EEN eeuwige band (1, Zilver Berk)

De geest is de ademtocht van al het leven, de geest die ons aan elkaar bindt en aan U,  zodat we voor eeuwig met U verbonden zijn op een onafgebroken wijze. Niets op aarde of in gene sferen kan de goddelijke band verbreken die ons allen leden van een spirituele familie maken (Zilver Berk*).

Zou U dit willen toelichten?

Dat is eigenlijk niet nodig. Jullie allen zijn bij voorbaat gekoesterd en gered. Geen kwaad of duivel kan daar tussen komen. Jullie zijn Gods kinderen voor eeuwig.

Wees jullie allen gezegend

 Zie de serie mediamiek doorgekomen boeken van Zilver Berk.

Nr. 172

Inentingen tegen Gods wil?

Zou U in willen gaan op het wel of niet inenten van kinderen tegen ziektes ? In Nederland is onder strenge Protestanten een kleine mazelen epidemie uitgebroken. In de krant stond een interview met een gezin, waarvan de kinderen nergens tegen zijn ingeënt. Eigenlijk vind ik het verhaal van de ouders ook een punt hebben?

Ik ga hier graag op in.

Voorop wordt gesteld:
De geestelijke wereld steunt niet alleen godsdiensten.
De geestelijke wereld steunt ook de verlichting.
De geestelijke wereld steunt ook de wetenschap.
De geestelijke wereld steunt ook de ontwikkeling van de medische wetenschap.

Dus een gezin, dat de kinderen niet laat inenten tegen malaria, polio, tetanus, zou ouderwets zijn en niet goed begrijpen, wat God met de mensheid voorheeft. Toch heeft de geestelijke wereld een iets ander perspectief.

Want ook al steunt de geestelijke wereld de wetenschap en de medische ontwikkeling, dit betekent niet, dat de mensheid klakkeloos achter artsen aan moet lopen.
Want teveel inentingen tegen ziektes kunnen ook een averechtse werking hebben. Teveel medicijnen kunnen ook als vergiften werken, en de natuurlijke weerstand afbreken. Gezond kritisch tegenover artsen kan juist goed zijn. Zeker in een tijd dat de gezondheid en de aanpak van ziektes erg is gemedicaliseerd.

Ik stel deze vraag aan alle ouders: hoe voedt u uw kinderen op? Wat geeft u ze mee aan geestelijke en lichamelijke bagage? Bereidt u ze voor op het leven? En waarom moeten uw kinderen ingeënt worden tegen alle ziektes? Waar bent u bang voor?

Maar Ik stel ook de  vraag: hoe legt u als ouders uw kind uit, als het niet is ingeënt tegen polio en het krijgt dan kinderverlamming. Wat zegt u tegen uw kind, dat levenslang gehandicapt is?
Ouders moeten bij zichzelf te rade gaan wat het beste is voor hun kinderen. En dus niet te snel, als ze diepgelovig zijn, zeggen, dat God het wil als hun kind polio krijgt. Want misschien wil God dat helemaal niet.

Er komt zeker een  tijd, dat ziektes op andere wijzen kunnen worden genezen dan met preventief inenten.

Er komt ook een tijd, dat ernstige ziekten bijna niet meer zullen voorkomen. Juist omdat de medische wetenschap zo ver gevorderd zal zijn.

En in dit verhaal geldt:  ouders moeten er niet te snel van uitgaan, dat alles wat gebeurt Gods wil is, want zo worden Gods wil en Gods wetten op één hoop gegooid.

Een maagkwaal krijgen door teveel koffie drinken, geschiedt wel volgens Gods wetten, maar niet volgens Gods wil.

Wees jullie allen gezegend

Zie ook http://watchthegod.blogspot.nl/2012/03/mijn-god-zegt-wanneer-jullie-bij.html

Nr. 171

Iedereen hoort de stem van God

Mijn God, vandaag is het twee jaar geleden, dat ik U voor het eerst hoorde. Zou U daar iets over willen zeggen?

