Er is altijd hoop

Mijn God, ik vroeg me zo af op de valreep van het nieuwe jaar, of U nog een mooi perspectief voor ons had. Om eerlijk te zijn, had ik net wel gegoogeld op de grootste problemen van de wereld. Zeker om in de stemming te komen, vroeg ik me eerst af of U wel alle problemen van de mensheid hebt besproken, en op ListVerse.us vond ik de volgende lijst:

10. Drugmisbruik, 9. Het vluchtelingenprobleem, 8 Politieke en sociale instabiliteit, 7. Verspreiding van infectieziekten, 6. Klimaatverandering, 5. Oorlog en terrorisme 4. Onevenwichtige verdeling van financiële bronnen, 3. Hoge werkeloosheid of te weinig werk, 2. Bevolkingstoename en 1. Armoede en voedsel- en watercrisis.

Nou, ga er maar aanstaan, mensheid!

Ik heb ook even geGoogled op mooie gezegden over hoop, want dat kunnen we nu wel gebruiken, en ik trof de volgende aan:

Er was nooit een nacht of een probleem dat niet kon worden verslagen door de zonsopgang of door hoop (Bernard Williams)

Zou U hier op in willen gaan?

Mijn zoon, in de loop der jaren hebben we heel wat van genoemde problemen besproken. En om gelijk maar met de beeldspraak verder te gaan, geef Ik je tien hoopgevende ontwikkelingen, want na de nacht komt altijd de zonsopgang en na een probleem komt altijd een oplossing.

10. De vrouwenemancipatie blijft toenemen, 9. Steeds beter en meer beschikbaar onderwijs voor iedereen, 8. Toenemend zelfstandig denken van de mens, 7. Nieuwe technieken en uitvindingen tegen ziekten en milieuvervuiling, 6. Er zal een alternatief  komen voor de democratie, geschoeid op de leest van dorpsraden uit Afrika en Azië maar binnen het kader van internationale wetten. 5. De band met de innerlijke Godsvonk wordt belangrijker dan godsdiensten, 4. De mensheid gaat zich steeds meer verbonden voelen met de natuur, 3. Het wereldbewustzijn (mensheid èn moeder aarde) maakt door alle crises een grote stap, 2. Een nieuwe economisch systeem zal de mensheid bevrijden van de macht van het geld en veel vrije tijd geven en 1. De mensen wereldwijd raken steeds meer met elkaar verbonden.

Kortom, er is altijd hoop, want de weg van de mens door de rijstebrijberg is bijna ten einde.

Bernard Williams zij gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 366 

De ongereptheid, de geestelijke betekenis van kuisheid (2)

Mijn God, dan ben ik nu wel benieuwd naar deze blog.

Wees dat, mijn zoon.

Ongereptheid, ongedeerdheid, heelheid zijn de geestelijke diepere betekenis van kuisheid. Ik neem ongereptheid, omdat dit zuiverder bij jullie overkomt dan ongedeerdheid (na een ongeluk) of heelheid (iets te new age achtig).
Kuisheid heeft in de  geestelijke wereld, in de ogen van God, de betekenis van ongereptheid. Iemand is dus niet "gerept", niet geraakt, niet geschonden door het leven, door onvolkomenheden, door fouten, door tekortkomingen, door onwetendheid.
Iemand die ongerept is, begint iets zonder reserves, in grote openheid, zuiver, onbevangen en helemaal nieuw. Iemand die ongerept, is in kleuren gezegd wit, dat alle kleuren samen is.

En nu komt de grote geheime boodschap van de liefhebbende God aan de mens op aarde. God beziet de mens zoals hij was en hoe hij zal zijn.

Elke dag worden jullie zorg en angst en fouten van jullie afgenomen, als jullie dat willen. Elke dag opnieuw mogen jullie opnieuw beginnen, wat er ook is gebeurd, wat er ook is misgegaan, hoe geschonden jullie ook zijn. Als jullie inzien, wat er is misgegaan, en jullie willen in alle oprechtheid het opnieuw proberen, dan vindt God dit ook zo, dan is jullie duizend maal duizend maal alles vergeven, dan beginnen jullie in  de ogen van God weer helemaal met een schone lei, dan zijn jullie in de ogen van God weer ongerept.

