Ik heb al een paar keer iets meegemaakt, waar ik eigenlijk een beetje verbaasd over ben.
Ik voel me om wat voor reden niet zo goed, heb een matige dag of ben een beetje zwaar op de hand en bedenk me dan plotseling, dat alles om me heen gewoon doorgaat, ondanks mijn negatieve emoties.
Mijn huis zal op mij wachten, mijn lichaam gaat gewoon door met z’n
werk, de natuur is er gewoon, kortom, ik realiseer me dan wat een troost het
is, dat de materiele wereld er is. Wat een houvast en wat een toevluchtsoord,
dat alles daarin gewoon doorgaat. En stabieler is dan mijn arme mind.
Ik ben toch een beetje opgevoed in het traditionele geloof, maar ook
veel new age stromingen lijken dat te suggereren, dat de mens een spiritueel
wezen is, en hier eigenlijk niet thuis hoort, dat pas na jouw dood de hemel op
jou wacht en dat dit een tranendal is.
Maar eigenlijk klopt dat toch niet, als ik zo’n ervaring heb.
Zou U daar iets over willen zeggen?
Mijn zoon, de materiele wereld
is de vriend van de mens.
Als we alle moeilijkheden op
aarde en alle mensen die worstelen met het leven daarin meenemen, is de
materiele wereld
- jullie bakermat
- jullie houvast
- jullie toevluchtsoord
- jullie troost
- jullie betrouwbare partner
- jullie nest
- jullie basis
- jullie rustpunt.
Ja dienstbaarheid, want de wereld, moeder aarde, de geestelijk leidsman van de wereld, de geestelijke wereld, allen werken in dienstbaarheid voor de schepselen van de aarde.
En zij zullen daar niet mee ophouden, ongeacht welke gebeurtenis dan ook.
Jullie kunnen je terecht troosten met dit besef, met dit inzicht, met deze situatie.
Want alle geestelijke wezens,
die meewerken aan het in stand houden van de materiele wereld en aan het
ondersteunen van de schepselen daarop, doen dat met drie drijfveren, die van de
arbeidsvreugde, die van dienstbaarheid aan de evolutie en de grootste drijfveer,
die van de liefde.
Wees jij gezegend met deze ervaring.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 241
Nr. 241
