Translate

woensdag 28 maart 2018

De overweldigende liefde van God




Ik lag in bed en verzuchtte tegen Mijn God (en ik was echt niet onzeker of zo, maar blikte terug op mijn inspanningen en daden): “Ach, wat heeft U aan me. Ik ben wispelturig. Ik luister niet goed, ik ben lui. Ik beloof U van alles en ik kom mijn beloften niet na. Ik ben wankelmoedig. Ik  besteed eindeloos tijd aan vele dingen des levens, terwijl U spaarzame ogenblikken van me krijgt. Ik ben inconsequent, ik vertrouw U onvoldoende als ik bevangen word door de teisteringen des levens. U zegt steeds “wees gerust” maar ik ben het vaak niet. Ik moet het eerst nog zien  wat U me belooft. Ik ben onbetrouwbaar.  Ik, ach, ik ga maar niet eens door, het is hopeloos.

Mijn God, wat moet U wel niet van mij denken. U ben vast teleurgesteld.
Nee, bedacht ik dat is God niet.
U bent vast moedeloos.
Nee, bedacht ik, dat is God niet.
U bent vast ongeduldig geworden.
Nee, dacht  ik, dat wordt God niet.
Maar wat bent U dan? Hoe kijkt U naar me? Wat vindt U van mijn gedoetjes?

Ik zei: ‘Ach wat kan ik zeggen tegen U. U weet alles.
U weet van mijn verborgenheden. U weet van mijn gehechtheden. U weet van mijn zwaktes. U weet van mijn geworstel. U weet van mijn tekortkomingen. U weet van mij alles. U weet alles. U ziet mij helemaal. Ik kan niets  verbergen. U bent de enige die mij kent en mij ziet.

En ik word meegenomen, vrij onverwachts,  in een overweldigende golf van louter liefde, louter acceptatie, louter wijsheid. Ik voel hoe God naar mij kijkt. En wordt ondergedompeld in een melkwitte zee van zijn, van liefde, van begrip, van wijsheid, van acceptatie. En ik moet huilen van geluk. Ik kom thuis. Ik word gezien, in al mijn zwakheden. En alles mag er zijn. En al mijn tobberijen zijn weggeraakt in deze golf van liefde. Er is niets anders dan God en iets dat zichzelf ik noem,  maar niet gevonden kan worden. Ik besta niet meer, maar ben ondergedompeld in een zee van rust, ruimte, volle leegte, een melkwit bestaan van zijn, van liefde, van gezien worden, van overgave, van gestopt zijn met worstelen, van gestopt zijn met denken dat ik iets moet doen of voelen of zeggen terwijl ik niets meer hoef te doen.

Zijn, zijn, zijn.
Ik huil van geluk en herinner mij, dat dit altijd zo geweest is. Dat ik mijn best niet hoef te doen in de ogen van God. Dat ik ben, dat Ik Ben.
Ik streel met mijn handen mijn gezicht en weet dat God mij aanraakt en mij streelt. Ik streel mijn arm en voel dat God mij aanraakt, dat mijn arm zelf de aanraking van  God is, dat mijn hele lichaam de aanraking van God is. Ik ben, ik ben, Ik ben.
Gelukkig viel ik in slaap.

Mijn God, zou U hier iets over willen zeggen?

Dit is zo goed, Mijn zoon.
Wees gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 419 

donderdag 15 maart 2018

Met God kun je geen kant op




Ik was op een bepaald moment wel heel erg nee tegen mezelf en mijn neigingen aan het zeggen. Maar op een avond had ik me  ineens toch alcohol gepermitteerd en voor mijn doen, dat is niet veel, teveel gedronken. Dat vervolgens zo verkeerd viel dat ik echt een beetje ziek was. Ja, twee glazen wijn hoor, meer niet. Ik verzuchtte tegen God:  “Mijn God, op zo’n manier kan ik geen kant meer op”.
Waarop God tegen mij zei:

Mijn zoon, je komt Mijn kant uit.

Ik schaamde me diep.

Nr. 418

zondag 4 maart 2018

Praat met een drie-jaar-oud-kind (Hopeloos verloren, 7)




Soms moet je met een drie-jaar-oud-kind gaan praten om het leven weer te vatten*

Zou U hier op in willen gaan?

Een kind begrijpt het leven niet maar ís het leven.
Het echte ongecensureerde rijke wonderlijke leven dringt zich wel op aan zo’n kind. Want het is kwetsbaar en heeft met het prille verstand niet veel gekunstelde ideeën verworven over hoe het leven moet zijn. Het ervaart het leven zoals het is. Het is het leven. Een volwassen mens is verzadigd geraakt met stevige gedachten, en interpretaties en vastgeroeste meningen en nog zo wat.

Daarom is het voor een volwassen mens altijd een verademing om om te gaan met het echte rijke ongecensureerde leven. Maar praten met een bloem, een rivier of een boom is nu eenmaal niet  voor iedereen weggelegd.
Praten met een kind wel. En een driejarige is nog net fris en open genoeg en kan net genoeg praten om een gezellige frisse levendige inspirerende ervaring voor een volwassene te regelen.

Wees jullie gezegend

Nr. 417

* https://www.powerofpositivity.com/11-quotes-to-remember-when-you-feel-lost-in-life/