De milieucrisis en een roepende in de woestijn

Mijn God, mag ik U vragen. Ik las een interview met Wouter van Dieren, onder andere kunstenaar en journalist, die lid is van de Club van Rome en Milieudefensie mede heeft opgericht. Al meer dan 40 jaar geleden riep hij wat nu de wereld een beetje begint te beseffen, dat we de natuur ernstig aan het vernietigen zijn. Zou U hier op in willen gaan, is het niet alles te laat en heeft de mensheid wel genoeg naar hem en zijn medestanders geluisterd?

Mijn zoon, hij is inderdaad een roepende in de woestijn gebleken en zijn benadering om vooral ook grote organisaties en het bedrijfsleven te betrekken bij de milieuproblemen is te weinig nagevolgd. Wouter van Dieren is een visionair en terecht ernstig bezorgd over de natuur en hoe de mensheid hier mee omgaat. Wanneer de mensheid meer naar hem en zijn medestanders had geluisterd was de situatie niet zo dramatisch. Maar het is nooit te laat. Ook al gaat nu veel schoonheid verloren. En de mensheid is nu pas langzamerhand aan het beseffen hoe ze moet veranderen, ze kon dit niet eerder beseffen. De mensheid en de natuur staan voor één van de grootste transformaties uit de geschiedenis van de planeet aarde en deze transformatie zal gepaard gaan met extreem veel crises en vernietiging.

Zie ook blog https://watchthegod.blogspot.com/2013/05/de-mensheid-mag-zich-gaan-voegen-naar.html

Tsja de vrije wil van de mens is Ons heilig, maar moeder natuur betaalt daar een zeer hoge prijs voor. Hoe groot is het verdriet van velen, ook in de geestelijke wereld, over de teloorgang van veel natuurlijke schoonheid en de verdwijning van de aarde van veel planten- en diersoorten die daar miljoenen jaren hebben vertoefd! En hoe lang zal de mensheid nodig hebben om alle rotzooi op te ruimen!

Toch moet je je maar troosten met de opmerking van de antroposofe die je ooit ontmoette. En die na jouw verzuchting hoe erg het was dat een diersoort uitsterft, zeer gemeend uitriep “wat denk jij materialistisch!”

Want zij verwoordde hoe het uitsterven van een diersoort slechts een afwerpen van een kledingstuk is door de geestelijke diersoort. Hoe de materie de geest volgt en niet andersom. Hoe de geestelijke wereld verder gaat op haar weg in de eeuwigheid en nauwelijks aangedaan is als haar aardse evenknie verdwijnt. Beschouw het maar als een oud kledingstuk dat je weggooit na het afgedragen te hebben, je doet het met een zekere weemoed weg maar je bent er wel klaar mee, het is versleten. Het is niet het hele verhaal maar toch even een ander perspectief!

Wouter van Dieren en zijn medestanders zijn gezegend. Uiteindelijk zal de mensheid naar hem en zijn medestanders gaan luisteren, maar helaas kwaadschiks niet goedschiks.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 470