Er is maar één land: onze aarde
Er is maar één volk: de mensheid
Er is maar één geloof: de liefde *
Ik ben naar een rouwplechtigheid geweest, waar afscheid werd
genomen van een goede vriendin van mij, die op haar zestigste is gestorven aan
kanker. Het was zo’n bijzondere bijeenkomst, zo indrukwekkend, zoveel liefde, zoveel
bloemen. Tijdens de hele plechtigheid is geen woord over God gesproken of over
het leven na de dood, dit gezin was helemaal niet bezig met geloof. Maar de
sfeer, het koor, de toespraken straalden van verdriet en liefde om dit
bijzondere leven, zozeer zelfs dat het leek of ik een religieuze plechtigheid
bijwoonde, en dan een bijzondere. Het leek wel een heilige kapel.
En toen ik buiten op een grafzerk deze tekst aantrof, werd
ik vooral geraakt door de laatste zin: er is maar één
geloof: de liefde. Het was precies wat ik had meegemaakt, de hemel leek
wel even op aarde gekomen te zijn, terwijl er niets religieus aan de
bijeenkomst zat.
Hoe kan dat? Zou U daar op in willen gaan?
Jouw vriendin is te
vroeg overgegaan. Ze wilde helemaal niet. Maar het was een intens leven van
aandacht en liefde voor velen. Ze hield van mensen en hun aanwezigheid. En toen
iedereen gevraagd was een bloem mee te nemen resulteerde dit in vele
levensgrote boeketten van kleur. Precies zoals haar leven was. Zij gaf kleur
aan het leven en kleur aan anderen. Zo gaven de anderen deze kleuren terug aan
haar. Tot zover lijkt het een liefdevolle, maar gewone rouwbijeenkomst.
Haar liefde voor haar man, voor haar zonen en
voor haar medemens werden beantwoord door de liefde van haar man, van haar
zonen en van haar medemens voor haar. Zo was de bijeenkomst niet zozeer een van
rouw maar meer nog een van liefde. Dus de kracht van ieders liefde maakte de sfeer bijzonder, zoals je zegt: bijna religieus.
De geestelijke wereld
kijkt naar deze mens en vraagt niet: wat heb je geloofd of wat heb je gedacht
of wat heb je gevoeld, maar wat heb je gedaan? En aldus wordt het enige echte
spirituele geloof, dat op aarde hoort te zijn, gepraktiseerd, dat van de
liefde. Dit moet ook de boodschap zijn in alle godsdiensten.
”Er is maar één geloof: de liefde”
Toch is er nog iets
anders.
Waarom heb jij de
ervaring gehad alsof de hemel op aarde was nedergedaald, alsof je in een
heilige kapel was, alsof je een krachtige religieuze bijeenkomst meemaakte?Mijn zoon, jij hebt vanaf het moment, dat je hoorde, dat jouw vriendin kanker had, elke dag voor haar gebeden, om kracht en om vertrouwen, en dat heeft ze, mede door jouw gebeden, gekregen.
In deze rouwplechtigheid ben je, en dat hebben niet veel aanwezigen zo ervaren, opgetild naar wat in de geestelijke wereld een feestelijke bijeenkomst was: het is volbracht, een leven van menselijkheid en vriendschap en liefde. En waar op aarde wordt gerouwd om het afscheid wordt in de geestelijke wereld gevierd, dat iemand is gearriveerd. Het is volbracht: jouw vriendin werd verwelkomd, geëerd om haar daden, gerespecteerd door haar beschermers, verwelkomd door vele engelen en gezegend door God.
Zie ook: http://watchthegod.blogspot.nl/2011/09/leven-na-de-dood-en-ongelovigen.html
En deze schone
bijeenkomst heb jij mogen ervaren, niet gezien, maar wel gevoeld. Een heilige
bijeenkomst, want een geestelijke bijeenkomst van liefde en zegening, van
vreugde en eerbetoon.
Wees gezegend, dat je
op getild bent naar Onze sfeer en dit hebt mogen meemaken.
Wees jullie allen gezegend
*Vrij naar Gerardus Johannes Geers, Nederlands taalkundige
Nr. 168
Nr. 168
