De voorspeller van geluk

De psychiater/hoogleraar Frank Koerselman heeft het over de verwende samenleving.
Hij zegt: “het maakt niet uit hoe mooi, slim of rijk je bent, de enige voorspeller van geluk is in hoeverre je in staat bent om te gaan met tegenslag”.
Zou U hier op in willen gaan?

Eigenlijk is dit ook de grote interesse van de geestelijke wereld, wanneer de mens wordt bezien. Hoe reageert een mens op diens situatie?

Wij weten van de genen.
Wij weten van de karakterfouten.
Wij weten van slechte omstandigheden.
Wij weten van armoede.
Wij weten van liefdeloze opvoeding.
Wij weten van pech.
Wij weten van het slechte toeval.
Wij weten van het noodlot.

En dat alles weten Wij, wanneer we de mens bezien.

En alles wat de mens overkomt is dan slechts de toets voor dat ene: hoe reageert de mens op zijn lot? En alleen die reactie bepaalt hoe gelukkig iemand kan zijn.
Niet de rijkdom.
Niet de voorspoed.
Niet zijn opvoeding.
Niet zijn uiterlijk.
Niet zijn gezondheid.
Niet zijn vrienden.
Niet zijn verleden.

Slechts dat ene telt:

Klaagt men over de zuurheid van citroenen of maakt men van citroenen citroensap?
Blijft men slachtoffer of gaat men er wat van maken?
Geeft men het leven de schuld of accepteert men diens lot?
Blaast men zijn lijden op of plaatst men alles in perspectief en telt men zijn zegeningen?

En in dit alles speelt de vrije wil de enige rol.

Daarom koestert en respecteert God die vrije wil.
Want alleen zo kan een mens gelukkig zijn in ellendige omstandigheden.
Want alleen zo kan een mens ongelukkig zijn die alles meeheeft.
Alleen zo kan een mens misdadiger worden, omdat hij verkeerde keuzes maakt
Alleen zo kan een mens heilige worden, omdat hij de juist keuzes maakt.

“Hoe gaat een mens om met tegenslag?” wordt interessanter gevonden door God dan de tegenslag zelf.

Frank Koerselman zij gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 305

De natuur zal voor zichzelf opkomen

Ik las gisteren in de krant, dat door het wegstromen van vervuild slib van ijzermijnen de rivier Rio Doce in Brazilië totaal vervuild is. De rivier is helemaal dood. En haar stromingsgebied ter grootte van Portugal is getroffen. De gewone bevolking is qua drinkwater totaal afhankelijk van deze rivier. En de (ook westerse) eigenaren van de mijnen hebben de mensen niet eens of te laat gewaarschuwd.
Mijn God, dat is toch te erg, wat doet de mensheid de natuur aan? Dit kan toch maar niet zo doorgaan?

Dit zal gewoon doorgaan, Mijn zoon. En het zal nog erger worden. Want ook al doen groepen mensen hun best, van de mensheid moeten de economieën in de wereld blijven  groeien. De wereld wordt overspoeld met nog meer milieuvervuilende nutteloze dingen, die op een milieuvervuilende manier worden geproduceerd. Deze vervuiling wordt direct veroorzaakt door het koopgedrag van de mensheid en door veel bedrijven, die maar één doel hebben: winst maken door de mensheid aan te zetten tot excessief kopen.

Maar de natuur zal de mensheid een mes op haar keel zetten. En het zal gestopt worden, weliswaar na nog meer verderf, vervuiling en uitsterven van planten- en diersoorten. Uiteindelijk zal de mensheid in harmonie met de natuur worden gedwongen, maar het zal kwaadschiks gaan, want goedschiks duurt te lang.

Dus wees terecht bezorgd.

Maar wees gerust.

