Een lot kopen is het leven wantrouwen

 

 

 

Zou U iets willen zeggen over het kopen van loten? Heeft het zin?

Een lot kopen is het leven wantrouwen.

Waarom?

De mensen realiseren zich niet echt wat het kopen van een lot betekent voor hun zielsrust, en welke onrust het met zich meebrengt.
Ze gaan fantaseren over wat ze zullen doen, als ze de hoofdprijs winnen: hun baan opzeggen, hun schulden aflossen, een auto kopen, een mooier huis, duizend en een dingen zullen anders gaan. En het gebeurt niet, want de kans is groter door de bliksem getroffen te worden. Men wordt uit het hier en nu gerukt, en zwelgt in een wereld van fantasie, die geen raakvlak heeft met de werkelijkheid.

Het lijkt zo onschuldig, maar de geestelijke impact is toch groot: men voedt de ontevredenheid met het leven, men krijgt even onterechte hoop en eigenlijk heeft de commercie wederom invloed op het gemoedsleven: als je dit en dat doet, dan pas word je gelukkig.

Kortom: het kopen van een lot is niet onschuldig.

Het kopen van een lot is zwichten voor de commercie.
Het kopen van een lot is jouw ziel verkopen aan de duivel.
En de aap van God geniet van elk aantasting van levensrust, van elke vervuiling van stilte, van elke vernietiging van vertrouwen.

Wanneer de geestelijke wereld de mens beziet in zijn poging de loterij te winnen, wordt deze altijd gezegend. Maar niet om zijn daad, maar om de gevolgen van zijn onbewuste en onvolwassen en onnadenkende daad te minimaliseren.

Het kopen van een lot is het wantrouwen in het leven voeden.

En dientengevolge is het bewust afzien van het deelnemen aan een loterij een wijze, stille daad van een mens met geestelijke rust, van een mens in stilte, van een waarlijk spiritueel iemand.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 199

 

Wij vinden iedere mens kwetsbaar, zelfs een misdadiger

Wij bezien de mens en zien zijn grootsheid, zijn potentie en zijn vermogen om naar Ons toe te groeien. En wij zien zijn beperkingen en verkeerde keuzes en zijn al te grage bereidheid zich te verliezen in het verkeerde.

Wij zien de kwetsbaarheid van de mens.
Wij zien in ieder mens louter zijn kwetsbaarheid.
Wij bezien hem zonder oordeel, vol liefde en mededogen.
Wij zien in de meest verstokte afgestompte ontspoorde misdadiger slechts een mens, slechts een kwetsbaar mens.

En We zien wat hij over zichzelf afroept in verwarring en in onwetendheid.

En We voorzien hoe hij al zijn daden ooit moet verantwoorden.
En We voorzien hoe hij elke wond, bij de ander opengereten, zelf moet toedichten met zijn eigen vlees.
En Wij voorzien hoe hij elke liefdeloze daad teruggeworpen krijgt in zijn eigen schoot.
En We voorzien hoe zo’n mens zijn eigen lijden schept, zijn eigen ondergang bewerkstelligt en Wij spreken ach en wee over hem uit.
En We voorzien, dat dit zijn weg moet zijn.

Want sommigen leren door liefde en zachtheid, door overgave en geduld.

Maar anderen leren slechts door met hun hoofd tegen de muur gesmeten te worden door het leven en bloedend en kreunend op te staan met een veranderde levenshouding.
Maar uiteindelijk zijn alle wegen een weg naar God, ook al zijn het lange en kronkelige omwegen.

Ieder mens is Ons dierbaar.

Christus heeft het leven met zulke inzichten voorgeleefd.
Gezegend zij Zijn voorbeeld.

Wees jullie allen gezegend 

Nr. 198

The only real present in life is the present

“The only real present in life is the present”

Dit schoot in mijn hoofd naar aanleiding van een gedicht. Ik denk, dat het niet van mezelf is, maar dat ik dat ergens heb gelezen. Ik weet ook niet van wie het is. Maar zou U hier op in willen gaan?

Het is een mooie gedachte om te overwegen.

Het leven is een gift.
Jullie bestaan op aarde wordt gedragen door duizenden wezens.
God zelf houdt jullie in stand.
Alles is geschonken zonder voorwaarden.
Iedereen heeft recht op dit cadeau.
Niemand mag dit cadeau van een ander betwisten of veroordelen, dit alleen omdat men bestaat.
Zo moet het zijn.

Wanneer jullie je dit tot je door laat dringen, verdwijnen heel wat zaken:

• Angst (voor de toekomst)
• Depressie (over het verleden)
• Discriminatie (want het heden laat iedereen en alles zijn)
• Stress (want zorgen zijn over de toekomst)
• Onrust (want dit is wat het is).

“The only real present in life is the present”

En jullie belanden in :

• Het heden
• Het hier en nu
• In de rust
• In de stilte
• In de overgave
• In de ontspanning
• In het vertrouwen in het leven.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 197

De wijze ziet in alle religies alleen het goede (Srimad Bhagavatam)

“Net als de bij de honing verzamelt van verschillende bloemen, aanvaardt de wijze de essentie van verschillende geschriften en ziet in alle religies alleen het goede” (Srimad Bhagavatam, spirituele hindoetekst)

Mijn God, zou U in willen gaan op dit citaat, dat ik gehaald heb uit het boek van Doreen Virtue “Het pad van de lichtwerker”?

Graag, Mijn zoon.

Zo moet het zijn.
Wanneer jullie de essentie van verschillende geschriften aanvaarden, en wanneer jullie in alle religies alleen het goede zien, krijgen de geest van liefde en de geest van verdraagzaamheid vaster voet op aarde.

De geestelijke wereld ziet het zo evenzeer, of zelfs nog sterker.

