Mijn God, mag ik U vragen. Ik merk zelf aan mensen dat ze worstelen met bidden en wat ze wel en niet kunnen vragen en zeker als het oorlog, moeilijkheden en ellende betreft. Een vriendin zei tegen me: “Ik ga toch niet aan God vragen of Hij/Zij voor me wil zorgen als ik het moeilijk heb, net alsof God niet voor me zorgt al en alsof ik God terecht wijs”. Nou ja dan vraag ik U, daar wil ik al natuurlijk op reageren.
Reageer maar eerst, mijn zoon.
Ik zei tegen haar, het maakt niet uit hoe moeilijk je het hebt, en hoe je bidt of waarvoor je bidt, in alle gevallen open je nog meer een venster naar de geestelijke wereld waardoor de geestelijke wereld ons beter kan bereiken. En God is zeker niet beledigd als je vraagt “zorg voor me”, en zal niet zeggen “Doe Ik al niet genoeg?”
Zoiets.
Zo is het, mijn zoon, en hoewel er veel over te zeggen is, en in de blogs het onderwerp bidden al vaker ter sprake is gekomen, en sommige zaken eindeloos herhaald mogen worden, is dit het.
Wanneer een mens
bidt, opent hij een venster naar de geestelijke wereld en daardoor kan de
geestelijke wereld hem beter bedienen, beter bereiken, sterker beïnvloeden,
meer bereiken dan wanneer een mens niet bidt.
En dat is niet omdat God niet precies weet wanneer wat nodig is op aarde, maar omdat de mens vanuit zijn vrije wil dan meer bijdraagt aan de samenwerking tussen God en mens. Bidden is versterken van deze samenwerking. Korter en beter en krachtiger kunnen We het niet brengen. Dus je hebt jouw vriendin goed en eerlijk en zuiver te woord gestaan. Ga zo voort, mijn Zoon.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 551
