Een Hindoestaanse tempel in Den Haag (2)

U zou ingaan op mijn blog van vorige week, waarin ik vertel hoe ontroerd ik ben door de sfeer, de openheid en de geestelijke energie, die ik heb ervaren tijdens mijn bezoek aan deze tempel.
 

Dat doe Ik.

Dit eeuwenoude Hindoestaanse geloof heb je goed aangevoeld. Zoveel jaren devotie en traditie en verfijnde rituelen en verscheidenheid aan godsbeelden en verhalen over geweldige helden die verkeerden met de goden dragen precies bij aan wat jij voelde. Een sterke impact op jouw gevoel van devotie die gepaard gaat met een grote geestelijke energie. Men komt binnen en wordt gelijk geraakt. Men wordt opgenomen in de grote tempel, die in de geestelijke wereld is opgebouwd, die haar invloed doet gelden aan elke bezoeker. En die ook in de verre omgeving doorwerkt met de verspreiding van geestelijke energie. Ook de Hindoestaanse tempels zijn transformatorhuisjes van geestelijke energie en een weldaad voor de omgeving.

Vanuit het principe van monotheïsme en bestrijding van bijgeloof en vanuit het perspectief van de menselijke ratio scoren de Islam, het Jodendom en het Protestantisme heel goed op aarde. Één God, grote eenvoud en soberheid.

Aan de andere kant vanuit het principe van veelkleurigheid en creativiteit en ondersteuning van het menselijke hart en het menselijke gevoelsleven scoren het Shintoïsme, het Katholicisme en het Hindoeïsme het beste.
En wie zal zeggen welke van de inmiddels zeven miljard mensen op aarde wat moet geloven? God/Allah/Braham/Jahweh doet dat niet. Wel vaker doen Diens dienaren op aarde dat, te vaak dus.

De heerlijke veelkleurigheid van het Hindoeïsme wordt het mooist gesymboliseerd door het feest van de Holi-Phagwa waar de lente, de overwinning van het goede op het kwade én het nieuwe jaar worden gevierd. En niet-Hindoes zijn op dit feest van harte welkom. Ieder medemens. En heb jij in deze tempel niet ervaren dat jij en jouw familielid als niet-Hindoes zeer welkom waren om de bindi (stip op het voorhoofd) te ontvangen?

Dat brengt Mij op een ander aspect dat Ik graag wil benadrukken in deze blog. De openheid voor andere godsdiensten, andere goden, andere geloofsvormen. De Hindoes waren verrukt om de Christenen en hun Christus welkom te heten. Zij waren onder de indruk van de figuur van Christus, Zijn geestelijk voorbeeld en de rituelen en de gebruiken van bij voorbeeld de Katholieken zoals de communie en een kerk vol heiligenbeelden. Het droeg alleen maar bij aan de veelkleurigheid van hun geloof. Dit is een prachtig kenmerk van de Hindoes, zij wilden wel Christus verwelkomen, maar de Christenen wilden echter dat ze Ganesh en Durga etc afschaften. In tegenstelling tot de Christenen vertoont het Hindoestaanse geloof hier een mooie, rijke, wijze en eeuwenoude openheid, die bezongen wordt in de geestelijke wereld!

Tenslotte nog dit, Mijn zoon. We doen groot onrecht aan het Hindoestaanse geloof om slechts twee blogs te wijden aan hun rituelen, hun goden, hun wijsheid en hun tradities. Maar we kunnen niet anders. We hebben zoveel andere onderwerpen te gaan. En je zal immers ook nog bij voorbeeld een synagoge en een moskee gaan bezoeken?

De Hindoes zijn gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 457

Een Hindoestaanse tempel in Den Haag (1)

Ik bezoek een Hindoestaanse tempel in Den Haag. Ik ga samen met een familielid van me die vanuit haar werk mensen kent die daar komen. De tempel wordt in stand gehouden door de stichting Shiram Mandir die overal in Nederland ‘voorziet in de behoefte van de hindoestaanse gemeenschap door op wekelijkse basis kerkdiensten te houden”.
 

