Alleen mèt alle vrouwen zal de toekomst zich ontvouwen

Mijn God, zou U hier op in willen gaan?

Dat doe Ik heel graag.

De geestelijke wereld wacht op de mensheid.
Hoe kan de mensheid zich ontwikkelen zonder de helft van haar bevolking?
Hoe kan de mensheid zich ontwikkelen zonder de krachten en machten en vaardigheden en inzichten en wijsheid van de vrouw aan te wenden?
Hoe kan de mensheid ooit opgenomen worden in de kosmische gemeenschap als ze de helft van haar hersenen, de helft van haar hart, de helft van haar lichaam, de helft van haar ledematen mishandelt, en misbruikt en knecht?

De kosmische gemeenschap kan zo’n onvolkomen gezelschap niet in haar geledingen opnemen. Dat zou niet werken.

Wij, de geestelijke begeleiding van de planeet aarde, dienen niet eens een verzoek in tot lidmaatschap. We weten beter.
De kosmische gemeenschap zou tegen ons zeggen:

“Wij kunnen jullie niet toelaten.

Jullie voldoen niet aan de eisen van beschaving en wijsheid.
Gaan jullie eerst ajb orde op zaken stellen?
Gaan jullie eerst ajb het geknechte deel van de mensheid bevrijden en eren?
Wij kunnen jullie niet opnemen, omdat wij ons zouden schamen te moeten optrekken met onderdrukkers en primitieven, met onderontwikkelden en onwetenden.

Wij helpen jullie al kosmische eeuwen lang, in liefde en wijsheid en met het grootste geduld, weet dat. En wij wachten op jullie. De toekomst is aan jullie. Jullie zullen zegevieren en heel spoedig verwelkomd worden als jongste planeet in de kosmische gemeenschap.

Maar….. wij kunnen en willen onze minimumeisen niet laten varen.
En die minimumeisen zijn ontwikkeld op basis van kosmische eeuwen van wijsheid en ervaring.

Daarom zeggen wij tegen jullie, planeet aarde, burgers van de aarde en geestelijke begeleiders: houd moed en zet door. Gebruik de internationale gemeenschap als nieuw geweten voor de planeet. Gebruik internet als nieuw communicatiemiddel. Laat de onderontwikkelde volkeren en godsdiensten en groeperingen zien wat een volk vermag wanneer ze de vrouw haar rechtmatige plek heeft gegeven in de samenleving. En zij, de tragen van geest, moeten weten, dat ze de tijd tegen hebben, de toekomst tegen hebben, de kosmos tegen hebben. Wij wachten op jullie!”

Dus mijn zoon, heb nog wat geduld.

De vrouwen van de wereld zijn gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 329

 

Zie www.mezzaverde.com

Nr. 24, 2011

Wat heef het voor zin om te rennen als je op de verkeerde weg bent (Gandhi)

 

Zou U hier op in willen gaan?

Dat doe Ik graag.

Gandhi zegt: vraag je af waar je mee bezig bent en waarom? En dan zouden jullie wel eens verrassende antwoorden kunnen krijgen. Waarom verrassend? Omdat de waan van de dag nog steeds machtig is, ook in deze tijden waar mensen opgeleid zijn, het wereldnieuws horen en een eigen keuze lijken te hebben.
Maar het valt een beetje tegen, die eigen keuze.

Veel wat de moderne mens doet wordt meer bepaald door de reclames, door de dwang om veel te genieten en het  gevoel dat aan ieder wordt opgedrongen, dat jouw huidige leven echt niet voldoet, saai is. De suggestie is oppermachtig, dat het leven echt niet zo dynamisch is zonder bungeejumpen, een exotische reis of de nieuwste smartphone.

En door je af te vragen waarom je de dingen doet die je doet, is het eerlijke antwoord: omdat het moet, omdat iedereen het doet, omdat je anders tekort zou komen.

En als je je in alle rust afvraagt waarom je de dingen doet, waarom je zo rent, waarom je zo’n haast hebt, is het omdat je verwacht dat een dikke baan, een mooie auto, een verre reis je gelukkig zullen maken.