Zo eenvoudig uit zich de liefde van God voor de mens. Elke dag opnieuw kunnen jullie weer ongerept opnieuw beginnen, ongerept, weer helemaal kuis. Hoe dan ook, en wat er ook is gebeurd. Dit is de vergeving, dit is de schuldeloze staat die God aan de mens schenkt, dit is de vleesgeworden liefde van God voor Diens schepsel.
Daarom blijven jullie in de ogen van God ongerept, omdat God  terugziet en vooruit kijkt en jullie tijdelijke staat van "gereptheid", van onkuisheid niet al te  zwaar opvat.
God accepteert jullie en bemint jullie op volstrekt dezelfde wijze voordat, tijdens en nadat jullie de mist in zijn gegaan.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 365

De onschuld, de aardse invulling van kuisheid (1)

Mijn God, ik ben zo speciaal met Kerst aan het lezen in een boek van Maria Valtorta* en lees nu over de geboorte van Maria bij de oude Anna en Joachim. Volgens de katholieke traditie worden zij op latere leeftijd nog gezegend met de geboorte van een kind, Maria. En als ik de passages lees voorafgaand aan de zwangerschap van Anna, de geboorte van Maria en haar opgroeien de eerste jaren voordat ze aan de tempel wordt aangeboden voor een verdere opvoeding in de tempel, zonder haar ouders, valt me het volgende zo op:

De kuisheid is in dit hele verhaal een sleutelbegrip en als ik nu om me heen kijk in de wereld lijkt het dat deze deugd verdwenen is. Behalve in het gedrag van Katholieke nonnen en moslimvrouwen met hoofddoek, die hun vrouwelijkheid lijken te bedekken voor de buitenwereld.

Bestaat de kuisheid eigenlijk nog? Of is het een ouderwets en achterhaald begrip?
Zou U hier iets over willen zeggen?

Mijn zoon, vind je dit geen mooi Kerstonderwerp?

Je hebt me gevraagd om een onderwerp gedurende deze  Kerstdagen om tenminste stil te staan bij wezenlijke geestelijke waarden als tegenhanger voor de waan van de dag met cadeaus en diners. En bij dit onderwerp heb Ik je gebracht.

Op aarde is ook veel onschuld en ook al heeft kuisheid vooral de betekenis gekregen van seksuele onthouding en maagdelijkheid, zullen We ingaan op de betekenis van onschuld. We tillen het dus op een wat hoger niveau dan het begrip van de mensen.

In de geestelijke wereld heeft kuisheid de betekenis van ongereptheid, daar zal ik in het volgende blog op in gaan.
De aardse kuisheid dus.

Het lijkt inderdaad of alleen nog katholieke nonnen, kaalgeschoren Boeddhistische monniken, naakte Indiase sadhoes en moslimvrouwen met hoofddoek iets doen aan kuisheid. Maar zij zijn niet de enigen.

Onder alle bevolkingsgroepen, rassen, in alle godsdiensten, alle leeftijden en geslachten bevinden zich kuise onschuldigen, die zich naar woord en daad onthouden van seksualiteit. En er is ook een zeer grote groep, die weliswaar door omstandigheden seks heeft, maar van binnen telkens opnieuw terugkeert naar de onschuldige staat.

Dus, mijn zoon, kijk niet te oppervlakkig naar de samenleving. Zelfs in het Westen, waar materialisme en commercie doen voorkomen, dat zelfs mannen zich erotisch mogen gedragen, is de kuisheid een levende en gekoesterde en krachtige deugd.

De aardse kuisheid staat voor een innerlijke houding van zuiverheid en onschuld, die als je goed kijkt overal aanwezig is.
Kijk om je heen en zie overal de onschuld, in duizend  vormen.