Voor alles is een plek en een tijd. En uit de puinhopen van de wereld zal een meer bewuste mensheid oprijzen, in harmonie met een meer verfijnde natuur.
Maar voor nu: de tijd is nabij, dat de natuur de mensheid een mes op haar keel zal zetten, Mijn zoon.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 304

Er wachten geen maagden voor gestorven terroristen

Ik zit in het klooster van Zundert en hoor van de aanslagen in Parijs, via mijn smartphone. Zoveel vrede  en rust beleef ik in het klooster en tegelijkertijd zijn daar die aanslagen op onschuldige mensen.
Mijn God, ik weet dat de terroristen overtuigd zijn van hun gelijk, misschien wraak nemen, zeker denken dat Allah achter hun staat.
Toevallig wordt in de dienst door de broeders psalm 34 gezongen, want vers 16 treft mij zeer:

“Toornig ziet de Heer op de verstoorders,

Dat hun voortbestaan uitsterft op aarde.”

Dit zegt de Heer van de Joden in deze psalm over de verstoorders. 

Wat zegt U, Mijn God?
Wat zegt God?
Wat zegt Allah?

God en Allah en de Heer van de Joden, Jahweh, zelfs Brahman, zeggen allen hetzelfde, want Zij zijn EEN.

“Toornig zien Zij op de verstoorders,

En hun voortbestaan zal uitsterven op aarde.”

De terroristen doden uit haat. Zij doden geen soldaten in de strijd, daar valt nog wat voor te zeggen, man tegen man. Maar zij doden onschuldige burgers, die gelukkig willen zijn en argeloos wachten de geliefden thuis op hun gedode dierbaren. Deze fanaten zijn niet geliefd bij Allah, hen wachten geen maagden in het paradijs.

Hen wachten, afhankelijk van hun staat, duisternis en eenzaamheid.

Hen wachten  de gevolgen van hun gruwelijke daden.
Zij kruipen rond als beesten, worden opgesloten in astrale hokken, ervaren  met pijn en angst hun lot, zijn verbijsterd over het welkom dat ze wordt geheten in de geestelijke wereld.
Het is een welkom van haat, want zij hebben haat gezaaid en zullen haat oogsten.
Ook al is hun lot tijdelijk, het is in ieder geval niet wat zij zelf verwacht hadden.

Terroristen hebben de tijd tegen.

De tijd van de vrouwen.
De tijd van de vrede.
De tijd van het onderwijs.
De tijd van ruimdenkendheid,
De tijd van mondiaal bewustzijn.
De tijd van groei van de goddelijke vonk in het hart van de mens.

De terroristen hebben hun tijd tegen.

En zij krijgen slechts even gezag, even macht, even aanzien.
Maar zij zullen sneller tot hun val komen dan Hitler.
Want alles gaat sneller, deze tijden, ook het verval van kwade mensen.
Hun voortbestaan zal uitsterven op aarde.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 303

Wees stil en weet dat Ik God Ben

Mijn God, mag ik U wat vragen?
Soms ben ik zo vreselijk in beslag genomen, dat zelfs met U praten me moeite kost.
Ik weet, dat U in mijn hart verblijft.
Ik weet, dat U daar bent.
Ik weet, dat ik altijd bij U terecht kan.
Waarom lijkt U dan zo ver weg?

Mijn zoon, Ik ben nooit ver weg. Jij gaat regelmatig ver weg.

En dan wacht Ik. Want Ik weet, dat je altijd terugkomt.
Maar jij bent dan weer de wereld ingegaan, en hebt Mij achtergelaten.
Jij maakt je dan zorgen, en hebt Mij dan vergeten.
Jij bent dan op de buitenwereld gericht en voelt niet meer, dat Ik in jouw binnenwereld wacht.
Jij bevindt je dan op het draaiende wiel van het leven en Ik wacht dan in de as van Jouw Zelf.

Mijn God, ik weet het, ik weet het, wat ben ik toch een sukkel.

