Zen en gehoorzamen aan God zijn hetzelfde

Ik zat kortgeleden in een klooster en ga naar de dagelijkse ochtend Zen meditatie.
Terwijl ik in de schaars verlichte, historische zuilengalerij loop naar de meditatieruimte, komt in mijn geest het volgende.
Ik bedenk, dat Zen vooral het Zijn  propageert, het hier en nu. En herinner me dan, dat de mens zo vaak worstelt met wat er mag zijn en wat er niet mag zijn. Wat hij fijn vindt, wat hij accepteert, en wat hij niet fijn vindt en waar hij vanaf wil.
En zo zegt hij ja tegen het ene en nee tegen het andere. Hoe kun je dan echt in het hier en nu zijn?

Plotsklaps besef ik, dat ja zeggen tegen alles, stoppen met strijden met wat er wel en wat er niet mag zijn, dat onvoorwaardelijk ja zeggen, alles accepteren, dat dat eigenlijk hetzelfde is als gehoorzamen aan het leven, aan God. Tegen het leven, tegen God zeggen: “U weet het beter, ik accepteer alles, wijst U mij de weg”.

Ik besef, dat gehoorzaamheid aan God eigenlijk hetzelfde is als leven in het hier en nu, als Zen leven.

Zen is eigenlijk overgave aan het leven zelf.
God gehoorzamen is: je overgeven aan het leven zelf.
Als je gelooft, geef je je over aan God.
Als je niet gelooft, geef je je over aan het leven.
Maar het is hetzelfde.
In beide gevallen beland je in het hier en nu.

Ik ga zitten in de ruimte, de gong gaat na enige tijd en de meditatie is begonnen.

Ik val stil en voel me opgenomen in een zachte, liefdevolle sfeer van acceptatie, van Zijn, van Stilte.
Het spreekt voor zich, dat ik een wonderschone meditatie heb, waarvan de stilte en de kracht mij de hele dag bijblijven.
En God zegt mij nadien:

Wees gezegend , Mijn zoon.

Jij bent altijd welkom in Mijn boezem. Jij bent altijd welkom in het Hier en Nu.
Iedereen is altijd welkom in de boezem van God.
Iedereen is altijd welkom in het Hier en Nu.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 193