Zie ook  http://shrirammandir.nl/

De tempel ligt in de Haagse Schilderswijk en is gehuisvest volgens mij in een voormalig schooltje en van binnen uitgebroken, zodanig dat ik blij verrast was bij binnenkomst een enorme ruimte te zien met veel Hindoegoden, teksten, versieringen, gouden koepeltjes, altaren. Kortom het was een heerlijk geheel van inspiratie en sfeer en bijzondere energie. We deden bij onze binnenkomst onze schoenen uit, en werden hartelijk verwelkomd door mensen uit de Hindoestaanse gemeenschap, wij vielen echt wel op als oude Nederlanders lang en wit en blond enzo. Ik voelde me vrij snel thuis ook al wist ik echt niet veel van alle symbolen en beelden. En de Mandir, de voorganger dus, zei heel wat maar dat was in het hindi dus dat verstonden wij niet. Waar ga ik dan op af, hoe komt het bij mij over, wat vind ik indrukwekkend of vreemd? Nou dat ga ik dan maar proberen te beschrijven.

·         Ik voel hoe ik ondergedompeld wordt in een eeuwenoude traditie van devotie en fijne energie. Ergens wordt gezongen, we hebben de Nederlandse vertaling op een briefje ” Kom bij mij, M’n kind“ schijnt Brahman tegen ons te zeggen. Nou heerlijk, natuurlijk, dat voelt heel welkom. Ik denk natuurlijk dat Brahman het zelfde is als Allah, God of Jahweh. Er wordt veel en mooi gezongen en mede hierdoor voel ik hoe ik steeds meer open ga staan voor de mooie  oude Hindoestaanse waarden van het geloof. Ik voel ontzag, respect voor de goddelijke wereld, oprecht geloof en overgave. Ik voel ook de steun vanuit de geestelijke wereld alsof wij ondergedompeld worden in genade en liefde zodat we er in de buiten wereld weer tegen kunnen.

·        Gedurende de hele  dienst worden er op allerlei altaren rituelen uitgevoerd, gebeden , gebogen, bloemen en eten geofferd en ik weet de namen niet van al die goden, maar zie wel ergens Krishna, Ganesh, Shiva,  Vishnu en Durga. Wat mij betreft zijn het alle aspecten van Brahman, die hier een eigen macht en kracht en aanzien hebben. Maar het zijn eigenlijk echt Hindoestaanse Goden zonder meer. Naast de mandir loopt er de hele bijeenkomst een ouder echtpaar rituelen uit te voeren. Het voelt heel devotioneel en warm en respectvol aan. Ik denk dat dat de oudere notabelen van de gemeenschap zijn, misschien de bejaarde ex-mandir en zijn vrouw. Later hoor ik dat deze rol steeds door een ander ouder echtpaar wordt uitgevoerd, en dat dit de schoonmaker van mijn familielid op haar school en zijn echtgenote zijn. Ik vind dat echt heel bijzonder. Hoewel de mandir een man is zie ik allerlei vrouwen rituelen uitvoeren, sowieso heb ik de indruk dat het vrouwelijke aspect goed de ruimte krijgt in deze tempel, zoals Durga, een belangrijke godin.

·        Bijna aan het eind van de dienst krijgen allen met kleurstof een stip geschilderd op hun voorhoofd (een bindi op de plek van het voorhoofd chakra begreep ik). Het ontroert me erg, als Katholiek ervaar ik het als een soort communie, iets heiligs en dat wij als buitenstaander ook zo’n stip op het voorhoofd krijgen  voelt als heel welkom en open, zo in de trant van “we zijn allen kinderen van Brahman”. 

 Ik voel me nog de hele week opgetild en gezegend, ik heb duidelijk iets van energie meegekregen om de boze buitenwereld het hoofd te bieden.

Mijn God, zou U hier iets over willen zeggen?

Mijn zoon, dat zal Ik doen, in een volgende blog.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 456

Acht jaar praten met God en ook nog antwoord!

Beste bloglezers,
Acht jaar geleden op 10 juni 2011 heb ik in een klein kapelletje in Leiden voor het eerst de stem van mijn Godsvonk gehoord en bewust begrepen, dat ik in gesprek was met Mijn Godsvonk, Mijn Atman en dat ik God hoorde en dat het een genade was met God in gesprek te mogen gaan.

Vrij snel vroeg God mij om de gesprekken op te schrijven, er verslag van te doen, ook op internet, en sinds 26 augustus 2011 ben ik boodschapper  van (mijn) God op internet.

Sinds die tijd heb ik 454 teksten doorgekregen en staan ze allen op de WatchtheGod blog.
De Nederlandse blogs zijn sindsdien 85.330 keer bezocht.
Na twee jaar is een aparte Engelse blogspot ingesteld en die is sindsdien 49.550 keer bezocht en de bezoekers doen dat vanuit meer dan 100 landen over de hele wereld.

De meeste bezoeken zijn in volgorde van aantal (varieert een beetje op de Nederlands- en de Engelstalige blog) uit Nederland,  de VS, Rusland, Slowakije, Duitsland, Frankrijk,  Canada, Spanje, Ierland, Oekraïne, België,  Verenigd Koninkrijk, Italië en Zweden.

