De milieucrisis en een roepende in de woestijn

Mijn God, mag ik U vragen. Ik las een interview met Wouter van Dieren, onder andere kunstenaar en journalist, die lid is van de Club van Rome en Milieudefensie mede heeft opgericht. Al meer dan 40 jaar geleden riep hij wat nu de wereld een beetje begint te beseffen, dat we de natuur ernstig aan het vernietigen zijn. Zou U hier op in willen gaan, is het niet alles te laat en heeft de mensheid wel genoeg naar hem en zijn medestanders geluisterd?

Mijn zoon, hij is inderdaad een roepende in de woestijn gebleken en zijn benadering om vooral ook grote organisaties en het bedrijfsleven te betrekken bij de milieuproblemen is te weinig nagevolgd. Wouter van Dieren is een visionair en terecht ernstig bezorgd over de natuur en hoe de mensheid hier mee omgaat. Wanneer de mensheid meer naar hem en zijn medestanders had geluisterd was de situatie niet zo dramatisch. Maar het is nooit te laat. Ook al gaat nu veel schoonheid verloren. En de mensheid is nu pas langzamerhand aan het beseffen hoe ze moet veranderen, ze kon dit niet eerder beseffen. De mensheid en de natuur staan voor één van de grootste transformaties uit de geschiedenis van de planeet aarde en deze transformatie zal gepaard gaan met extreem veel crises en vernietiging.

Zie ook blog https://watchthegod.blogspot.com/2013/05/de-mensheid-mag-zich-gaan-voegen-naar.html

Tsja de vrije wil van de mens is Ons heilig, maar moeder natuur betaalt daar een zeer hoge prijs voor. Hoe groot is het verdriet van velen, ook in de geestelijke wereld, over de teloorgang van veel natuurlijke schoonheid en de verdwijning van de aarde van veel planten- en diersoorten die daar miljoenen jaren hebben vertoefd! En hoe lang zal de mensheid nodig hebben om alle rotzooi op te ruimen!

Toch moet je je maar troosten met de opmerking van de antroposofe die je ooit ontmoette. En die na jouw verzuchting hoe erg het was dat een diersoort uitsterft, zeer gemeend uitriep “wat denk jij materialistisch!”

Want zij verwoordde hoe het uitsterven van een diersoort slechts een afwerpen van een kledingstuk is door de geestelijke diersoort. Hoe de materie de geest volgt en niet andersom. Hoe de geestelijke wereld verder gaat op haar weg in de eeuwigheid en nauwelijks aangedaan is als haar aardse evenknie verdwijnt. Beschouw het maar als een oud kledingstuk dat je weggooit na het afgedragen te hebben, je doet het met een zekere weemoed weg maar je bent er wel klaar mee, het is versleten. Het is niet het hele verhaal maar toch even een ander perspectief!

Wouter van Dieren en zijn medestanders zijn gezegend. Uiteindelijk zal de mensheid naar hem en zijn medestanders gaan luisteren, maar helaas kwaadschiks niet goedschiks.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 470

Een ongelovig iemand staat soms dichter bij God dan een gelovige (Jacques Suurmond)

Mijn God, ik las een oud interview met deze journalist waarin hij stelt dat mensen die niet geloven, en niet zo’n duidelijk beeld van God hebben soms dichter bij God staan dan mensen die geloven, die meer bezig zijn met hun beeld van God dan met God Zelf. Zou U hier op in willen gaan?
 

Dat is goed.

God ziet in de harten van de mensen en in hun hoofden en dan kan daar blijken dat een ongelovig mens meer openstaat voor het mysterie van het leven, voor de intuïtie, voor de signalen die God geeft via zijn hart dan een gelovige.
Zo kan een gelovige erg bezig zijn met de angst voor de hel, voor een straffende God, voor de onvolkomenheden van het leven en daardoor geen oog hebben voor de liefde van God voor de mens.

Maar we vergelijken appels met peren. Het blijft een feit dat een ongelovige de basis van het bestaan, de  kern van het leven, het grote doel op aarde mist namelijk leven in en vanuit God en God erkennen als de enige Oorzaak. Dat is wel een dingetje.

Dus je kunt evenzeer een liefdevol gelovig mens vergelijken met een liefdeloze ongelovige, dan word je ook niet blij van de verschillen.

Moraal van het verhaal is wel, dat de mens anders is dan hij lijkt, dat de tegenstelling gelovige en ongelovige genuanceerder ligt dan mensen denken en dat God liefdevolle ongelovigen met meer blijdschap verwelkomt dan haatdragende gelovigen. Zeker.

Maar laat ook de moraal van dit verhaal zijn dat je nooit mensen met elkaar moet vergelijken want daar wordt altijd iemand de dupe van. Laat de mens met rust en laat de weging van zijn leven over aan God.

Intussen is Jacques Suurmond gezegend om zijn openheid.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 469