“We durven er blijkbaar niet op te vertrouwen dat er een liefde bestaat die zo onvoorwaardelijk is dat we er niets voor hoeven te doen”
“Wij bestaan in de liefde die alomtegenwoordig is in God: Tot niets worden voor God, leven in overgave”
(Sören Kierkegaard)
Nou mijn goede God, we nemen maar gelijk de hele hap. Wat een mooie teksten toch weer die een mens opschrijft en blijkbaar voelt en beleeft. Ik geloof dat ik het vooral fijn zou vinden als U inging op dat niets worden voor God, dat lijkt in deze tijd werkelijk niet erg “in”.
We hebben inderdaad al veel gezegd over de onvoorwaardelijke liefde van God voor de mens, en dat jullie er niets voor hoeven te doen om diep bemind te worden door God in een grootse en onvoorwaardelijke liefde. En ook zijn er blogs verschenen over jullie bestaan in de alomtegenwoordige liefde van God. En ook is er al gesproken over dat jullie alles met God zijn en niets zonder God.
Maar laten we doen, wat jij wenst, en ingaan op de volgende zin:
Tot niets worden voor God, leven in overgave”
De Westerse mens zal “tot niets worden” niet echt fijn vinden, maar als je zegt stil worden komt het in de richting van wat acceptabel lijkt. Maar dat is het echt: niets worden, stil worden, luisteren, jezelf even vergeten, in het hier en nu vertoeven en al die gedachten over het verleden en de toekomst even parkeren, uitrusten, niets doen.
Dit alles maakt dat een mens ís en God zich dan kan laten ervaren in de mens. Al is het maar met een immens gevoel van ontspanning, loslaten, innerlijke stilte, ruimte. En dan kom je als mens al snel in een staat van niets willen, niets doen, niets wensen, nergens op wachten en is overgave dan niet heel tastbaar, heel reëel?
Kortom leven in
overgave is niet meer dan telkens opnieuw bereid zijn de onrust van het ego en
zijn basale neiging tot meer willen of ergens van af willen inruilen voor een staat
van overgave.
Het lijkt alles onoverkomelijk in deze dynamische wereld van duizenden impulsen en behoeften maar het is eenvoudig deze vraag: waar kies je voor als mens telkens opnieuw? En als je steeds kiest voor de innerlijke rust dan leef je op den duur in overgave. En dan ben je als mens automatisch niets geworden voor God, en dan kan God maximaal door je heen werken en daardoor kan je dan alles zijn voor de mensheid.
Wees jullie gezegend
Nr. 538