Wij maken Ons niet druk over de verschillen tussen godsdiensten.
Wij maken Ons niet druk over de pretenties van geloofsdienaren.
Wij maken Ons niet druk over tegenstrijdigheden en onwaarheden en subjectieve interpretaties in religies.
Wij maken Ons niet druk om de ouderdom van godsdiensten.
Wij maken Ons niet druk om het aantal aanhangers van een geloof.

Echter.

Wij zijn zeer geïnteresseerd in hoe geïnspireerd gelovigen worden door hun geloof.
Wij zijn zeer geïnteresseerd in hoe men handelt in het eigen leven.
Kortom, Wij zijn zeer geïnteresseerd in hoe groot door het geloof de liefde is in het leven van een gelovige.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 196

Wees mensen van goede èn sterke wil

Ik ben een boek aan het lezen van Doreen Virtue over omgaan met engelen.

Zij zegt, dat je soms de engelen moet bevelen, niet eens zozeer wat vragen. Daar wordt beter op gereageerd. Ik vind dat niet zo fijn. Zou U daar op in willen gaan?

Doreen Virtue komt uit de Amerikaanse cultuur waar wat primitiever wordt omgegaan met autoriteit dan in Europa. Dus waar in de USA een leidinggevende opdrachten geeft, zonder discussie, wordt in Europa veel meer alles besproken met de medewerkers en uitgelegd wat de bedoeling is. Het gaat dus over de manier waarop wordt gecommuniceerd.

Jij moet zeker geen engelen autoritair gaan bevelen. De geestelijke wereld houdt van respectvolle bejegening. Doen Wij dat immer ook niet naar jullie toe?

Maar, Doreen Virtue raakt wel een zeer belangrijk punt aan. Namelijk de kracht, de wilskracht, de vastberadenheid waarmee mensen dingen doen en daardoor meer bereiken. Eigenlijk zegt ze: wees mensen van goede èn sterke wil.

Toen Christus werd geboren zei de engel tegen de herder: luister, mens van goede wil.

De geestelijk wereld kan beter door mensen heen werken niet alleen van goede wil, maar ook van sterke wil. Mensen zijn dan een krachtiger instrument.

Dus daarom zeg Ik: luister, mensen van goede en sterke wil.

Wanneer je een engel of geest aanroept, wanneer je God om iets bidt, wanneer je je openstelt voor de oplossing van een probleem, dan kan de geestelijke wereld beter reageren op jullie verzoek, beter werken met jullie verzoek, en krachtiger energie aanwenden ter oplossing van een probleem als jullie:

 

• Je beter concentreren
• Het meer vastberaden vragen
• Het met meer overtuiging vragen
• Het met meer geloof vragen
• Het met meer hoop vragen
• Het met meer gevoel vragen
• Het met meer wilskracht vragen.

Wees jullie daarom als je je wendt tot de geestelijke wereld, zoveel mogelijk mensen van goede wil èn sterke wil.

Intussen zijn alle verstrooide, kwetsbare en verwarde mensen zeer gezegend.
Doreen Virtue zij gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 195

De mens lijkt alleen te zijn

Ik zit in een klooster en verschillende psalmteksten raken mij erg.

Ze gaan over de worsteling van de mens, de momenten dat hij zich verlaten voelt, en lijkt overgeleverd aan de pijn van de wereld of het harde oordeel van de mensen.
Zou U hier iets over willen zeggen?

 

Psalm 42

Tot God, mijn rots, wil ik zeggen:
‘Waarom vergeet u mij,
waarom ga ik gehuld in het zwart,
door de vijand geplaagd?’

Mij gaat door merg en been
de hoon van mijn belagers,
want ze zeggen heel de dag:
‘Waar is dan je God?’

Psalm 44

Word wakker, Heer, waarom slaapt u?
Ontwaak! Verstoot ons niet voor eeuwig.
Waarom verbergt u uw gelaat,
waarom vergeet u onze ellende, onze nood?

Onze ziel ligt neergebogen in het stof,
ons lichaam vastgekleefd aan de aarde

Sta op, kom ons te hulp,
verlos ons, omwille van uw trouw!

Mijn zoon, deze woorden drukken de eenzaamheid van de mens uit. Zoals je beschrijft, in zijn moeilijke momenten, als hij verlaten lijkt door God. En overgeleverd is aan de pijn van het lichaam, de eenzaamheid van de geest of het alleen zijn in de kosmos.

Weet jullie allen, dat dat niet zo is.

Weet, dat jullie als jullie pijn en eenzaamheid en verlatenheid ervaren, omgeven en gekoesterd wordt door de geestelijke wereld. Weet, dat alles gezien wordt, en dat alles wordt aangereikt wat mogelijk is.

Maar…..er zijn nu eenmaal momenten, dat jullie er alleen voor staan.

Door de gang van de evolutie.
Door de autonomie van het lichaam.
Door de fixatie van het denken.
Door momenten van verwarring.
Door de illusie van oppervlakkigheid.
Door de beproeving van het moment.
Door de  overdrijving van de emotie.
Door de hoogmoed van het ego.
Door de prijs van de causaliteit.
Door de vergetelheid van het individu.

Maar weet, dat jullie op die momenten gekoesterd worden en verzorgd.

Door jullie beschermengel.
Door jullie geestelijk lichaam.
Door jullie ziel.
Door God.
Door jullie dierbaren in de geest.
Door de engelen van troost, en liefde en genezing.

Altijd is het tijdelijk.

Ooit zal het ophouden.
Altijd worden jullie gered.

Doorzien jullie de waan van het moment.

