“Ik zou een moslim kunnen zijn”.
Ik voelde zo sterk dat dit alles voldoende zou zijn om tot God te komen, om God te ervaren, om geholpen te worden een devoot leven te leiden, zonder poespas, zonder bijgeloof, zonder afleiding. Puur en alleen maar de devotie tot God, de aanbidding van God, een leven van zuiverheid en eenvoud.
Ook las de Imam enige Nederlandstalige zinnen voor:
“Laat
een persoon, die overtuigd is van het bestaan van Allah en het hiernamaals,
zijn buren niet lastig vallen!
Laat
een persoon, die overtuigd is van het bestaan van Allah en het hiernamaals zijn
gasten goed behandelen.
Laat
een persoon, die overtuigd is van Allah en het hiernamaals, iets nuttigs
spreken of zwijgen. “
Daar
kan men het natuurlijk alleen maar mee eens zijn.
Op een bepaald moment gingen alle mannen, vrouwen zitten dus apart ergens in de galerij van het gebouw, op een rij staan en toen was de impact zo sterk, samen met het gezang, dat ik het gevoel had dat iedereen één was, alleen God telde, en allen kinderen waren van dezelfde God zonder onderscheid des persoons. En het deed me sterk denken, voelen eigenlijk, aan de communie bij de Katholieken en het aanbrengen van een Bindi op het voorhoofd in een Hindoetempel.
Ontroerend,
hartverwarmend, krachtig, devotioneel, eenheid uitstralend.
We bleven nog een tijdje achter, omdat we de Imam wilden spreken, maar het was zeer prettig, zo nog na te genieten van alles. We waren ook een beetje de tijd kwijt, duurde het een half uur, een uur, twee uur, we wisten het niet.
Nog dagen heeft alles nagewerkt en ik vind het prettig dat de Imam zei, dat we altijd van harte welkom waren. Hij gaf ons een paar boekjes mee waar we echt niet voor mochten betalen. Hij zei eigenlijk “nee nee we hebben het hier niet over geld”.
Wil U hier op ingaan, alstublieft?
Je zou een moslim kunnen zijn, kwam in jouw geest op.
Mijn zoon, je bent
een moslim, want je bent namelijk “een mens die zich overgeeft”. Ben je daar al
jouw hele leven niet mee bezig?
Maar je bedoelt in de
godsdienst een moslim zijn, dus de Katholieke kerk verlaten en naar de Islam
overstappen.
Dank je voor jouw openheid, voor jouw ontvankelijkheid en jouw eerlijkheid. Dat is nogal wat, als “schrijver van deze oecumenische blogs”. Maar had je niet van te voren gevraagd mijn zoon om de geest van deemoed en de geest van islamitische devotie? En die hebben je geraakt, duidelijk. En zo hoort het ook, want je wilde luisteren, ervaren, begrijpen. En met zo’n openheid kan Ik, jouw God, jouw JHWH, jouw Allah, maximaal verhoren.
Je beschreef hoe bijzonder je het vond toen iedereen in een rij ging staan, allen op dezelfde manier de handen ontvankelijk gericht naar Allah, de imam een Soerah zong en je letterlijk het gevoel had, alsof dit was wat de Katholieken ervaren tijdens het uitreiken van de communie, en de Hindu’s als zij de bindi krijgen van de Pandit.
Het is niet
hetzelfde, zelfs niet vanuit geestelijk perspectief.
Maar ik laat bewust
rusten hier wat de overeenkomsten of verschillen dan wel zijn. Want die zijn in
dit verband niet belangrijk.
Belangrijk is dat je
een hoogtepunt hebt ervaren in de moskee van het gebed van de gelovigen in hun
eenheid. En de Imam was blij verrast dat je hem vertelde dat je hier zeer door
geraakt was en dat je dit het hoogtepunt leek van de bijeenkomst hier.
Uiteraard is het goed dat je de vergelijking met de Katholieken en de Hindu’s niet hebt gemaakt want dat had deze
orthodoxe imam niet kunnen beamen. Wel kon je met een gerust hart uiten, dat
het een hoogtepunt was van devotie en eerbied voor Allah en dat daar op dat
moment allen gelijk waren zonder onderscheid des persoons en zo allen kinderen
van Allah. Dat kon de imam alleen maar beamen.
Er is nog veel meer gebeurd en gezien en ervaren door jou wat je nu hier vanwege de lengte van de blog maar laat rusten. Dat is goed, maar één ding wil Ik er nog uithalen.
De poort met Oosterse
tegels die symbolisch verwijst naar Mekka, zoals alle moskeeën in de wereld en
de toelichting van de imam hierop toen jullie hem spraken nadien.
Deze poort draagt
enorm bij aan de kracht en de energetische werking van de moskee op de
gelovigen. Het heeft een grote impact, door de beeldvorming maar ook door de
symboliek, maar ook letterlijk doordat de poort zegt: jullie zijn niet alleen
hier in deze moskee. Jullie zijn met velen. Jullie zijn verbonden met alle
andere moslims over de hele wereld. En in die zin lijkt het op de Katholieken
die verenigd zijn in één wereldkerk onder de Paus. Eén godsdienst over de hele
wereld. En de impact daarvan is groot.
Daarnaast benadrukte
de imam dat men wel gericht is op Mekka en de Zwarte steen niet als bijgeloof
maar dat deze beiden verwijzen naar Allah alleen. En zo hoort het.
Jouw nichtje en jij
zijn gezegend.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 536
