Mijn God, ik ben dit ergens tegen gekomen maar weet niet meer waar, zou U hier op in willen gaan?
Dat doe Ik.
Zoals een plant
groeit vanuit een zaadje en als hoogtepunt bloeit (eigenlijk is het hoogtepunt
de vrucht die daar uit voort moet komen), zo groeit een mens vanuit een foetus
en is het een hoogtepunt in het menselijke leven als hij bidt. En eigenlijk is
het hoogtepunt de vrucht van zijn gebed.
Maar het is pure
realiteit. Zoals een plant groeit en bloeit en meestal sterft na de bloei. Zo
groeit en bloeit de mens in zijn gebed en sterft dan een beetje. Het ego houdt
namelijk op te bestaan als een mens bidt: de overgave, het vertrouwen, de rust
die bidden met zich meebrengen doden het ego. En wat er overblijft zijn de
vruchten, op aarde na de bloei van een plant, haar vrucht, bij de mens na zijn
gebed; rust, vertrouwen, overgave, maar vooral innerlijke rust, en als jullie
met geestelijke ogen zouden zien, zagen
jullie aldus.
Een mens bidt en op
de plek van zijn hart groeit een bloem, en hoe intenser het gebed en hoe
onbaatzuchtiger, des te mooier de bloem. En als deze mens arriveert in de
geestelijke wereld, blijkt zijn geestelijke huis, de plek waar hij mag
verblijven, een bloemenweelde, bij elkaar gebeden op aarde. Want niets gaat
verloren, en alles heeft gevolgen, kwade daden en goede daden.
En zo transformeert een
tijdelijk gebed op aarde tot een eeuwige bloem in de geestelijke wereld.
Wees jullie allen
gezegend
Nr. 459
