De mensheid is zelf de grootste uitbraak ooit

Mijn God, ik wil toch nog graag terugkomen op het onderwerp virussen. Ik heb net het boek gelezen van David Quammen, Zoönose, en ben eigenlijk verbijsterd over de informatie die hij de lezer geeft over alle wetenschappelijke onderzoeken naar zoönose, namelijk het overstappen van virussen en bacteriën van dieren naar mensen.

Er is een aantal belangrijke verschijnselen die hij beschrijft, ik noem er maar een paar, ik ga hier geen boekbespreking doen natuurlijk, ik kies uit wat me zo het meeste raakte of speciaal opviel.

De planten-, dieren en mensenwerelden zijn drager van duizenden bacteriën en virussen. En velen zijn onschuldig of zo dodelijk dat ze de drager snel en  grondig doden, waardoor er geen grote uitbraak komt, omdat de dragers allen zijn gestorven voordat ze het virus kunnen doorgeven, zoals Ebola in een afgelegen  Afrikaans dorp.

En hij beschrijft de verstoring van het natuurlijk evenwicht in de natuur, waardoor virussen en bacteriën op de raarste plaatsen ineens een grote uitbraak kunnen laten zien.

En hij noemt de gigantische reis- en handelsdrift van mensen, waardoor virussen en bacteriën op de voor hen raarste plekken op aarde kunnen belanden (en ongekende ,nieuwe kansen krijgen).

En hij noemt de enorme opeengepakte mensenmassa’s op markten en de handel in dode en levende dieren (gekweekt of uit de natuur gehaald), waardoor de oversprong van dieren naar mensen zoveel makkelijker is geworden.

Hij noemt ze allen voorwaarden voor de volgende grote virusuitbraak. 

Quammen beschrijft ook, hoe Sars, Hiv, Q-koorts en tientallen andere virussen werkzaam zijn, grootschalig  uitbreken en vervolgens met man en macht door de mens worden bestreden. Meestal lukt dat wel.

Maar we weten dat we nu midden in een Coronacrisis zitten, waarvan het einde nog niet in zicht is. Eigenlijk voorspelt hij in 2013 al deze crisis, letterlijk zegt hij : ( p 196),

Had het virus (hij heeft het over Sars) een ander soort grote stad (hij heeft het over Hong Kong) aangestoken – een losser bestuurde stad, vol armen en zonder uitstekende medische instellingen – dan had men dit vuur vermoedelijk niet kunnen bedwingen en had het als een uitslaande brand voortrazend virus zich onder een veel groter deel van de mensheid kunnen verbreiden.

Dit is alles maar inleiding voor mijn vraag. Want het meest schokkend vind ik zijn opmerking aan het eind van zijn boek dat eigenlijk de mens beschouwd kan worden als de grootste uitbraak ooit in de geschiedenis van de aarde, een alles vernietigende en overheersende uitbraak van een soort die zijn weerga niet kent. En terloops maar het past natuurlijk helemaal in de strekking van zijn boek, zegt Quammen: “ zijn uitbraken door moeder natuur altijd rigoureus en succesvol bestreden met onder andere virussen die snel en meedogenloos zo’n uitbraak (tot nu toe onder dieren) in de kiem smoren”.

Zou U hier in willen gaan op dat woord uitbraak dat hij gebruikt voor de zo door U gekoesterde mensheid?

Dat doe Ik , mijn zoon.

De geestelijke wereld gebruikt dit woord niet voor de zo door Ons gekoesterde mensheid. Het past wel volledig in het door God gemaakte plan voor de aarde.

Maar ook moeder natuur wordt zeer door Ons gekoesterd en Wij zien waar de mensheid nu mee bezig is. En Wij zien de doodlopende weg die de mensheid bewandelt.

Uitbraak is een term die graag gebruikt wordt door biologen, die meer houden van de dieren- en plantenwereld dan van de mensheid. De mens die de aarde bevolkt en nu sinds een kleine tweehonderd jaar óverbevolkt zal de oorzaak zijn van zoveel vernietiging van planten- en diersoorten en van de grootste vervuiling ooit van het hele milieu.

Jij vindt het schokkend om het woord uitbraak te gebruiken voor de excessief groeiende mensheid en Wij vinden de term niet erg liefdevol.

