Mijn God, mag ik U vragen. Het is alweer ruim een maand geleden dat ik een blog doorkreeg. Als ik aan de blogs denk, is er geen inspiratie, ik denk ook dikwijls `is niet alles gezegd?’. En ik denk nooit, misschien moet er gestopt worden, want dat station hebben we al een paar keer gepasseerd. Dus ik zit hier en vraag aan U, zegt U het maar, alstublieft?
Ach, Mijn goede zoon. Dus nog steeds stap je in de oude valkuil, dat jij een onderwerp moet verzinnen of een citaat aandragen en dat dan Ik wel kom met de inhoud en de woorden. Dat is zeker zo. Maar ook het aandragen van de inspiratie komt van Mij, ook het zoeken en vinden van een citaat, gezegde of mooie anekdote komt van Mij. Dus wat wil je, wat kun je anders dan gewoon open gaan staan en wachten op Mij. Nog steeds is jouw ego aanwezig en heeft een gevoel van verantwoordelijkheid, van initiatief moeten nemen, van betrokkenheid. Maar die is in dit hele proces afwezig, je bent niet meer dan een toehoorder, je bent geen geïnspireerde profeet, geen veroorzaker van nieuws, geen verantwoordelijke in de blogs. Anders dan als luisteraar. En wie weet, misschien komen de mooiste boodschappen wel op momenten dat je het het minst verwacht.
Is dat ook niet jouw levenservaring?
Op cruciale momenten, als de hoop verloren lijkt,
reik Ik je een hand, geef Ik je nieuwe hoop, open Ik een deur als alle deuren
dicht geslagen zijn. Op onverwachte momenten bied Ik je nieuwe gezichtspunten,
steun Ik je op wankele momenten, draag Ik je, als je uitgeput bent. Daar heb je
ervaring mee, dat weet je, dat is de basis van jouw geloof, wanneer je
verzucht: “niet ik maar U bent de Doener”.
En nu de blogs. Niets is van jou, geen woord, geen zin, geen tekst, geen inspiratie, geen onderwerp, geen inzicht, geen onverwachte wending in een onderwerp, geen verfrissende perspectieven waar jij die niet vermoedde. Alles is van Mij, alles wordt door Mij aangedragen, alles wordt door Mij gedacht en gebracht. Waarom denk je dan nu dat jij geïnspireerd moet zijn, dat jij iets moet bedenken, dat jij met een onderwerp aan moet komen? Niets is van jou, alles is van Mij.
En accepteer dit dan maar, Mijn goede maar argeloze, naïeve, onschuldige èn eigenwijze zoon van Mij, ga maar gewoon openstaan en wachten, dan doe Ik de rest. Als je wat kunt laten in dit proces, is dat Mij hinderen.
Als je wat kunt doen in dit proces, is dat Mij
laten.
En als er geen blogs komen, is dat omdat jij andere
keuzes maakt in het leven, er is ook zoveel interessants, is het niet?
Wees jij gezegend in dit nederige werk.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 573