Wees jullie allen gezegend 

Nr. 194  

Zen en gehoorzamen aan God zijn hetzelfde

Ik zat kortgeleden in een klooster en ga naar de dagelijkse ochtend Zen meditatie.
Terwijl ik in de schaars verlichte, historische zuilengalerij loop naar de meditatieruimte, komt in mijn geest het volgende.
Ik bedenk, dat Zen vooral het Zijn  propageert, het hier en nu. En herinner me dan, dat de mens zo vaak worstelt met wat er mag zijn en wat er niet mag zijn. Wat hij fijn vindt, wat hij accepteert, en wat hij niet fijn vindt en waar hij vanaf wil.
En zo zegt hij ja tegen het ene en nee tegen het andere. Hoe kun je dan echt in het hier en nu zijn?

Plotsklaps besef ik, dat ja zeggen tegen alles, stoppen met strijden met wat er wel en wat er niet mag zijn, dat onvoorwaardelijk ja zeggen, alles accepteren, dat dat eigenlijk hetzelfde is als gehoorzamen aan het leven, aan God. Tegen het leven, tegen God zeggen: “U weet het beter, ik accepteer alles, wijst U mij de weg”.

Ik besef, dat gehoorzaamheid aan God eigenlijk hetzelfde is als leven in het hier en nu, als Zen leven.

Zen is eigenlijk overgave aan het leven zelf.
God gehoorzamen is: je overgeven aan het leven zelf.
Als je gelooft, geef je je over aan God.
Als je niet gelooft, geef je je over aan het leven.
Maar het is hetzelfde.
In beide gevallen beland je in het hier en nu.

Ik ga zitten in de ruimte, de gong gaat na enige tijd en de meditatie is begonnen.

Ik val stil en voel me opgenomen in een zachte, liefdevolle sfeer van acceptatie, van Zijn, van Stilte.
Het spreekt voor zich, dat ik een wonderschone meditatie heb, waarvan de stilte en de kracht mij de hele dag bijblijven.
En God zegt mij nadien:

Wees gezegend , Mijn zoon.

Jij bent altijd welkom in Mijn boezem. Jij bent altijd welkom in het Hier en Nu.
Iedereen is altijd welkom in de boezem van God.
Iedereen is altijd welkom in het Hier en Nu.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 193

 

Een monnik heeft minder ego

Ik ben een paar dagen in een klooster.
Ik ben steeds erg onder de indruk van de uitstraling van de monniken.
Ze lijken zo weinig ego*  te hebben. Ze lijken zoveel dingen, waar wij burgermensen mee bezig zijn, te hebben opgegeven, is dat zo?

Zij hebben gekozen voor God en veel van de wereld opgegeven.

Zij hebben al veel verzaakt.
Een eigen woning, een partner, een seksleven, kinderen, carrière, status, positie, macht, materie.
Zij zijn nog niet allen vrij, maar veel vrijer dan burgermensen.
Ze hebben vergeleken met burgermensen al veel opgegeven.
Ze verzaken veel.
Ze hebben dus geleerd vaak nee te zeggen tegen het ego, tegen diens wensen en verlangens en fascinaties. En ze helpen elkaar telkens opnieuw voor God te kiezen.

Het gaat dus ook om een duidelijk perspectief, een heldere keuze, een hoofddoel waar al het andere ondergeschikt aan gemaakt wordt.

Dus in principe krijgt het ego weinig kans uit te groeien en is hun persoonlijkheid meer een instrument van God geworden, van het geheel.

EN Ik wil benadrukken, dat hun gebeden voor de wereld en het ontvangen van retraitegasten bijdragen aan een groot geestelijk krediet. Ze sparen voor de eeuwigheid. Ze zetten telkens de ramen open naar God. Zo krijgt hun “Mijn God” veel gelegenheid Zich uit te drukken in de aardse werkelijkheid.

Laat burgermensen niet denken: "oh, dat bereik ik nooit”. Want ieder heeft zijn weg, en elke dag geeft nieuwe kansen om zich af te vragen:

Kies ik voor God of voor Diens tegenstrever, de aap van God?
Kies ik voor het geheel of voor de afscheiding?
Kies ik voor het goede of voor het kwade?
Dus laat jullie vooral inspireren door het voorbeeld van de monniken.

Wees jullie allen gezegend

 * Zie http://watchthegod.blogspot.nl/2013/09/de-persoonlijkheid-en-het-ego.html

Nr. 192

Het overlijden van een kind

Zou U hier iets over willen zeggen?

Het lijkt onnatuurlijk, dat een kind overlijdt en dat de ouders het kind te grave dragen.

Groot verdriet en de grote vraag: waarom?

Echter, het is heel natuurlijk.

Een moedereend verliest soms 11 van haar 12 jongen. Een roofvogelpaar raakt één van de twee jongen kwijt aan droogte en voedselschaarste, terwijl ze maar eens in de vier jaar jongen voortbrengen. Een zebrajong valt ten prooi aan een groep leeuwinnen en dezelfde leeuwinnen hebben meegemaakt dat een nieuw dominant mannetje hun jongen doodt, omdat ze niet van hem zijn.
Maar dit onderwerp gaat niet over het verdriet en het waarom? Niet over toeval en lot. Niet over oorzaak en gevolg. Niet over zingeving en aards lijden.

Dit onderwerp gaat over het leven na de dood van een te jong gestorven kind, zeg Hans, een jongetje van 10 jaar.

Zijn ouders en ouder zusje zitten om zijn bed, terwijl hij bezwijkt aan uitputting door een terminale kanker in zijn bloed. Zijn geest heeft zich al enigszins teruggetrokken, omdat het lichaam de levendigheid van het innerlijk niet meer kon bevatten en uitdrukken. Wanneer zijn lichaam het begeeft en de ouders en zijn zus overmand worden door verdriet, wordt zijn geestelijk lichaam bewust in slaap gebracht.

Het geestelijke lichaam van Hans wordt weggebracht naar een bijzondere sfeer.
Spiritisten gaan hiervan smullen, maar het is naar waarheid.