Dit gezegd hebbend, hoe we het ook noemen, zo zal het gaan. Want uiteindelijk gaat het niet om hoe de dingen heten maar wat er echt gebeurt. En David Quammen beschrijft de totale kwetsbaarheid van de mensheid, het enorme risico op alles vernietigende virusuitbraken en de crisis voor de mensheid die nog nauwelijks is begonnen.

God zal in liefde alle mensen ontvangen die massaal voortijdig de aarde zullen verlaten en moeder natuur zal de bijna volledige vernietiging van haar Lichaam aanwenden voor een nieuwe explosie van leven en variëteit van soorten. En God en de mensheid en moeder natuur zullen daarna bijdragen aan een volmaakte harmonie tussen de mensheid en de natuur. Zo zal het gaan.

David Quammen is gezegend om zijn inzichten.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 485

Redt de mensheid het wel?

Ik wil U vragen. Redt de mensheid het wel?

Er zijn zoveel problemen, de milieuvervuiling, de gigantische overbevolking. de Coronacrisis, de economische gevolgen van de Coronacrisis. Iedereen is er ook zo bezorgd om, hoe we verder moeten met zijn allen? Ik vind zoveel mensen zo intens bezorgd, en niemand ziet een uitweg, lijkt het. Redt de mensheid het wel?

En het eind van de problemen is nog niet in zicht.

Wat is jouw reactie  als het te moeilijk wordt in jouw leven, als de problemen je overspoelen, als je niet meer weet wat te doen? En je hebt dat een paar keer meegemaakt, Mijn zoon, dus je kunt spreken uit ervaring. Wat deed je toen in die crisismomenten?

Ach, ik weet al waar U heen wilt.

Ik onderging alles gelaten. Ik leefde op het moment. Ik bad veel. Ik vroeg U om kracht. Ik leefde met de dag. Ik probeerde toch nog mijn zegeningen te tellen. Ik probeerde mijn innerlijk te bewaken, en zei tegen mezelf: “als jij onderuit gaat heeft helemaal niemand wat aan je, en jijzelf evenmin”. Dus ik probeerde alles te relativeren en mezelf niet gek te laten maken, zoals ik dat voor mezelf noemde. En het voornaamste, ik probeerde matig te zijn met alles want een overdaad aan eten of alcohol bracht me helemaal van het padje.

En zo zal de mensheid het doen. Ze zal het redden, ook als de moeilijkheden nog groter worden, als de problemen de mensheid overspoelen, als er geen uitweg meer lijkt, dan zal de mensheid het ondergaan, het doorstaan, er sterker uitkomen.

Wees gerust Mijn zoon, wees gerust, het leed van de wereld rust niet op jouw schouders, maar op de Mijne, en alles verloopt volgens Plan.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 484

Ziekenbezoek door God

Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed.
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou, dit gesprek
is makkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee toch niet,
je moet het maar eens proberen.

Judith Herzberg (gedicht nr. 4501)

Denkt U, goede God, dat U hier op in wilt gaan?

Dat wil Ik.

Ik zit bij jou en zwijg.

En dikwijls reageer je niet of luister je niet naar Mijn stilte en aanwezigheid.
En heel dikwijls spreek je niet tegen Mij.
En dan resumeer je dat je alleen bent  geweest, en dat er niets gebeurd is.

En nu zeg Ik tegen jou, goed en dierbaar en onwetend kind van Mij:

Wat er gebeurt tussen ons, kun jij niet resumeren.
Je zou het kunnen proberen.
Maar het is te groots, teveel, te belangrijk, te geestelijk dat je er ook maar iets van kunt bevatten.

Ik ben hier. En Ik koester jou. En Ik houd van je. Ik houd je in Mijn hand. Ik koester jouw hart in Mijn hart. Je bevindt je in Mijn boezem.

En alles is groots, en geestelijk en liefderijk en imposant en eeuwig wat er tussen ons gebeurt.
En jij mens bent een levend wonder van creatie en evolutie en van schoonheid en van mogelijkheden.

Jij en jouw medemensen beseffen het niet.

De mens kan het niet resumeren.
Het is te groots wat de Vader-Moeder God doet.
Het is te ingrijpend, zeker als Wij aan jullie ziekbed zitten.
Judith Herzberg is gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 483