Hoe moe moet God zijn van schuld en eenzaamheid, want dat is alles wat we ooit bij Hem brengen. (Mignon McLaughlin, vrij vertaald uit The Neurotic's Notebook 1960
Mijn God, zou U hier op in willen gaan?
Doe jij een aftrap,
mijn zoon?
Oh ja zeker, ik schaam me dieper dan diep.
Als ik bedenk waar ik mijn hele leven mee aangekomen ben bij
U, dan was het toch wel meestal, als ik in moeilijkheden was, als ik in de war
was, als ik problemen had, eerlijk is eerlijk. Als ik het uitdruk in
percentages dan bestond 90 % uit geklaag en gevraag en gezaag.Hoewel ik wel geloof, dat het percentage veel minder geworden is de laatste jaren, sinds ik U spreek. Sorry God, ik hoop dat U intussen wel al die keren gezien heeft, dat ik gelukkig was, dat ik opging in het leven, dat ik genoot, dat ik blij was of lekker bezig, anders is het wel een hele opgave voor U.
Dank je, dat waardeer
Ik.
Wees gerust, Ik heb
alles gezien. Ik weet van al jouw mooie en fijne en goede momenten, heb Ik daar
niet ook alles voor aangedragen?Het zou voor de geestelijke wereld wel heel fijn zijn als de mens wat minder klaagde en wat meer dankte. Als de mens wat vaker tegen zijn God zei: “Ik ben blij met U, ik dank U, ik zie wat U voor mij doet, U bent mijn troost, mijn geluk, mijn grote houvast. Ik weet niet wat U voor mij doet, maar het is vast veel meer dan ik besef. Dank U, dank U, dank U.”
En het gaat er niet om, dat God niet zonder jullie dank kan, maar het is fijner mét dankbaarheid, voor iedereen, en eerlijker. De geest van dankbaarheid is zeer ondergewaardeerd op lager ontwikkelde planeten.
Overigens, God is nooit moe.
Dank, dat je dit onderwerp hebt opgeworpen, mijn zoon.
Wees jullie allen
gezegend
Nr. 330