Deze sfeer bestaat uit een immens groot afgebakend gebied in de geestelijke wereld, niet eens al te ver van de aarde, waar kinderen tot 16 jaar naar toe gebracht worden. Je hebt drie sferen: van 0-3 jaar, van 4-9 en tenslotte van 10-16 jaar. De sfeer van Hans is dus speciaal voor kinderen van 10-16 jaar.

Het concept van deze kindersferen is hetzelfde, en bevat de volgende ingrediënten:

• Herstelhuizen
• Groepswoningen
• Scholen
• Sportfaciliteiten
• Recreatiegebieden
• Veel parken en natuur met waterplaatsen, beken, hoge bomen, bloemenvelden en grasveldjes.
• De begeleiders

Alle gebouwen zijn van warme kleuren voorzien en zijn licht en sfeervol.

De kinderen wonen in groepjes van vier kinderen met twee volwassen begeleiders. De begeleiders hoeven geen echtpaar te zijn. Bijzonder snel bouwen de gearriveerde kinderen met hun nieuwe familie een intense vriendschap- en liefdesband op. De kinderen worden op alle mogelijke manieren geholpen het verdriet om hun gezin op aarde en het heimwee een plekje te geven.

Aan de begeleiders worden hoge eisen gesteld: niet op het vlak van pedagogie en opvoedervaring, want het zijn vaak persoonlijkheden, die geen kinderen hebben gehad op aarde. Beginnen aardse ouders niet ook altijd met gebrek aan ervaring?

De begeleiders zijn niet perse een man en een vrouw, dat hangt volledig af van wat de kinderen op aarde hebben meegemaakt, hun karakter, hun behoefte en hun levensdoelen.
Maar….aan welke eisen moeten begeleiders in de kindersfeer wel voldoen?

• Zij moeten leerbaar zijn en open: zij hebben zelf begeleidend toezicht bij vragen en problemen
• Zij hebben een goed ontwikkeld gevoelsleven
• Zij hebben een uitzonderlijk groot hart en veel liefde te geven
• Zij hebben zelf op aarde verdriet en het overlijden van dierbaren meegemaakt, zodat hun empathisch vermogen groot is.
• En ten slotte: zij hebben een uitzonderlijk groot gevoel voor humor.

Hoofddoel is, dat de kinderen een beschermd, liefdevol en pijnloos leven krijgen aangeboden, waarbij al het oude verdriet en de oorzaken van hun vroege overlijden volledig worden opgelost.

We gaan terug naar Hans.

Hans verblijft korte tijd in een herstelhuis, waar zijn beschermengel, zijn ziel, zijn overleden grootmoeder (zij heeft hier tijdelijk toestemming voor) hem verzorgen en begeleiden naar een lichamelijke (astrale)  en geestelijke gezondheid.

Pas als hij volledig hersteld is, en dat duurt geen twee weken, begeleiden zijn grootmoeder en zijn beschermengel hem naar zijn nieuwe familie. Totdat hij volledig is gewend, worden af en toe ontmoetingen gearrangeerd tussen hem en zijn grootmoeder. Dit is een speciale constructie, want zij  past niet in de kindersfeer.

Hans komt als tienjarige in een groepswoning met twee begeleidende ouders, die op aarde broer en zus waren. Hij krijgt een kamer met een “broertje” van 11. Het gezin heeft nu weer vier kinderen en leeft in grote lijnen het leven van een aards ouderpaar, dat bestaat uit werk- en schoolperioden, vrije tijd en ontspanning, sport en nachtrust.

Alles wordt gedaan om Hans gelukkig en zorgeloos te laten opgroeien tot hem een levenstaak wacht op zijn zestiende levensjaar.

Hier wordt verder niet ingegaan op wat onderwezen wordt op de scholen, hoe de gemeenschappen zijn samengesteld, hoe kinderen groter worden in andere dan aardse tijdsnormen, hoe af en toe Hans zijn aards gezin mag “bezoeken’ en hoe de gezinssamenstelling in kindersferen kan veranderen als er verhuist wordt van de ene sfeer naar de andere.

Een vroege dood van een kind wordt op duizend manieren opgevangen en genezen in de geestelijke wereld.

Want God is liefde.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 191

Een soort van ochtendziekte

 

Mag ik U wat vragen?

Ik merk, dat ik regelmatig ’s ochtends vroeg wakker schiet, zo tussen 4-6 uur, en dan voel ik me heel vervelend. Soms neerslachtig, soms ben ik bang, soms zie ik erg tegen de dag op, soms ben ik eenzaam en vraag me af, wat het alles voor zin heeft.

Ik heb het niet altijd, maar het kan heel heftig zijn, allerlei negatieve emoties bespringen me dan, en soms ben ik verbaasd over de heftigheid.
En bijna altijd verdwijnt het in de loop van de eerste uren van de dag volledig.

Ik vraag me dan af: wat betekende dat nu weer? Hoe komt het dat het helemaal verdwenen is, waar komt het vandaan? Zou u daar iets over willen zeggen? Ik neem aan, dat meer mensen hier last van hebben?

Veel mensen herkennen dit. Hoe meer men gevoelens een goede plek geeft in het leven, hoe sterker ze worden ervaren. Mensen die hun gevoelens flink onderdrukken, hebben hier geen last van , maar die ontwikkelen dan mogelijk ineens een depressie of een lichaamskwaal.

En dan is er een groep, die nergens last van heeft, omdat ze oppervlakkig zijn, of (nog) geen problemen hebben.

Het is een eenvoudige schoonmaak, waar je mee te maken hebt, en het gaat aldus.

Op de dag maak je van alles mee, en gevoelsmatig kan dat niet altijd verwerkt worden.
De reacties, de bijbehorende emoties, het verwerken van wat gebeurd is, dat alles geschiedt ’s nachts. Door het menselijke bewustzijn wordt, met behulp van de geestelijke wereld,  alles geordend, herbeleefd,  in dromen geuit, opgeruimd of genezen. En de diepte van de emoties, die jij ’s ochtends vroeg ervaart, zijn niet meer dan het fijnstof in de lucht na het stofzuigen, het restje rotzooi op de bodem van een afwasteiltje. Als dat is opgeruimd , ben je klaar, kun je vrolijk verder.

