Uiteindelijk moet een mens zich niet zozeer afvragen ‘wat is de zin van mijn leven’, maar zich realiseren dat hijzelf door het leven bevraagd wordt
Mijn God, zou U hier op in willen gaan?
Dat is goed, Mijn
zoon.
De geestelijke wereld
weet beter dan de mens, dat niet alles wat hem overkomt gewild en bedoeld is
door God. We hebben daar ook nog de evolutie en haar eigen wetten, en het
toeval, dat een mens soms ernstig parten kan spelen. Dus soms overkomt de mens
iets gruwelijks dat niet bedoeld is, dat niet bij zijn lot hoort en dat niets
betekent. Behalve dit ene, waardoor de geestelijke wereld zeer zeer zeer
gefascineerd is namelijk ‘hoe reageert de mens op dit lot, welke geesteskracht
vertoont hij?’.
Reageert de mens met slachtofferschap,
met geklaag, met weerstand, met negativiteit en passiviteit of doet men dit met
moed, met wijsheid, met wilskracht en met vertrouwen? Zet men de citroenen die
het leven de mens voorschotelt vol afgrijzen op zij of maakt men er
citroenlimonade van? En de geestelijke wereld oordeelt niet. De mens die zich
in negativiteit en slachtofferschap wentelt over “zijn lot” wordt met veel liefde en geduld op duizenden manieren
geholpen en gesteund.
Maar de moedige wijze
mens, ach, wat een vreugde is het voor God om te bezien hoe zo iemand het leven
tegemoet treedt. En hoe zo iemand onmiddellijk aan de slag gaat om er het beste
van te maken, om het leven te leven, om gelijk wijs en moedig antwoord te geven
op wat hem overkomt. Eigenlijk zoals de Christus deed, met liefde en met
acceptatie en met vertrouwen in de Goede God.
En aldus heeft deze
mens terwijl hij nog midden in de ellende zit al zijn sporen verdiend. Zo kon
Christus zeggen “Uw wil geschiede”, zo kon Etty Hillesum zeggen “ik wil het lot
van mijn volk ondergaan”.
De zwakke mensen zijn
gezegend.
De sterke mensen eigenlijk nog meer.Wees jullie allen gezegend
Nr. 440