Mijn zoon, waarom zeg je er zelf niet eerst iets over?

Eigenlijk ben ik een beetje verbaasd, dat niet iedereen dat heeft. Meer niet.

Iedereen heeft Het, inderdaad. 

Alleen geeft iedereen De Stem een andere naam.
De menselijke geest of de traditie of het geloof of het ego of het menselijke denken kleuren hun ervaring met de stem van God nogal in.
Als God tegen ze praat, noemen ze het:

• God, Brahman*, Allah, Jahweh
• Mijn God, Atman*
• De stem van de Vader
• De stem van de Moeder
• de stem van hun geweten
• hun beschermengel
• hun overleden dierbare
• hun hart
• hun fantasie
• wishfull thinking
• hun rede
• hun intuïtie
• het kind in hen
• hun goede gedachten
• hun denken.

Jij geeft De Stem sinds twee jaar de juiste naam, jouw Mijn God. En met jou velen voor je, velen in het heden en velen in de toekomst.

Maar je hebt Me van jongs af aan gehoord. De rest van de mensen hoort eveneens de stem van God, en luistert er ook vaak naar, maar geeft Het alleen een andere naam. Dat is alles.

Wees jij gezegend om jouw (twee jaar jonge) helderheid, Mijn zoon.

Wees jullie allen gezegend

* De 800.000 mensen met het Hindustaanse geloof erkennen al 5000 jaar de Atman, de Godsvonk, de Mijn God, en als ze elkaar groeten zeggen ze eigenlijk: “ik groet de God in jou” (atmanjali mudra betekent "buiging voor het echte zelf, ziel van Atman, dat Zelf betekent). En de Atman is EEN met Brahman.

Nr. 170

Verzaak jezelf (Teresa van Avila)

Wat er nog te doen blijft is: verzaken aan onszelf. Deze onthechting en deze innerlijke strijd zijn zeer hard. We zijn immers zo nauw verbonden met onszelf en we zien onszelf zo graag (weg 10,2 Teresa van Avila)

Zou U dit citaat willen toelichten?

Jullie kunnen geen twee heren dienen.

Kiezen jullie voor God of kiezen jullie voor de duivel ?
Kiezen jullie voor het eeuwige leven of kiezen jullie voor de beperking?
Maar wees niet bang.
Zelfs als jullie jullie hele leven verkeerd kiezen, komt God jullie toch nog redden, altijd, altijd, altijd.
Maar met hoeveel pijn en leed, keren jullie dan terug op het pad naar God?
De vrijwillige verzaking, het nee zeggen tegen jezelf, het grote leven omarmen, het kiezen voor de ziel, het kiezen voor het hart maken jullie vrij.

En weet, dat de geneugten die je van God krijgt vele malen groter zijn dan de kortstondige geneugten van het aardse leven.

Het is het verschil tussen licht en donker, tussen het strand en een zandbak, tussen een mooie rivier en een moddergeul.
Het is het verschil tussen ruimte en beperking.
En als jullie het kleine, het beperkte en het kortstondige kiezen, vindt God dat ook goed.

Want weet, dat alleen telt wat jullie willen. Wat willen jullie?

Het geduld Boven is oneindig en God weet, dat jullie uiteindelijk allen, in het aardse leven of in het geestelijke leven, zullen kiezen voor het grote leven. Want waarom zouden jullie spelen in een zandbak, als je kunt spelen aan het strand?
Waarom zouden jullie genoegen nemen met het beperkte, als de grootsheid voor het grijpen ligt?
Teresa van Avila heeft het wijze antwoord al vroeg in haar leven gevonden. En daarom is zij bevrijd en verlicht overgegaan. Zij koos voor de korte weg. Wat kiezen jullie?