Gestofzuigd, afwas gedaan, de dag verwerkt.

En dan kun je daarna aan een volgende klus beginnen, aan een nieuwe dag beginnen.
En het ego gaat met dat vreselijke uurtje graag aan de haal met opblazen van emoties en het trekken van conclusies. Niet doen.
Gewoon doorgaan, en dan lost alles zich op. Klaar is Kees.

Wees jullie allen gezegend

 

Nr. 190

Aan de vruchten herken je de boom

"Aan de vruchten herken je de boom"

Zou U hier op in willen gaan?

Ik wil een onder scheid maken tussen een geloof en een geloofsgemeenschap/de gelovigen.

Wat het geloof betreft: ach, een geloof is misschien heel waar, heel zuiver, heel idealistisch. Soms is het begonnen met een machtige profeet, soms met een enkele heilige gebeurtenis, soms heeft God het geloof op aarde geïnitieerd, soms een heilig mens, maar in alle gevallen is het verleden, is het voorbij, is het slechts theorie. Ik kijk liever met jullie naar de praktijk.

Daarom beperken we ons hier tot een geloofsgemeenschap/de gelovigen.

Dat is een actieve praktijk op aarde. Daar zie je mensen aan de slag, daar zijn de gevolgen van de geloofsgemeenschap zichtbaar. Daar kunnen buitenstaanders een indruk krijgen wat het effect is op de buitenwereld. Daar kun je gelovigen vragen wat het deelnemen aan deze geloofsgemeenschap hen brengt.
Daar krijgen we dus te maken met objectieve gevolgen.
Daar kunnen we de vruchten van deze geloofsgemeenschap bekijken.
En dan is dit een handige leidraad:

“Aan de vruchten herken je de boom”

Scheidt men mensen, of brengt men mensen bij elkaar?

Draagt men liefde uit of eerder haat?
Geeft men mensen vrijheid of zaait men benauwenis?
Helpt men de zieken en bedroefden of pleegt men aanslagen?
Draagt men verdraagzaamheid uit of veroordeelt men?
Inspireert men mensen of maakt men mensen bang?
Spreekt men over een wereld van schoonheid of over een lelijke wereld?
Geeft men hoop of ontmoedigt men mensen?
En vooral: spreekt men van een liefdevolle God of van een haatdragende God?

Zo kan een mens beoordelen of hij te maken heeft met een goede geloofsgemeenschap/gelovige of met een misleide.

In het eerste geval is God de inspirator.
In het tweede geval de duivel, de aap van God.
In het eerst geval komen mensen geestelijk verder.
In het tweede geval raken mensen achterop.
Dus kijk naar de daden, niet naar de verhalen.

“Aan de vruchten herken je de boom”

Wees jullie allen gezegend

Nr.189

Tel jouw zegeningen

Daniel Goddard‏@DanielGoddard 14 oktober

“The things you take for granted, someone else is praying for”

 

Zou U deze tweet willen toelichten?

Zo is het.

Het zou een mantra moeten zijn, deze tweet.
De mens is geneigd te kijken naar wat hij niet heeft en wat de ander wél heeft.
Zo voedt hij een houding van ontevredenheid en frustratie en slachtofferschap.
En weet dat de wereld van de commercie en de reclame en luxe deze houding graag voedt.
Het is slecht voor de mensheid.
En de geestelijke wereld heeft mededogen met  deze kleine en onvolwassen levenshouding.

De mens kan zijn perspectief 180 ° omdraaien, en kijken naar wat hij wél heeft en de ander niet.

Wat gebeurt er dan?
Dan stilt de wereld van het verlangen.
Dan komt men in het hier en nu.
Dan ervaart men een gevoel van zegening.
Dan maakt men contact met dankbaarheid.
En weet, dat de wereld van de spiritualiteit en de religie deze houding zou moeten voeden. Dan zou ze bij de mens innerlijke rust en overgave voeden.
Dat is beter voor de mensheid.
Dan verheugt de geestelijke wereld zich over deze wijze levenshouding.

De twitteraar zij gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 188

Wij bidden, God doet de rest

TheSingleWoman™‏@TheSingleWoman
"If everything you're praying for came to you right now, you wouldn't be able to handle it. Trust in God's perfect timing"

Zou u deze tweet willen toelichten?

De mens kan geen besef hebben van hoe te bidden.

Eigenlijk doet hij maar wat.
Hij weet niet waarvoor hij bidt.
Hij weet niet of het wel gevraagd kan worden.
Hij weet niet wat het effect van zijn gebed is.
Hij weet niet hoe lang hij moet bidden.
Hij weet niet wat de energetische gevolgen van zijn bidden zijn voor degene voor wie hij bidt.
Hij weet niet van de impact van zijn bidden op zichzelf.
Hij weet niet welke tijd er voor staat of zijn gebed wordt verhoord.

Maar….de geestelijke wereld is altijd blij met elk gebed.

Elke gebed wordt gekoesterd.
Elk gebed wordt gehoord.
Elk gebed wordt zo veel mogelijk verhoord.
Elk gebed heeft een krachtige uitwerking op de energie van degene die bidt.
Elk gebed is een opening naar de geestelijke wereld.
Elk gebed wordt met aandacht en zorg gehoord.
Elk gebed wordt in de geestelijke wereld op een gouden weegschaal gelegd.
Elk gebed heeft nut.
Elk gebed heeft effect, ook al wordt het niet verhoord.

“If everything you're praying for came to you right now, you wouldn't be able to handle it. Trust in God's perfect timing”

Wees jullie gezegend als jullie bidden.