Ik noem je er een paar om jullie ogen te openen:

• Katholieke nonnen, kaalgeschoren Boeddhistische monniken, naakte Indiase sadhoes, en moslimvrouwen met hoofddoek dus, niet als groep maar onder hen bevinden zich waarachtige kuisen
• Een moeder  van kinderen, die door ouderdom of het overlijden van haar man “bevrijd” is van de seksualiteit en haar onschuld langzamerhand terug herovert en weer de oude staat verwerft van innerlijke maagd
• Een oversekste man die door een combinatie van ervaringen, een veranderde levenshouding en nieuwe inzichten besluit tot een bewust celibatair leven van onthouding uit overtuiging
• En dan is daar ook nog voor veel mensen een  kuis moment, zoals iemand die stopt met roken, of een serieus dieet gaat volgen, of iemand die een nieuw leven begint en het ouderlijk huis  verlaat of gaat wonen in een andere stad of in een ander land
• Of jij bij voorbeeld soms, als je hebt gedoucht, alleen maar lichamelijk schoon bent, maar je dan ook geestelijk herboren voelt, alsof je gedoopt bent. Ook dat is kuisheid.

Maken jullie daarom kuisheid niet te exclusief en te groot en te onbereikbaar, zoals ook met God gedaan wordt, maar haal het dichtbij in jullie leven, koester de momenten en verheug jullie op het volgende moment van kuisheid. Want zelfs de meest zinnelijke hoer kan kuise ogenblikken beleven.
En kijk om jullie heen en zie de kuisheid levend en vol kracht zelfs in de materialistische en zinnelijke samenlevingen van deze tijd.

Wees jullie allen gezegend

*Zie Maria Valtorta, Het Epos van de God-Mens

Nr. 364

Een vrij wezen denkt anders over goed en kwaad (Baruch Spinoza, 3)

Als de mensen als vrije wezens geboren waren, zouden ze zich zolang ze die vrijheid behielden geen voorstelling maken van goed en kwaad (Baruch Spinoza)

Zou U hier op in willen gaan?

Mijn zoon, je hebt een heel bijzonder citaat uitgekozen, wat voor de mens met  zijn sterke ideeën over wit en zwart, en goed en kwaad, en wat deugt en niet deugt, zeker niet makkelijk te begrijpen is. 

Maar hore wie hore wil.

Een dier en plant leven zonder het concept van goed en kwaad. Wanneer een gazelle door een leeuw wordt gevloerd en zijn laatste minuten zijn geslagen, denkt hij niet: die leeuw is duivels, of ik ben goed en die leeuw is het kwaad. Zelfs als de gazelle kon denken, zou ze dit niet denken, maar weten dat dit zo gaat, dat dit hoort bij het leven, zonder oordeel en zonder verwarring, hoogstens even doodsangst maar in een grote gelatenheid, met een onvoorwaardelijke acceptatie.

En waarom zou dit niet voor de mens gelden?

Spinoza kon denken, doordenken en vrij denken, los van morele en godsdienstige concepten en zo tot dit grote besef komen.

Als de mensen als vrije wezens geboren waren, zouden ze zich zolang ze die vrijheid behielden geen voorstelling maken van goed en kwaad

De mens die vrij is, en in grote vrijheid naar het leven kijkt, zegt ja tegen alles, want het is zoals het is, er is volledige acceptatie en er is geen oordeel. De begrippen goed en kwaad zijn loze begrippen geworden. Spinoza heeft het goed verwoord.

Hoe kan dat gezegd met zoveel misdaad? En met wat mensen elkaar aandoen? En de aap van God dan? Dat goed en kwaad niet tellen slaat toch zeker nergens op, zal de gewone mens zeggen. Slechte daden moeten  veroordeeld worden anders zijn we nergens meer in een geordende samenleving, dan kunnen we wel stoppen met z’n allen. En die  gewone mens heeft echt gelijk. Maar daar gaat het hier niet om.

Waar gaat het wel om?

Niet om een praktische samenleving met wetten en een moraal.
Het gaat om de waarheid, om het perspectief van de geestelijke wereld, die ziet wat er werkelijk gebeurt op aarde, die achter de schermen van het leven kijkt en hele ander dingen waarneemt dan wat er ogenschijnlijk gebeurt op aarde.

Achter de schermen blijkt, dat:

• iemand die goed doet, wel eens andere motieven heeft, of eigenlijk de ander niet helpt maar verstikt
• iemand die kwaad doet, weer veel levenservaring bij de ander veroorzaakt en onbedoeld een ander helpt om zich te ontwikkelen,
• een kwaadaardige ziekte zwakke individuen elimineert en een sterkere soort schept, ook onder mensen
• goede dingen slechte gevolgen kunnen hebben en slechte dingen goede gevolgen kunnen hebben.