En verder alfabetisch opgesomd uit: Albanië, Angola, Antigua en Barbuda, Argentinië, Australië, Bahrein, Bosnië en Herzegovina, Brazilië, Brunei, Bulgarije, Chili, China, Colombia,  Costa Rica, Curaçao, Denemarken, Dominicaanse Republiek, Ecuador, Filippijnen, Finland, Georgië, Griekenland, Honduras,  Hongarije, Hong Kong, India, Israël, Japan, Kenia, Kroatië, Letland, Litouwen, Maleisië, Mexico, Mongolië, Montenegro, Nieuw-Zeeland, Noorwegen,  Oeganda, Oman, Peru, Polen, Portugal, Puerto Rico, Qatar, Roemenië,  Saoedi-Arabië, Servië, Singapore, St. Maarten, Suriname, Taiwan, Thailand, Turks- en Caicoseilanden, Tsjechië, Turkije, Uruguay, Venezuela, Verenigde Arabische Emiraten, Vietnam, Wit-Rusland, Zuid-Korea en Zuid-Afrika.

We zijn met een stel goede mensen als uitgever en redacteurs bezig geweest met de uitgave in het Nederlands en in het Engels van een boek met de eerste honderd blogs. De Engelse uitgave is gescreend door een Engelse “native speaker”, zodat er dan correct Engels gebruikt zal zijn, nu doe ik het met Google translate en mijn eigen zes jaar Engelse les op de middelbare school. 

Als dat klaar is, zal ik de geredigeerde teksten ook op de Watchthegodblog zetten.
De planning was in het najaar van 2016.

Door tijdgebrek voor de eindredactie door mezelf ligt alles nog op de plank. En als deze boeken zijn verschenen zet ik de verbeterde teksten op de blogs. Het is nog niet gebeurd ook omdat ik het doorgaan met publiceren van teksten op internet meer prioriteit geef dan de boeken. Zo is alles gratis. De frequentie van blogs is eveneens door tijdgebrek afgenomen van wekelijks naar tweewekelijks. Het zij zo.

Deze acht jaar zijn een mooie en geïnspireerde tijd geweest, en ik ben er blij mee en dankbaar om. En ik ga graag verder. Dit is niet het eind.

Ik dank jullie bloglezers voor jullie vertrouwen.

Mijn God,

Ik dank U, ik dank U, ik dank U.

Mijn zoon,

Ik dank jou voor jouw dienstbaarheid, je hebt je ook in moeilijke tijden een trouwe dienstknecht betoond.
Met 500 teksten gaan we nog eens “evalueren”, zet dat maar tussen haakjes.
En weet dat dit nog maar het begin is.
Wees zeer gezegend.

Wees jullie allen gezegend

Nr. 455

Niemand werd geboren om te haten (Edith Eva Eger)

 “Voor mij is God een beetje zoals Tinkelbel, het elfje uit ‘Peter Pan’: fladderend, fonkelend en happy. Een vrije geest. God was bij mij, in Auschwitz, toen ik voor dokter Mengele moest dansen en hij me als beloning een stuk brood toewierp... en ja, God was er ook toen mijn vader en moeder werden vergast. Geloof me, ik heb mijn vuist naar de hemel gebald, maar één ding is zeker: God heeft mijn ouders niet vermoord. Mensen hebben dat gedaan. En God zorgde er voor dat mijn woede omsloeg in medelijden. Niemand werd geboren om te haten. Ik koos voor liefde, in plaats van haat. Het is de liefde die me heeft gered. Het is de liefde die me in leven houdt.”  *

Zou U hier iets over willen zeggen ter ere van Pinksteren?

Edith Eva Eger is een engel van Pinksteren. Zij heeft de haat omgebogen naar liefde, ze heeft de vreselijkste daden, door mensen begaan, meegemaakt en ervoor gekozen ondanks alles het leven lief te hebben. Ze heeft de Moeder God en Haar krachten: de liefde op aarde, het mededogen, het begrijpen verkozen boven haat en lelijkheid. Zij is een engel van Pinksteren, een boodschapper van de Heilige Geest, zij is zeer gezegend.

Wees jullie allen gezegend

*Dit interview, gehouden in San Diego, Californië, de woonplaats van dr. Edith Eger, kwam mede tot stand dankzij de bemiddeling van Expertisecentrum Omgaan met Verlies/School voor Transitie en een financiële bijdrage van uitgeverij Bruna.

 

Nr. 454