Ik ga naar de mis om 8.00 uur in de
kerk van het klooster. Ik raak onder de indruk van het Gregoriaansachtige
gezang van de monniken: ingetogen, klokvast, melodieus.
Allen zingen over God, zij staan daar en hebben hun leven gewijd aan God. In de maatschappij heeft iedereen andere doelstellingen, wensen, verlangens, en hier lijkt er maar één doel: God.
Het raakt mij: de eenvoud en de gerichtheid op dit ene doel. God bereiken, God eren, God dienen.
Speciaal een deel van Psalm 92 vind ik prachtig, namelijk de verzen 5-11:
Mijn lied viert het werk uwer handen.
Hoe groots is uw schepping, o Heer,
Hoe grondeloos zijn uw gedachten,
Al beseft wie te bot is dit nimmer
Al heeft de dwaas daarvoor geen oog.
Of de bozen al opschieten als onkruid,
Of gedijt al wat onrecht bedrijft-
Hun ondergang wordt het uiteindelijk:
Het wordt zichtbaar: uw vijanden, Heer-
Zichtbaar wordt het: uw vijanden falen.
Die het kwaad stichtten ruimen het veld.
Gij, heer, neemt de troon in voor eeuwig.
Maar mijn kracht stoot Gij op,
Als een bisonhoren hoog.
Gij zalft mij met vernieuwende olie.
Ik vind de persoonlijke bede aan God, het gesprek met God, het vertrouwen op God zo roerend.
Daarnaast is daar in de kerk: het gezamenlijk elkaar de vrede wensen rondom het altaar tijdens de consecratie. Dat vind ik ook indrukwekkend.
Ik vraag U, zou U ons achter de schermen willen laten kijken?
Het gezang van de monniken is devotie naar God, zij richten zich ieder tot God, en de meest directe lijn is tussen hun persoonlijkheid en hun “Mijn God”. Ieders “Mijn God” is onlosmakelijk met elkaar verbonden, want EEN met God.
Het monnikschap is een broederschap in God, met maar EEN doel: de wil van God doen.
“Hoe groots is Mijn schepping. Hoe grondeloos zijn Mijn gedachten. En Ik zalf jou met vernieuwende olie”
Het gezang van de monniken is niet alleen een zegen voor henzelf: jullie allen in de kerk worden gereinigd, omdat door het diepe monotone mannengezang een reiniging plaatsvindt van jullie onderste chakra’s. Zij gaan open en de oude en vermoeide en vervuilde energie stroomt weg naar beneden, moeder aarde in en de lege chakra’s worden gevuld met nieuwe frisse energie vanuit de geestelijke wereld. De reiniging zou nog groter zijn, als daarna vrouwelijke stemmen de bovenste chakra’s zouden reinigen.
Zie http://watchthegod.blogspot.nl/2012/04/capella-concert-zonder-muzikale.html
Jullie zouden dan compleet getransformeerd de kerk verlaten. Maar zo heeft de katholieke kerk het niet georganiseerd. Die tijd komt ooit nog.
Mijn zoon, je wordt ook geraakt, omdat de opgebouwde energie (de gestalt) iedere aanwezige in een energetische spiraal het openen van het hart aanreikt. Daar waar Mijn God vertoeft, en Zich kenbaar kan maken als het hart gereinigd genoeg is. Want door vuile lagen is het moeilijk communiceren.
De schare rondom het altaar wordt energetisch versterkt. Er ontstaat dan een geestelijke bal van witte energie, die iedereen optrekt, ontroert en de aanwezigheid van hun levende “Mijn God” doet voelen in hun hart.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 132
Allen zingen over God, zij staan daar en hebben hun leven gewijd aan God. In de maatschappij heeft iedereen andere doelstellingen, wensen, verlangens, en hier lijkt er maar één doel: God.
Het raakt mij: de eenvoud en de gerichtheid op dit ene doel. God bereiken, God eren, God dienen.
Speciaal een deel van Psalm 92 vind ik prachtig, namelijk de verzen 5-11:
Want Gij brengt mij in
verrukking, o Heer,
Door wat Gij volvoerd
hebt;Mijn lied viert het werk uwer handen.
Hoe groots is uw schepping, o Heer,
Hoe grondeloos zijn uw gedachten,
Al beseft wie te bot is dit nimmer
Al heeft de dwaas daarvoor geen oog.
Of de bozen al opschieten als onkruid,
Of gedijt al wat onrecht bedrijft-
Hun ondergang wordt het uiteindelijk:
Het wordt zichtbaar: uw vijanden, Heer-
Zichtbaar wordt het: uw vijanden falen.
Die het kwaad stichtten ruimen het veld.
Gij, heer, neemt de troon in voor eeuwig.
Maar mijn kracht stoot Gij op,
Als een bisonhoren hoog.
Gij zalft mij met vernieuwende olie.
Ik vind de persoonlijke bede aan God, het gesprek met God, het vertrouwen op God zo roerend.
Daarnaast is daar in de kerk: het gezamenlijk elkaar de vrede wensen rondom het altaar tijdens de consecratie. Dat vind ik ook indrukwekkend.
Ik vraag U, zou U ons achter de schermen willen laten kijken?
Het gezang van de monniken is devotie naar God, zij richten zich ieder tot God, en de meest directe lijn is tussen hun persoonlijkheid en hun “Mijn God”. Ieders “Mijn God” is onlosmakelijk met elkaar verbonden, want EEN met God.
Het monnikschap is een broederschap in God, met maar EEN doel: de wil van God doen.
“Hoe groots is Mijn schepping. Hoe grondeloos zijn Mijn gedachten. En Ik zalf jou met vernieuwende olie”
Het gezang van de monniken is niet alleen een zegen voor henzelf: jullie allen in de kerk worden gereinigd, omdat door het diepe monotone mannengezang een reiniging plaatsvindt van jullie onderste chakra’s. Zij gaan open en de oude en vermoeide en vervuilde energie stroomt weg naar beneden, moeder aarde in en de lege chakra’s worden gevuld met nieuwe frisse energie vanuit de geestelijke wereld. De reiniging zou nog groter zijn, als daarna vrouwelijke stemmen de bovenste chakra’s zouden reinigen.
Zie http://watchthegod.blogspot.nl/2012/04/capella-concert-zonder-muzikale.html
Jullie zouden dan compleet getransformeerd de kerk verlaten. Maar zo heeft de katholieke kerk het niet georganiseerd. Die tijd komt ooit nog.
Mijn zoon, je wordt ook geraakt, omdat de opgebouwde energie (de gestalt) iedere aanwezige in een energetische spiraal het openen van het hart aanreikt. Daar waar Mijn God vertoeft, en Zich kenbaar kan maken als het hart gereinigd genoeg is. Want door vuile lagen is het moeilijk communiceren.
De schare rondom het altaar wordt energetisch versterkt. Er ontstaat dan een geestelijke bal van witte energie, die iedereen optrekt, ontroert en de aanwezigheid van hun levende “Mijn God” doet voelen in hun hart.
Wees jullie allen gezegend
Nr. 132