Ik wilde U vragen.
Ik heb de laatste weken een paar keer verhalen gehoord over een ontspoord mens, die vreselijke dingen had meegemaakt in zijn jeugd, groot verdriet en kwetsing door “slechte” ouders. En toen moest ik sterk denken Alice Miller*. Zou U hier op in willen gaan?
Laten We dit citaat
van Alice Miller als uitgangspunt nemen.
Hoe kan een
liefdevolle God het hier niet mee eens zijn?Is het onderwerp van vele blogs niet geweest de compassie en de liefde en het begrip voor de mens, ook en juist voor diegene die vreselijke daden begaat?
Alice Miller stond in
haar aardse leven heel dicht bij haar God, zodat ze diepgaand en
waarheidslievend kon beschrijven wat een
kind meemaakt in zijn jeugd. Elk kind. Ik zeg met nadruk:
elk kind. Ontgroeid aan de veilige baarmoeder gaat het kind een eigen leven
leiden. En elk kind maakt zelfs bij de
beste ouders kwetsing en krenking mee.
Laat staan bij ouders
die niet in staat zijn een kind op te
voeden. Eén van de grootste taboes van de mensheid is, dat de omgeving
zich niet mag bemoeien met hoe slechte, onvolwassen en ongeschikte ouders hun
kind opvoeden, alsof het kind hun eigendom is.
En de samenleving
bemoeit zich er pas mee als het echt te laat is.
En zo ontstaan ontsporing,
krenking, verdriet, wildgroei van eigenschappen, verslavingen en kwaadaardig gedrag. Door ontspoorde
opvoeding. En het kind betaalt de rekening. En toch kan niet alle gedrag
herleid worden tot de opvoeding. Zijn er niet grootse mensen die het kwaad in
hun jeugd hebben omgebogen tot goedheid? Maar dat zijn sterke mensen, en de
meeste mensen zijn niet sterk genoeg.
Wee de kinderen, die
eigendom zijn van onwetende en slechte ouders.
Wee de ouders, die
hun kinderen zo bijna dwingen tot een ontspoord leven van verdriet en
verslaving.Wee de omgeving die het heeft laten gebeuren en aldus altijd de prijs betaalt. Zo is de cirkel rond. Want nooit is één schuldige aan te wijzen, zelfs niet bij de grootste misdaden.
Daarom is de compassie
van God met ontspoorde mensen groter dan Diens liefde voor rechtschapen mensen.
Want zij hebben vaak veel meegekregen in hun jeugd, wat ze alleen maar hoeven
te delen.
Met liefde zij de
ontspoorde mens gezegend.Alice Miller zij gezegend.
Wees jullie allen
gezegend
*Alice Miller, Het drama van het begaafde kind, Gij zult
niet merken,
Nr. 387
