“Als je honderd mensen niet kunt helpen, help er dan eentje”
Moeder Teresa
Toen ik dit las, dacht ik: ‘en die eentje zou ikzelf moeten
zijn?”.
Zou U hier iets over willen zeggen?
Daar ga Ik graag op
in.
Natuurlijk moet een
mens rekening houden met wat hij kan. Dus niet moedeloos worden van het leed en
de moeilijkheden in de wereld, maar doen wat je kunt. En gewoon ergens
beginnen.Moeder Teresa spreekt ware woorden. Ze zou nooit aan haar levenswerk begonnen zijn als ze moedeloos was geworden van het vele leed. Ze begon gewoon, kreeg wat hulp, kreeg metgezellen en richtte een organisatie op. Nu is haar organisatie levensvatbaar, en bloeiend en groots, ook al is ze zelf overgegaan tot een beter leven.
Het helpen van één
mens is al wonderschoon. Het plegen van één daad van liefde is al bijzonder.
Het maken van één liefdevol gebaar is al waardevol en wordt door de geestelijk
wereld toegejuicht en gekoesterd en genoteerd. Want er valt geen mus dood van
het dak, of God weet daarvan. Dus zelfs jullie kleinste daden van naastenliefde
worden genoteerd.
Jij vraagt Mij “zou
ik misschien niet eens mezelf moeten gaan helpen”?
Ja zeker, jullie
allen zouden eens jezelf écht moeten gaan helpen.Onverdraagzaam, liefdeloos en veroordelend zijn jullie naar jezelf. Zelfs de grootste egoïsten.
Daarom maken jullie je ook liefdeloze en onverdraagzame goden.
Het lijkt alsof jullie, zeker in de rijke landen, alles hebben en alles genieten en alles goed regelen voor jezelf.
Maar het lijkt alleen maar.
God ziet in jullie
innerlijk.
God ziet een verwaarloosd
kind. God ziet een onrustige op de materiële buitenwereld gerichte geest.
God ziet een menselijk verstand, dat van zichzelf geen fouten mag maken.
God ziet, dat de mens zich beter voordoet dan hij is.
God ziet, hoe de mens zich wezenloos schrikt als hij wat terechte kritiek krijgt.
God ziet, dat de mens zichzelf niet verdraagt.
God ziet, dat de mens zichzelf veroordeelt.
God ziet, dat de mens aan zichzelf te veel eisen stelt.
God ziet, dat de mens al zijn kleine en onvolmaakte kanten niet verdraagt.
Wat moet ik dan doen,
zul je je afvragen?
Vertel de mensen van
de oefening, die Ik je enige tijd geleden heb gegeven.
Nou, het zit zo.
Ik denk aan iets schattigs, liefs en teers, zoals een klein
hondje, een baby’tje, een vogeltje in zijn nest.Ik voel vertedering en liefde. Ik houd bewust die vertedering en die liefde vast en kijk dan naar mezelf. Meer niet. En dat probeer ik zo vaak mogelijk te doen, soms wel vier keer per dag J. En ik voel dan veel liefde. Het leven wordt dan zo licht. En ik voel U dan meer nabij.
En met deze houding,
deze manier van kijken naar jezelf, kom je heel dicht bij God.
Want God kijkt zo
naar jullie, deze liefdevolle houding, deze liefde IS van God.Dus als jullie dit doen, ben je God heel nabij. En kan God jullie heel nabij zijn.
Jullie hoeven het maar één keer uit te proberen om de liefde van God te ervaren.
En als jullie dat vaker zouden doen, zou de wereld sneller vooruit gaan dan nu het geval is.
Wees jullie allen
gezegend
