Rond
de 190.000 bezoeken uit meer dan 100 landen. Waar sta ik na het doorkrijgen van
zo’n 550 blogs in twaalf jaar? Vandaag dus twaalf jaar geleden begon Het. Het
is wat. Waarom noem ik het eigenlijk niet gewoon boodschappen en gebruik ik nu
het woord openbaring?
Tsja,
goede vraag. Ik weet het antwoord niet hoewel ik wanneer ik een blog teruglees
altijd weer onder de indruk ben van het oorspronkelijke, het eenvoudige, het
opbeurende of het verbazingwekkende van de inhoud. Toch maar openbaring.
En
ik blijf vasthouden aan de mededeling in één van de eerste blogs (22 oktober
2011 dat de waarheid niet bestaat op aarde en dat er in elke openbaring hiaten,
fouten en subjectiviteiten zitten. Maximaal 90 % waarheid had ik begrepen. Nou
gelukkig maar. Als ooit blijkt dat er fikse fouten in deze blogs staan dan kan
ik braaf zeggen:
“Hee hallo, ik ben maar een mens, een boodschapper.
Mijn God is onschuldig, ik heb gewoon niet goed genoeg geluisterd, of ik zat in
een groef op dat onderwerp, of ik had een blinde vlek”.
Kortom,
laat iedereen zelf maar bekijken wat ze doen met de teksten. Ik heb mijn best
gedaan.
Ik
had mezelf voorgenomen om na 12 jaar te stoppen. Is het niet mooi geweest?
Wordt het geen gewoonte? Raakt het concept niet een beetje sleets? Is alles nou
niet gezegd? Moet ik niet eens wat anders gaan doen? Is het toch niet gewoon toch
sleets aan het worden?
Haha
het is wat, en een vriendin zei me toen ik dat zo opperde: “Frenkie, hoe kun je
dat nu zeggen, elke blog opnieuw is een groots iets, een genade, een niet
vanzelfsprekende openbaring. Hoe kun je nou zeggen, sleets? Ben je niet een
beetje te gemakzuchtig over wat je hier
meemaakt?”
En
misschien heeft ze een punt. Misschien moet ik eens flink in mijn vel knijpen
en weer verbaasd raken over wat hier gebeurt.
Zou
U hier iets over willen zeggen?
Mijn zoon, dat wil Ik
wel.
Jouw vriendin heeft
gelijk. Je bent gemakzuchtig geworden, je neemt alles nogal aan als
vanzelfsprekend. Je bent gaan denken dat alles heel gewoon is, en beseft niet
meer dat je leeft onder een grote genade en zeer gezegend bent als mens en dat
je uitverkoren bent. Ja dat woord gebruik Ik nu maar eens bewust. En vanzelfsprekend
is het zeker niet. Maar dat geldt voor het hele leven van alle mensen.
Wat dat betreft ben
je net als alle andere 7,8 miljard mensen. Jullie nemen veel als
vanzelfsprekend aan, wat het niet is. Jullie gezondheid, jullie voedsel, het
overvloedige water, de werking van jullie lichaam en de schoonheid van de
natuur. En allerminst vanzelfsprekend is de dienstbaarheid van de geestelijke
wereld aan jullie klein en eenvoudig bewustzijn. Jullie leven in een groot
wonder van genade en zegen.
En Ik vraag aan jou,
Mijn kleine vriend, wat wil je? Verder gaan zonder Mij, zonder Mijn woorden,
zonder ze te delen met jouw medemens? Denk je dat dat je dan gelukkig zal
maken? Ga je andere hobby’s ontwikkelen, leukere hobby’s misschien. Heb je
wensen over wijzigingen van Gods plannen met de mens? Misschien suggesties?
Overigens denk toch
niet dat deze schone levenstaak een hobby van je is.
Ach
Mijn God, ik zeg niets meer. Het spijt mij. Bezie Uw dienstknecht.
Wees gezegend, Mijn
overmoedig kind. Ga maar door zo.
Wees jullie allen
gezegend
Nr. 553
