Mijn God, ik las een oud interview met deze journalist waarin hij stelt dat mensen die niet geloven, en niet zo’n duidelijk beeld van God hebben soms dichter bij God staan dan mensen die geloven, die meer bezig zijn met hun beeld van God dan met God Zelf. Zou U hier op in willen gaan?
Dat is goed.
God ziet in de harten
van de mensen en in hun hoofden en dan kan daar blijken dat een ongelovig mens
meer openstaat voor het mysterie van het leven, voor de intuïtie, voor de
signalen die God geeft via zijn hart dan een gelovige.Zo kan een gelovige erg bezig zijn met de angst voor de hel, voor een straffende God, voor de onvolkomenheden van het leven en daardoor geen oog hebben voor de liefde van God voor de mens.
Maar we vergelijken
appels met peren. Het blijft een feit dat een ongelovige de basis van het
bestaan, de kern van het leven, het
grote doel op aarde mist namelijk leven in en vanuit God en God erkennen als de
enige Oorzaak. Dat is wel een dingetje.
Dus je kunt evenzeer een
liefdevol gelovig mens vergelijken met een liefdeloze ongelovige, dan word je
ook niet blij van de verschillen.
Moraal van het
verhaal is wel, dat de mens anders is dan hij lijkt, dat de tegenstelling
gelovige en ongelovige genuanceerder ligt dan mensen denken en dat God
liefdevolle ongelovigen met meer blijdschap verwelkomt dan haatdragende
gelovigen. Zeker.
Maar laat ook de
moraal van dit verhaal zijn dat je nooit mensen met elkaar moet vergelijken
want daar wordt altijd iemand de dupe van. Laat de mens met rust en laat de
weging van zijn leven over aan God.
Intussen is Jacques
Suurmond gezegend om zijn openheid.
Wees jullie allen
gezegend
Nr. 469