Wees jullie allen gezegend

 

Zie ook:  http://watchthegod.blogspot.nl/2012/12/de-werking-van-het-gebed-op-de-wereld.html

Nr. 187

 

De stilte in het innerlijk

De mens leidt een leven vol indrukken, de meeste indrukken stormen van buiten naar binnen. En het ego zorgt vervolgens voor evenveel reacties van binnen en buiten. Alleen maar om te overleven en zich veilig te stellen. En juist dat veilig stellen is een nieuwe bron geworden van kwetsbaarheid en verwarring.

Mens!

Laat dit alles.
Laat de gedachten.
Laat de gevoelens.
Laat de begeerten.
Laat het lichaam.

Doe in alle gevallen dat wat nodig is of wat goed is of wat leuk is.

Maar wees hoeder van jouw innerlijk.
Neem afstand van de onrustige gedachtewereld.
Laat alle gevoelens komen en ook weer gaan.
Laat het begeerteleven woeden, het is minder belangrijk dan het doet voorkomen.
Heb een lichaam , i.p.v. een lichaam te zijn.

Hoe doet een mens dat?

Schep een eigen speciale plek in jouw innerlijk. En praat er met niemand over. Zo blijft de plek beschermd.

Een heerlijke plek, maak hem zelf, geef hem vorm, precies zoals je fijn vindt.
En weet dat deze plek werkelijk in de geest behouden blijft en behouden blijkt na het overlijden. Het zal jouw heiligdom blijven.

Schep jouw eigen plek. En verfijn de plek, geef er aandacht aan, koester hem als jouw plek van stilte en rust. En verbeeld je een bescherming om die plek, waar alle onrust van het leven niet doorheen kan komen. Het kan de stilte van een berg zijn, of de kracht van een stromende rivier, of het gras rondom een boom of een rozenhaag rondom een prieel. Maar mèt een bescherming tegen alle beslommeringen en zorgen en ellende van het leven.

En als je op jouw plek zit en je ervaart de onrust van het leven, dan adem je het eruit en buiten de bescherming. Want jouw plek blijft stil en vredig.

En adem rust er weer in.
En doe dat net zolang tot je voelt dat de onrust verwijderd is, door jou, door jou alleen.
En verblijf dan op deze plek. En trek je terug op deze plek als het leven jou teistert. Als het leven je te zwaar wordt.
En doe dat een paar maal per dag.

En de plek wordt een nieuwe kracht in jouw leven, in jouw innerlijk.

En de plek zal dan door God verbonden worden met de geest.
Met de kracht van de stilte.
Met de kracht van de rust.
Met de kracht van het alleen zijn.
Met de kracht van de geest.
Met de kracht van het Zijn.
Met de kracht van vertrouwen.

Oefen, en je zult ervaren.

Verbeeld je en het wordt werkelijkheid.
Schep en het zal ontstaan.

Wie anders kan zo’n plek scheppen dan jijzelf?

Heeft God jullie niet de vrij wil gegeven?
Met die vrije wil houd je de onrust vast.
En met die vrije wil kun je die onrust loslaten.
En dan is God daar.
En de kalmerende handen van jouw beschermengel op jouw schouders.
En de kracht van de geestelijke wereld zal nog meer naar je kunnen stromen dan voorheen.
En uiteindelijk als je ooit alles hebt losgelaten, ben je die veilige plek zelf geworden.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 186

 

Onderschat een moeilijk leven niet te snel!

Ik vind het moeilijk Uw verhalen over de evolutie te rijmen met “dat alles goed is”.

U heeft in eerdere blogs gezegd, dat “sommige” mensen een ellendig en moeilijk leven hebben, alleen maar omdat ze in de verkeerde hoek van de evolutie zitten.
En tegelijkertijd lijkt U in alle blogs uit te stralen, dat we vertrouwen kunnen hebben, dat alles goed is, dat we gedragen zijn in liefde en in de eeuwigheid.

Ik kan het soms niet helemaal goed rijmen. Zou u daar op in willen gaan?

Er is veel dood, ziekte, leed en verdriet in de wereld.

Dit hoort bij de stuiptrekkingen van de evolutie. De schepping van een volmaakte transparante wereld van licht en liefde heeft echt tijd nodig. En die tijd wordt gebruikt door de methode van de evolutie. Daarin maken de mensheid, maar ook de dieren- en plantenwereld, verschrikkelijk dingen mee, zoals vroegtijdige dood, ernstig ziekten en pijnlijk sterven. Dat is een nuchter feit. Kijken jullie maar om je heen.

Ik heb in vele blogs uitgelegd, hoe jullie vanuit de geestelijk wereld dag en nacht geholpen worden alleen maar om alles te doorstaan.

Eén aspect is nog niet eerder genoemd, en dat zal Ik nu doen. En dit geeft antwoord op jouw dilemma.

In de hele geestelijke wereld, waar planten, dieren, mensen, engelen, goden, en vele andere jullie onbekende geestelijk wezens vertoeven, is één algemene waarheid zeer bekend. Het is aan een evolutionair schepsel (o.a. mensen) altijd duidelijk te zien of iemand tijdens zijn start op een evolutionaire planeet veel of weinig geleden heeft. Degenen, die veel hebben geleden, zijn over het algemeen krachtiger, mooier, liefdevoller en ruimdenkender dan hun medemensen, die “er door heen gezwijnd zijn”.  

En dit kortstondige beginnetje van tussen de 0 tot 90 jaar evolutionair, fysiek leven, wordt in al zijn inspanningen, revenuen, diepgang, levenservaring duizenden jaren lang meegedragen in de eeuwigheid.  Een zo intens, hard en rigoureus gepolijste diamant blijft schitteren in de eeuwigheid. Wat een verschil met de weke, sudderende, slappe start van alle anderen. Met alle respect.

De geestelijke wereld koestert dus achter al het leed de schitterende gevolgen voor het Innerlijk.