Ik wil graag proberen wat vaker naar U toe te komen.
Ik wil echt proberen me vaker te herinneren dat U daar bent in mijn hart.
Ik wil me vaker herinneren, dat U daar verblijft in die geheime Innerlijke Burcht.
Dat U op mij wacht in die Rozenhof, dat Prieel van Stilte.
Ik wil graag proberen wat vaker naar U toe te komen.
Zou U me daar bij willen helpen?
Misschien ben ik te brutaal, als ik U vraag om het weer eens heel echt te mogen voelen, dat ik bij U ben, dat ik U ervaar. Ik heb die emotionele ervaring zo nodig.

Mijn zoon, kom dan, en kom met veel aandacht, met veel vertrouwen, met veel stilte.

Kom, en laat de wereld even achter. Je bent welkom.

Ik ga naar die ruimte in de stilte van mijn hart.
En voel niets.
Even ben ik geneigd ongeduldig te zijn en te denken “zie je wel, je wilt te veel”.
Maar dan herinner ik me. En wacht, wacht in stilte.
En het wordt stil om me heen. Er is niets van mijn ego, geen gedachte, geen gevoel, geen besef van ego, alleen een ik-bewustzijn, en dan voel ik God.
Ik voel een grote, liefdevolle aanwezigheid van Ruimte, van Stilte, van intense Rust, van Zijn. En ik ben zo blij, zo blij verrast, dat ik dit mag ervaren en zeg tegen God: “Oh mijn God, bent U daar, bent U daar nog altijd, kan ik echt altijd naar U toekomen, is het waar?”

Het is waar, en je mag vanaf nu elke keer wanneer je dit doet, Mij ervaren. Je mag Mij meemaken, je mag voelen, dat je in Mijn Boezem verkeert, je mag daar op vertrouwen.

Wees gerust, Mijn zoon, je hebt genoeg gepoogd, je hebt genoeg verzaakt, je hebt genoeg gewacht, je hebt genoeg opgeofferd, je hebt genoeg losgelaten.
Kom bij Mij en wees welkom in jouw, want nu Mijn hart.

En al die dagen daarna, elke keer, dat ik het me herinner, en dat probeer ik, raak ik ontroerd, ervaar ik God, ben ik in de Stilte van de Vleesgeworden liefde, in het Koninkrijk Gods op aarde. Gewoon, zo in mijn hart. Zo eenvoudig, zo dichtbij, zo waar, dat ik het niet kan geloven.

Wees jij gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 302

De humor van het leven is gebaseerd op de humor van God

I don't believe you really know God if you do not recognize His sense of humor (Robert Brault)

Zou U hier iets over willen zeggen?

In de geestelijke wereld wordt veel gelachen.

Wij houden van humor.
De geest van humor is machtig en wordt bijna altijd uitgenodigd.
En waarom?

Omdat het leven heerlijk is.

Omdat scheppen heerlijk is.
Omdat elkaar ontmoeten heerlijk is.
Omdat elkaar begrijpen heerlijk is.
Omdat het leven een feest is.
Omdat iedereen in Gods huis blij is, blij kan zijn.
En dan bedoel ik niet de hele dag halleluja zingen, dat is dodelijk saai.
Maar omdat blijdschap zo makkelijk is.

En natuurlijk zijn er in de geestelijke wereld serieuze, belangrijke, complexe vraagstukken en ontmoetingen.

Natuurlijk wordt er niet altijd gelachen.
We zijn geen cabaretvoorstelling.
Maar Wij zien meer dan jullie op aarde overal de humor van in.
Wij zien meer dan jullie op aarde gelegenheid het leven licht te nemen, het leven licht te houden.

En op aarde hebben fanatieke gelovigen, rigide fundamentalisten en orthodoxe boekenwurmen bijna zonder uitzondering de geest van de humor uitgebannen.

Daarom hebben ze het leven tegen.
Daarom hebben ze de mensheid tegen.
Daarom hebben ze de geestelijke wereld tegen.

Want humor is het leven.

En ieder die iemand op aarde aan het lachen maakt, wordt door God zeer gezegend, of ze gelovig zijn of niet.
Robert Brault is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

 

Nr. 301