Opnamen maken van iets wat ik mooi vind

Mijn God, mag ik U vragen?

Ik zag een video, die me erg ontroerde. Een vrouwelijke student interviewt jongeren, en zegt tegen ze dat ze opnamen maakt van iets wat ze mooi vind. Terwijl ze dit zegt, gaan de mensen die ze filmt stralen. Ze worden mooier, zien er blijer uit, maar vooral, lijken ineens liefde en geluk uit te stralen. Nou het lijkt wel een Paasboodschap van opstanding, maar dan een humanistische.

Zou U hier iets over willen zeggen?

Mijn zoon, dat wil Ik graag.

De jongeren die gefilmd worden, worden verrast omdat ze ineens horen dat iemand ze ziet, echt naar ze kijkt, ze met respect bejegent, ze mooi vindt. Ze mooi vindt, terwijl je ziet dat ze onzeker zijn, of  denken lelijk te zijn. Het wordt duidelijk, dat zij zo nooit worden gezien, dat ze blij verrast zijn. Iemand die ze ziet, die ze waardeert, iemand die ze mooi vindt. En dan geschiedt het wonder. Eigenlijk allen gaan stralen van geluk door de grote aandacht die ze krijgen, en lichten letterlijk op.

Kortom, ze krijgen liefde en worden mooier.

En dat is precies de houding die God t.o.v. jullie heeft. Zelfs al doen jullie de lelijkste dingen, en zelfs als jullie lelijk geworden zijn door het lot, door jullie levenshouding of door jullie genen, dan ziet God louter schoonheid. Want het is vanuit liefde dat God jullie beziet, en alles wat jullie denken, voelen en doen. En God blijft jullie louter in liefde zien, wat jullie ook doen.

Martin Scorsexy*, is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*https://youtu.be/aW8BDgLpZkI (door de filmende studente Martin Scorsexy)

Nr. 529 

God bereikt ons uiteindelijk altijd

God ontmoet ons waar we zijn. Zelfs als we de kleinste kier hebben, die de deur naar ons hart opent, zal God zijn ingang vinden*

Zou U hier iets over willen zeggen?

Als die kleine kier er niet is, weet God dat die ooit ooit ooit zal komen. Dikwijls al in dit leven, soms pas in de geestelijke wereld. Zelfs in de hel, juist in de hel, staat God klaar bij de kleinste kier.

Maar wat houdt die kier dan in en hoe moeten jullie dat praktisch voor je zien?

Wel, aldus: die kier is een vraagteken in het bewustzijn, waar de mens eerst nog in uitroeptekens leefde.

Een uitroepteken: de mens leeft in eigenwaan,  vertrouwt louter op zijn eigen wil, eigen ideeën, eigen denken. Hij weet precies hoe de wereld in elkaar zit en men moet hem niets vertellen over het leven en zelfs zeker niet over God, die zal bij die mens waarschijnlijk wel niet bestaan.

Een vraagteken: de mens weet het niet meer, is aan het einde van zijn latijn, zit met een enorme worsteling en vertwijfeling en stelt een vraag. Of bid vanuit zijn geloof.

Voorbeelden zijn:

God, helpt U mij?

Ik weet niet meer wat ik moet doen, wijst U mij de weg?

De wanhopige eenzame uitroep: help?

Natuurlijk is dit een gechargeerde en gekunstelde tweedeling, maar het principe is duidelijk. God en de geestelijke wereld respecteren de vrije wil tot het gaatje. En al loopt een mens in duizend sloten tegelijk, als hij geen ? in zijn bewustzijn ervaart, kan God niets doen. Maar gelukkig leidt elke weg, zelfs een ogenschijnlijk doodlopende weg ook al is het een dramatische en destructieve omweg, altijd naar God.

En dan nog één ding: als de mens in eigenwaan leeft, doodlopende wegen bewandelt, en totaal verloren gaat in aardse termen, dan is het ook niet zo dat de belangrijke wet van God dat de vrije wil van de mens altijd gerespecteerd wordt, de enige wet is. Dan zou het er voor de mens vrij hopeloos uitzien. Er zijn ook nog andere wetten die deze wet kunnen aanvullen of overrulen of de mens bepaald niet subtiel wijzen op de grote beperkingen van zijn vrije wil. Zoals de wet van liefde, of de wet van rechtvaardigheid of de wet van oorzaak en gevolg.

Daarom komt het met de mens uiteindelijk altijd goed, vroeg of laat, goedschiks of kwaadschiks, bewust of onbewust, onvrijwillig of vrijwillig.

Dawn Eden en Marcus Grodi zijn gezegend. 

Wees jullie allen gezegend

 

* Interview YouTube Marcus Grodi en Dawn Eden 2012-11-12