Blijf lachen in het leven

Mijn vriendin Merel had weer een openbaring:

Op een mooie dag was ik aan het fietsen in het Twiske, natuurgebied bij Amsterdam.

Tot mijn grote verontwaardiging zag ik dat er weer eens ontzettend veel afval lag na een evenement aldaar.

Daarbij kwam ook nog, die week, fietsend naar werk, of wandelend door stadsparken, het zicht op veel afval en troep naast afvalbakken, gewoon onverschillig weggekwakt.

 Ik werd er helemaal naar van en verzuchtte tegen mijn Engel/God “Hoe kan ik nou toch maar een beetje gelukkig of blij zijn in een wereld waar zoveel botheid en grofheid heerst tegenover de natuur ; nietsontziend gaat  de mens gewoon door met destructie!”?

 Het bleef even stil en toen hoorde ik

 “ Lieve Kind, ga maar lachend ten onder…”

 Eerst dacht ik huh..wat is dit nou..?

 Maar ik begreep uiteindelijk dat de neergaande lijn even noodzakelijk is als de opgaande in de sfeer van relativiteit, en dat in de Eeuwigheid dit alles slechts een kleine hobbel is; lelijk ja, maar in Gods ogen met mildheid bezien; als een stoute wat dommige schoolklas.

 Tot zover Merel.

Zou U hier op in willen gaan?

 

Hoe kan Ik anders, mijn goede zoon. En wat een openbaring van de Mijn God van Merel. Eigenlijk moet er niets aan toegevoegd worden.

Ja het is een openbaring. Want de grote vraag is: “Hoe houdt zich de mens van binnen als de wereld om hem heen instort?”

In de blogs is voldoende ingegaan op wat komen gaat, ondanks Onze wens om optimistisch te zijn, vertrouwen te wekken en een mooi en luisterrijk perspectief te schetsen aan alle mensen.

Maar er is ook gesproken van de grote veranderingen die er aan komen opdat Moeder Natuur verder kan gaan met de mensheid, maar dan in Haar termen. En dat wordt een ondergang, voor veel mensen, veel dieren, veel planten, veel natuur.

Hoe stelt de mens zich dan op? Om met de ondergang van de Titanic te spreken. Doldwaas rond rennend en verdrinkend in het koude water of muziek makend en met een drankje in goed gezelschap de golven afwachtend.

Kortom: in paniek en verward en vergetend dat men mens is en er meer is dan aardse problemen of in alle vertrouwen met een glimlach de ondergang tegemoet ziend, de belofte tot eeuwigheid in herinnering.

Het laatst lijkt me prettiger, spiritueler en meer  getuigen van zelfbeheersing, vertrouwen en geloof.

Maar er is toch nog iets dat Ik wil toevoegen.

Blijf lachen in het leven

Want de wereld is een schouwtoneel, jullie ego aandoenlijk, jullie leed betrekkelijk, jullie toekomst in de geestelijke wereld glorieus.

Weet dat de geest van humor een zeer belangrijke, zo niet de allerbelangrijkste geest in jullie leven hoort te zijn.

Zij is in ieder geval wel de allerbelangrijkste helper van God.

Jouw vriendin Merel is gezegend.

 

Wees jullie allen gezegend

Nr. 537