Omdat het krijgen van het voorwerp van jouw verlangen jou gelukkig zal maken.
En het is niet waar, gewoon niet waar.

Oh wereld van het verlangen, met haar immer wijkende horizon.

Oh wereld van het verlangen, die maakt dat je pas gelukkig kunt zijn als je het  verlangen najaagt, als je het verlangen eindelijk kunt bevredigen.
En dat is  zeker een mooi moment.

Maar kort daarna begint er een  nieuw verlangen op te komen.

Waarom? Omdat de gewoonte om verlangens na te jagen groter is dan de gewoonte dat niet te doen.
Omdat het ego is gaan geloven (een nieuw geloof!) dat het najagen van verlangens geluk geeft. Maar het geeft geen geluk maar tijdelijke opluchting. En de opluchting komt omdat men even in het hier en nu kan zijn en geen verlangen meer heeft, omdat men even gewoon ís. Omdat men even niets hoeft. Omdat men even kan ontspannen.
Maar daarna begint het weer van voren af aan.

En Gandhi zegt daarom: stop met rennen op een pad dat niet voldoet.

En Ik zeg: neem een ander pad, dat van rust, dat van stilte, dat van het hier en nu, dat  van het innerlijk, dat van God. Want daar zijn verlangens tot rust gekomen, daar is men gestopt met het najagen van het verlangen. Daar kan men ontdekken en ervaren, dat gelukkig zijn meer afhangt van loslaten dan van vastpakken, meer van zijn dan van hebben, meer van innerlijke rust dan van uiterlijke ervaringen.
Gandhi is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 328

Van een zwaar naar een licht gemoed

Ik fietste van mijn werk naar huis en ik voelde me niet fijn. Ik was moe, twijfelde over een paar toestanden op mijn werk en hoe ze aan te pakken. Ik somberde behoorlijk over de toestanden in de wereld en was bedrukt over het volgende. Een vriend van mij is nogal van de samenzweringen en had mij de dag ervoor betoogd hoe een machtige groep achter de schermen bezig is met het ensceneren van de derde wereldoorlog. En dat doen ze met behulp van de islamitische aanslagen, en er komen er meer, ook met vuile kernbommen. Het had mij  blijkbaar toch meer geraakt dan ik had beseft. Kortom, behoorlijk downig.

Ik bedacht, dat ik niet ging bidden om kracht. En ik had ook geen zin om ontspanningsoefeningen te gaan doen of weet ik wat ik in huis heb om tot de rust en de stilte te komen die ik graag heb in plaats van dat getob.

Ik gooide het over een andere boeg.
Ik besloot om alles te laten en gewoon God te gaan danken voor alles wat ik had aan goeds in mijn leven. Ik laat hier de details achterwege maar het is echt heel erg veel, en dat geldt voor iedereen. Het kan gaan van kunnen zien tot in een vrij land wonen, van werk hebben tot veel kunnen lachen, van een goede intelligentie tot de bewondering van de bloeiende hyacint in de achtertuin, van het hebben van een goede broer tot de nieuwe vulpen op je bureau. Iedereen heeft een eigen flinke rij.

Kortom, dat deed ik.

En het wonderbaarlijke gebeurde: ik ging me steeds lichter voelen, steeds beter en ik maakte weer contact met het perspectief van het leven, met de nabijheid van God. Eigenlijk vrij snel al ging het weer aardig met me.
Zou U daar iets over willen zeggen?

Dat doe Ik graag.

Jij stapte eenvoudigweg van het draaiende wiel  naar de stilte van de as. En eigenlijk gebeurde dat in een half uur tijd, heel makkelijk, heel ontspannen, heel natuurlijk. Hoe kon dat zo snel geschieden, alsof je een dure massage had gekregen, of een korte vakantie,  zo snel als je terechtkwam in de stilte, in het overzicht, in het vertrouwen, in Mij, in God! Je werd weer licht en stond weer open!

Elke keer maakte je contact met de giften van God als je dankte voor iets. En Ik zag dat je dat zeer meende, ook al voelde je het niet zo, omdat je vast zat aan al die negatieve emoties.