Meer is er niet over te zeggen.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 185

Bewust zijn is een constante keuze

Zou u iets willen zeggen over de bevrijding van de mens?

Ik merk, dat ik eigenlijk de hele dag moet opletten. Mijn ego met zijn gevoelens en gedachten en begeerten en fysieke ervaringen wil mijn bewustzijn constant verstrikken. Ik dacht, dat bevrijding een staat was, maar het lijkt wel een soort alerte aandacht. Het is een telkens opnieuw kiezen voor waarnemen i.p.v. in alle toestandjes van het leven gezogen worden. Zoals je ook relaxed je door het verkeer kunt begeven maar toch wel altijd moet opletten. Zoiets?
 

Je treft het uitstekend. Je relaxed door het verkeer begeven maar altijd opletten.

Dat is de staat van een bevrijd bewustzijn. Dat tegelijkertijd weet, dat het ego, de wereld, de aap van God altijd proberen je te kielhalen. Altijd spannend. De mens kan vallen. Of de mens kan weer uit zijn staat stappen. Zeker op aarde.

Het is een beter beeld dan jezelf beschouwen zoals je naar het weer in Nederland kijkt. Het weer raakt je veel minder dan de werking van het ego. Dat blijft dag en nacht bij je. Altijd permanente waakzaamheid, net als in het verkeer.

De guru’s en geestelijke voorgangers, die ontspoord zijn, hebben altijd de werking en de aanwezigheid van het ego onderschat. En hun bevrijding overschat. Jammer dat ze niet bij dit proces de hulp inroepen van God of het leven, of van allebei. Of van hun medemens. Want zonder kritiek vaart niemand wel. Je hebt de omgeving en de ander nodig, juist om te toetsen of je nog wel een juist perspectief hebt, of je nog wel juist leeft, of je nog wel juist handelt.

Lijkt dit tegenstrijdig? De omgeving nodig hebben en tegelijkertijd niet door de omgeving verleid worden?

Nee, juist niet. Actief deelnemen aan het verkeer, je zonder angst in het verkeer begeven, een juiste rol spelen in het verkeer met respect en liefde, en oog hebben voor alle leven. En tegelijkertijd het verkeer zien als een middel, niet een doel.

En dat doen het ego, en de aap van God: het middel tot een doel maken. Meer kwaad zit daar niet in. Maar het is niet juist.

Het ego in de gaten houden zoals je het verkeer in de gaten houdt. Meer is het niet.

Altijd opletten, een attente waakzaamheid, het perspectief van de eeuwigheid overeind houden, het leven koesteren vanuit God, niet vanuit het ego.

Dan blijf je bevrijd. Dan ben je vrij. Dan blijft alles goed. Dan is alles goed.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 184

 

Heeft de mens niets over voor de eeuwigheid?

Ik zou U eigenlijk iets willen vragen.

In de wereld is zoveel leed, onder mensen is zoveel verdriet, in de mens zie ik ook zoveel lastige invloeden en gevoelens en moeilijkheden. En ik krijg de neiging om tegen U te zeggen: “Waarom moet het zo, kan het niet anders? Kon U geen wereld maken, waarin we gelukkig zijn? Waarin we gelijk een soort engelen zijn?”

En gelijk daarna weet ik het al.

Wij moeten en kunnen goden worden. En dat doe je door te oefenen.

Hoe kan  de mens ooit een kosmisch wezen worden als hij niet eerst geleerd heeft orde te scheppen in zijn eigen kleine kosmos?

In zijn gedachteleven?

In zijn gevoelsleven?
In zijn begeerte leven?
In zijn fysieke leven?

Hoe kan de mens een godgelijk wezen worden als hij niet eerst afgeleerd heeft een slaaf te zijn?

Nou ja, U geeft me dat alles natuurlijk in, dus eigenlijk wil ik aan U vragen: heb ik het zo goed begrepen?

Je hebt het goed begrepen.

De mens is een nietig wezen en zal tot stof wederkeren.
Maar ook is het zo, dat de aarde voor de mens is gemaakt.
Tegenstrijdig?
Nee.
Het is een lijn, een continuüm, een proces, een wonderschone levensgang.
De schone, maar moeilijke weg van de mens.

Van stof naar God.

Van tijdelijkheid naar eeuwigheid.
Van beest naar geest.
Van niets naar alles.
Van lijden naar geluk.
Van slaaf naar bevrijd.
Van onwetend naar verlicht.

Heeft de mens daar niet iets voor over?

Want de mens wordt gered.

Gered uit zijn tijdelijkheid.
Gered uit zijn doodsgang.
Gered uit zijn verloren staat.

En dit proces verloopt niet automatisch.

De mens wordt gered en begeleid en gestimuleerd en gekoesterd en gericht door God.
En God woont hiertoe in de mens.

En is Richter van zijn gedachten.

En Behoeder van zijn gevoelens.
En Bewaarder van zijn lichaam.
En Inspirator van zijn geestelijk lichaam.
En Creator van zijn ziel.

Wil de mens daar niet een klein beetje voor lijden?
De mens doet dat voor zijn eeuwigheid.
Is dat niet wat waard?

Wees jullie allen gezegend

Nr. 183

 

De persoonlijkheid en het ego

Eigenlijk is er een groot verschil tussen het ego en de persoonlijkheid.
Zou U daar op in willen gaan?

Wil je hier eerst zelf iets over zeggen?

Ik heb altijd gedacht, dat ze zo’n beetje het zelfde waren, en dat als het ego verdwijnt, slechts U overblijft met Uw wil. En dat iemand dan liefdevol en ruimhartig en “onpersoonlijk” wordt.

