens worden zijn echt hoofdstuk twee.

Hoofdstuk een is jezelf liefdevol zien, jezelf liefdevol accepteren, erkennen, dat je er mag zijn. En weten dat niemand het recht heeft jou te beoordelen en te veroordelen. Niemand. Want zelfs God doet dat niet. En God wil graag, dat jullie dat ook niet doen. Niet de ander veroordelen, en niet jezelf.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 174
 

zondag 7 juli 2013

De macht van de Geest doordringt alles (2, Zilver Berk)




Als de macht van de Geest in gebreke kon blijven, zou de aarde ophouden om haar as te draaien en de jaargetijden zouden elkaar niet opvolgen in een ordelijk verband? Als de macht van de geest in gebreke kon blijven, zou de zon ophouden een trotse hemelbol te zijn en de maan zou haar licht niet meer weerkaatsen. Als de macht van de geest zou falen, zou geen bloem meer zaad voortbrengen, geen vruchten zouden groeien. (Zilver Berk*).

Zou U dit willen toelichten?
Precies waarom de Geestelijke wereld jullie vrije wil koestert en in tact laat, en alle kanten uit laat gaan om door schade en schande het juiste handelen voort te brengen, zo is de wil van de geest ook gegroeid en nu oppermachtig. En de macht van de Geest is louter gericht op het in stand houden van het leven, zonder moment van falen. Zonder moment van argeloosheid, zonder enig moment van niet-werkzaamheid. Hoe zou het anders kunnen? Hoe zou de Geest het kunnen maken een in miljoenen jaren met zorg en aandacht opgebouwd universum te laten desintegreren, omdat Men even aan wat anders denkt? De geest is altijd waakzaam, altijd beschikbaar, altijd werkzaam, altijd gevend, dus altijd liefdevol, altijd vol geduld.  En deze werkzaamheid geschiedt binnen zorgvuldig uitgedachte wetten, die nooit falen, daarom wordt de gang van de mens met vertrouwen bezien. Met groot vertrouwen.  

Wees jullie allen gezegend
* Uit The Silver Birch Series “Philosophy of Silver Birch”

Nr. 173