Elke keer voelde je de schoonheid van Mijn liefde meer, elke keer kwam je dichter bij Mij, elke keer dat je voor iets dankte kwam je dichter bij Mijn waarheid, dat het leven een gift van God is, ondanks alles. Elke keer stapte je verder weg van de waan van de dag, weg van de zorgen en angsten en twijfels van het alledaagse leven.

Dus je stelde Mij ook in de gelegenheid jou te bereiken met Mijn kracht en Mijn perspectief, doordat je uit vrije wil elke keer je meer openstelde.

Zo makkelijk is dat, als de mens maar wil.
Wees jij gezegend.
 
Wees jullie allen gezegend

Nr. 327

Tellen we onze zegeningen genoeg?

Laatst kwam iets heel erg bij mij binnen.
Ik sprak iemand die in de loop van haar leven blind geworden is.
En het raakte me met name omdat zij er erg mooi mee omgaat.
Ze klaagt niet, stelt zich altijd erg zachtaardig op en lijkt echt van het leven te (willen) genieten. Dus dat hield me bezig, ze had gewoon grote indruk op mij gemaakt, als mens en in haar levenshouding.

Op een goede dag vatte ik de koe bij de horens en deed het volgende, toen ik een keer alleen thuis was. Ik stelde me voor dat ik blind was. Ik liep door het huis, ging even de tuin in om de geuren op te snuiven. Ik schonk mezelf  een glas water in en deed zelfs een plas op het toilet, behoorlijk netjes eigenlijk. Kortom, ik probeerde de blinde uit te hangen en me voor te stellen hoe dat zou zijn. Het lukte me wel zeker een kwartier lang en vond het verbijsterend moeilijk. Ik werd niet alleen bevangen door een grote hulpeloosheid maar vond het ook heel benauwend.

Ik zei tegen God: “Mijn God, als dit me ooit zou overkomen, zou ik U vragen om me te genezen want ik vind het ondraaglijk moeilijk. Ik vind het verschrikkelijk en beloof  U alle andere moeilijkheden in mijn leven met verve te dragen. Ik zal dan nooit meer klagen, alles met geduld dragen, alles met moed doorstaan. Maar aub niet dit. Ik vind het zo erg om Uw mooie schepping niet meer te kunnen zien. De dauw op een blad, een bloem, de luchten, de gezichten van de mensen als ik met ze praat, het is te erg. Geneest U mij aub?”

En toen deed ik mijn  ogen open en zag alles weer. Uw wonderschone schepping, de omgeving, de huid van mijn handen, alles, alles, alles. En ik was zo dankbaar met het leven, zo dankbaar alleen omdat ik kon zien, alleen omdat ik kon zien.

Zou U hier iets over willen zeggen?

Eigenlijk is dat niet nodig.

Jij hebt op mooie wijze aangetoond dat de mens zich nauwelijks of niet realiseert hoeveel van zijn leven bestaat uit giften, talenten, bijzondere eigenschappen die allen niet vanzelfsprekend zijn. Jouw verhaal is een vleesgeworden “tel jouw zegeningen”.
Het zou mooi zijn als meer mensen vaker deze oefening zouden betrachten.
Men zou gelukkiger, dankbaarder, milder en liefdevoller worden.
Wees jij gezegend met jouw actie.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 326

 

God maakt van levens een sprookje

Ik weet niet meer waar ik dit heb gehoord maar zou U hier iets over willen  zeggen?

Hoe zou Ik dit niet willen?

God maakt van levens een sprookje.
En sprookjes lopen altijd goed af!

Zonder God is de mens een wonderschoon aards wezen, begiftigd met grotere talenten dan “andere dieren”.

Maar de mens zou ten onder gaan met de dood van zijn fysieke lichaam.

Met God mag de mens de fysieke dood overleven en een toekomst tegemoet zien van geestelijke groei en rijkdom, ongekende rijkdom, ter  beschikking gesteld door God. En dat geldt evenzeer voor mensen die niet geloven in God.

De zon schijnt voor iedereen en God doet dit ook voor iedereen.

God maakt van het menselijke leven ooit een sprookje, en de mens kan daar 100 % op vertrouwen.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 325