Maar in deze bijzondere weken, dat ik alles aan het loslaten ben, merk ik, dat mijn ego en al het gedoe eromheen niet meer zoveel aandacht krijgt van mij. Maar wat is dat mij dan? Eigenlijk echt wel iemand, een persoonlijkheid, maar niet zo opgefokt en worstelend. Meer een soort rustige stille waarnemer, maar toch wel een ik-figuur, een ik-zegger,  een persoonlijkheid dus.
Zoiets.

De persoonlijkheid is een gift van God.

De persoonlijkheid wordt groter als het ego kleiner wordt.
Wat is het verschil?

Het ego blaast emoties op.

De persoonlijkheid laat ze stromen.

Het ego klampt zich aan emoties vast.

De persoonlijkheid laat ze gaan.

Het ego vindt zichzelf het middelpunt van het heelal.

De persoonlijkheid ervaart zijn hele omgeving liefdevol.

Het ego wil de beste zijn.

De persoonlijkheid ervaart louter gelijkwaardigheid.

Het ego is diep van binnen onzeker.

De persoonlijkheid voelt een vertrouwenwekkende vastigheid.

Het ego probeert alles te bezitten.

De persoonlijkheid geniet vooral van wat hij ziet, niet wat hij bezit.

Het ego probeert alles te krijgen.

De persoonlijkheid probeert alles te geven.

Het ego leeft in permanente angst.

De persoonlijkheid vertrouwt.

Het ego verdeelt en heerst.

De persoonlijkheid accepteert en bindt.

Het ego denkt of voelt op de verkeerde momenten.

De persoonlijkheid voelt en denkt op de juist momenten.

Het ego handelt wel of niet op de verkeerde momenten.

De persoonlijkheid handelt wel of niet op de juiste momenten.

Het ego praat of zwijgt op de verkeerde momenten.

De persoonlijkheid praat of zwijgt op de juist momenten.

Het ego kent alleen verleden.

De persoonlijkheid kent alleen toekomst.

Het ego laat zich verleiden door de duivel, de aap van God.

De persoonlijkheid laat zich leiden door God.

Het ego maakt alles persoonlijk.

De persoonlijkheid maakt alles onpersoonlijk.

Het ego worstelt met het leven.

De persoonlijkheid zegt ja tegen het leven.

Mijn  zoon, ga zo voort op de weg van de bevrijding.

Wees gezegend.

En jullie, weet, dat elk mens de weg gaat van ego naar persoonlijkheid.

En weet, dat elk mens een mengeling is van deze twee grootheden. En de aandacht die een mens besteedt aan de ene grootheid gaat af van de aandacht die hij besteedt aan de andere grootheid.

Want het is het een of het ander.

Gij kunt geen twee heren dienen.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 182

 

Ja zeggen tegen alles

 

Mijn God, wat gebeurt er met mij ?

Waarom ga je er niet eerst zelf op in?

Deze week heb ik zoveel ruimte ervaren, licht in mijn bewustzijn en vrijheid in mijn handelen.

Het lijkt wel alsof ik gestopt ben met worstelen met het leven.
Het lijkt wel alsof ik gestopt ben met strijden.
Het lijkt wel alsof alle negatieve emoties en begeerten door mij bejegend worden met liefde, met acceptatie.
Het lijkt wel alsof ik mijn innerlijke leven kan benaderen zoals ik ook het weer in Nederland ervaar. Zon, regen, wind, kou, hitte, ik vind alles prima. Ik laat mijn humeur er niet door beïnvloeden.

Ik voel me zo vrij en ruim en liefdevol van binnen.

Het lijkt wel alsof ik ja zeg tegen het leven. Onvoorwaardelijk, liefdevol ja naar wat dan ook.
En het lijkt wel alsof daardoor alles meer stroomt.
Ik blijf minder lang hangen in negatieve emoties en lach om mijn begeerteleven, alles mag er zijn. Ik voel me licht ipv zwaar, waar ik ook kort of lang door word geteisterd. Maar het woord teisteren is verkeerd, het zijn donkere en lichte wolken die passeren en ik kijk ernaar, verheug me op de zwaarte ervan, want het is goed. Zijn donkere wolken niet ook prachtig?

Het lijkt alsof ik ben bevrijd.

Het lijkt alsof  je bent bevrijd. Je bent bescheiden, omdat je niet kunt geloven, dat dit voortduurt. Maar waarom zou je uit deze staat stappen? Waarom zou je weer alles klein en lelijk maken? Waarom zou je niet in de zonnige achtertuin blijven i.p.v. teruggaan naar de zompige kelder? Je wilt niet meer anders. En jouw wil is Ons heilig. En jouw wil is ook jouw heilig. Maar jouw nieuwe wil komt niet voort uit geforceerd pogen van het ego. Het komt voort uit Inzicht. Inzicht, dat Ik jou heb gegeven.

Je hebt jouw innerlijk leven veroverd, zoals een heerser een land verovert. Maar zonder geweld, zonder agressie. En met liefde en acceptatie. Je hebt het ego een opdoffer gegeven en bent meer persoonlijkheid geworden. Je geeft Mij de ruimte op de troon van jouw innerlijk te zitten i.p.v. het ego.

En de gevolgen zijn al zichtbaar: je bent toch ruimer, liefdevoller naar het leven? Je staat toch meer open voor suggesties uit de geest? Je luistert toch beter naar Mij en jouw beschermengel? Je bent toch gelukkiger geweest deze week? Je hebt toch het gevoel gehad: het is volbracht?

En zelfs als je hier weer uitstapt, omdat één van jouw “negatieve” moties of begeerten nog te sterk blijkt, Wij weten, dat je dit niet meer kunt vergeten. En je zult nog meer schrikken van de gevolgen van het slaafs achternalopen van “negatieve” emoties of begeerten. En je zult alleen maar sneller terugkeren op jouw schreden.

Want wanneer je eenmaal in het Licht hebt gestaan, kun en wil je geen genoegen meer nemen met het donker.

Wees jij gezegend, Mijn zoon.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 181