God wordt mens (het mededogen van God, 6)

Mijn God, ik ben wel benieuwd naar deze blog.

Mijn zoon, wees dat inderdaad.

De Christenen hebben Christus exclusief gebombardeerd tot de enige menswording van God op aarde. En zeker was Christus één van de grootste menswordingen in deze kosmos, dus de Christenen hebben een punt van overweging.
Toch is het perspectief van de geestelijke wereld breder dan de opvattingen van de christelijke wereld. En daar ga Ik graag op in.

Elk mens “heeft” een Godsvonk, een Atman, een inwonend Deeltje van God.
God heeft zich middels deze Godsvonk exclusief verbonden met deze mens op aarde. En zo wordt God miljarden malen mens op aarde.

Wat een belofte.

Wat een kans voor de mens.
Wat een offer door God.
Wat een mystiek huwelijk.
Wat een zegen.
Wat een genade.
Wat een perspectief.
Wat een geluk.
Wat een magie.
Wat een wonder.
Wat een liefde.

De mens krijgt een verbond met God aangeboden.

God wordt mens, telkenmale opnieuw.
Telkenmale opnieuw wordt de mens een verbond met God aangeboden.
En de vrijwillige overgave van de mens aan God is het enige doel.
Want het evolutionaire tijdelijke wezen kan alleen zo eeuwigheid verkrijgen.

Want als de mens vrijwillig zijn ego verzaakt, is het een kortere weg naar God, is de weg minder pijnlijk en gaat deze weg gepaard met minder leed.

Vrijwillig verzaking van het ego, tijdens het aardse leven, gaat gepaard met een zegenrijke genade.

Bij onvrijwillige verzaking wacht God op de mens en zijn gedoe.

En wordt de mens geleid met zachte hand.
En uiteindelijk bij alle verkeerde (om)wegen met harde hand. En dan wordt het een gedwongen verzaking van het ego en ervaren als een kruisiging van het ego.
En de kruisiging van Christus lijkt zich dan te herhalen.
Maar in feite is het niet anders dan de lange omweg van de mens naar God.

Zo wordt uiteindelijk telkenmale opnieuw God mens op aarde

Zo wordt God mens, als de mens uit vrije wil zegt: “niet mijn wil maar Uw wil geschiedde”.

En er is nergens in de totale kosmos een groter mededogen van God vertoond dan op de evolutionair gezien primitieve planeet aarde.

De bereidheid van God om mens te worden door in te wonen in de aardse mens wordt door de engelen in de hemel bezongen.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 263

Verbitterde atheïsten (het mededogen van God, 5)

Mijn God, nu dus verbitterde atheïsten.

Een atheïst heeft genoeg redenen gevonden om atheïst te zijn geworden.

De overweldigende macht van de materie, teleurstelling in Gods dienaren op aarde, een te strenge religieuze opvoeding, een intelligente waarneming hoe gelovigen soms omgaan met andersdenkenden, oprechte vragen die niet lijken te worden beantwoord door God, hoe begrijpelijk is het dan niet wanneer men het kind met het badwater weggooit?
De geestelijke wereld beziet dit alles met liefde en weet, dat iemand zo een andere weg gaat in het leven dan een religieuze. Ook al heeft men verkeerde denkbeelden en vergist men zich deerlijk. Het zij zo, er gaan vele wegen naar Rome.

Een verbitterd iemand heeft alle redenen gevonden om verbitterd te zijn.

Het lijden van de wereld kan zo onverwachts om zich heen grijpen en iemand volledig gijzelen. De voortijdige dood van een geliefde, zoals een vader of moeder wanneer men zelf nog kind is, een ernstig ziekbed of een ernstige handicap van zichzelf of dierbaren, te groot leed dat niet verwerkt kon worden, een autoritaire of liefdeloze opvoeding, seksueel misbruik in de jeugd, of gewoon een intelligente waarneming van de onvolkomenheden van de medemens en te weinig liefde voor de positieve kant, dit alles kan iemand ernstig en langdurend verbitteren. De geestelijke wereld doet er alles aan om deze verbittering te verzachten. De geestelijke wereld beziet deze mens met liefde en doet er alles aan de mooie kanten van het leven door te laten dringen in dit bewustzijn. Maar de wil van de mens, en dus ook de wil om zich in die verbittering vast te bijten, moet worden gerespecteerd.

Een verbitterde atheïst is dus tweevoudig belast. Verbitterd in het leven en door God verlaten, tenminste men heeft God verlaten eigenlijk.

Dit aardse lijden wordt door God met groot mededogen bezien. Groot mededogen, omdat het wel zeer begrijpelijk is, dat alles, maar niet naar waarheid.
Deze verbitterde atheïst leeft niet naar waarheid. En dat raakt het mededogen van God altijd zeer, een mens die niet naar waarheid leeft.
Omdat er dan zoveel verloren gaat en zo weinig mogelijk lijkt.
Want naar waarheid is daar wel de geestelijke wereld, en de macht en pracht van God en de glorieuze geestelijke toekomst van ieder mens op aarde en de eindeloze begeleiding en ondersteuning vanuit de geestelijke wereld, en de andere kant van het leed en het lijden en de zeer grote compassie vanuit de geestelijke wereld voor de kleinheid van de mens.

Dat alles mist de verbitterde atheïst.

Maar deze mens wordt zeer geholpen.
En deze mens wordt zeer gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 262

Harteloze geloofsfanaten (het mededogen van God, 4)

Mijn God, nu dus harteloze geloofsfanaten.

De harteloze geloofsfanaat voert oorlog in zichzelf.

De harteloze geloofsfanaat kent de liefde niet.
Deze mens is overtuigd van zijn eigen kennis en inzichten en waarheden.
En deze mens wil zijn medemens dwingen binnen zijn visie op God.
Maar deze fanatieke en eenzijdige gehechtheid aan zichzelf komt altijd voort uit een ontspoorde jeugd, een mishandeld of onderdrukt gevoelsleven of een totaal gebrek aan humor en zelfinzicht.
Het gaat hier om de kleinen der aarde, de spiritueel meest onvolwassen mensen op aarde.
Het gaat hier om de kinderen van de aap, omdat zij de medemens veroordelen en manipuleren. En omdat zij hun medemens respectloos bejegenen, in hun hoofd en in hun daden.
De harteloze geloofsfanaat heeft alle aandacht en liefde en mededogen van God nodig.

God heeft iedere mens lief.

En God in de mens verheugt Zich, als een mens iets liefheeft, de medemens of de natuur of de muziek of de wetenschap.

Daarom heeft God speciaal mededogen voor de harteloze geloofsfanaat.

Want deze mens heeft niet lief, deze mens haat.
Deze mens is reeds ontspoord op aarde en handelt niet (meer) naar de enige wet van God, de wet van de liefde.
Deze mens roept, vóór en na zijn dood, een lange lijdensweg over zich af van ontsporing, van bittere gevolgen van eigen handelen, van onnoemelijk veel leed, en zal een zeer lange weg terug gaan naar het Vader-Moederhuis.
Daarom gaat het mededogen van God nog meer uit naar de harteloze geloofsfanaat dan naar diens slachtoffers.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 261