Kortom, de achtergronden van het leven laten andere dingen zien dan de mens waarneemt in zijn verbijstering over het leed van dat moment.
Het is heel zen, om alles te laten, tegen alles ja te zeggen, alles te accepteren en zelfs bij de ergste ervaringen te zeggen, dit is wat het is, wat zou ik er verder nog van vinden? Ik laat de weging wel over aan de geestelijke wereld.
Spinoza zij gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 363

Geluk is een deugd, niet de beloning van een deugd (Baruch Spinoza, 2)

Zou U hier op in willen gaan?

Spinoza ziet het goed.

Gelukkig zijn is een keuze, een talent, iets wat je kunt ontwikkelen, iets wat aparte aandacht en energie en inspanning behoeft. En dus niet het gevolg van goede deugden, wat je toekomt als je maar gezellig bent, anderen helpt, mooie muziek maakt of jouw werk goed doet.
Geluk is een eigen kracht, een eigen grootheid en verdient eigen aandacht.
Zo kunnen mensen die prachtige (andere) deugden hebben toch ongelukkig zijn.
Zo kunnen mensen die niet veel deugden lijken te hebben toch gewoon gelukkig zijn.

Spinoza erkent het geluk als zijnde een aparte deugd.

En een deugd ontwikkelen, of een zwakke deugd sterker maken of een deugd nog meer ontwikkelen vragen van de mens inspanning, energie, aandacht en hard werken.
Daarom kun je zeggen, dat een gelukkig mens het niet zomaar is, maar er hard voor heeft gewerkt.
Spinoza haalt het geluk zo uit het verdomhoekje van dat het je overkomt en geeft het de plaats die het verdient, namelijk dat geluk maakbaar is.
Spinoza zij gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 362

Wil en intellect zijn één en hetzelfde (Baruch Spinoza, 1)

Deze uitspraak van Spinoza gaat héél ver. We zijn geneigd om te denken dat de wil en het intellect twee totaal verschillende dingen zijn, maar eigenlijk  hoe langer ik erover nadenk hoe meer ik ga zien dat de mens en de ontwikkeling van zijn intelligentie misschien wel gelijk oplopen met de ontwikkeling van zijn wil. En hierdoor onderscheidt de mens  zich dus ook gelijk van de dieren, door die individuele niet door instinct maar intelligentie gedreven wil.
Zou U hier op in willen gaan?

Toen de voorouders van de mens hun eerste beslissing namen vanuit de eigen wil, niet vanuit het instinct en de gewoonten van de groep, toen werd de planeet aarde door de geestelijke wereld erkend als geestelijk-evolutionaire planeet. De waardigheid van wil was geboren* en dat kon alleen met ontwikkelde individuele intelligentie.

Maar Spinoza is iets te makkelijk met te zeggen dat intellect en wil hetzelfde zijn. Dat zijn ze bepaald niet. De aardse evolutie kent veel voorbeelden van primitieve moordlust en kwaadaardig-intelligente wilsuitingen. Ogenschijnlijk teveel.

Maar Spinoza heeft een punt wat betreft de hogere wil.

Daarnaast zou de volgende vergelijking kunnen helpen.
De wil kan worden gericht door intellect zoals kracht voortkomt uit spieren en water kookt door vuur. Het intellect is dan de oorzaak, men ziet iets, men begrijpt iets, men doorziet iets, anders dan de andere wezens in de omgeving, en dan vloeit daar uit voort de wil om wat met dat inzicht te doen. Het een kan dan niet zonder het andere. Zonder wil leeft men in een  ivoren toren en doet men er niets mee. Zonder intellect is de wil niet meer dan door instinct gedreven actie. Maar samen zijn ze de bewerkstelligers van het menselijke lot en de bouwers van toekomstige geestelijke werelden.

Dus jij hebt een punt dat ze gelijk oplopen zoals jij dat noemt. Op zouden moeten lopen, zou Ik zeggen. Als dat niet gebeurt geeft dat wel evolutionaire ruis.

Maar Spinoza toont groot inzicht door te stellen, dat ze samen zeer belangrijk zijn, bijna onmisbaar voor elkaar en in de geestelijke menselijke ontwikkeling eigenlijk één en hetzelfde lijken te zijn.
Spinoza is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*Zie: het urantiaboek, p. 710

Nr. 361