Niets worden voor God

“We durven er blijkbaar niet op te vertrouwen dat er een liefde bestaat die zo onvoorwaardelijk is dat we er niets voor hoeven te doen”

 “Wij bestaan in de liefde  die alomtegenwoordig is in God: Tot niets worden voor God, leven in overgave”

 (Sören Kierkegaard)

Nou mijn goede God, we nemen maar gelijk de hele hap. Wat een mooie teksten toch weer die een mens opschrijft en blijkbaar voelt en beleeft. Ik geloof dat ik het vooral fijn zou vinden als U inging op dat niets worden voor God, dat lijkt in deze tijd werkelijk niet erg “in”.

We hebben inderdaad al veel gezegd over de  onvoorwaardelijke liefde van God voor de mens, en dat jullie er niets voor hoeven  te doen om diep bemind te worden door God in een grootse en onvoorwaardelijke liefde. En ook zijn er blogs verschenen over jullie bestaan in de alomtegenwoordige liefde van God. En ook is er al gesproken over dat jullie alles met God zijn en niets zonder God.

Maar laten we doen, wat jij wenst, en ingaan op de  volgende zin:

Tot niets worden voor God, leven in overgave”

De Westerse mens zal “tot niets worden” niet echt fijn vinden, maar als je zegt stil worden komt het in de  richting van wat acceptabel lijkt. Maar dat is het echt: niets worden, stil worden, luisteren, jezelf even vergeten, in het hier en nu vertoeven en al die gedachten over het verleden en de toekomst even parkeren, uitrusten, niets doen.

Dit alles maakt dat een mens ís en God zich dan kan laten ervaren in de mens. Al is het maar met een immens gevoel van ontspanning, loslaten, innerlijke stilte, ruimte. En dan kom je als mens al snel in een staat van niets willen,  niets doen, niets wensen, nergens op wachten en is overgave dan niet heel tastbaar, heel reëel?

Kortom leven in overgave is niet meer dan telkens opnieuw bereid zijn de onrust van het ego en zijn basale neiging tot meer willen of ergens van af willen inruilen voor een staat van overgave.

Het lijkt alles onoverkomelijk in deze dynamische wereld van duizenden impulsen en behoeften maar het is eenvoudig deze vraag: waar kies je voor als mens  telkens opnieuw? En als je steeds kiest voor de innerlijke rust dan leef je op den duur in overgave. En dan ben je als mens automatisch niets geworden voor God, en dan kan God maximaal door je heen werken en daardoor kan je dan alles zijn voor de mensheid.

Wees jullie gezegend

Nr. 538

Blijf lachen in het leven

Mijn vriendin Merel had weer een openbaring:

Op een mooie dag was ik aan het fietsen in het Twiske, natuurgebied bij Amsterdam.

Tot mijn grote verontwaardiging zag ik dat er weer eens ontzettend veel afval lag na een evenement aldaar.

Daarbij kwam ook nog, die week, fietsend naar werk, of wandelend door stadsparken, het zicht op veel afval en troep naast afvalbakken, gewoon onverschillig weggekwakt.

 Ik werd er helemaal naar van en verzuchtte tegen mijn Engel/God “Hoe kan ik nou toch maar een beetje gelukkig of blij zijn in een wereld waar zoveel botheid en grofheid heerst tegenover de natuur ; nietsontziend gaat  de mens gewoon door met destructie!”?

 Het bleef even stil en toen hoorde ik

 “ Lieve Kind, ga maar lachend ten onder…”

 Eerst dacht ik huh..wat is dit nou..?

 Maar ik begreep uiteindelijk dat de neergaande lijn even noodzakelijk is als de opgaande in de sfeer van relativiteit, en dat in de Eeuwigheid dit alles slechts een kleine hobbel is; lelijk ja, maar in Gods ogen met mildheid bezien; als een stoute wat dommige schoolklas.

 Tot zover Merel.

Zou U hier op in willen gaan?

 

Hoe kan Ik anders, mijn goede zoon. En wat een openbaring van de Mijn God van Merel. Eigenlijk moet er niets aan toegevoegd worden.

Ja het is een openbaring. Want de grote vraag is: “Hoe houdt zich de mens van binnen als de wereld om hem heen instort?”

In de blogs is voldoende ingegaan op wat komen gaat, ondanks Onze wens om optimistisch te zijn, vertrouwen te wekken en een mooi en luisterrijk perspectief te schetsen aan alle mensen.

Maar er is ook gesproken van de grote veranderingen die er aan komen opdat Moeder Natuur verder kan gaan met de mensheid, maar dan in Haar termen. En dat wordt een ondergang, voor veel mensen, veel dieren, veel planten, veel natuur.

Hoe stelt de mens zich dan op? Om met de ondergang van de Titanic te spreken. Doldwaas rond rennend en verdrinkend in het koude water of muziek makend en met een drankje in goed gezelschap de golven afwachtend.

Kortom: in paniek en verward en vergetend dat men mens is en er meer is dan aardse problemen of in alle vertrouwen met een glimlach de ondergang tegemoet ziend, de belofte tot eeuwigheid in herinnering.

Het laatst lijkt me prettiger, spiritueler en meer  getuigen van zelfbeheersing, vertrouwen en geloof.

Maar er is toch nog iets dat Ik wil toevoegen.

Blijf lachen in het leven

Want de wereld is een schouwtoneel, jullie ego aandoenlijk, jullie leed betrekkelijk, jullie toekomst in de geestelijke wereld glorieus.

Weet dat de geest van humor een zeer belangrijke, zo niet de allerbelangrijkste geest in jullie leven hoort te zijn.

Zij is in ieder geval wel de allerbelangrijkste helper van God.

Jouw vriendin Merel is gezegend.

 

Wees jullie allen gezegend

Nr. 537