Wees jullie allen gezegend 

Nr. 169 

Een rouwplechtigheid is in de geest een feestelijke aankomst

Er is maar één land: onze aarde
Er is maar één volk: de mensheid
Er is maar één geloof: de liefde *

Ik ben naar een rouwplechtigheid geweest, waar afscheid werd genomen van een goede vriendin van mij, die op haar zestigste is gestorven aan kanker. Het was zo’n bijzondere bijeenkomst, zo indrukwekkend, zoveel liefde, zoveel bloemen. Tijdens de hele plechtigheid is geen woord over God gesproken of over het leven na de dood, dit gezin was helemaal niet bezig met geloof. Maar de sfeer, het koor, de toespraken straalden van verdriet en liefde om dit bijzondere leven, zozeer zelfs dat het leek of ik een religieuze plechtigheid bijwoonde, en dan een bijzondere. Het leek wel een heilige kapel.

En toen ik buiten op een grafzerk deze tekst aantrof, werd ik vooral geraakt door de laatste zin: er is maar één geloof: de liefde. Het was precies wat ik had meegemaakt, de hemel leek wel even op aarde gekomen te zijn, terwijl er niets religieus aan de bijeenkomst zat.

Hoe kan dat? Zou U daar op in willen gaan?

Jouw vriendin is te vroeg overgegaan. Ze wilde helemaal niet. Maar het was een intens leven van aandacht en liefde voor velen. Ze hield van mensen en hun aanwezigheid. En toen iedereen gevraagd was een bloem mee te nemen resulteerde dit in vele levensgrote boeketten van kleur. Precies zoals haar leven was. Zij gaf kleur aan het leven en kleur aan anderen. Zo gaven de anderen deze kleuren terug aan haar. Tot zover lijkt het een liefdevolle, maar gewone rouwbijeenkomst.

Haar liefde voor haar man, voor haar zonen en voor haar medemens werden beantwoord door de liefde van haar man, van haar zonen en van haar medemens voor haar. Zo was de bijeenkomst niet zozeer een van rouw maar meer nog een van liefde.
Dus de kracht van ieders liefde maakte de sfeer bijzonder, zoals je zegt: bijna religieus.

De geestelijke wereld kijkt naar deze mens en vraagt niet: wat heb je geloofd of wat heb je gedacht of wat heb je gevoeld, maar wat heb je gedaan? En aldus wordt het enige echte spirituele geloof, dat op aarde hoort te zijn, gepraktiseerd, dat van de liefde. Dit moet ook de boodschap zijn in alle godsdiensten.

”Er is maar één geloof: de liefde”

Toch is er nog iets anders.

Waarom heb jij de ervaring gehad alsof de hemel op aarde was nedergedaald, alsof je in een heilige kapel was, alsof je een krachtige religieuze bijeenkomst meemaakte?
Mijn zoon, jij hebt vanaf het moment, dat je hoorde, dat jouw vriendin kanker had, elke dag voor haar gebeden, om kracht en om vertrouwen, en dat heeft ze, mede door jouw gebeden, gekregen.
In deze rouwplechtigheid ben je, en dat hebben niet veel aanwezigen zo ervaren, opgetild naar wat in de geestelijke wereld een feestelijke bijeenkomst was: het is volbracht, een leven van menselijkheid en vriendschap en liefde. En waar op aarde wordt gerouwd om het afscheid wordt in de geestelijke wereld gevierd, dat iemand is gearriveerd. Het is volbracht: jouw vriendin werd verwelkomd, geëerd om haar daden, gerespecteerd door haar beschermers, verwelkomd door vele engelen en gezegend door God.

Zie ook:  http://watchthegod.blogspot.nl/2011/09/leven-na-de-dood-en-ongelovigen.html

En deze schone bijeenkomst heb jij mogen ervaren, niet gezien, maar wel gevoeld. Een heilige bijeenkomst, want een geestelijke bijeenkomst van liefde en zegening, van vreugde en eerbetoon.

Wees gezegend, dat je op getild bent naar Onze sfeer en dit hebt mogen meemaken.

Wees jullie allen gezegend 

*Vrij naar Gerardus Johannes Geers, Nederlands taalkundige

Nr. 168